Είναι
σαφές πως η Ελλάδα αντιμετωπίζει θανάσιμο-υπαρξικό κίνδυνο: εφόσον η
Γερμανία και οι σύμμαχοί της επιμείνουν στην επιβολή των αβάσταχτων
ανθρωποβόρων τοκογλυφικών μνημονίων, η Ελλάδα χάνει τις πηγές
χρηματοδοτικής ρευστότητας στην οικονομία της. Σε αυτή την κατάσταση
οικονομικής ασφυξίας και πολιτικής απομόνωσης αναμενόμενες πρέπει να
είναι και κάθε λογής άλλες εντάσεις και πιέσεις -πρωτίστως στα εθνικά
και ενεργειακά θέματα- με κάθε είδους τρόπους και μέσα.
Στις 25 Ιανουαρίου ο ελληνικός λαός ψήφισε με αυξημένη προτίμηση το
ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να δώσει κυβερνητική αυτοδυναμία.
Κατά μεγάλη πλειοψηφία
όμως, ισοδύναμη με αυτή του Μαΐου 2012, καταψήφισε τα κόμματα
υπεράσπισης ή αποδοχής των τροϊκανών μνημονίων. Η πλειοψηφία αυτή αθροίζεται σε 55%.
Φυσικά είναι πολύ μεγαλύτερη αν προστεθούν και οι ψήφοι διαμαρτυρίας με
λευκό/άκυρο αλλά και η πλειονότητα των οπαδών των μνημονιακών κομμάτων
καθόσον και αυτοί έχουν υποφέρει και αγωνιούν για το μέλλον τους. ( Όταν οι αριθμοί φανερώνουν έγκλημα. )
Όλοι γνωρίζουν, οι πάντες, πως η πολιτική των υφεσιακών μνημονίων
απανθρωπισμού και κοινωνικής διάλυσης, δεν έφερε κανένα θετικό
αποτέλεσμα στην χώρα μας και στην Κύπρο. Ασφαλέστατος «δείκτης» είναι η
δραματική αύξηση των αυτοκτονιών συμπολιτών μας. ( Τα μνημόνια μας έχουν προκαλέσει αυτόχειρες, περισσότερους από τα θύματα στην Ουκρανία. ) Αυτό
που δεν είναι όμως σαφές είναι πως τις μεν ευθύνες για την τωρινή
κατάσταση φέρουν οι πολιτικοί και οι πολιτικές της «μεταπολίτευσης» αλλά
η επανόρθωση δεν περνά παρά μόνο μέσα από την αναθεώρηση του
οικονομικού και κοινωνικού προτύπου ζωής. Πρέπει να αναπτυχθεί
πρωτογενής τομέας παραγωγής, πρέπει να μειωθεί δραστικά ο τριτογενής,
πρέπει να προταχθούν οι εγχώριες ανάγκες, πρέπει να περικοπούν οι
εισαγωγές, πρέπει να αποκλειστούν η σπατάλη και ο καταναλωτισμός. Η
Ελλάδα, η Κύπρος, η Ευρωζώνη είναι σε δημοσιονομική και πολιτική κρίση
επειδή όλη η Δύση είναι σε κρίση. Επειδή το παρασιτικό χρηματοπιστωτικό
διεθνές σύστημα είναι σε κρίση. ( Η Ελλάδα μπορεί να σωθεί με τις δικές της δυνάμεις. )
Αυτά τα μεγέθη και οι διεθνείς αναδιαρθρώσεις ισχύος είναι τεράστια
και ιστορικές. Εμείς, μια μικρή χώρα και απαίδευτοι επί δεκαετίες στην
ιστορικότητα των πολιτικών εξελίξεων, αφυδατωμένοι από συλλογικότητα και
εξαχρειωμένοι υλισμικά, είμαστε τελείως απροετοίμαστοι να βρεθούμε
αντιμέτωποι με γερά δομημένες και από μακρού συμμορίες, όπως αυτές των
τραπεζιτών και των λακέδων τους. Πρέπει να δώσουμε αγώνα αντοχής και όχι
αγώνα δύναμης.
Εφόσον ο λαός μας δεν αντέχει άλλο την πενία και ένα μεγάλο τμήμα του
προκρίνει κυβέρνηση ρήξης με την Τρόικα και αφού η πλειονότητα των
κομματικών δυνάμεων συμφωνεί στην απόρριψη των μνημονίων, η κυβέρνησή
μας να στηριχτεί στη μεγάλη πλειοψηφία. Να καλέσει τους πάντες -εντός
και εκτός Βουλής- να αναλάβουν τις ευθύνες τους. ( Η Ανάσταση είναι κοντά. , Στην περίπτωση που η γερμανική Ε.Ε. επιμένει και εξωθεί , Δεν περιμένουμε τίποτε. Κάτι, μπορεί να κάνουμε. )
Και κυρίως, να δώσει έμπρακτα δείγματα σύγκλισης και συστράτευσης,
προωθώντας εκείνα που ενώνουν τη μεγάλη πλειοψηφία, αποκλείοντας όσα
διχάζουν. Να αποδείξει πως είναι κυβέρνηση στην υπηρεσία του λαού και
της πατρίδας. Πως προτάσσει το κοινωνικό από το εγωιστικό συμφέρον.
Όλοι οι πολίτες που κατανοούμε την ιστορικότητα των περιστάσεων ας
συνεγείρουμε και τους υπόλοιπους, αποφεύγοντας τους καθυστερημένους,
απομονώνοντας τους εξαρτημένους.
Νίκος Καραβαζάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου