Ο Πανούσης και τα ονόματα που «καίνε»

Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος

Τον Πανούση τον ξέραμε ως ένα σοβαρό πανεπιστημιακό, κάτι καθόλου αυτονόητο στις μέρες μας. Στην πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχαμε την ευκαιρία να τον γνωρίσουμε και ως σοβαρό υπουργό Προστασίας του Πολίτη. Ήταν από τις λίγες επιλογές του Τσίπρα που τον δικαίωσαν απόλυτα με τον τρόπο διεκπεραίωσαν την αποστολή τους. Ακριβώς γι αυτό ήρθε σε ευθεία σύγκρουση με ένα μεγάλο τμήμα του κομματικού ΣΥΡΙΖΑ. Ο Πανούσης δεν ήταν και ούτε θα μπορούσε να είναι ΣΥΡΙΖΑ αλλά εκπροσωπούσε τον τύπο του υπουργού που θα έπρεπε να είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση σε μια σοβαρή κυβέρνηση της Αριστεράς.

Όταν λοιπόν βγαίνει σήμερα ο Πανούσης και κάνει σοβαρότατες καταγγελίες, είμαστε εκ των πραγμάτων υποχρεωμένοι να τον ακούσουμε με προσοχή. Πρώτον, διότι ο Πανούσης δεν έχει κανένα λόγο να βγει να πετάξει ένα επικοινωνιακό «πυροτέχνημα» για να σκεπάσει την υπόλοιπη ειδησεογραφία που αφορά στην επώδυνη φάση που βρίσκεται η διαπραγμάτευση με τους δανειστές για τα προαπαιτούμενα. Δεύτερον, ο Πανούσης δεν πιστεύω πως λέει αυτά που λέει μόνο και μόνο για να πάρει τη ρεβάνς έναντι τμήματος του κομματικού ΣΥΡΙΖΑ που ζητούσε την κεφαλή του επί πίνακι όσο ήταν υπουργός και απέτρεψε την τοποθέτησή του εκ νέου στην κυβέρνηση μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου.

Ο Πανούσης αυτά που λέει τα εννοεί. Κι αυτά που λέει είναι εξόχως ανησυχητικά. Δεν είναι αστείο ένας πρώην Υπουργός αρμόδιος για τη δημόσια ασφάλεια να λέει πως τέσσερα πολιτικά πρόσωπα αλλά και υπηρεσιακά στελέχη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (ορισμένα από αυτά με παρουσία στο υπουργείο Δικαιοσύνης) είχαν αναπτύξει στενές σχέσεις με κρατούμενους ποινικούς και αντιεξουσιαστές. Ορισμένοι από αυτούς – κατά τον Πανούση – τους επισκέπτονταν συχνά κυρίως στις φυλακές Κορυδαλλού και δεσμεύονταν για διάφορες ευνοϊκές ενέργειες στα αιτήματά τους ή για ειδική μεταχείρισή τους. Ύστερα, όταν φαίνονταν ανακόλουθοι, επέρριπταν τις σχετικές ευθύνες στο πρόσωπο του πρώην υπουργού, προσδιορίζοντάς τον ως “διαρκή εχθρό” τους. Με απλά λόγια τον στοχοποιούσαν και τον εξέθεταν στον άμεσο κίνδυνο να δεχθεί απειλές κατά της ζωής του, από ομάδες ποινικών και αντιεξουσιαστών από τους οποίους έχουν εκπορευθεί πολλές ένοπλες επιθέσεις.

Απόδειξη πως ο Πανούσης είναι σοβαρός είναι το γεγονός πως δεν έμεινε σε αυτές τις καταγγελίες. Θα μπορούσαν τότε κάποιοι να τον κατηγορήσουν πως πετάει λάσπη στον ανεμιστήρα και μάλιστα για ένα εξαιρετικά ευαίσθητο ζήτημα, το οποίο εκ των πραγμάτων έχει και διεθνείς προεκτάσεις. Σήμερα το πρωί ο Πανούσης πέρασε το κατώφλι του γραφείου της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ευτέρπης Κουτζαμάνη, συνοδευόμενος από τον δικηγόρο του και πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Βασίλη Αλεξανδρή, προκειμένου να καταθέσει στοιχεία.

Φαντάζομαι θα είπε ονόματα. Γιατί αν δεν είπε ονόματα ακυρώνει μια εξαιρετική παρουσία στο βωμό μιας ανούσιας λασπολογίας.
Τώρα το λόγο έχει η δικαιοσύνη. Και θα πρέπει πραγματικά να ρίξει άπλετο φως, διότι τυχόν διασύνδεση κομματικών ή/και κυβερνητικών στελεχών με την τρομοκρατία και το ποινικό έγκλημα, είναι μείζον πολιτικό ζήτημα και δεν μπορεί να περάσει στα… ψιλά.

ΥΓ: Ο Πανούσης «τα είπε» και για την άλλη πλευρά. Για μίζες και χρήμα στην Αστυνομία. Ορθώς και η κ. Ράικου τον κάλεσε ήδη ως μάρτυρα στην έρευνα των εισαγγελέων Διαφθοράς, που διενεργείται εδώ και καιρό, για καταγγελίες περί κρουσμάτων διαφθοράς εντός της ΕΛ.ΑΣ.