Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Γεννήθηκα, μεγάλωσα, σπούδασα, ζω και εργάζομαι στο Βέλγιο.....


Προς την Υπουργό παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων
κα Αννα Διαμαντοπούλου
τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου
και του Ελληνικού Κοινοβουλίου


Βρυξέλλες 1 Φεβρουαρίου 2012
 «Αγαπητή»  κυρία

Σας απευθύνω την επιστολή μου αυτή και σας υπόσχομαι να μην αναφέρω ούτε μία φορά τις λέξεις ευθύνη, υπευθυνότητα και όλα τα συνώνυμά τους μια και πιστεύω ότι έτσι δεν θα προσβάλω τόσο εσάς όσο και τους ομοίους σας στο υπουργικό συμβούλιο καταλογίζοντας την παντελή απουσία της εννοίας απέναντι στον Ελληνικό λαό και τους Έλληνες της διασποράς.


Γεννήθηκα, μεγάλωσα, σπούδασα, ζω και εργάζομαι στο Βέλγιο. Οι γονείς μου έφυγαν για να αντιμετωπίσουν μία κατάσταση σαν και αυτή που ξαναφέρατε την Ελλάδα. Έφυγαν παίρνοντας μαζί τους την αγάπη τους για το τόπο που τους ανέστησε και τις όποιες αποταμιεύσεις, που με στέρηση εξασφάλισαν από τη δουλειά τους, τις ξαναγύρισαν εκεί.
Σήμερα μας θυμηθήκατε ακόμη μία φορά όπως στις παραμονές των εκλογών όχι για να πάρετε την ψήφο μας πουλώντας φρούδες ελπίδες και υποσχέσεις όπως κάθε φορά αλλά για να μας επιτιμήσετε και να μας θυμίσετε ότι η αγάπη μας για την Ελλάδα πρέπει να πληρώνεται .

Η δική μου γενιά ήταν υπερήφανη που έμαθε την ελληνική γλώσσα, έστω και την περίοδο της χούντας. Σήμερα με τις διαχρονικές αλχημείες σας, νομικές και οικονομικές, μας κάνετε ακόμη μία φορά, να σας συγκρίνουμε, να μετανιώνουμε και να ντρεπόμαστε που στηριζόμενοι στη ψήφο μας γίνατε χειρότερη από αυτούς.

«Αγαπητή»  κυρία

Οι αρμόδιοι ελληνικοί φορείς στο Βέλγιο μας ανακοίνωσαν ότι πρέπει, εμείς οι γονείς των μαθητών της μητρικής γλώσσας, να πληρώνουμε το ενοίκιο των αιθουσών στα βελγικά σχολεία που διδάσκονται τα παιδιά μας την Ελληνική γλώσσα δύο φορές την εβδομάδα και που για κάθε τάξη το ενοίκιο ανέρχεται στο ποσόν των 715€ το χρόνο.

Με τον συνηθισμένο εκβιαστικό τρόπο, μας λέτε  ούτε λίγο ούτε πολύ πληρώστε ή αφελληνιστείτε.

Και δεν ξέρουμε τι μας περιμένει ακόμη και που θα μας οδηγήσει το καταστροφικό σας μένος.

Δεν είναι ξετσιπωσιά να ζητάτε τώρα από εμάς να πληρώσουμε το κόστος αυτό που είναι αποτέλεσμα της ανικανότητάς σας, όταν τα κόμματά σας συνεχώς ανεβάζουν τα ποσά της κρατικής χρηματοδότησης ποσά που υπερψηφίζονται ομόφωνα, όταν τα κόμματά σας δανειοδοτούνται έτσι όπως δανειοδοτούνται, αγνοώντας παντελώς την αφυδατωμένη οικονομία μας όταν τζιράρετε τις οικονομίες των εργαζομένων από τα ασφαλιστικά τους ταμεία ποσά που μαζεύτηκαν με το μόχθο τόσων χρόνων και όταν η διαφθορά που επωάσατε αντιμετωπίζεται με θωπείες;


Εμείς λοιπόν, που έχουμε ακόμη φιλότιμο, θα προσπαθήσουμε να εξασφαλίσουμε στα παιδιά μας τη στέγαση των μαθημάτων της γλώσσας μας όχι γιατί είμαστε πλούσιοι ή φτωχοί, αλλά γιατί είμαστε διαφορετικοί, υγιείς θα έλεγα αφού δεν πάσχουμε από το μεταδοτικό μικρόβιο της σαπίλας.

Προσωπικά θα ήθελα να μπορούσα να κάνω σε εσάς, στα μέλη του Υπουργικού συμβουλίου και τα μέλη της Βουλής των Ελλήνων δύο δώρα. Ένα ποίημα του Σόλωνα που σας παραθέτω και έναν καθρέφτη που θα κοιτάζεστε καθημερινά μπας και ξυπνήσουν οι συνειδήσεις σας.
Κάνατε ότι είναι δυνατόν για να μη ξεφύγετε ούτε χιλιοστό από τα …αρχαία νάματα. Κοιτάξτε τον καθρέφτη και συγχαρείτε τον εαυτό σας.

Επιεικώς αγανακτισμένος
Γιάννης Παπαδόπουλος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου