Μάθε τέχνη κι άστην κι αν πεινάσεις πιάστην λέει το παλιό ρητό και
στην προκειμένη περίπτωση δεν θα μπορούσε να ταιριάξει περισσότερο.
Είναι ίσως λίγο λάθος η σκέψη, αλλά όταν βλέπεις έναν άνθρωπο που ζει
στο δρόμο για χρόνια και η καθημερινή του αγωνία είναι αν θα βρει ένα
κομμάτι καθαρό ψωμί και νερό, δεν πιστεύεις ότι κάτω από αυτό κρύβεται
ένα ταλέντο στο πιάνο.
Τα μαλλιά του ανάκατα. Το σώμα του λιπόσαρκο. Μια έντονη και
δυσάρεστη οσμή αναδύεται από το δέρμα του. Ο Ντόναλντ είναι ένας άστεγος
στη Σαρασότα της Φλόριντα και καθώς περιδιάβαινε έξω από ένα
πλακόστρωτο είδε ένα πιάνο. Το ότι είναι άστεγος τώρα δε σημαίνει ότι
ήταν πάντοτε έτσι.
Κάθεται στο πιάνο, τοποθετεί τα δάχτυλα στα πλήκτρα και αρχίζει να
παίζει. Οι άνθρωποι που βρίσκονταν γύρω του έμειναν άφωνοι. Ο Ντόναλντ
έπαιζε παπάδες και χωρίς καμία παρτιτούρα.
Έβαλε και ένα καπελάκι για να του ρίχνουν μέσα κέρματα και προσέφερε
μια ιδιαίτερη στιγμή. Μέσα σε 6 μέρες τον είδαν πάνω από 6 εκατομμύρια
άνθρωποι και ξεκίνησε έρανος για να μαζευτεί ένα πόσο, ενώ παράλληλα
ψάχνουν να του βρουν και δουλειά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου