Τετάρτη 1 Αυγούστου 2018

«Γείτονες κάηκαν μέσα στα αυτοκίνητά τους, έξω από το σπίτι μου. Δεν υπήρξε ολιγωρία, δεν πρόλαβαν να τους σώσουν…»


Ένας κάτοικος του Νέου Βουτζά αφηγείται όσα έγιναν το απόγευμα της περασμένης Δευτέρας, προσπαθωντας να ξεδιαλύνει ορισμένα πράγματα τώρα που έχει αρχίσει το συλλήβδην κυνήγι των ευθυνών.
O A.T. (τα στοιχεία του είναι στη διάθεσή της Popaganda, ο ίδιος ήθελε να διατηρήσει την ανωνυμία του)  είναι κάτοικος Νέου Βουτζά. Από αυτούς που τηγλίτωσαν πολύ φθηνά από την τραγωδία, τόσο ο ίδιος, οι οικείοι και το σπίτι του σώθηκαν. Με την εμπειρία του λόκαλ και τη γνώση των ιδιαιτεροτήτων της περιοχής, επικοινώνησε μαζί μου θέλοντας να διηγηθεί όσα έζησε την εφιαλτική περασμένη Δευτέρα.
Αλλά και να ξεδιαλύνει -με βάση τη δική του εμπειρία- ορισμένα πράγματα που ακούγονται σχετικά με όσους έσπευσαν να συνδράμουν τους κατοίκους τώρα που έχει ξεκινήσει το συλλήβδην blame game.
Με μοναδικό σχόλιο από τη μεριά μου ότι οι ευθύνες προς κάθε κατεύθυνση κυρίως αναζητούνται όσον αφορά την ελλειπή πρόληψη σε μια «σεσημασμένη» περιοχή με υψηλό δείκτη επικινδυνότητας, σας παραθέτω τη διήγησή του. Μία ακόμα συγκλονιστική μαρτυρία, από τις πολλές των ημερών…

«Eίχα την ατυχία να μένω στο Βουτζά. Ήμουν στη φωτιά από την ώρα που ξεκίνησε μέχρι την ώρα που τελείωσε. Σε δύο ώρες μέσα έγιναν όλα αυτά, το πολύ σε τρεις. Πρώτη φορά βρέθηκα σε τέτοια καταστροφή, αλλά πραγματικά, όποιος ενεπλάκη για να μας βοηθήσει -η πυροσβεστική, η αστυνομία, η περιφέρεια που έφερε δεξαμενές, κόσμο και λεωφορεία, ο δήμος- όλοι παίρνουν 10 στα 10. Όσο κι αν ακούγεται αυτό οξύμωρο σήμερα… μέχρι και φρεγάτα ήρθε στο Κόκκινο Λιμανάκι με 50 βάρκες ΟΥΚάδων. Τι άλλο να έρθει, υποβρύχιο; Δεν προλάβαιναν να κάνουν κάτι, αυτή είναι η αλήθεια. Μερικές φορές απλά δεν προλαβαίνεις να κάνεις κάτι.
Δεν “κλεισανε την Μαραθωνος οι αρχες και κατα συνεπεια εγκλωβισαν τους κατοικους απο το Ματι”. Η Μαραθώνος ήταν απλησίαστη, εξ αιτίας της φωτιάς. Οι είσοδοι και έξοδοι για το Μάτι, από την Λεωφόρο Μαραθώνος είναι οι είσοδοι και έξοδοι και για τον Βουτζά, από την πάνω πλευρά. Οδηγούσαν προς την φωτιά δηλαδή, όσοι πηγαίναν προς τη Μαραθώνος. Για να γλυτώσουν έπρεπε να συνεχίσουν παραλιακά προς Νέα Μάκρη. (Μετά Χριστόν προφητεία είναι αυτό βέβαια). Η ουσία είναι πως όλοι θα κάναμε το ίδιο, και θα παθαίναμε το ίδιο.
Για τα ασθενοφόρα που ακούμε οτι δεν έφτασαν γρήγορα προς τους εγκλωβισμένους… δεν μπορούσαν να διασχίσουν την Μαραθώνος. Οι υδροφόρες και τα οχήματα της Πυροσβεστικής κατέφθασαν ακαριαία. Οι πυροσβέστες έριχναν νερό με τις μάνικες στην φωτιά, και το νερό δεν έφτανε ποτέ. Γύρναγε πάνω μας, εξ αιτίας του αέρα.
Από την επιχείρηση της Πυροσβεστικής στο Νέο Βουτζά
Το Μάτι είναι μια περιοχή με ανθρώπους, κατά βάση, καλού εισοδήματος και, κυρίως, ένα οικισμός με πολλούς παππούδες και μικρά παιδιά που τα αφήνουν εκεί οι γονείς τους για καλοκαίρι. Είναι άλλωστε και οι κατασκηνώσεις κοντά. Είναι δυσκίνητος λοιπόν ο πληθυσμός του. Κι έπειτα είναι και τα σπίτια, κατασκευές των 60s-70s-80s, με ξύλινες στέγες, πολύ ευάλωτες στη φωτιά, αρπάξανε σαν σπίρτα. Φυσικά, όλο αυτό επιβαρύνθηκε με τους δρόμους που είναι μπάχαλο εκεί.
Στον Βουτζά, αντίθετα, τα περισσότερα σπίτια είναι σύγχρονα, “φρούρια”, πολύ γερά. Τα περισσότερα πάθανε μόνο υλικές ζημιές. Κάποια κάηκαν ελάχιστα. Τα μπετά δεν καίγονται, αντέχουν. Όμως κάηκαν οι κεραίες κινητής τηλεφωνίας, μόλις την Τετάρτη επανήλθε το σήμα, κι αυτό δυσκόλεψε ακόμα περισσότερο την επικοινωνία και την ενημέρωση. Κόπηκε το ρεύμα, οι άνθρωποι έμειναν χωρίς τηλεόραση και δεν μπόρεσαν να ενημερωθούν, έστω από εκεί, ότι πλησιάζει η φωτιά. Δεν άνοιγαν οι γκαραζόπορτες λόγω της διακοπής, για να βγάλουν τα αυτοκίνητα. Φύγανε με τα πόδια και κάηκαν στον δρόμο. Όσοι πήραν τα αυτοκίνητα από τα πεζοδρόμια, από τον πανικό και τον καπνό τράκαραν μεταξύ τους, εγκλωβίστηκαν και κάηκαν μέσα στα αυτοκίνητα. Έξω από το σπίτι μου αυτά που σου λέω. Οι γείτονές μου είναι αυτοί που σου λέω.
Νέος Βουτζάς, απόγευμα Δευτέρας 23 Ιουλίου
Εμένα έπαθε σοβαρές υλικές ζημιές το σπίτι μου, είμαστε καλά στην υγεία μας αλλά χάσαμε οικογενειακούς φίλους. Το λάθος είναι αυτό που λένε όλοι: είναι κακά σχεδιασμένος ο οικισμός στο Μάτι, όμως η περισσότερη απ’ τη μισή Ελλάδα έτσι δεν είναι χτισμένη; Σε μια ιδανική χώρα θα έπρεπε να είναι διαφορετικά, να έχουμε ρυμοτομία σωστή, να έχουμε προβλέψεις. Απ’ την στιγμή που ξεκίνησε η καταστροφή δεν υπήρξε ολιγωρία από κάποια υπηρεσία, το λέγαμε και μεταξύ μας οι πολίτες. Κάποιους τους τράβαγαν και δεν έφευγαν απ’ τα σπίτια τους. Ας σκεφτούμε όμως και κάτι άλλο. Στην Ελλάδα, χρειάζεσαι, ας πούμε, 200-300.000 ευρώ να φτιάξεις ένα σπίτι. Δεν το εγκαταλείπεις εύκολα, μην κοροϊδευόμαστε. Έτσι όπως είναι τα εισοδήματα, δεν μπορείς να πεις “θα φτιάξω άλλο”.  Λες “θα πεθάνω με το σπίτι”, αυτή είναι η νοοτροπία. Δεν την κατηγορώ, κι ας φαίνεται γελοίο τώρα.
Δεν βλέπουμε πολύ τηλεόραση αυτές τις μέρες, αλλά το βράδυ που τρώμε την ανοίγουμε λίγο ή ακούμε λίγο ραδιόφωνο. Είναι απίστευτα αυτά που ακούμε σχετικά με το κυνήγι των ευθυνών. Δεν είμαι με κανέναν πολιτικά, τους έχω όλους γραμμένους. Αλλά αυτή είναι η αλήθεια, όλοι κινητοποιήθηκαν. Και πεθάναν 100. Και στο τέλος θα είναι 200 οι νεκροί».

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δημοκρατική Ευθύνη: «Φυλαχτείτε! Ερχεται συγγνώμη από τον κ. Τσίπρα»

To κόμμα Δημοκρατική Ευθύνη εξέδωσε ανακοίνωση για τις φονικές πυρκαγιές, στην οποία αναφέρει:

Είχαμε πρόσφατα τη θλιβερή εμπειρία να αντιληφθούμε εκ νέου ότι η πολιτική ηγεσία είναι βαθιά νυχτωμένη, αποκομμένη από τον λαό και τα προβλήματά του, ανίκανη και επικίνδυνη. Κατώτερη των περιστάσεων και λίγη. Αυτό συμβαίνει συχνά και ιδίως σε χώρες που βρίσκονται σε κατάσταση κρίσης και γενικευμένης παρακμής. Το έχουμε ίσως συνηθίσει, αν και δεν θα έπρεπε. Είναι παραίτηση να έχουμε συμβιβαστεί με το να μας κυβερνούν ολοένα και χειρότεροι.

Αυτό που όμως πραγματικά έχει συγκλονίσει το πανελλήνιο είναι η συνειδητοποίηση ότι κυβερνάται από κάποιους που έχουν φυσική αδυναμία να αισθανθούν τον πόνο και τη συντριβή του λαού που τους όρισε κυβερνήτες. Αδυνατούσαν στις πρώτες στιγμές να συλλυπηθούν και στη συνέχεια πήραν συνειδητή απόφαση να μη ζητήσουν μια «συγγνώμη» για να μην διαταραχθεί ένα πραγματικά και ηθικά διάτρητο και φρικαλέα κυνικό «αφήγημα».

Πληροφορούμαστε, ότι στελέχη του κυβερνώντος κόμματος και της ίδιας της κυβέρνησης εισηγούνται στον Πρωθυπουργό να δείξει «ευαισθησία και ενσυναίσθηση» και να ζητήσει κάποιου είδους «συγγνώμη» από τα θύματα και τους υπόλοιπους πολίτες. Ίσως τα ευρήματα δημοσκοπήσεων που ήδη έχουν παραγγελθεί από τους ίδιους κύκλους να οδηγήσουν τον Πρωθυπουργό να κάνει άλλη μια από τις μνημειώδεις μεταστροφές του - αυτή τη φορά με ύφος περίλυπο και συγκαταβατικό - με έτοιμο στημένο τον προπαγανδιστικό του στρατό να του «επισκευάσει» το κατεδαφισμένο πια προφίλ του ηγέτη.

Αν επιβεβαιωθούμε, λέμε απλά: Πολύ αργά, κύριε Πρωθυπουργέ. Είχατε τόσες μέρες. Όχι για να πείτε τη «συγγνώμη», μα για να τη νιώσετε και έτσι να την πείτε. Για να την εννοείτε και μόνο τότε να την πείτε. «Συγγνώμη» κατόπιν εισηγήσεως και δημοσκοπικών ευρημάτων θα είναι απλά ένας ακόμα φτηνός πολιτικαντισμός, θέαμα στο οποίο φυσικά σας αναγνωρίζουμε σπάνιο ταλέντο. Θα είναι άλλη μια κακοπαιγμένη φάρσα, μια ακόμα προσβολή στη νοημοσύνη και την αξιοπρέπεια ενός λαού που σας εμπιστεύθηκε, κακώς, κάποτε και που τον έχετε απογοητεύσει τόσο. Αυτή τη φορά μάλιστα με δεκάδες νεκρούς να είναι στο κέντρο της εικόνας.

Αναλάβατε την πολιτική ευθύνη, αν και είναι προφανές ότι δεν γνωρίζετε καν το νόημα αυτής της φράσης. Αλήθεια πόσες λέξεις και φράσεις καταφέρατε να ευτελίσετε στα χρόνια που κυβερνάτε; Αν πλέον θέλετε να κάνετε κάτι που να δείχνει ίχνη εντιμότητας και σοβαρότητας μήπως και τα καταγράψει η ιστορία και η συλλογική μνήμη του λαού μας στο μέλλον, ένας δρόμος σας απομένει. Να μεταφραστεί η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης και η πιθανή «συγγνώμη» που φαίνεται ότι προβάρετε για να ξεστομίσετε ενώ είναι κόντρα ρόλος, σε ανάλογου μεγέθους πολιτικές πράξεις. Ναι, πράξεις. Αυτό στην πολιτική μα κυρίως στη ζωή ονομάζεται συνέπεια. Στον τόπο μας οι πολιτικές ηγεσίες δυσκολεύονται με τη συνέπεια. Αναμένουμε τη δική σας επίδοση. Αν και οι προσδοκίες μας είναι μάλλον μηδενικές.

Συγκαμμένος είπε...

ΔΗΣΥ: Η κυβέρνηση οφείλει να παραιτηθεί και να πάει σε εκλογές

«Βλέπουμε παρέλαση υπουργών που σήμερα δεν έπρεπε να είναι στη θέση τους. Έπρεπε να έχουν παραιτηθεί. Αυτό είναι, όμως, ατομική ευθύνη που εσείς δεν την αναλαμβάνετε», σχολίασε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Λεωνίδας Γρηγοράκος, ο οποίος ανέβηκε στο βήμα της Βουλής λίγο μετά τον υπουργό Εσωτερικών, Πάνο Σκουρλέτη.

«Τις τροπολογίες για την ανατολική Αττική θα τις ψηφίσουμε, αλλά η χώρα είναι μπροστά σε μία μεγάλη τραγωδία, οι θάνατοι προκαλούν ανείπωτη θλίψη και οργή. Προκαλείτε που έρχεστε εδώ και σας βλέπουν οι πολίτες», ανέφερε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΔΗΣΥ και σημείωσε ότι πρέπει να φωτιστούν οι φανερές και αθέατες πλευρές του εγκλήματος, αλλά πρωτίστως πρέπει σύσσωμη η Βουλή να σταθεί δίπλα στις οικογένειες εκείνων που έχασαν τους ανθρώπους τους και να σταθεί στο πλευρό της ανατολικής Αττικής.

«Προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από ανήκουστα επιχειρήματα και ψεύδη», κατηγόρησε κυβερνητικά στελέχη και υπουργό ο κ. Γρηγοράκος και σχολιάζοντας την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης από τον πρωθυπουργό χρησιμοποίησε τους στίχους του Μανώλη Αναγνωστάκη "δεν έφταιγεν ο ίδιος. Τόσος ήταν..."».

«Ο κόσμος πολύ σύντομα θα σας λέει φύγετε. Ο χρόνος δεν θα είναι υπέρ σας. Ποιος θα συμπράξει στο παραμικρό με μία κυβέρνηση 120 νεκρών; Με μία κυβέρνηση που ψεύδεται και προσπαθεί να συγκαλύψει τα γεγονότα. Η κυβέρνηση και το κράτος δεν μπορεί να λειτουργούν ανεξέλεγκτα. Στη ζωή και στη δημοκρατία δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις, ούτε άφθαρτοι ηγέτες. Θέλω να ξέρω κάποιοι πώς κοιμούνται τα βράδια; Να δω εκείνους που κρύβονται. Ούτε ο Θεός δεν μπορεί να σας συγχωρέσει. Δεν ακούσαμε μία συγνώμη από όλους αυτούς που ευθύνονται για το έγκλημα. Θα ακολουθήσει όμως η κάθαρση», τόνισε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΔΗΣΥ και πρόσθεσε: «Δεν δέχομαι που επιχειρείτε τη μετακύλιση ευθυνών στους πολίτες και την αντιπολίτευση. Είστε η κυβέρνηση του εθνικού διχασμού. Ήσασταν απέναντι σε κάθε φωνή που ζητούσε να μπουν κανόνες. Ο πρωθυπουργός οφείλει να αντιληφθεί ότι η διακυβέρνηση της χώρας δεν είναι παιδική χαρά και δεν ασκείται με επικοινωνιακά κόλπα. Η κυβέρνηση οφείλει να παραιτηθεί και να πάει σε εκλογές».

Ανώνυμος είπε...



Το δράμα του 44χρονου!

Είναι δύσκολο να μείνεις ασυγκίνητος όταν βλέπεις έναν τόσο νέον άνθρωπο τόσο προβληματισμένο. Οταν τον παρακολουθείς να περιφέρεται στην ερημιά της καμένης γης, σαν λαγωνικό που θέλει να οσφρανθεί την τραγωδία. Κάθε τόσο στέκει. Υψώνει το χέρι του, δείχνει ένα σημείο και κάτι λέει. Τι να λέει άραγε; Δεν ακούμε τι λέει. Η ευειδής κυρία του υπουργείου Υποδομών τού εξηγεί ότι η παραλία σε πολλά σημεία δεν έχει πρόσβαση. Συνοφρυώνεται ακόμη περισσότερο και κουνάει σκεπτικά το κεφάλι του. Τι να τον βασανίζει άραγε; Μήπως η αποκάλυψη ότι το Μάτι δεν έχει τη ρυμοτομία του Μανχάταν και γι’ αυτό εγκλωβίστηκαν τόσα αυτοκίνητα και τόσοι άνθρωποι στα στενά δρομάκια και τα αδιέξοδα; Αν ήμασταν στο Μανχάταν, τώρα δεν θα θρηνούσαμε θύματα. Αυτός όμως είχε την ατυχία να είναι πρωθυπουργός στο Μάτι και όχι στο Μανχάταν. Δεν είναι ζωή αυτή. Είπαμε να γίνω πρωθυπουργός, αλλά όχι κι έτσι. Αλλοι στην ηλικία μου τέτοια εποχή κάνουν διακοπές με την οικογένειά τους.

Λίγο πιο κάτω συναντάει στρατιώτες και πυροσβέστες. Τους χαιρετάει έναν έναν και συνεχίζει την επιμόρφωσή του. «Πόσες ώρες συμπλήρωσες;» « Εβδομήντα δύο», του απαντάει ο άλλος. «Πω πω, εμένα 17 ώρες με είχαν στο Γιούρογκρουπ και έβγαλα έρπη. Η γυναίκα μου το θυμάται ακόμη και βάζει τα κλάματα κάθε χρόνο τέτοια μέρα». Οι συνήθεις καχύποπτοι, κακόβουλοι, κακόπιστοι και εν πάση περιπτώσει άνθρωποι με την ψυχή μαύρη από κακία, υποστηρίζουν ότι πήγε αξημέρωτα στα καμένα για να μην έρθει αντιμέτωπος με την οργή των κατοίκων που ακόμη ψάχνουν τους νεκρούς τους στα ερείπια των σπιτιών τους. Κρίνουν εξ ιδίων. Δεν πιστεύουν στην άδολη αθωότητα ενός νέου μόλις 44 ετών, ο οποίος διψάει για μάθηση. Θέλει να μάθει τι είναι αυτό το περίεργο μέρος που λέγεται Μάτι και αρπάζει με το παραμικρό φωτιά; Και γι’ αυτό χρειάζεται την ησυχία του. Δεν μπορεί να απαντά συγχρόνως στις ερωτήσεις των κατοίκων και να μαθαίνει τον κόσμο. Ο άνθρωπος είναι σοβαρός. Για να αναγνωρίσει ότι όντως είναι νεκρό ένα σώμα που επιπλέει στη θάλασσα καρβουνιασμένο χρειάζεται έκθεση ιατροδικαστή.

Τις ημέρες αυτές σκεφτόμαστε όλοι τις οικογένειες που θρηνούν τους δικούς τους. Πρέπει όμως να σκεφτούμε και το δράμα αυτού του 44χρονου νέου που ανέλαβε την πολιτική ευθύνη. Πόσες ώρες συνομίλησε με τη συνείδησή του, ρωτώντας την αν αντέχει να σηκώσει το βάρος της πολιτικής ευθύνης; Πόση ψυχική δύναμη, πόσο θάρρος του χρειάστηκε για να εκστομίσει αυτές τις τρομερές λέξεις που τον συνέδεσαν οριστικά και αμετάκλητα με την Ιστορία;

Ενδυματολογικές λεπτομέρειες, που όμως δείχνουν την ευαισθησία του 44χρονου νέου. Οταν ανέλαβε την πολιτική ευθύνη, φορούσε πουκάμισο λευκό σαν τη συνείδησή του. Στο Μάτι, όταν ανακάλυπτε τον κόσμο, το πουκάμισό του ήταν γαλάζιο. Πώς αλλιώς να δείξει ότι μας σκέφτεται;