ΔΥΟ ΑΡΘΡΑ ΓΝΩΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΠΕΞ ΝΙΚΟ ΚΟΤΖΙΑ

 Δύο άρθρα γνώμης που αναφέρονται στον ΥΠΕΞ της Ελλάδος, Νίκο Κοτζιά και στην πολιτική που ακολουθεί, ειδικά ως προς το εθνικό θέμα και στον απόηχο της εδώ επίσκεψής του, δημοσιεύονται σήμερα από τον «Φιλελεύθερο».

 

Το πρώτο εξ αυτών, με τίτλο «Νίκος Κοτζιάς: Ο νέος αγαπημένος», φέρει την υπογραφή του Θανάση Φωτίου και σημειώνει, ότι «ο τίτλος διαφόρων ειδησεογραφικών ιστοσελίδων -«Με τύμπανα και χειροκροτήματα υποδέχτηκαν τον Κοτζιά»- αναφερόμενων στην επίσκεψη του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών στο Γ' Δημοτικό Σχολείο Μακεδονίτισσας «Στυλιανός Λένας», άνετα θα μπορούσε να στεγάσει την εδώ παρουσία του στο σύνολό της, εφόσον ο Νίκος Κοτζιάς κατάφερε να αφήσει με τις τοποθετήσεις του πλήρως ικανοποιημένη την Κυβέρνηση Αναστασιάδη, αλλά -και κυρίως- να δοξαστεί από πολιτικούς και δημοσιογράφους της «άλλης» γραμμής. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος, για παράδειγμα, -τον οποίο ο Νίκος Κοτζιάς είδε μόνο του και όχι με την αντιπροσωπεία του, όπως τα υπόλοιπα κόμματα, αφήνοντας τον πρώην Υπουργό Εξωτερικών Μάρκο Κυπριανού να περιμένει εκνευρισμένος και προσβεβλημένος στους διαδρόμους του Hilton- έμεινε ικανοποιημένος επειδή η Ελλάδα, εκτός από την ξεκάθαρη θέση που έχει για κατάργηση των εγγυήσεων, ζητεί και την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων.

Για τους ίδιους ακριβώς λόγους -τη θέση για αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων- έτυχε θερμής υποδοχής κι από μεγάλη μερίδα αρθρογράφων, επειδή μ' αυτόν τον τρόπο ο Νίκος Κοτζιάς «επαναφέρει το Κυπριακό στο θεμέλιό του, που είναι η παρουσία κατοχικών στρατευμάτων στη μεγαλόνησο». Το γεγονός, βεβαίως, ότι την ίδια ώρα ο Νίκος Κοτζιάς δηλώνει πως η επιδιωκόμενη λύση είναι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία  και πως η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία οδηγεί -σύμφωνα με τα λεγόμενά του- «στην ενοποίηση της μεγαλονήσου», το αφήνουν να το πάρει το ποτάμι.

Και επιλέγουν να ενθουσιάζονται επειδή «επαναφέρει το Κυπριακό στο θεμέλιό του, που είναι η αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων». Και τον αντιπαραβάλλουν, μάλιστα, με την Κυβέρνηση. Η οποία δεν ζητεί την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων; Δεν ζητεί την κατάργηση των εγγυήσεων; Δεν θέτει ως κόκκινη γραμμή τη διασφάλιση των βασικών ελευθεριών και τον αποκλεισμό μόνιμων παρεκκλίσεων; Τα ζητεί. Συνεπώς; Είναι, όμως, η αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων το θεμέλιο του Κυπριακού; Σύμφωνα με έναν εκ των αντιπολιτευόμενων ηγετών, τον Γιώργο Περδίκη, όχι. Μιλώντας σε ραδιοφωνική εκπομπή πριν από λίγο καιρό, χαρακτήρισε την αποχώρηση του τουρκικού στρατού και την επιστροφή εδαφών «κοκαλάκια» που θα πετάξουν στον λαό, ώστε να δεχτεί να υπογράψει τη λύση. Άλλα τον απασχολούσαν -απολύτως σεβαστά. Άλλωστε και σ' αυτό ακόμα το τελικό Σχέδιο Ανάν, προβλεπόταν η παραμονή μόνο 650 Τούρκων στρατιωτών, που κι αυτοί θα αποχωρούσαν ύστερα από 20 χρόνια. Άσε που στα αρχικά σχέδια δεν προβλεπόταν η παραμονή ούτε καν αυτών. Και δεν νομίζω να απορρίφθηκε γι' αυτόν τον λόγο.

Πέρα όμως από την ξεκάθαρη θέση ότι η επιδιωκόμενη λύση είναι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, η οποία «οδηγεί στην ενοποίηση της μεγαλονήσου», ο Έλληνας Υπουργός των Εξωτερικών χρησιμοποίησε και άλλες εκφράσεις, τις οποίες οι χειροκροτητές του, επίσης βολικά, αφήνουν ασχολίαστες. Για παράδειγμα, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Καθημερινή» την περασμένη Κυριακή έκανε λόγο για «μια μοναδική ευκαιρία για λύση του Κυπριακού». Θυμηθείτε τον σαματά που γίνεται όταν το λέει ο Άιντα. Είπε επίσης πως «δεν βλέπω εύκολο στο μέλλον να υπάρχει άλλη ευκαιρία». Είπε πως «έχουμε υποστεί το 1974 μια στρατιωτική ήττα και από δικά μας λάθη», πως «θα πρέπει να έχουμε έναν ρεαλισμό ότι αυτή η λύση δεν είναι μια λύση που μπορούμε να επιβάλουμε όσα επιθυμούμε» και πως για να πετύχει η λύση θα πρέπει να υπάρξει «ανταλλαγή ανάμεσα σε δικαιώματα και στην αίσθηση της ασφάλειας». Δικαιώματα για τους Τουρκοκυπρίους, ασφάλεια για τους Ελληνοκυπρίους.

Είπε και κάτι ακόμα, όμως, ο Έλληνας Υπουργός των Εξωτερικών. Αναφερόμενος στο θέμα της ασφάλειας, είπε πως θα «πρέπει να ξεχωρίσετε την ασφάλεια στη μεταβατική περίοδο, καθώς και την περίοδο μετά τη μετεξέλιξη»! Την ποια; Μα δεν θα καταργηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία; Θα μετεξελιχθεί; Τι λέτε, κ. Κοτζιά; Και σας χειροκροτούν ακόμα εδώ στην Κύπρο; Σημειώστε επίσης πως ο Νίκος Κοτζιάς, τόσο στη συνέντευξή του στην «Καθημερινή» όσο και σ' αυτήν που παραχώρησε στον «Φιλελεύθερο» πριν από την επίσκεψή του στο νησί, δεν σταμάτησε να εκθειάζει -εν εκτάσει μάλιστα- τον Μουσταφά Ακιντζί, τον οποίο συγκαταλέγει στους θετικούς παράγοντες.

Βεβαίως, στο σημείο αυτό θα πρέπει να πούμε πως δεν είναι όλοι οι πολιτικοί και δημοσιογράφοι της «άλλης» γραμμής που εκθειάζουν τον Νίκο Κοτζιά,  κι αυτό θολώνει κάπως το χειροκρότημα που απολαμβάνει τελευταίως στην Κύπρο ο Έλληνας Υπουργός. Για παράδειγμα, ο Γιάννος Χαραλαμπίδης, εκ των πολιτικών αναλυτών του συγκροτήματος «Δίας» και δεξί χέρι της ευρωβουλευτού Ελένης Θεοχάρους, έγραφε στις 4 Φεβρουαρίου: «Υπάρχει μια εργολαβική προσπάθεια, η οποία ξεκινά από την Αθήνα και καταλήγει στη Λευκωσία, που στόχο έχει να μας επιβάλει ότι ο νέος Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας είναι περίπου τουρκοφάγος, αριστερός, σούπερ πατριώτης και εναντίον της διζωνικής». Και συμπλήρωνε -αναφερόμενος σε συγκριμένα συγγράμματα του Υπουργού, του 2007 και του 2010- πως το γεγονός ότι ο Νίκος Κοτζιάς απορρίπτει το Σχέδιο Ανάν «είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι υποστηρίζει μια επιλογή τρισχειρότερη του Σχεδίου Ανάν». Τι να πει κανείς; Μπερδεμένο το μυαλό του «απορριπτικού μετώπου»».

 

Το δεύτερο άρθρο γνώμης, με τίτλο «Ο λιτός και ουσιαστικός λόγος του Κοτζιά», με υπογραφή του Χρύση Παντελίδη, αναφέρει ότι «στην αλαζονεία και τις υπερφίαλες απαιτήσεις του Ερντογάν, στον εκκωφαντικό θόρυβο των δηλώσεων Νταβούτογλου, στις ποντιοπιλατικές τοποθετήσεις του ΟΗΕ, στις υποκριτικές επινοήσεις των Ευρωπαίων και των Αγγλοαμερικανών, ακόμα και στις επιμελώς ασαφείς και διφορούμενες θέσεις στελεχών της Κυβέρνησης, του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ, αντιπαραβάλλεται ο λιτός και ουσιαστικός, πολιτικός λόγος του Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας Νίκου Κοτζιά.

Ένας πολιτικός λόγος, που πέρα από τον αριστοτεχνικό χειρισμό της γλώσσας, την απλότητα και καθαρότητά του, το συγκροτημένο της σκέψης και τη διεισδυτικότητά του, ξεχωρίζει κυρίως για την ακαταμάχητη ειλικρίνειά του. Δεν αναλύει βαθυστόχαστες και δυσνόητες έννοιες, ο κ. Κοτζιάς. Λέει απλές, προσγειωμένες και προπαντός αυτονόητες αλήθειες, χωρίς περίτεχνες διπλωματικές διατυπώσεις, στομφώδη επιχειρήματα και περικοκλάδες.

Ο λόγος του είναι αντιληπτός από τον καθένα και τα επιχειρήματά του αντλούν την ισχύ τους από την απλή λογική. Υπάρχει μια σειρά από θέματα που ξεκαθάρισε ευθύς μόλις ανέλαβε επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας και τα οποία ταλαιπωρούσαν για πολλά χρόνια τους Ελληνοκύπριους πολιτικούς και διπλωμάτες, αλλά και τους αντίστοιχους Ελλαδίτες. Θέματα, που το μόνο που χρειάζονταν ήταν κάποιον να τα θέσει… εντός, εκτός και επί τα αυτά, με ειλικρίνεια και θάρρος.

Γιατί δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσεις περισσότερο όταν λες στην Τουρκία: «Άμα θέλεις να λυθεί αμέσως το Κυπριακό, σήκωσε τα στρατεύματά σου από την Κύπρο». Ούτε χρειάζεται ειδική μελέτη, για να πεις στον κ. Άιντα να θυμάται ότι είναι τον ΟΗΕ και το Διεθνές Δίκαιο που εκπροσωπεί και ότι οφείλει να εφαρμόζει τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, που αποκλείουν τη χρήση βίας και την κατοχή εδαφών κράτους μέλους του διεθνούς Οργανισμού.

Κι άμα δεν έχεις ανάγκη να καλοπιάσεις τους ισχυρούς Εταίρους σου ή να τους παραστήσεις το… καλό παιδί, τότε τους λες κατά πρόσωπο, ότι οφείλουν να μην αποδεχτούν ούτε να ανεχτούν παρεκκλίσεις από το κοινοτικό κεκτημένο και μάλιστα σε ζητήματα θεμελιακά, όπως είναι η ελευθερία διακίνησης και εγκατάστασης προσώπων. Για όσους έχουν στοιχειώδη γνώση του Διεθνούς Δικαίου και της Ευρωπαϊκής Ιστορίας, δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσεις για να πείσεις, ότι το σύστημα των Εγγυήσεων είναι αναχρονιστικό. Και χρειάζεται, απλώς, να είσαι σοβαρός και προσγειωμένος, για να συμπεριλάβεις τον κ. Ακκιντζί στους θετικούς παράγοντες του Κυπριακού αλλά μόνο αν, όταν και εφόσον σκέφτεται και δρα αυτόνομα.

Χρειάζεται μόνο να είσαι μελετημένος και να προτάσσεις τις θέσεις σου με θάρρος και ειλικρίνεια, στη βάση του δικαίου κι όχι στη βάση της εξυπηρέτησης ισορροπιών και σκοπιμοτήτων, που άλλοι υποβάλλουν. Και είναι προφανές, ότι ο Νίκος Κοτζιάς αδιαφορεί για τα εύσημα που μοιράζουν οι Ευρωπαίοι Εταίροι και οι υπερατλαντικοί Σύμμαχοι. Σε αντίθεση με κύπριους πολιτικούς που «ψοφάνε» για αυτά. 

 

Σε μια άκρως ζοφερή ώρα για το εθνικό μας θέμα, όταν τα πάντα γύρω μας φαίνονται να ευνοούν τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω της επιβολής μια κακής και δυσλειτουργικής λύσης και όταν ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ συνεννοούνται και συντονίζονται προς αυτή την κατεύθυνση, η παρουσία του Νίκου Κοτζιά επικεφαλής της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής αποτελεί αναπάντεχη αχτίδα φωτός».

 

ΚΑΠΑΓΙΑΝΝΗ