Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2018

"Είναι ανάγκη ΣΥΡΙΖΑ και Κίνημα Αλλαγής να συζητήσουν για πιθανή συνεργασία"

Επίκαιρες είναι οι αρχές και οι αξίες της διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη με την οποία ιδρύθηκε το ΠΑΣΟΚ, επισημαίνει στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο, ο καθηγητής Δημήτρης Κρεμαστινός, αντιπρόεδρος της Βουλής και βουλευτής της
Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Προσθέτει, ωστόσο, πως λόγω της οικονομικής κρίσης χρειάζεται περισυλλογή και προβληματισμός για το σημερινό τους περιεχόμενο για να συγκροτηθεί μια ενιαία προοδευτική παράταξη που θα αντιμετωπίσει τις κοινωνικές ανισότητες και τις προκλήσεις.
Ο κ. Κρεμαστινός προκρίνει την ανάγκη οι ηγεσίες του ΣΥΡΙΖΑ και του Κινήματος Αλλαγής να συζητήσουν τις δυνατότητες συνεργασίας, επισημαίνοντας πως «εάν ο ΣΥΡΙΖΑ σαν μεγαλύτερο και κυβερνών κόμμα πραγματικά θέλει τη συνεργασία των δύο κομμάτων θα πρέπει ορισμένοι υπουργοί και στελέχη του να πάψουν να στοχοποιούν χωρίς αποδείξεις στελέχη του ΠΑΣΟΚ, γιατί είναι φυσικό η δράση να προκαλεί αντίδραση και να απομακρύνει την κάθε σκέψη για συνεργασία των δύο αυτών πολιτικών χώρων».
Ερωτηθείς για τη συμμετοχή της Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου στη κυβέρνηση σημειώνει πως «ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι οι κομματικές μεταγραφές δεν έχουν βοηθήσει ουδέποτε τα ίδια τα κόμματα, αλλά ούτε καν τους ίδιους μεταγραφόμενους».
Ο αντιπρόεδρος της Βουλής και πρώην υπουργός Υγείας στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ θεωρεί ότι η επιλογή των μνημονίων, αντί της άτακτης χρεοκοπίας, από την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου το 2010 ήταν πατριωτικό καθήκον κι έπρεπε να στηριχθεί απ΄ όλα τα κόμματα.
Επίσης εκτιμά ότι το Κίνημα Αλλαγής, ακολουθώντας το δρόμο της 3ης Σεπτέμβρη, μπορεί να αποτελέσει τον κορμό μιας νέας προοδευτικής παράταξης.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ο​​,τι είναι αμφίπλευρο κινδυνεύει. Κινδυνεύει να εκληφθεί σαν αμφίθυμο. Ετσι και με την αριστεροδεξιά διεύρυνση που επιχείρησε ο πρωθυπουργός. Τα σαλπίσματά του για προοδευτικά μέτωπα δεν συνηχούν με τον πληθωρισμό ελαφροδεξιάς στο νέο του κυβερνητικό σχήμα. Κάθε Χρυσοβελώνη εξουδετερώνει μια Ζορμπά. Και κάθε Παπακώστα σβήνει μια Ξενογιαννακοπούλου.

Το αμφίπλευρο αποβαίνει έτσι αμφίχωλο. Ούτε οι αριστεροί μπορούν να ταυτιστούν· ούτε οι κεντροαριστεροί να πεισθούν· ούτε οι κεντροδεξιοί να συγκινηθούν με το νέο σχήμα.

Υπάρχει και μια πιο στοιχειώδης κριτική στις επιλογές του Τσίπρα. Δεν φταίει, λένε, μόνο ότι κουτουλάνε οι αντίρροποι συμβολισμοί. Φταίει ότι ήταν γύψινα και τα ίδια τα πρόσωπα που εκλήθησαν να τους ενσαρκώσουν. Δεν φταίει ότι στρατολογούνται στελέχη των παλαιών κομμάτων – τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει για να καταγγέλλει.

Φταίει η υποστάθμη από την οποία αυτά τα στελέχη χρειάστηκε να ανελκυσθούν: Από το κοινοβουλευτικό περιθώριο, από την εξωκοινοβουλευτική αποστρατεία ή από το πατάρι των προθύμων που ήταν ήδη ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Τσίπρας παρουσιάζεται, έτσι, σαν ρακοσυλλέκτης του προσωπικού της όψιμης Mεταπολίτευσης.