Πλήθος στοιχείων είχαν στη διάθεσή τους Καραμανλής και Παπανδρέου

Στο μεταξύ, πολιτική θύελλα στην Ελλάδα και σάλο στις Βρυξέλλες είχαν προκαλέσει οι δηλώσεις του επικεφαλής του Eurogroup, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ότι ήταν γνωστό το ελληνικό πρόβλημα στους Ευρωπαίους και ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε καλέσει και ενημερώσει σχετικά τον Πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή και τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Γ. Παπανδρέου από το 2008.

Το θέμα παρουσίασε πρώτη η δημοσιογράφος Λάρα Μάρλοου, που εργάζεται στους Times της Ιρλανδίας και παρέστη στη συνέντευξη του κ. Γιούνκερ. 

Ποιοι ήξεραν και ποιοι μίλησαν για την οικονομία

 Πλήθος στοιχείων είχαν στη διάθεσή τους Καραμανλής και Παπανδρέου

Του Π. Γαλιατσατου

Η συζήτηση για το τι γνώριζαν οι κ. Γ. Παπανδρέου και Κ. Καραμανλής για τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, η οποία αναζωπυρώθηκε από τις δηλώσεις Γιουνκέρ, είναι άχαρη. Γιατί τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχουν πάντα πιο ουσιαστική πληροφόρηση για καταστάσεις και κινδύνους που άλλωστε ήταν δημοσίως γνωστοί από το ξέσπασμα της κρίσης.

Στις 5 Νοεμβρίου 2008, η κυβέρνηση Καραμανλή θορυβήθηκε από δημοσιοποιημένη έκθεση think tank της Κομισιόν, που περιέγραφε με σαφήνεια το επερχόμενο πρόβλημα δανεισμού και πιθανολογούσε ακόμα και την αποχώρηση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Τον Δεκέμβριο του 2008 τα spreads εκτινάχθηκαν. Ο κ. Κ. Σημίτης προειδοποίησε στις 17 Δεκεμβρίου για υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ, κάτι που ο τότε υπουργός Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης απέρριψε ως «καταστροφολογίες». Ωστόσο, στις αρχές του 2009 ο Κ. Μητσοτάκης επανήλθε στο θέμα, συνιστώντας προσφυγή στο ΔΝΤ. Τον Ιανουάριο η χώρα μας υποβαθμίστηκε από την S&P και τα spreads σκαρφάλωσαν στις 305 μονάδες. Το ίδιο διάστημα είχαμε από την κυβέρνηση ανασχηματισμό, στροφή σε μια πιο φιλολαϊκή πολιτική και χορήγηση 500 εκατ. ευρώ στους αγρότες.

Στην άλλη όχθη, ο κ. Παπανδρέου είχε στις 29 Ιανουαρίου συνάντηση με τον Γερμανό τότε υπουργό Οικονομικών Περ Στάινμπρουκ. Στις 5 Φεβρουαρίου, ερωτηθείς πώς θα υλοποιήσει τις προεκλογικές του εξαγγελίες, απάντησε «λεφτά υπάρχουν». Στις 18 Φεβρουαρίου η Ελλάδα ξαναμπήκε σε επιτήρηση. Στις αρχές Μαρτίου, ο κ. Καραμανλής πήγε στις Βρυξέλλες σε μια προσπάθεια να χειριστεί πολιτικά το ζήτημα. Η συνάντηση με τον πρόεδρο του Γιούρογκρουπ κ. Γιουνκέρ, λόγω της δημοσιονομικής ασυνέπειας της Ελλάδας, ήταν εξαιρετικά τεταμένη. Στην κυβερνητική επιτροπή που ακολούθησε, ο κ. Γ. Σουφλιάς είχε πει ότι «θα πρέπει να πούμε όλη την αλήθεια στον λαό». Στις 19 Μαρτίου η κυβέρνηση ανακοίνωσε έκτακτα μέτρα: πάγωμα μισθών και έκτακτη εισφορά. Δύο μέρες νωρίτερα, στις 16 Μαρτίου, ο κ. Γ. Παπανδρέου είχε συναντηθεί στη Φρανκφούρτη με τους κ. Τρισέ και Παπαδήμο. Ο ίδιος ανέφερε μετά ότι συζήτησε «την οικονομική κρίση στην Ευρώπη και την ελληνική της διάσταση».

Στα μέσα Ιουνίου, ο κ. Αλ. Παπαδόπουλος έδωσε στη δημοσιότητα στοιχεία (που δεν διαψεύσθηκαν) ότι οι δαπάνες είχαν ξεφύγει κατά 22% και προέβλεψε διψήφιο έλλειμμα και δανεισμό 70 δισ. ευρώ. Στις 14 Ιουλίου, ο κ. Γιουνκέρ έστειλε επιστολή -που έμεινε κρυφή- στον κ. Παπαθανασίου, προειδοποιώντας για «μεγάλη απόκλιση» από τον στόχο του ελλείμματος (τότε 3,9%), που υπονόμευε τη μακροοικονομική σταθερότητα. Το καλοκαίρι του 2009, ο κ. Παπανδρέου είχε συναντηθεί με τον επίτροπο Αλμούνια. Τον Αύγουστο ενημερώθηκε από οικονομικούς παράγοντες ότι το έλλειμμα αγγίζει το 10%. Στις 20 Αυγούστου μίλησε για «δημοσιονομική κατάρρευση και τεράστιο παραγωγικό έλλειμμα», προσθέτοντας ότι «φέτος ο προϋπολογισμός είναι πράγματι εθνικό ζήτημα». Στις 2 Σεπτεμβρίου ο κ. Γ. Προβόπουλος είδε τον κ. Καραμανλή λίγες ώρες πριν προκηρυχθούν οι εκλογές. Στις 8 Σεπτεμβρίου ενημέρωσε και τον κ. Παπανδρέου.

Μετά τις εκλογές, στις 19 Οκτωβρίου, ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου ανακοίνωσε έλλειμμα 12,7%. Ο τότε επικεφαλής της ΕΣΥΕ, Μ. Κοντοπυράκης, υποστήριξε αργότερα ότι τα στοιχεία έδειχναν 14,8%. Ομως, ακόμα και τον Δεκέμβριο του 2009, ο πρωθυπουργός απέρριπτε τη λήψη πρόσθετων μέτρων δημοσιονομικού χαρακτήρα και πίστευε πως θα αντιμετωπίσει το δημοσιονομικό πρόβλημα καταπολεμώντας τη διαφθορά. Στις Βρυξέλλες είχε δηλώσει ότι «έχουμε συστημική διαφθορά, τεράστια σπατάλη, παρασιτική λογική, ανομία». Η πανάκεια της πάταξης της διαφθοράς, ως μεθόδου επίλυσης των προβλημάτων της χώρας, ήταν προσφιλής λύση. Και ο κ. Καραμανλής, που είχε μιλήσει για «νταβατζήδες» και «γκρίζα πραγματικότητα», είχε εξαγγείλει την εξοικονόμηση 10 δισ. ευρώ ετησίως μέσω της αντιμετώπισης της διαφθοράς.

Η διευκρίνιση Γιουνκέρ

Η διευκρινιστική δήλωση του εκπροσώπου του κ. Γιούνκερ έχει ως εξής: «Ο κ. Γιούνκερ είπε ότι μερικά χρόνια πριν, όταν οι δείκτες της ελληνικής ανταγωνιστικότητας έδειχναν ότι η χώρα θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη οικονομική και δημοσιονομική κατάσταση, ο Έλληνας Πρωθυπουργός και όλοι στην υπόλοιπη Ευρώπη γνώριζαν ότι η Ελλάδα αντιμετώπιζε πολύ σοβαρό πρόβλημα. Παρ' όλα αυτά, ως πρόεδρος του Γιούρογκρουπ δεν ήταν σε θέση να μιλήσει δημόσια γιατί η κατακραυγή θα ήταν τρομερή.

Οι δύο αρχηγοί ξέρανε ότι η χώρα είχε φτάσει στο απροχώρητο, από τον Ιανουάριο 2009. Στην συνάντηση που είχαν στις Βρυξέλλες, οι Κ. Καραμανλής και Γ. Παπανδρέου με την Ε.Ε., απεφασίσθηκε ότι τα μέτρα ήταν μονόδρομος.
Έτσι η χώρα πήγε σε εκλογές άρον άρον με τους δύο μονομάχους να ξέρουν το αύριο.
Όπου ο μεν Καραμανλής, έκανε μια προσπάθεια πιστεύοντας πιθανόν, ότι τελευταία στιγμή θα άλλαζε κάτι, να κερδίσει τι εκλογές, ξέροντας ήδη ότι οι φίλοι πέραν του Ατλαντικού τον έχει ήδη καταδικάσει.
Έτσι μετά τις εκλογές απεσύρθη αμίλητος και παραμένει αμίλητος. Αλλά οφείλει με ό,ποιο κόστος, να πει στον λαό όλο το παρασκήνιο, αλλά και τις δικές του ευθύνες, γιατί άφησε την κατάσταση να χαθεί από τα χέρια του. Επιβάλλεται να μιλήσει για την κατρακύλα διότι έχει και αυτός ευθύνες. Αλλά και να πει τι ρόλο έπαιξε η Λαζάρτ, όταν ήλθε εδώ τον Αύγουστο. Τι του διεμήνυσε; Ότι λέει ο οικονομικός εκτελεστής στα υποψήφια θύματα του; Ήξερε τι θα επακολουθήσει και για αυτό απεσύρθη να μην είναι συνένοχος; Και φυσικά, επειδή ήξερε, ενημέρωσε τον Σαμαρά τι παίζει, και δεν ψήφισε και αυτός το μνημόνιο!
Ο άλλος, ο σημερινός πρωθυπουργός, χρησιμοποιώντας συνταγή Αργεντινής, σωρεία ψεμάτων, ανέβηκε στην εξουσία. Έταξε τα πάντα, ενώ γνώριζε τα πάντα. Έταξε τα πάντα και το ακροατήριο από κάτω παραλληρούσανε που θα έφευγε η κακιά δεξιά και θα ερχότανε ο δικός τους που θα τα άλλαζε όλα.
Μόνο που έκρυβε την πραγματική αλήθεια και την ζούμε τώρα. Πίστεψαν, σε αύξησεις, διορισμούς στο δημόσιο, οι κομματάρχες βόλεμα σε θέσεις για κονόμα! Τώρα κοιτάζονται μεταξύ και δεν ξέρουν τι να κάνουν. Να στηρίξουν την πολιτική της φτώχειας ή να αντιδράσουν;

Το «κατόρθωμα» της χρεοκοπίας της Ελλάδας - Ήξεραν που πάμε και αδιαφορούσαν...

Η Ελλάδα κινδύνεψε με χρεοκοπία το 1985 αλλά και στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις την τελευταία στιγμή οι κυβερνώντες «έστριβαν» και το «καράβι» απέφευγε το βράχο και την βύθιση...

Η τρίτη φορά της μεταπολίτευσης αποδείχτηκε και η πιο φαρμακερή. Η αβελτηρία των κυβερνήσεων Κώστα Καραμανλή και Γιώργου Παπανδρέου βύθισαν την χώρα.

Στην 6ετία 2004 με 2009 ο «κουρασμένος» κ. Καραμανλής που παριστάνει ακόμη το σιωπηλό Βούδα, άθροισε 100 δισ. ευρώ ελλειμμάτων στον κρατικό προϋπολογισμό, εκ των οποίων τα 49,3 δισ. ευρώ ήταν πρωτογενές έλλειμμα.

Η διακυβέρνηση χρεοκοπίας του κ. Καραμανλή ξεκίνησε με την «πατάτα» της απογραφής Αλογοσκούφη και την αναθεώρηση του ΑΕΠ το 2005. Κρίνοντας εκ των υστέρων και εκ του αποτελέσματος και τα δύο έγιναν για να διευρυνθούν τα περιθώρια δανεισμού της χώρας για λόγους πελατειακού εκμαυλισμού και ληστείας των δημοσίων ταμείων...

Είναι αμετροεπές για το κόμμα του και τα αντιμνημονιακά παρακλάδια (Αλήθεια που ήταν ο κ. Καμμένος όταν γινόταν το «πάρτι»;) να παριστάνουν πως δεν ξέρουν τίποτα για το «φόνο».

Φέρουν ευθύνη και η τωρινή ηγεσία έπρεπε να είχε ζητήσει ευθύνες και να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς με το παρελθόν.

Ανάλογες και οι ευθύνες ΠΑΣΟΚ...

Αν η κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου είχε πάρει τα μέτρα που λαμβάνονται τώρα στα πλαίσια του μνημονίου, στις αρχές του 2010, η χώρα θα μπορούσε κατά πάσα πιθανότητα να αποφύγει τη χρεοκοπία, το μνημόνιο και την επιτροπεία της από την διεθνή κοινότητα μέσω της τρόικα.

Αντ’ αυτού, για μήνες ο ίδιος και οι υπουργοί του έπαιζαν «κρυφτό» με την πραγματικότητα και χάραζαν «κόκκινες» γραμμές απέναντι στους όρους των δανειστών, για να μην θίξουν τους «πελάτες» του κομματικού και συνδικαλιστικού μηχανισμού που λυμαίνεται τη χώρα για δεκαετίες συγκυβερνώντας και οι ίδιοι ευθύνονται για τη δημιουργία του.

Άγνοια πρωθυπουργού ή έστω αμβλύνοια δεν δικαιολογείται, όπως ακριβώς για τους πολίτες δεν προβλέπεται άγνοια νόμου. Αν είσαι πρωθυπουργός, υπουργός ή οποιοσδήποτε υπεύθυνος να παίρνεις αποφάσεις, οφείλεις να καταλαβαίνεις πότε η χώρα σου χρεοκοπεί. Αν δεν νιώθεις επαρκής γι’ αυτό κάθεσαι στο σπίτι σου...

Δεν μπορεί ο κάθε ανεπάγγελτος του κομματικού "σωλήνα" να πειραματίζεται στου «κασίδι» του κεφάλι χωρίς κόστος και συνέπειες...

Το ελληνικό δυστύχημα...

Η ιστορία της τελευταίας δεκαετίας μοιάζει με ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Ο Καραμανλής οδηγώντας «μεθυσμένος» χτύπησε θανάσιμα τη Ελλάδα και την παράτησε στο δρόμο δια των πρόωρων εκλογών. Ο Παπανδρέου κατέφθασε με το ασθενοφόρο και την παρέλαβε αφού πέρασε πρώτα από πάνω με τους τροχούς. Στη συνέχεια αντί να την μεταφέρει στο χειρουργείο, σταμάτησε με τη Λούκα και το Παπακωνσταντίνου για σουβλάκια και μπύρες στην παρακείμενη καντίνα με τα «βρώμικα»…

Το πρόβλημα ξεκίνησε από παλιά…

Το πρόβλημα της χρεοκοπίας δεν ξεκίνησε το 2000 με την έλευση του ευρώ. Το πρόβλημα τη χρεοκοπίας μας έχει ξεκινήσει 2-3 δεκαετίες νωρίτερα με το παρασιτικό «σοσιαλιστικό» μοντέλο που εγκαινίασε ο Ανδρέας Παπανδρέου και αποδέχτηκαν ασμένως, εκμεταλλεύτηκαν και επεξέτειναν η Νέα Δημοκρατία και η κομμουνιστογεννής Αριστερά.

Ο ελληνικός παρασιτικός "σοσιαλισμός"... Για τη χρεοκοπία της χώρας μακροπρόθεσμα την ευθύνη έχει το μοντέλο ΠΑΣΟΚ που εγκαινίασε ο Ανδρέας Παπανδρέου, και λόγω της εξ αριστερών λαϊκίστικης πίεσης. Το 1974 το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ ήταν στο 20,8%, το 1984 στο 41%, το 1994 στο 96,3%, το 2004 στο 98,6% και το 2010 στο 142%...

Στον πίνακα 2 εμφανίζεται η εξέλιξη του χρέους. Παρατηρείται ότι τα έτη 2007–2009 έχουμε μια σημαντικότατη αύξηση του χρέους που αποτελεί ένα σημείο άξιο διευκρινήσεως.

Στον πίνακα 4 παρουσιάζεται ο ρυθμός μεγέθυνσης της ελληνικής οικονομίας την περίοδο 1992–2009. Η ελληνική οικονομία τη συγκεκριμένη περίοδο παρουσιάζει κατά μέσο όρο ετήσιο ρυθμό μεγέθυνσης 2,6. Όμως το 2008 παρουσίασε επιβράδυνση (2,6%) σε σχέση με το 2007 (4,0%) και το 2009 αντιθέτως αρνητική μεγέθυνση -2,0%, η οποία θα συνεχισθεί και το 2010, περίπου -3,0%/-3,5%,γεγονός που επιβαρύνει κατά τρόπο ουσιαστικό το λόγο ΓΧ/ΑΕΠ. Οι υψηλοί ρυθμοί μεγέθυνσης του πρόσφατου παρελθόντος φαντάζουν μακρινό όνειρο για το προσεχές μέλλον. Επομένως οι άμεσες μελλοντικές εξελίξεις στο ρυθμό μεγέθυνσης του ΑΕΠ σχετικά με τη συμμετοχή του στη μείωση του ΔΧ είναι αρνητικές.

Ο κ. Προβόπουλος δεν παρέλειψε να αναφέρει ότι είχε ενημερώσει εγκαίρως τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή για τις ανησυχητικές τάσεις της οικονομίας. Η πρώτη ενημέρωση, είπε, είχε γίνει στις 9 Ιανουαρίου 2009 και η δεύτερη - «ίσως η πιο κρίσιμη» - οκτώ μήνες αργότερα, στις 2 Σεπτεμβρίου 2009. Ακολούθησαν, ανέφερε, διαδοχικές συναντήσεις (8/9/2009 και 6/10/2009) με τον Γιώργο Παπανδρέου, παρουσία της Λούκας Κατσέλη και του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, προκειμένου να τους ενημερώσει ότι «το έλλειμμα θα κινηθεί το 2009 προς διψήφιο ποσοστό και ίσως ξεπεράσει

το 10%».

Τέσσερις επιστολές του τότε υφυπουργού Οικονομικών Πέτρου Δούκα προς τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή σχετικά με τη δυσμενή δημοσιονομική κατάσταση της χώρας αποκαλύπτει Το Βήμα της Κυριακής. Στις επιστολές του ο κ. Δούκας προειδοποιούσε για τη διόγκωση των ελλειμμάτων και τον κίνδυνο η χώρα να μην μπορέσει να βγει στις αγορές να δανειστεί.

Από το 2008 ήξερε ο Καραμανλής

Αλογοσκούφης, Κώστας Καραμανλής, Πέτρος Δούκας, ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Εφημερίδα “ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ” 31-7-2011

Από το φθινόπωρο του 2008, αν όχι πολύ νωρίτερα, ο Κ. Καραμανλής γνώριζε ότι η χώρα οδηγείται μαθηματικά στην έξοδο από τις αγορές και βαδίζει βήμαβήμα προς τη χρεοκοπία. «Το Βήμα» αποκαλύπτει σήμερα τέσσερις επιστολές-φωτιά του πρώην υφυπουργού Οικονομικών κ. Π. Δούκα προς το Μέγαρο Μαξίμου στις οποίες περιγράφεται επακριβώς ο κίνδυνος και αυτό που συνέβη στη χώρα τελικά. Οπως δείχνει όμως η Ιστορία, τις σοβαρές επισημάνσεις για τους μεγάλους κινδύνους που ελλόχευαν δεν έλαβε υπόψη ο πρώην πρωθυπουργός ή, ακόμη και αν τις αξιολόγησε, προτίμησε να οδηγήσει το 2009 τη χώρα σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις που είχαν αποτέλεσμα να επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο η κατάσταση της οικονομίας.

«Η ευχέρεια δανεισμού είναι πιο άμεση και πιο σημαντική πρόκληση και από την πίεση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για συγκράτηση των ελλειμμάτων» σημείωνε σε επιστολή του τα Χριστούγεννα του 2008 ο κ. Δούκας σημαίνοντας για δεύτερη φορά τον κώδωνα του κινδύνου για την επικείμενη κρίση χρέους και την αδυναμία δανεισμού της χώρας. Είχε προηγηθεί εκτενής επιστολή στον Πρωθυπουργό τον Οκτώβριο του 2008 στην οποία τόνιζε ότι το Δημόσιο θα χρειαζόταν να δανειστεί πάνω από 40 δισ. ευρώ για να καλύψει τις χρηματοδοτικές ανάγκες του επόμενου δωδεκαμήνου (σ.σ.: το ποσό ανήλθε τελικά στα 48 δισ. ευρώ για το 2009) και σημείωνε με έμφαση: «Αυτό απαιτεί την απόλυτη εμπιστοσύνη των αγορών».

Οι αποκαλύψεις του κ. Δούκα έρχονται μετά την εξομολόγηση του πρώην υπουργού Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφη στο «Βήμα» ότι ο Κ. Καραμανλής γνώριζε την κατάσταση της οικονομίας αλλά στις προτάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης η απάντηση ήταν «άσ΄ το γι΄ αργότερα». Είναι γεγονός ότι τόσο ο κ. Αλογοσκούφης όσο και ο κ. Δούκας το καλοκαίρι του 2008 είχαν υποστηρίξει τη λήψη σκληρών μέτρων (όπως η κατάργηση του αφορολογήτου των ελεύθερων επαγγελματιών, η αυτόματη περαίωση, η ρύθμιση των οφειλών στο Δημόσιο) για τη στήριξη των εσόδων και δραστικές παρεμβάσεις για τις περικοπές των δαπανών στον χώρο της Υγείας και των αμυντικών δαπανών. Οι πολιτικές αυτές απορρίφθηκαν από το Μαξίμου υπό την πίεση των γαλάζιων βουλευτών.

Η πιο «καυτή επιστολή» του πρώην υφυπουργού Οικονομικών, ο οποίος ως επικεφαλής του Γενικού Λογιστηρίου και αρμόδιος έβλεπε την πορεία του χρέους, εστάλη στον Πρωθυπουργό παραμονή Χριστουγέννων του 2008.

23 Δεκεμβρίου 2008 – «Χρειαζόμαστε 47 δισ. για το 2009»

«Οπως πάνε τα πράγματα σήμερα, δύσκολα θα κερδίσουμε τις επόμενες εκλογές. Κι όμως μπορούμε να αναστρέψουμε το κλίμα. Από εμάς εξαρτάται.

Η Ελλάδα χρειάζεται σταθερή και υπεύθυνη κυβέρνηση σε ένα πολύ δύσκολο διεθνές περιβάλλον. Τα οικονομικά θα δυσκολέψουν τους επόμενους μήνες. Οι δείκτες της ελληνικής οικονομίας (δημόσια έσοδα, ανοίγματα των ασφαλιστικών ταμείων, ανεργία, ροή των επενδύσεων, βιομηχανική παραγωγή, τζίρος στα μαγαζιά, τουρισμός, ναυτιλιακό συνάλλαγμα κ.ά.) θα είναι κάτω από μεγάλη πίεση. Χρειάζεται να ενισχύσουμε τις ασθενέστερες τάξεις, αν και οι πολίτες δύσκολα θα πιστέψουν σε “προεκλογικού τύπου” παροχές, όποιες και αν είναι αυτές.

Το επόμενο ενδεκάμηνο το Δημόσιο θα χρειαστεί να δανειστεί ίσως και πάνω από 47 δισ. ευρώ μέσα σε ένα ιδιαίτερα αρνητικό διεθνές επενδυτικό κλίμα. Το 2008 δανειστήκαμε περίπου 47-48 δισ. ευρώ δηλαδή, περίπου 10 δισ. πάνω από αυτά που υπολόγιζε το υπουργείο Οικονομίας ότι θα χρειαζόταν (4% του ΑΕΠ πάνω από τις προϋπολογισθείσες δανειακές ανάγκες, χωρίς να έχουν τακτοποιηθεί όλες οι υποχρεώσεις προς τους προμηθευτές του Δημοσίου, κατασκευαστές, ασφαλιστικά ταμεία, τοπική αυτοδιοίκηση, επιστροφές φόρων)! Τι σημαίνει αυτό για το πραγματικό έλλειμμα του 2008;

Η ευχέρεια δανεισμού είναι πιο άμεση και πιο σημαντική πρόκληση και από την πίεση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για συγκράτηση των ελλειμμάτων.

Χρόνια πολλά και καλή δύναμη».

8 Μαΐου 2005 – «Οι δαπάνες δεν πέφτουν, είναι στον αυτόματο πιλότο»

Η δημοσιονομική κατάσταση φαινόταν ότι δεν πήγαινε καλά από την άνοιξη του 2005, δηλαδή έναν χρόνο μετά τις εκλογές του 2004.

«Εχουμε πολλή ορθοπεταλιά μπροστά μας, αλλά και οι ευκαιρίες και οι δυνατότητες για το καλύτερο είναι μεγάλες. Οι στόχοι για έλλειμμα γενικής κυβέρνησης το 2005 είναι πολύ φιλόδοξοι,δεδομένου ότι για να πιάσουμε τα φορολογικά έσοδα που αναφέρει ο προϋπολογισμόςτα φορολογικά έσοδα του 2005 πρέπει να αυξηθούν κατά 10% περίπου σε σχέση με τις πραγματικές εισπράξεις του 2004 - και μάλιστα σε μια περίοδο που ο πραγματικός ρυθμός ανάπτυξης του ΑΕΠδύσκολα θα περάσει το 3,3%.

Τον Απρίλιο τα έσοδα ήταν 2,7% κάτω από τα αντίστοιχα του Απριλίου 2004! (Μείωσησημείωσαν ο ΦΠΑ, ο Ειδικός Φόρος Καυσίμων, οι φόροι από νομικά πρόσωπα κτλ.)

Το πρώτο τετράμηνο συγκρατήσαμε τις πρωτογενείς δαπάνες σε επίπεδα 2,6% πάνω από τα αντίστοιχα περυσινά. Τους επόμενους μήνες όμως θα ενταθούν σημαντικά οι πιέσεις και στις δαπάνες, οι περισσότερες από τις οποίες είναι θε σμοθετημένες “στον αυτόματο πιλότο”. Ανησυχητική είναι η κατάσταση και στις εισπράξεις για το Γ΄ ΚΠΣεπειδή “υφίστανται σοβαρές ελλείψεις και τα συστήματα δεν παρέχουν ακόμη εγγυήσεις για χρηστή δημοσιονομική διαχείριση των ΕΤΠΑ”. Δηλαδή, φαίνεται ότι θα υπάρξει κάποια σημαντική υστέρηση στις εισπράξεις από την ΕυρωπαϊκήΕνωση που θα έχει επιπτώσεις στα έσοδα, στο έλλειμμα του 2005, αλλά και στο ύψος των δαπανών για δημόσιεςεπενδύσεις και στον ρυθμό ανάπτυξης».

22 Οκτωβρίου 2008 – «Να μην υποτιμήσουμε τις πιέσεις στα ομόλογα»

«Η εμπειρία μου από τον ιδιωτικό τομέα, το υπουργείο Οικονομικών και το υπουργείο Εξωτερικών, από τις συνεχείς επαφές με ξένους επενδυτές και από τις επιχειρηματικές αποστολές στο εξωτερικόμού δίνει τη δυνατότητα να κάνω τις παρακάτω επισημάνσεις και προτάσεις για την έξοδο από την κρίση.

Χωρίς ανάπτυξη δεν θα έχουμε τα έσοδα που θα στηρίξουν τον κοινωνικό ρόλο του κράτους. Είναι όμως προφανέςπως η ανάταξη δεν μπορεί να έλθει με υπερβολική αύξηση των δημοσίων δαπανών. Τα ελλείμματα, η αυστηρότητα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δεν μπορεί να υποτιμηθούν.

Επίσης δεν μπορεί να υποτιμηθεί η συμπεριφορά των διεθνών αγορών απέναντι στα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου. Το επόμενο δωδεκάμηνοτο Ελληνικό Δημόσιο θα χρειαστεί πάνω από 40 δισ. ευρώ για να καλύψει τις ανάγκες του και τα χρεολύσια.Χρειάζεται η απόλυτη εμπιστοσύνη των αγορών».

«Πουλήστε σε Ελληνες αεροδρόμια και λιμάνια»

Από τον Οκτώβριο 2008 ο κ. Π. Δούκας είχε υποβάλει αναλυτικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης. Στην επιστολή με ημερομηνία 22 Οκτωβρίου 2008 επεσήμαινε στον Πρωθυπουργό: «Δεν μπορεί να υποτιμηθεί η συμπεριφορά των διεθνών αγορών απέναντι στα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου.Τοεπόμενο δωδεκάμηνο το Ελληνικό Δημόσιο θα χρειαστεί πάνω από 40 δισ. ευρώ για να καλύψει τις ανάγκες του και τα χρεολύσια.Χρειάζεται η απόλυτη εμπιστοσύνη των αγορών».

Στην επιστολή του ο κ. Δούκας πρότεινε μια σειρά μέτρα για την τόνωση της ανάπτυξης με πρωτοβουλίες που δεν θα απαιτούν μεγάλες νέες δαπάνες.

Τέτοια μέτρα είναι:

* Χωροταξικά να μπορεί να χτίσει ο Ελληνας με ορθολογικότερους συντελεστές δόμησης.

* Αποκρατικοποιήσεις με συμμετοχή των εργαζομένων.

* Αλλαγές στα τεκμήρια. Τα τεκμήρια στρεβλώνουν την οικονομική δραστηριότητα. Εκτός από το καθαυτό κόστος αγοράς ενός προϊόντος και τους σχετικούς φόρους, ο πολίτης πρέπει να υπολογίσει και το επιπλέον «κόστος του τεκμηρίου». Οπου οι διασταυρώσεις στοιχείων υποδηλώνουν πως το επίπεδο διαβίωσης δεν συνάδει προς το εισόδημα που δηλώνεται, να γίνεται πολύ αυστηρός φορολογικός έλεγχος. Οι κανόνες-τυφλοσούρτης είναι αντιπαραγωγικοί και αναποτελεσματικοί.

* Οπως και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, το φορολογικό σύστημα πρέπει να υποχρεώνει τις επιχειρήσεις να τηρούν βιβλία και στοιχεία με τρόπο που να αποδεικνύει τις συναλλαγές τους αλλά αυτά τα βιβλία και στοιχεία να τηρούνται κατά την κρίση τους και να αποδεικνύονται το έσοδο και η δαπάνη με τον πιο πρόσφορο τρόπο. Π.χ., αν μια επιχείρηση δεν έχει έστω ένα τιμολόγιο διότι αρνείται ο προμηθευτής της να εκδώσει τιμολόγιο, η απόδειξη της πληρωμής (π.χ., με επιταγή ή με υπογεγραμμένη απόδειξή του) να είναι αποδεικτικό στοιχείο της δαπάνης για την επιχείρηση που κατέβαλε την πληρωμή και η Εφορία στη συνέχεια να ζητεί εξηγήσεις από τον λήπτη π.χ. της επιταγής για τη μη έκδοση στοιχείου ή για τη μη καταχώριση του εσόδου στα βιβλία του. * Μείωση των αμυντικών δαπανών.

Για να μειώσουμε το τεράστιο κόστος των αμυντικών δαπανών πρέπει να δημιουργηθεί μια πιο κοινή ευρωπαϊκή αμυντική πολιτική. Ειδικά για τις αποκρατικοποιήσειςεπισήμαινεπως«υπάρχει ανάγκη για εκτεταμένες αποκρατικοποιήσεις για να εισρεύσουν κεφάλαια στη χώρα, χρήματα στα δημόσια ταμεία, αλλά και για να τονωθεί η οικονομική δραστηριότητα, έστω και αν το μεγαλύτερο μέρος από τέτοια έσοδα προορίζεται για τη μείωση του χρέους.

Με κάποιες ουσιαστικές αποκρατικοποιήσεις και μεταρρυθμίσεις μπορεί να αλλάξει το κλίμα στην αγορά και να αυξηθεί ουσιαστικά ο γενικός δείκτης χωρίς καμία κυβερνητική παρέμβαση.Ιδιωτικοποίηση: Προτείνω την άμεση μεταβίβαση ποσοστών του Δημοσίου σε ΟΤΕ, Ελληνικά Πετρέλαια, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, ΟΛΠ, ΟΛΘ, ΕΥΔΑΠ, Καζίνο Πάρνηθας, ΛΑΡΚΟ, Κρατικά Λαχεία, ΟΔΙΕ, Κεντρική Αγορά Αθηνών κτλ. προκειμένου να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητά τους σύμφωνα με τις ανάγκες της παγκόσμιας αγοράς και του ανταγωνισμού, αλλά με ουσιαστική παροχή μετοχών στους εργαζομένους κάθε επιχείρησης (10% εντελώς δωρεάν συν 10% σε προνομιακές τιμές).

Μετοχοποίηση αεροδρομίων και εισαγωγή τους στο Χρηματιστήριο. Να δημιουργήσουμε δύο μεγάλους ομίλους «διαχείρισης αεροδρομίων» και να προσελκύσουμε ιδιώτες επενδυτές (μεγάλοι ελληνικοί όμιλοι, ξένα γκρουπ κτλ.), αλλά να δοθεί στους εργαζομένους το 10% δωρεάν και άλλο ένα 10% σε ιδιαίτερα ελκυστικές τιμές. Με ειδικό νόμο οι μετοχές των δύο αυτών εταιρειών να εισαχθούν άμεσα στο Χρηματιστήριο Αθηνών! Ηellenic Αirports Ι: Σπάτα, Κέρκυρα, Χανιά, Καβάλα, Νάξος, Κεφαλλονιά, Πάρος, Καλαμάτα, Κοζάνη, Χίος, Καστελόριζο κ.ά. Ηellenic Αirports ΙΙ: Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Ιωάννινα, Ρόδος, Πρέβεζα, Μύκονος, Λήμνος, Σάμος, Σκιάθος, Λάρισα, Ανδραβίδα κ.ά. Τα λιμάνια της χώρας (εκτός Πειραιά και Θεσσαλονίκης) να χωριστούν σε άλλες τέσσερις ανώνυμες εταιρείες και να ιδιωτικοποιηθούν όπως και τα αεροδρόμια, με διασφάλιση της σύνδεσης με τις «ακριτικές» νησιωτικές περιοχές, με κίνητρα για τη διατήρηση των γραμμών αυτών και τη χειμερινή περίοδο. Προτείνω η πώληση των ποσοστών αυτών να γίνει κατά προτίμηση σε κοινοπραξίες των μεγαλύτερων ελλήνων επιχειρηματιών, επιχειρήσεων και εφοπλιστών! Δηλαδή, καλούμε τους 50 μεγαλύτερους επιχειρηματίες εφοπλιστές και τους ζητάμε να αγοράσει ο καθένας από 0,5% ως 1% των κρατικών επιχειρήσεων σε full price- στην ανώτατη δυνατή τιμή- έτσι ώστε η ιδιοκτησία και ο δυναμισμός των επιχειρήσεων αυτών να παραμείνει σε ελληνικά χέρια!»

20 Ιουλίου 2004 – «Τα ταμεία είναι άδεια, υπάρχουν κρυφά χρέη»

«Οπως διαγράφονται τα ταμειακά έσοδα/έξοδα για την περίοδο Ιανουάριος - Μάιος 2004, το “ταμειακό” έλλειμμα ήταν της τάξεως των 7,4 δισ. Για το εξάμηνο Ιανουάριος- Ιούνιος 2004το “ταμειακό” έλλειμμα αυξήθηκε στα 12,14 δισ. ευρώ. Οπως και να έχει το θέμα,εκτιμώ πως το δωδεκάμηνο θα είναι σημαντικά υψηλότερο από τα ανοίγματα του εξαμήνου. Δηλαδή, το ταμειακό “άνοιγμα” μπορεί και να ξεπεράσει τα 18 δισ. ευρώή το 11% του ΑΕΠ!

Οι υπερβάσεις στις πρωτογενείς δαπάνες θα ξεπεράσουν αυτές που προβλέπονται στον τακτικό προϋπολογισμό κατά 2,9 δισ. ευρώπερίπου.

Δηλαδή, οι πρωτογενείς δαπάνες για το 2004 μπορεί να ξεφύγουν και από τις πιο πρόσφατες εκτιμήσεις (32,8 δισ.) και να φθάσουν στα 36 δισ.

Και οι δαπάνες για τόκους θα ανέλθουν από τα 9.750 ευρώ στα 10.700 δισ. ευρώ.

Δηλαδή, κατά μίακάπως πρόχειρηπρόβλεψη, το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης για το 2004 μπορεί να υπερβεί και το 6% του ΑΕΠ! - χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη ότι ελάχιστες από τις πληρωμές για εξοπλιστικά προγράμματα εμφανίζονται ως πρωτογενείς δαπάνες.Παραλάβαμε “άδεια ταμεία”!

Δηλαδή, παραλάβαμε επίσημο χρέος της κεντρικής κυβέρνησης που στο τέλος του Φεβρουαρίου 2004ξεπερνούσε τα 186 δισ. ευρώ και κρυμμένες υποχρεώσεις .

Σε αυτό το επίσημο χρέος πρέπει να προστεθούν και μη σωστά καταχωρισμένεςυποχρεώσεις του Ελληνικού Δημοσίου που υπερβαίνουν τα 8,5 δισ. ευρώ όπως για:

* τα φάρμακα (2,2 δισ. ευρώ), * το ταμείο νομικών (400 εκατ.), * για τα “νέα τοκομερίδια” (6 δισ., τώ ρα περίπου 5 δισ.), * τα χρέη προς την Αγροτική Τράπεζα (800 εκατ.).

Σε αυτά δεν περιλαμβάνονται υποχρεώσεις του Δημοσίου προς τα ασφαλιστικά ταμεία (της τάξεως των τουλάχιστον 2 δισ. ευρώ) για τις μισθολογικές προαγωγές των συνταξιούχων αξιωματικών των ΕΔ που αποστρατεύθηκαν προ του 2000 (ύψους περίπου 1 δισ.ευρώ) και τα χρέη προς τους ΟΤΑ (1 δισ.). Δηλαδή,κληρονομήσαμε χρέη ύψους τουλάχιστον 199,5 δισ. ευρώ και επιπλέον περίπου 11 δισ. ευρώ δάνεια εγγυημένα από το Ελληνικό Δημόσιο!».