Τι θα διαβάσουμε στα Ενθέματα με την Αυγή της Κυριακής αύριο, 23 Μάρτη

Κείμενα των: Nίκου Ποταμιάνου, Δημήτρι Βεργέτη, Κώστα Δουζίνα, Αντώνη Λιάκου, Δημήτρη Παπανικολάου, Χρ. Γ. Ντούμα, Γιώργη Βουγιουκαλάκη, Γ. Π. Στάμου, Τόνι Μπεν,

Λ. Πάνιτς - See more at: http://left.gr/news/ti-tha-diavasoyme-sta-enthemata-me-tin-aygi-tis-kyriakis-ayrio-23-marti#sthash.3OaSUusC.dpuf

Στα περίπτερα εντός της «Αυγής», στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com), στο facebook (Enthemata Avgis) και στο twitter: @enthemata

Πότε καθιερώθηκε η μονιμότητα στο δημόσιο; Ο Νίκος Ποταμιάνος εξηγεί γιατί ότι η καθιέρωση της μονιμότητας στο δημόσιο, που θεσμοθετήθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο στο Σύνταγμα του 1911 υπήρξε βασικό αίτημα των εκσυγχρονιστών στις αρχές του 20ού αιώνα: «Η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων υπήρξε ένα αίτημα του αστικού εκσυγχρονισμού στις αρχές του 20ού αιώνα. Πριν κατοχυρωθεί στο Σύνταγμα του 1911, είχε γίνει αποδεκτή από το σύνολο των κομμάτων ως επιβεβλημένη, και τη συναντά κανείς σ’ ένα πλήθος διαφορετικών πολιτικών προγραμμάτων. Ο πρώτος που είχε ψηφίσει (βραχύβιο) νόμο που καθιέρωνε τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων ήταν ο Τρικούπης».

Η επιστροφή της Κοκκινοσκουφίτσας: η Αριστερά σε κρίσιμους καιρούς. Συνέντευξη του Αντώνη Λιάκου. Ο Αντώνης Λιάκος, με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του βιβλίου του Η επιστροφή της Κοκκινοσκουφίτσας, με υπότιτλο «Η Αριστερά και πώς να την σκεφτούμε σε κρίσι-μους καιρούς», που μόλις κυκλοφόρησε από τη Νεφέλη μιλάει για τις «βαριές σκουριές της Αριστεράς», τον εκσυγχρονισμό, την πολιτισμική Αριστερά, την τεχνολογία, τον ΣΥΡΙΖΑ: «Ο εκσυγχρονισμός τη δεκαετία του 1990 έγινε ελκυστικός για πολλούς διανοούμενους της Aριστεράς –και δεν εξαιρώ βέβαια τον εαυτό μου–, όταν το παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ ξεδίπλωσε την ελληνορθόδοξη ιδεολογία του. Ο σημερινός αρχηγός του υποστήριζε τον Χριστόδουλο στο θέμα των ταυτοτήτων, έναντι του τότε πρωθυπουργού […]. Στο ρεύμα του εκσυγχρονισμού, λοιπόν, εκείνο που πρώτευε ήταν η προσαρμογή της οικονομίας στη νέα ορθοδοξία. Από την επίκληση του λαού στα 1980, στην επίκληση των τεχνοκρατών στα 1990.  Οι εκσυγχρονιστές είπαν (σαν τον Γκιζώ, που έλεγε στη μεταναπολεόντειο Γαλλία: “Πλουτίστε για να γίνετε εκλογείς”): “Πλουτίστε για να εκσυγχρονιστεί η Ελλάδα”. Φυσικά, δεν υπήρξε εξυγίανση».

Άδωνις. Τώρα και στο Λονδίνο. Εθνικισμός Μπουζούκια Imperial Ο Δημήτρης Παπανικολάου με αφορμή την εμφάνιση Άδωνι στο Imperial College: «Ο Άδωνις και ο κάθε Άδωνις, που αναδύθηκαν μέσα από ένα πλαίσιο ακραίου λαϊκισμού, λαϊκής μισαλλοδοξίας και εθνικιστικοφοβικής ημιμάθειας (αλήθεια, πόσο νωρίς ξεχάσαμε εκείνες τις εκπομπές του;), τώρα χαράσσουν πολιτική. Μολονότι δεν είναι σε θέση να υποστηρίξουν την τυχαιότητα και τον καιροσκοπισμό με την οποία τη χαράσσουν, μολονότι με τρόπο παρανοϊκό αγνοούν κάθε αναλυτική συζήτηση και συμβουλή της διεθνούς και εγχώριας επιστημονικής κοινότητας, την ίδια στιγμή αναζητούν νομιμοποίηση.[…] Το πλαίσιο παραμένει «εθνικισμός μπουζούκι», η συζήτηση δεν μπορεί να είναι ουσιαστική, η πολιτική παραμένει λαϊκιστική, τυχάρπαστη, φοβική, επικίνδυνη. Μόνο που η φωτογραφία, καλά ζουμαρισμένη, μπορεί να έχει από πάνω το λογότυπο του Imperial ή του Harvard. Και γιατί όχι; Εδώ κατάφερε να έχει το λογότυπο της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο Imperial θα κολλήσει;».

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΡΗΞΗ ΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ

Δύο κατεξοχήν ειδικοί, ο αρχαιολόγος Χρ. Γ. Ντούμας, διευθυντής των ανασκαφών της Σαντορίνης, και ο ηφαιστειολόγος Γώργης Βουγιουκαλάκης αποτιμούν τα νέα δεδομένα για την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης.

Η χρονολογία της έκρηξης του ηφαιστείου της Θήρας  ως παιχνίδι της κολοκυθιάς. Γράφει ο Χρ. Γ. Ντούμας: «Με την αρχαιολογική μέθοδο, η μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας αδιαμφισβήτητα χρονολογείται στις αρχές της Υστεροκυκλαδικής περιόδου. Ωστόσο, οι τραγικές συνέπειες για τους κατοίκους του νησιού και οι επιπτώσεις της έκρηξης στην περιοχή της Μεσογείου ή και πέραν αυτής, δεν πρόκειται να μεταβληθούν, οποιαδήποτε κι αν είναι η απόλυτη χρονολόγηση του γεγονότος. Γιατί ούτε η χρονική αλληλουχία των περιόδων πρόκειται να μεταβληθεί, ακόμη κι αν επαναπροσδιοριστεί η διάρκεια καθεμιάς τους».

Αλλάζει πράγματι η χρονολόγηση της Μεγάλης Έκρηξης της Σαντορίνης; Ο Γιώργης Βουγιουκαλάκης εξηγεί  γιατί δεν δικαιολογείται ο πρόσφατος θόρυβος γύρω από τα «νέα δεδομένα», επισημαίνει τις υπερβολές και τις στρεβλώσεις των δημοσιευμάτων, που δεν ανταποκρίνεται στα δεδομένα: «Μπορούμε λοιπόν νηφάλια να συμπεράνουμε ότι η χρονολόγηση της έκρηξης στο 1613 π.Χ., συν-πλην 7 έτη συνεχίζει να θεωρείται η ακριβέστερη μέχρι σήμερα».

Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός – και στις δημοτικές εκλογές. Γράφει ο Γ. Π. Στάμου: Οι δημοτικές εκλογές απαιτούν να το πράξει αμέσως: στο επίπεδο των τοπικών κοινωνιών μπορεί να προβληθούν με τη μορφή αντι-παραδείγματος και να εμπεδωθούν στις συνειδήσεις στοιχεία της προγραμματικής πρότασης, να αναδειχθεί η κοινωνική της διάσταση, η κινηματικότητα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, το ήθος και το ύφος της. Η ενίσχυση, ακόμα και η ένταξη στο πλαίσιο της τοπικής διακυβέρνησης δομών εκπαίδευσης και αλληλεγγύης, χώρων ελεύθερης δημιουργίας, οικολογικών πρωτοβουλιών και πολλών άλλων αυτοοργανούμενων συλλογικοτήτων οφείλουν να γίνουν προγραμματικά στοιχεία των υποψηφίων.

Πυροβολήστε τον πιανίστα Μπαντιού! Ο Δημήτρις Βεργέτις απαντάει σε άρθρο του Κ. Δουζίνα: «Η τεράστια απήχηση της πρόσφατης επίσκεψης του Α. Μπαντιού (ΑΜ) στην Αθήνα, οργανωμένης από το περιοδικό αληthεια, είχε και κάποιες δυσανάγνωστες παρενέργειες. Εντάσσω σε αυτές και το άρθρο του φίλτατου Κ. Δουζίνα».  Ανταπάντηση του Κώστα Δουζίνα: «Δεν έχω την παραμικρή διάθεση να μπω σε διαμάχη με τον φίλτατο Δημήτρι Βεργέτη, και πολύ περισσότερο να επιτεθώ ως ο δήθεν νεότερος των “νέων φιλοσόφων” στον Αλαίν Μπαντιού, του οποίου το έργο έχω τιμήσει και σχολιάσει επανειλημμένα (όπως και στο εγκαλούμενο άρθρο). Φιλοσοφία δεν σημαίνει δύσπεπτος αναμηρυκασμός αλλά σκέψη και κριτική, η οποία κατά Αντόρνο προϋποθέτει μια απόσταση –έστω και ελάχιστη– από το αντικείμενό της».

ΤΟΝΙ ΜΠΕΝ (1925-2014)

Οι 10 καλύτερες ατάκες του Τόνι Μπεν. Δέκα χαρακτηριστικές ρήσεις του Τόνι Μπεν, όπως τις διάλεξαν οι αναγνώστες της Guardian. Η πρώτη: «1.  Εάν έχουμε  λεφτά για να σκοτώνουμε ανθρώπους, τότε μπορούμε να βρούμε  λεφτά για να σώσουμε ανθρώπου. Μιλώντας για το «Sicko», το ντοκιμαντέρ του Μάικλ Μουρ με θέμα την υγειονομική βιομηχανία στις ΗΠΑ. Εξηγώντας τη δημιουργία του κράτους πρόνοιας μετά τον Πόλεμο, ο Τόνυ Μπεν θυμήθηκε ποια ήταν η γενική πεποίθηση του λαού στις εκλογές του 1945: «Εάν μπορείς να διασφαλίσεις πλήρη απασχόληση σκοτώνοντας Γερμανούς, γιατί να μην μπορείς να το κάνεις χτίζοντας νοσοκομεία και σχολεία;».  (μετάφραση: Δημήτρης Ιωάννου)

Δάσκαλος, ριζοσπάστης και μαχητής της δημοκρατίας. Απόσπασμα από τη νεκρολογία του Λίο Πάνιτς για τον Τόνι Μπεν: «Υπάρχουν δύο πράγματα που πρέπει να θυμόμαστε  για τον Τόνι Μπεν. Το πρώτο είναι ότι,  ως πολιτικός, έβλεπε κυρίως  τον εαυτό του ως δάσκαλο που είχε αναλάβει να καλλιεργήσει στον λαό δημοκρατικές φιλοδοξίες και ικανότητες. Το δεύτερο είναι πως, σε αντίθεση με  τους περισσότερους πολιτικούς, έπαιρνε πραγματικά τη δημοκρατικά στα σοβαρά σε ό,τι αφορά τις δυνατότητές της να αλλάξει τον κόσμο».

- See more at: http://left.gr/news/ti-tha-diavasoyme-sta-enthemata-me-tin-aygi-tis-kyriakis-ayrio-23-marti#sthash.3OaSUusC.dpuf

 (enthemata.wordpress.com)

Στα περίπτερα εντός της «Αυγής», στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com), στο facebook (Enthemata Avgis) και στο twitter: @enthemata
Πότε καθιερώθηκε η μονιμότητα στο δημόσιο; Ο Νίκος Ποταμιάνος εξηγεί γιατί ότι η καθιέρωση της μονιμότητας στο δημόσιο, που θεσμοθετήθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο στο Σύνταγμα του 1911 υπήρξε βασικό αίτημα των εκσυγχρονιστών στις αρχές του 20ού αιώνα: «Η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων υπήρξε ένα αίτημα του αστικού εκσυγχρονισμού στις αρχές του 20ού αιώνα. Πριν κατοχυρωθεί στο Σύνταγμα του 1911, είχε γίνει αποδεκτή από το σύνολο των κομμάτων ως επιβεβλημένη, και τη συναντά κανείς σ’ ένα πλήθος διαφορετικών πολιτικών προγραμμάτων. Ο πρώτος που είχε ψηφίσει (βραχύβιο) νόμο που καθιέρωνε τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων ήταν ο Τρικούπης».
Η επιστροφή της Κοκκινοσκουφίτσας: η Αριστερά σε κρίσιμους καιρούς. Συνέντευξη του Αντώνη Λιάκου. Ο Αντώνης Λιάκος, με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του βιβλίου του Η επιστροφή της Κοκκινοσκουφίτσας, με υπότιτλο «Η Αριστερά και πώς να την σκεφτούμε σε κρίσι-μους καιρούς», που μόλις κυκλοφόρησε από τη Νεφέλη μιλάει για τις «βαριές σκουριές της Αριστεράς», τον εκσυγχρονισμό, την πολιτισμική Αριστερά, την τεχνολογία, τον ΣΥΡΙΖΑ: «Ο εκσυγχρονισμός τη δεκαετία του 1990 έγινε ελκυστικός για πολλούς διανοούμενους της Aριστεράς –και δεν εξαιρώ βέβαια τον εαυτό μου–, όταν το παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ ξεδίπλωσε την ελληνορθόδοξη ιδεολογία του. Ο σημερινός αρχηγός του υποστήριζε τον Χριστόδουλο στο θέμα των ταυτοτήτων, έναντι του τότε πρωθυπουργού […]. Στο ρεύμα του εκσυγχρονισμού, λοιπόν, εκείνο που πρώτευε ήταν η προσαρμογή της οικονομίας στη νέα ορθοδοξία. Από την επίκληση του λαού στα 1980, στην επίκληση των τεχνοκρατών στα 1990.  Οι εκσυγχρονιστές είπαν (σαν τον Γκιζώ, που έλεγε στη μεταναπολεόντειο Γαλλία: “Πλουτίστε για να γίνετε εκλογείς”): “Πλουτίστε για να εκσυγχρονιστεί η Ελλάδα”. Φυσικά, δεν υπήρξε εξυγίανση».
Άδωνις. Τώρα και στο Λονδίνο. Εθνικισμός Μπουζούκια Imperial Ο Δημήτρης Παπανικολάου με αφορμή την εμφάνιση Άδωνι στο Imperial College: «Ο Άδωνις και ο κάθε Άδωνις, που αναδύθηκαν μέσα από ένα πλαίσιο ακραίου λαϊκισμού, λαϊκής μισαλλοδοξίας και εθνικιστικοφοβικής ημιμάθειας (αλήθεια, πόσο νωρίς ξεχάσαμε εκείνες τις εκπομπές του;), τώρα χαράσσουν πολιτική. Μολονότι δεν είναι σε θέση να υποστηρίξουν την τυχαιότητα και τον καιροσκοπισμό με την οποία τη χαράσσουν, μολονότι με τρόπο παρανοϊκό αγνοούν κάθε αναλυτική συζήτηση και συμβουλή της διεθνούς και εγχώριας επιστημονικής κοινότητας, την ίδια στιγμή αναζητούν νομιμοποίηση.[…] Το πλαίσιο παραμένει «εθνικισμός μπουζούκι», η συζήτηση δεν μπορεί να είναι ουσιαστική, η πολιτική παραμένει λαϊκιστική, τυχάρπαστη, φοβική, επικίνδυνη. Μόνο που η φωτογραφία, καλά ζουμαρισμένη, μπορεί να έχει από πάνω το λογότυπο του Imperial ή του Harvard. Και γιατί όχι; Εδώ κατάφερε να έχει το λογότυπο της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο Imperial θα κολλήσει;».
Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΡΗΞΗ ΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ
Δύο κατεξοχήν ειδικοί, ο αρχαιολόγος Χρ. Γ. Ντούμας, διευθυντής των ανασκαφών της Σαντορίνης, και ο ηφαιστειολόγος Γώργης Βουγιουκαλάκης αποτιμούν τα νέα δεδομένα για την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης.
Η χρονολογία της έκρηξης του ηφαιστείου της Θήρας  ως παιχνίδι της κολοκυθιάς. Γράφει ο Χρ. Γ. Ντούμας: «Με την αρχαιολογική μέθοδο, η μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας αδιαμφισβήτητα χρονολογείται στις αρχές της Υστεροκυκλαδικής περιόδου. Ωστόσο, οι τραγικές συνέπειες για τους κατοίκους του νησιού και οι επιπτώσεις της έκρηξης στην περιοχή της Μεσογείου ή και πέραν αυτής, δεν πρόκειται να μεταβληθούν, οποιαδήποτε κι αν είναι η απόλυτη χρονολόγηση του γεγονότος. Γιατί ούτε η χρονική αλληλουχία των περιόδων πρόκειται να μεταβληθεί, ακόμη κι αν επαναπροσδιοριστεί η διάρκεια καθεμιάς τους».
Αλλάζει πράγματι η χρονολόγηση της Μεγάλης Έκρηξης της Σαντορίνης; Ο Γιώργης Βουγιουκαλάκης εξηγεί  γιατί δεν δικαιολογείται ο πρόσφατος θόρυβος γύρω από τα «νέα δεδομένα», επισημαίνει τις υπερβολές και τις στρεβλώσεις των δημοσιευμάτων, που δεν ανταποκρίνεται στα δεδομένα: «Μπορούμε λοιπόν νηφάλια να συμπεράνουμε ότι η χρονολόγηση της έκρηξης στο 1613 π.Χ., συν-πλην 7 έτη συνεχίζει να θεωρείται η ακριβέστερη μέχρι σήμερα».
Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός – και στις δημοτικές εκλογές. Γράφει ο Γ. Π. Στάμου: Οι δημοτικές εκλογές απαιτούν να το πράξει αμέσως: στο επίπεδο των τοπικών κοινωνιών μπορεί να προβληθούν με τη μορφή αντι-παραδείγματος και να εμπεδωθούν στις συνειδήσεις στοιχεία της προγραμματικής πρότασης, να αναδειχθεί η κοινωνική της διάσταση, η κινηματικότητα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, το ήθος και το ύφος της. Η ενίσχυση, ακόμα και η ένταξη στο πλαίσιο της τοπικής διακυβέρνησης δομών εκπαίδευσης και αλληλεγγύης, χώρων ελεύθερης δημιουργίας, οικολογικών πρωτοβουλιών και πολλών άλλων αυτοοργανούμενων συλλογικοτήτων οφείλουν να γίνουν προγραμματικά στοιχεία των υποψηφίων.
Πυροβολήστε τον πιανίστα Μπαντιού! Ο Δημήτρις Βεργέτις απαντάει σε άρθρο του Κ. Δουζίνα: «Η τεράστια απήχηση της πρόσφατης επίσκεψης του Α. Μπαντιού (ΑΜ) στην Αθήνα, οργανωμένης από το περιοδικό αληthεια, είχε και κάποιες δυσανάγνωστες παρενέργειες. Εντάσσω σε αυτές και το άρθρο του φίλτατου Κ. Δουζίνα».  Ανταπάντηση του Κώστα Δουζίνα: «Δεν έχω την παραμικρή διάθεση να μπω σε διαμάχη με τον φίλτατο Δημήτρι Βεργέτη, και πολύ περισσότερο να επιτεθώ ως ο δήθεν νεότερος των “νέων φιλοσόφων” στον Αλαίν Μπαντιού, του οποίου το έργο έχω τιμήσει και σχολιάσει επανειλημμένα (όπως και στο εγκαλούμενο άρθρο). Φιλοσοφία δεν σημαίνει δύσπεπτος αναμηρυκασμός αλλά σκέψη και κριτική, η οποία κατά Αντόρνο προϋποθέτει μια απόσταση –έστω και ελάχιστη– από το αντικείμενό της».
ΤΟΝΙ ΜΠΕΝ (1925-2014)
Οι 10 καλύτερες ατάκες του Τόνι Μπεν. Δέκα χαρακτηριστικές ρήσεις του Τόνι Μπεν, όπως τις διάλεξαν οι αναγνώστες της Guardian. Η πρώτη: «1.  Εάν έχουμε  λεφτά για να σκοτώνουμε ανθρώπους, τότε μπορούμε να βρούμε  λεφτά για να σώσουμε ανθρώπου. Μιλώντας για το «Sicko», το ντοκιμαντέρ του Μάικλ Μουρ με θέμα την υγειονομική βιομηχανία στις ΗΠΑ. Εξηγώντας τη δημιουργία του κράτους πρόνοιας μετά τον Πόλεμο, ο Τόνυ Μπεν θυμήθηκε ποια ήταν η γενική πεποίθηση του λαού στις εκλογές του 1945: «Εάν μπορείς να διασφαλίσεις πλήρη απασχόληση σκοτώνοντας Γερμανούς, γιατί να μην μπορείς να το κάνεις χτίζοντας νοσοκομεία και σχολεία;».  (μετάφραση: Δημήτρης Ιωάννου)
Δάσκαλος, ριζοσπάστης και μαχητής της δημοκρατίας. Απόσπασμα από τη νεκρολογία του Λίο Πάνιτς για τον Τόνι Μπεν: «Υπάρχουν δύο πράγματα που πρέπει να θυμόμαστε  για τον Τόνι Μπεν. Το πρώτο είναι ότι,  ως πολιτικός, έβλεπε κυρίως  τον εαυτό του ως δάσκαλο που είχε αναλάβει να καλλιεργήσει στον λαό δημοκρατικές φιλοδοξίες και ικανότητες. Το δεύτερο είναι πως, σε αντίθεση με  τους περισσότερους πολιτικούς, έπαιρνε πραγματικά τη δημοκρατικά στα σοβαρά σε ό,τι αφορά τις δυνατότητές της να αλλάξει τον κόσμο».
- See more at: http://left.gr/news/ti-tha-diavasoyme-sta-enthemata-me-tin-aygi-tis-kyriakis-ayrio-23-marti#sthash.3OaSUusC.dpuf

Τι θα διαβάσουμε στα Ενθέματα με την Αυγή της Κυριακής αύριο, 23 Μάρτη

Κείμενα των: Nίκου Ποταμιάνου, Δημήτρι Βεργέτη, Κώστα Δουζίνα, Αντώνη Λιάκου, Δημήτρη Παπανικολάου, Χρ. Γ. Ντούμα, Γιώργη Βουγιουκαλάκη, Γ. Π. Στάμου, Τόνι Μπεν, Λ. Πάνιτς

enthemata-23mar.jpg

Στα περίπτερα εντός της «Αυγής», στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com), στο facebook (Enthemata Avgis) και στο twitter: @enthemata
Πότε καθιερώθηκε η μονιμότητα στο δημόσιο; Ο Νίκος Ποταμιάνος εξηγεί γιατί ότι η καθιέρωση της μονιμότητας στο δημόσιο, που θεσμοθετήθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο στο Σύνταγμα του 1911 υπήρξε βασικό αίτημα των εκσυγχρονιστών στις αρχές του 20ού αιώνα: «Η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων υπήρξε ένα αίτημα του αστικού εκσυγχρονισμού στις αρχές του 20ού αιώνα. Πριν κατοχυρωθεί στο Σύνταγμα του 1911, είχε γίνει αποδεκτή από το σύνολο των κομμάτων ως επιβεβλημένη, και τη συναντά κανείς σ’ ένα πλήθος διαφορετικών πολιτικών προγραμμάτων. Ο πρώτος που είχε ψηφίσει (βραχύβιο) νόμο που καθιέρωνε τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων ήταν ο Τρικούπης».
Η επιστροφή της Κοκκινοσκουφίτσας: η Αριστερά σε κρίσιμους καιρούς. Συνέντευξη του Αντώνη Λιάκου. Ο Αντώνης Λιάκος, με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του βιβλίου του Η επιστροφή της Κοκκινοσκουφίτσας, με υπότιτλο «Η Αριστερά και πώς να την σκεφτούμε σε κρίσι-μους καιρούς», που μόλις κυκλοφόρησε από τη Νεφέλη μιλάει για τις «βαριές σκουριές της Αριστεράς», τον εκσυγχρονισμό, την πολιτισμική Αριστερά, την τεχνολογία, τον ΣΥΡΙΖΑ: «Ο εκσυγχρονισμός τη δεκαετία του 1990 έγινε ελκυστικός για πολλούς διανοούμενους της Aριστεράς –και δεν εξαιρώ βέβαια τον εαυτό μου–, όταν το παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ ξεδίπλωσε την ελληνορθόδοξη ιδεολογία του. Ο σημερινός αρχηγός του υποστήριζε τον Χριστόδουλο στο θέμα των ταυτοτήτων, έναντι του τότε πρωθυπουργού […]. Στο ρεύμα του εκσυγχρονισμού, λοιπόν, εκείνο που πρώτευε ήταν η προσαρμογή της οικονομίας στη νέα ορθοδοξία. Από την επίκληση του λαού στα 1980, στην επίκληση των τεχνοκρατών στα 1990.  Οι εκσυγχρονιστές είπαν (σαν τον Γκιζώ, που έλεγε στη μεταναπολεόντειο Γαλλία: “Πλουτίστε για να γίνετε εκλογείς”): “Πλουτίστε για να εκσυγχρονιστεί η Ελλάδα”. Φυσικά, δεν υπήρξε εξυγίανση».
Άδωνις. Τώρα και στο Λονδίνο. Εθνικισμός Μπουζούκια Imperial Ο Δημήτρης Παπανικολάου με αφορμή την εμφάνιση Άδωνι στο Imperial College: «Ο Άδωνις και ο κάθε Άδωνις, που αναδύθηκαν μέσα από ένα πλαίσιο ακραίου λαϊκισμού, λαϊκής μισαλλοδοξίας και εθνικιστικοφοβικής ημιμάθειας (αλήθεια, πόσο νωρίς ξεχάσαμε εκείνες τις εκπομπές του;), τώρα χαράσσουν πολιτική. Μολονότι δεν είναι σε θέση να υποστηρίξουν την τυχαιότητα και τον καιροσκοπισμό με την οποία τη χαράσσουν, μολονότι με τρόπο παρανοϊκό αγνοούν κάθε αναλυτική συζήτηση και συμβουλή της διεθνούς και εγχώριας επιστημονικής κοινότητας, την ίδια στιγμή αναζητούν νομιμοποίηση.[…] Το πλαίσιο παραμένει «εθνικισμός μπουζούκι», η συζήτηση δεν μπορεί να είναι ουσιαστική, η πολιτική παραμένει λαϊκιστική, τυχάρπαστη, φοβική, επικίνδυνη. Μόνο που η φωτογραφία, καλά ζουμαρισμένη, μπορεί να έχει από πάνω το λογότυπο του Imperial ή του Harvard. Και γιατί όχι; Εδώ κατάφερε να έχει το λογότυπο της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο Imperial θα κολλήσει;».
Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΡΗΞΗ ΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ
Δύο κατεξοχήν ειδικοί, ο αρχαιολόγος Χρ. Γ. Ντούμας, διευθυντής των ανασκαφών της Σαντορίνης, και ο ηφαιστειολόγος Γώργης Βουγιουκαλάκης αποτιμούν τα νέα δεδομένα για την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης.
Η χρονολογία της έκρηξης του ηφαιστείου της Θήρας  ως παιχνίδι της κολοκυθιάς. Γράφει ο Χρ. Γ. Ντούμας: «Με την αρχαιολογική μέθοδο, η μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας αδιαμφισβήτητα χρονολογείται στις αρχές της Υστεροκυκλαδικής περιόδου. Ωστόσο, οι τραγικές συνέπειες για τους κατοίκους του νησιού και οι επιπτώσεις της έκρηξης στην περιοχή της Μεσογείου ή και πέραν αυτής, δεν πρόκειται να μεταβληθούν, οποιαδήποτε κι αν είναι η απόλυτη χρονολόγηση του γεγονότος. Γιατί ούτε η χρονική αλληλουχία των περιόδων πρόκειται να μεταβληθεί, ακόμη κι αν επαναπροσδιοριστεί η διάρκεια καθεμιάς τους».
Αλλάζει πράγματι η χρονολόγηση της Μεγάλης Έκρηξης της Σαντορίνης; Ο Γιώργης Βουγιουκαλάκης εξηγεί  γιατί δεν δικαιολογείται ο πρόσφατος θόρυβος γύρω από τα «νέα δεδομένα», επισημαίνει τις υπερβολές και τις στρεβλώσεις των δημοσιευμάτων, που δεν ανταποκρίνεται στα δεδομένα: «Μπορούμε λοιπόν νηφάλια να συμπεράνουμε ότι η χρονολόγηση της έκρηξης στο 1613 π.Χ., συν-πλην 7 έτη συνεχίζει να θεωρείται η ακριβέστερη μέχρι σήμερα».
Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός – και στις δημοτικές εκλογές. Γράφει ο Γ. Π. Στάμου: Οι δημοτικές εκλογές απαιτούν να το πράξει αμέσως: στο επίπεδο των τοπικών κοινωνιών μπορεί να προβληθούν με τη μορφή αντι-παραδείγματος και να εμπεδωθούν στις συνειδήσεις στοιχεία της προγραμματικής πρότασης, να αναδειχθεί η κοινωνική της διάσταση, η κινηματικότητα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, το ήθος και το ύφος της. Η ενίσχυση, ακόμα και η ένταξη στο πλαίσιο της τοπικής διακυβέρνησης δομών εκπαίδευσης και αλληλεγγύης, χώρων ελεύθερης δημιουργίας, οικολογικών πρωτοβουλιών και πολλών άλλων αυτοοργανούμενων συλλογικοτήτων οφείλουν να γίνουν προγραμματικά στοιχεία των υποψηφίων.
Πυροβολήστε τον πιανίστα Μπαντιού! Ο Δημήτρις Βεργέτις απαντάει σε άρθρο του Κ. Δουζίνα: «Η τεράστια απήχηση της πρόσφατης επίσκεψης του Α. Μπαντιού (ΑΜ) στην Αθήνα, οργανωμένης από το περιοδικό αληthεια, είχε και κάποιες δυσανάγνωστες παρενέργειες. Εντάσσω σε αυτές και το άρθρο του φίλτατου Κ. Δουζίνα».  Ανταπάντηση του Κώστα Δουζίνα: «Δεν έχω την παραμικρή διάθεση να μπω σε διαμάχη με τον φίλτατο Δημήτρι Βεργέτη, και πολύ περισσότερο να επιτεθώ ως ο δήθεν νεότερος των “νέων φιλοσόφων” στον Αλαίν Μπαντιού, του οποίου το έργο έχω τιμήσει και σχολιάσει επανειλημμένα (όπως και στο εγκαλούμενο άρθρο). Φιλοσοφία δεν σημαίνει δύσπεπτος αναμηρυκασμός αλλά σκέψη και κριτική, η οποία κατά Αντόρνο προϋποθέτει μια απόσταση –έστω και ελάχιστη– από το αντικείμενό της».
ΤΟΝΙ ΜΠΕΝ (1925-2014)
Οι 10 καλύτερες ατάκες του Τόνι Μπεν. Δέκα χαρακτηριστικές ρήσεις του Τόνι Μπεν, όπως τις διάλεξαν οι αναγνώστες της Guardian. Η πρώτη: «1.  Εάν έχουμε  λεφτά για να σκοτώνουμε ανθρώπους, τότε μπορούμε να βρούμε  λεφτά για να σώσουμε ανθρώπου. Μιλώντας για το «Sicko», το ντοκιμαντέρ του Μάικλ Μουρ με θέμα την υγειονομική βιομηχανία στις ΗΠΑ. Εξηγώντας τη δημιουργία του κράτους πρόνοιας μετά τον Πόλεμο, ο Τόνυ Μπεν θυμήθηκε ποια ήταν η γενική πεποίθηση του λαού στις εκλογές του 1945: «Εάν μπορείς να διασφαλίσεις πλήρη απασχόληση σκοτώνοντας Γερμανούς, γιατί να μην μπορείς να το κάνεις χτίζοντας νοσοκομεία και σχολεία;».  (μετάφραση: Δημήτρης Ιωάννου)
Δάσκαλος, ριζοσπάστης και μαχητής της δημοκρατίας. Απόσπασμα από τη νεκρολογία του Λίο Πάνιτς για τον Τόνι Μπεν: «Υπάρχουν δύο πράγματα που πρέπει να θυμόμαστε  για τον Τόνι Μπεν. Το πρώτο είναι ότι,  ως πολιτικός, έβλεπε κυρίως  τον εαυτό του ως δάσκαλο που είχε αναλάβει να καλλιεργήσει στον λαό δημοκρατικές φιλοδοξίες και ικανότητες. Το δεύτερο είναι πως, σε αντίθεση με  τους περισσότερους πολιτικούς, έπαιρνε πραγματικά τη δημοκρατικά στα σοβαρά σε ό,τι αφορά τις δυνατότητές της να αλλάξει τον κόσμο».

- See more at: http://left.gr/news/ti-tha-diavasoyme-sta-enthemata-me-tin-aygi-tis-kyriakis-ayrio-23-marti#sthash.3OaSUusC.dpuf

Τι θα διαβάσουμε στα Ενθέματα με την Αυγή της Κυριακής αύριο, 23 Μάρτη

Κείμενα των: Nίκου Ποταμιάνου, Δημήτρι Βεργέτη, Κώστα Δουζίνα, Αντώνη Λιάκου, Δημήτρη Παπανικολάου, Χρ. Γ. Ντούμα, Γιώργη Βουγιουκαλάκη, Γ. Π. Στάμου, Τόνι Μπεν, Λ. Πάνιτς

enthemata-23mar.jpg

Στα περίπτερα εντός της «Αυγής», στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com), στο facebook (Enthemata Avgis) και στο twitter: @enthemata
Πότε καθιερώθηκε η μονιμότητα στο δημόσιο; Ο Νίκος Ποταμιάνος εξηγεί γιατί ότι η καθιέρωση της μονιμότητας στο δημόσιο, που θεσμοθετήθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο στο Σύνταγμα του 1911 υπήρξε βασικό αίτημα των εκσυγχρονιστών στις αρχές του 20ού αιώνα: «Η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων υπήρξε ένα αίτημα του αστικού εκσυγχρονισμού στις αρχές του 20ού αιώνα. Πριν κατοχυρωθεί στο Σύνταγμα του 1911, είχε γίνει αποδεκτή από το σύνολο των κομμάτων ως επιβεβλημένη, και τη συναντά κανείς σ’ ένα πλήθος διαφορετικών πολιτικών προγραμμάτων. Ο πρώτος που είχε ψηφίσει (βραχύβιο) νόμο που καθιέρωνε τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων ήταν ο Τρικούπης».
Η επιστροφή της Κοκκινοσκουφίτσας: η Αριστερά σε κρίσιμους καιρούς. Συνέντευξη του Αντώνη Λιάκου. Ο Αντώνης Λιάκος, με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του βιβλίου του Η επιστροφή της Κοκκινοσκουφίτσας, με υπότιτλο «Η Αριστερά και πώς να την σκεφτούμε σε κρίσι-μους καιρούς», που μόλις κυκλοφόρησε από τη Νεφέλη μιλάει για τις «βαριές σκουριές της Αριστεράς», τον εκσυγχρονισμό, την πολιτισμική Αριστερά, την τεχνολογία, τον ΣΥΡΙΖΑ: «Ο εκσυγχρονισμός τη δεκαετία του 1990 έγινε ελκυστικός για πολλούς διανοούμενους της Aριστεράς –και δεν εξαιρώ βέβαια τον εαυτό μου–, όταν το παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ ξεδίπλωσε την ελληνορθόδοξη ιδεολογία του. Ο σημερινός αρχηγός του υποστήριζε τον Χριστόδουλο στο θέμα των ταυτοτήτων, έναντι του τότε πρωθυπουργού […]. Στο ρεύμα του εκσυγχρονισμού, λοιπόν, εκείνο που πρώτευε ήταν η προσαρμογή της οικονομίας στη νέα ορθοδοξία. Από την επίκληση του λαού στα 1980, στην επίκληση των τεχνοκρατών στα 1990.  Οι εκσυγχρονιστές είπαν (σαν τον Γκιζώ, που έλεγε στη μεταναπολεόντειο Γαλλία: “Πλουτίστε για να γίνετε εκλογείς”): “Πλουτίστε για να εκσυγχρονιστεί η Ελλάδα”. Φυσικά, δεν υπήρξε εξυγίανση».
Άδωνις. Τώρα και στο Λονδίνο. Εθνικισμός Μπουζούκια Imperial Ο Δημήτρης Παπανικολάου με αφορμή την εμφάνιση Άδωνι στο Imperial College: «Ο Άδωνις και ο κάθε Άδωνις, που αναδύθηκαν μέσα από ένα πλαίσιο ακραίου λαϊκισμού, λαϊκής μισαλλοδοξίας και εθνικιστικοφοβικής ημιμάθειας (αλήθεια, πόσο νωρίς ξεχάσαμε εκείνες τις εκπομπές του;), τώρα χαράσσουν πολιτική. Μολονότι δεν είναι σε θέση να υποστηρίξουν την τυχαιότητα και τον καιροσκοπισμό με την οποία τη χαράσσουν, μολονότι με τρόπο παρανοϊκό αγνοούν κάθε αναλυτική συζήτηση και συμβουλή της διεθνούς και εγχώριας επιστημονικής κοινότητας, την ίδια στιγμή αναζητούν νομιμοποίηση.[…] Το πλαίσιο παραμένει «εθνικισμός μπουζούκι», η συζήτηση δεν μπορεί να είναι ουσιαστική, η πολιτική παραμένει λαϊκιστική, τυχάρπαστη, φοβική, επικίνδυνη. Μόνο που η φωτογραφία, καλά ζουμαρισμένη, μπορεί να έχει από πάνω το λογότυπο του Imperial ή του Harvard. Και γιατί όχι; Εδώ κατάφερε να έχει το λογότυπο της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο Imperial θα κολλήσει;».
Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΡΗΞΗ ΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ
Δύο κατεξοχήν ειδικοί, ο αρχαιολόγος Χρ. Γ. Ντούμας, διευθυντής των ανασκαφών της Σαντορίνης, και ο ηφαιστειολόγος Γώργης Βουγιουκαλάκης αποτιμούν τα νέα δεδομένα για την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης.
Η χρονολογία της έκρηξης του ηφαιστείου της Θήρας  ως παιχνίδι της κολοκυθιάς. Γράφει ο Χρ. Γ. Ντούμας: «Με την αρχαιολογική μέθοδο, η μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας αδιαμφισβήτητα χρονολογείται στις αρχές της Υστεροκυκλαδικής περιόδου. Ωστόσο, οι τραγικές συνέπειες για τους κατοίκους του νησιού και οι επιπτώσεις της έκρηξης στην περιοχή της Μεσογείου ή και πέραν αυτής, δεν πρόκειται να μεταβληθούν, οποιαδήποτε κι αν είναι η απόλυτη χρονολόγηση του γεγονότος. Γιατί ούτε η χρονική αλληλουχία των περιόδων πρόκειται να μεταβληθεί, ακόμη κι αν επαναπροσδιοριστεί η διάρκεια καθεμιάς τους».
Αλλάζει πράγματι η χρονολόγηση της Μεγάλης Έκρηξης της Σαντορίνης; Ο Γιώργης Βουγιουκαλάκης εξηγεί  γιατί δεν δικαιολογείται ο πρόσφατος θόρυβος γύρω από τα «νέα δεδομένα», επισημαίνει τις υπερβολές και τις στρεβλώσεις των δημοσιευμάτων, που δεν ανταποκρίνεται στα δεδομένα: «Μπορούμε λοιπόν νηφάλια να συμπεράνουμε ότι η χρονολόγηση της έκρηξης στο 1613 π.Χ., συν-πλην 7 έτη συνεχίζει να θεωρείται η ακριβέστερη μέχρι σήμερα».
Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός – και στις δημοτικές εκλογές. Γράφει ο Γ. Π. Στάμου: Οι δημοτικές εκλογές απαιτούν να το πράξει αμέσως: στο επίπεδο των τοπικών κοινωνιών μπορεί να προβληθούν με τη μορφή αντι-παραδείγματος και να εμπεδωθούν στις συνειδήσεις στοιχεία της προγραμματικής πρότασης, να αναδειχθεί η κοινωνική της διάσταση, η κινηματικότητα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, το ήθος και το ύφος της. Η ενίσχυση, ακόμα και η ένταξη στο πλαίσιο της τοπικής διακυβέρνησης δομών εκπαίδευσης και αλληλεγγύης, χώρων ελεύθερης δημιουργίας, οικολογικών πρωτοβουλιών και πολλών άλλων αυτοοργανούμενων συλλογικοτήτων οφείλουν να γίνουν προγραμματικά στοιχεία των υποψηφίων.
Πυροβολήστε τον πιανίστα Μπαντιού! Ο Δημήτρις Βεργέτις απαντάει σε άρθρο του Κ. Δουζίνα: «Η τεράστια απήχηση της πρόσφατης επίσκεψης του Α. Μπαντιού (ΑΜ) στην Αθήνα, οργανωμένης από το περιοδικό αληthεια, είχε και κάποιες δυσανάγνωστες παρενέργειες. Εντάσσω σε αυτές και το άρθρο του φίλτατου Κ. Δουζίνα».  Ανταπάντηση του Κώστα Δουζίνα: «Δεν έχω την παραμικρή διάθεση να μπω σε διαμάχη με τον φίλτατο Δημήτρι Βεργέτη, και πολύ περισσότερο να επιτεθώ ως ο δήθεν νεότερος των “νέων φιλοσόφων” στον Αλαίν Μπαντιού, του οποίου το έργο έχω τιμήσει και σχολιάσει επανειλημμένα (όπως και στο εγκαλούμενο άρθρο). Φιλοσοφία δεν σημαίνει δύσπεπτος αναμηρυκασμός αλλά σκέψη και κριτική, η οποία κατά Αντόρνο προϋποθέτει μια απόσταση –έστω και ελάχιστη– από το αντικείμενό της».
ΤΟΝΙ ΜΠΕΝ (1925-2014)
Οι 10 καλύτερες ατάκες του Τόνι Μπεν. Δέκα χαρακτηριστικές ρήσεις του Τόνι Μπεν, όπως τις διάλεξαν οι αναγνώστες της Guardian. Η πρώτη: «1.  Εάν έχουμε  λεφτά για να σκοτώνουμε ανθρώπους, τότε μπορούμε να βρούμε  λεφτά για να σώσουμε ανθρώπου. Μιλώντας για το «Sicko», το ντοκιμαντέρ του Μάικλ Μουρ με θέμα την υγειονομική βιομηχανία στις ΗΠΑ. Εξηγώντας τη δημιουργία του κράτους πρόνοιας μετά τον Πόλεμο, ο Τόνυ Μπεν θυμήθηκε ποια ήταν η γενική πεποίθηση του λαού στις εκλογές του 1945: «Εάν μπορείς να διασφαλίσεις πλήρη απασχόληση σκοτώνοντας Γερμανούς, γιατί να μην μπορείς να το κάνεις χτίζοντας νοσοκομεία και σχολεία;».  (μετάφραση: Δημήτρης Ιωάννου)
Δάσκαλος, ριζοσπάστης και μαχητής της δημοκρατίας. Απόσπασμα από τη νεκρολογία του Λίο Πάνιτς για τον Τόνι Μπεν: «Υπάρχουν δύο πράγματα που πρέπει να θυμόμαστε  για τον Τόνι Μπεν. Το πρώτο είναι ότι,  ως πολιτικός, έβλεπε κυρίως  τον εαυτό του ως δάσκαλο που είχε αναλάβει να καλλιεργήσει στον λαό δημοκρατικές φιλοδοξίες και ικανότητες. Το δεύτερο είναι πως, σε αντίθεση με  τους περισσότερους πολιτικούς, έπαιρνε πραγματικά τη δημοκρατικά στα σοβαρά σε ό,τι αφορά τις δυνατότητές της να αλλάξει τον κόσμο».

- See more at: http://left.gr/news/ti-tha-diavasoyme-sta-enthemata-me-tin-aygi-tis-kyriakis-ayrio-23-marti#sthash.3OaSUusC.dpuf

Στα περίπτερα εντός της «Αυγής», στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com), στο facebook (Enthemata Avgis) και στο twitter: @enthemata

Πότε καθιερώθηκε η μονιμότητα στο δημόσιο; Ο Νίκος Ποταμιάνος εξηγεί γιατί ότι η καθιέρωση της μονιμότητας στο δημόσιο, που θεσμοθετήθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο στο Σύνταγμα του 1911 υπήρξε βασικό αίτημα των εκσυγχρονιστών στις αρχές του 20ού αιώνα: «Η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων υπήρξε ένα αίτημα του αστικού εκσυγχρονισμού στις αρχές του 20ού αιώνα. Πριν κατοχυρωθεί στο Σύνταγμα του 1911, είχε γίνει αποδεκτή από το σύνολο των κομμάτων ως επιβεβλημένη, και τη συναντά κανείς σ’ ένα πλήθος διαφορετικών πολιτικών προγραμμάτων. Ο πρώτος που είχε ψηφίσει (βραχύβιο) νόμο που καθιέρωνε τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων ήταν ο Τρικούπης».

Η επιστροφή της Κοκκινοσκουφίτσας: η Αριστερά σε κρίσιμους καιρούς. Συνέντευξη του Αντώνη Λιάκου. Ο Αντώνης Λιάκος, με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του βιβλίου του Η επιστροφή της Κοκκινοσκουφίτσας, με υπότιτλο «Η Αριστερά και πώς να την σκεφτούμε σε κρίσι-μους καιρούς», που μόλις κυκλοφόρησε από τη Νεφέλη μιλάει για τις «βαριές σκουριές της Αριστεράς», τον εκσυγχρονισμό, την πολιτισμική Αριστερά, την τεχνολογία, τον ΣΥΡΙΖΑ: «Ο εκσυγχρονισμός τη δεκαετία του 1990 έγινε ελκυστικός για πολλούς διανοούμενους της Aριστεράς –και δεν εξαιρώ βέβαια τον εαυτό μου–, όταν το παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ ξεδίπλωσε την ελληνορθόδοξη ιδεολογία του. Ο σημερινός αρχηγός του υποστήριζε τον Χριστόδουλο στο θέμα των ταυτοτήτων, έναντι του τότε πρωθυπουργού […]. Στο ρεύμα του εκσυγχρονισμού, λοιπόν, εκείνο που πρώτευε ήταν η προσαρμογή της οικονομίας στη νέα ορθοδοξία. Από την επίκληση του λαού στα 1980, στην επίκληση των τεχνοκρατών στα 1990.  Οι εκσυγχρονιστές είπαν (σαν τον Γκιζώ, που έλεγε στη μεταναπολεόντειο Γαλλία: “Πλουτίστε για να γίνετε εκλογείς”): “Πλουτίστε για να εκσυγχρονιστεί η Ελλάδα”. Φυσικά, δεν υπήρξε εξυγίανση».

Άδωνις. Τώρα και στο Λονδίνο. Εθνικισμός Μπουζούκια Imperial Ο Δημήτρης Παπανικολάου με αφορμή την εμφάνιση Άδωνι στο Imperial College: «Ο Άδωνις και ο κάθε Άδωνις, που αναδύθηκαν μέσα από ένα πλαίσιο ακραίου λαϊκισμού, λαϊκής μισαλλοδοξίας και εθνικιστικοφοβικής ημιμάθειας (αλήθεια, πόσο νωρίς ξεχάσαμε εκείνες τις εκπομπές του;), τώρα χαράσσουν πολιτική. Μολονότι δεν είναι σε θέση να υποστηρίξουν την τυχαιότητα και τον καιροσκοπισμό με την οποία τη χαράσσουν, μολονότι με τρόπο παρανοϊκό αγνοούν κάθε αναλυτική συζήτηση και συμβουλή της διεθνούς και εγχώριας επιστημονικής κοινότητας, την ίδια στιγμή αναζητούν νομιμοποίηση.[…] Το πλαίσιο παραμένει «εθνικισμός μπουζούκι», η συζήτηση δεν μπορεί να είναι ουσιαστική, η πολιτική παραμένει λαϊκιστική, τυχάρπαστη, φοβική, επικίνδυνη. Μόνο που η φωτογραφία, καλά ζουμαρισμένη, μπορεί να έχει από πάνω το λογότυπο του Imperial ή του Harvard. Και γιατί όχι; Εδώ κατάφερε να έχει το λογότυπο της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο Imperial θα κολλήσει;».

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΡΗΞΗ ΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ

Δύο κατεξοχήν ειδικοί, ο αρχαιολόγος Χρ. Γ. Ντούμας, διευθυντής των ανασκαφών της Σαντορίνης, και ο ηφαιστειολόγος Γώργης Βουγιουκαλάκης αποτιμούν τα νέα δεδομένα για την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης.

Η χρονολογία της έκρηξης του ηφαιστείου της Θήρας  ως παιχνίδι της κολοκυθιάς. Γράφει ο Χρ. Γ. Ντούμας: «Με την αρχαιολογική μέθοδο, η μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας αδιαμφισβήτητα χρονολογείται στις αρχές της Υστεροκυκλαδικής περιόδου. Ωστόσο, οι τραγικές συνέπειες για τους κατοίκους του νησιού και οι επιπτώσεις της έκρηξης στην περιοχή της Μεσογείου ή και πέραν αυτής, δεν πρόκειται να μεταβληθούν, οποιαδήποτε κι αν είναι η απόλυτη χρονολόγηση του γεγονότος. Γιατί ούτε η χρονική αλληλουχία των περιόδων πρόκειται να μεταβληθεί, ακόμη κι αν επαναπροσδιοριστεί η διάρκεια καθεμιάς τους».

Αλλάζει πράγματι η χρονολόγηση της Μεγάλης Έκρηξης της Σαντορίνης; Ο Γιώργης Βουγιουκαλάκης εξηγεί  γιατί δεν δικαιολογείται ο πρόσφατος θόρυβος γύρω από τα «νέα δεδομένα», επισημαίνει τις υπερβολές και τις στρεβλώσεις των δημοσιευμάτων, που δεν ανταποκρίνεται στα δεδομένα: «Μπορούμε λοιπόν νηφάλια να συμπεράνουμε ότι η χρονολόγηση της έκρηξης στο 1613 π.Χ., συν-πλην 7 έτη συνεχίζει να θεωρείται η ακριβέστερη μέχρι σήμερα».

Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός – και στις δημοτικές εκλογές. Γράφει ο Γ. Π. Στάμου: Οι δημοτικές εκλογές απαιτούν να το πράξει αμέσως: στο επίπεδο των τοπικών κοινωνιών μπορεί να προβληθούν με τη μορφή αντι-παραδείγματος και να εμπεδωθούν στις συνειδήσεις στοιχεία της προγραμματικής πρότασης, να αναδειχθεί η κοινωνική της διάσταση, η κινηματικότητα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, το ήθος και το ύφος της. Η ενίσχυση, ακόμα και η ένταξη στο πλαίσιο της τοπικής διακυβέρνησης δομών εκπαίδευσης και αλληλεγγύης, χώρων ελεύθερης δημιουργίας, οικολογικών πρωτοβουλιών και πολλών άλλων αυτοοργανούμενων συλλογικοτήτων οφείλουν να γίνουν προγραμματικά στοιχεία των υποψηφίων.

Πυροβολήστε τον πιανίστα Μπαντιού! Ο Δημήτρις Βεργέτις απαντάει σε άρθρο του Κ. Δουζίνα: «Η τεράστια απήχηση της πρόσφατης επίσκεψης του Α. Μπαντιού (ΑΜ) στην Αθήνα, οργανωμένης από το περιοδικό αληthεια, είχε και κάποιες δυσανάγνωστες παρενέργειες. Εντάσσω σε αυτές και το άρθρο του φίλτατου Κ. Δουζίνα».  Ανταπάντηση του Κώστα Δουζίνα: «Δεν έχω την παραμικρή διάθεση να μπω σε διαμάχη με τον φίλτατο Δημήτρι Βεργέτη, και πολύ περισσότερο να επιτεθώ ως ο δήθεν νεότερος των “νέων φιλοσόφων” στον Αλαίν Μπαντιού, του οποίου το έργο έχω τιμήσει και σχολιάσει επανειλημμένα (όπως και στο εγκαλούμενο άρθρο). Φιλοσοφία δεν σημαίνει δύσπεπτος αναμηρυκασμός αλλά σκέψη και κριτική, η οποία κατά Αντόρνο προϋποθέτει μια απόσταση –έστω και ελάχιστη– από το αντικείμενό της».

ΤΟΝΙ ΜΠΕΝ (1925-2014)

Οι 10 καλύτερες ατάκες του Τόνι Μπεν. Δέκα χαρακτηριστικές ρήσεις του Τόνι Μπεν, όπως τις διάλεξαν οι αναγνώστες της Guardian. Η πρώτη: «1.  Εάν έχουμε  λεφτά για να σκοτώνουμε ανθρώπους, τότε μπορούμε να βρούμε  λεφτά για να σώσουμε ανθρώπου. Μιλώντας για το «Sicko», το ντοκιμαντέρ του Μάικλ Μουρ με θέμα την υγειονομική βιομηχανία στις ΗΠΑ. Εξηγώντας τη δημιουργία του κράτους πρόνοιας μετά τον Πόλεμο, ο Τόνυ Μπεν θυμήθηκε ποια ήταν η γενική πεποίθηση του λαού στις εκλογές του 1945: «Εάν μπορείς να διασφαλίσεις πλήρη απασχόληση σκοτώνοντας Γερμανούς, γιατί να μην μπορείς να το κάνεις χτίζοντας νοσοκομεία και σχολεία;».  (μετάφραση: Δημήτρης Ιωάννου)

Δάσκαλος, ριζοσπάστης και μαχητής της δημοκρατίας. Απόσπασμα από τη νεκρολογία του Λίο Πάνιτς για τον Τόνι Μπεν: «Υπάρχουν δύο πράγματα που πρέπει να θυμόμαστε  για τον Τόνι Μπεν. Το πρώτο είναι ότι,  ως πολιτικός, έβλεπε κυρίως  τον εαυτό του ως δάσκαλο που είχε αναλάβει να καλλιεργήσει στον λαό δημοκρατικές φιλοδοξίες και ικανότητες. Το δεύτερο είναι πως, σε αντίθεση με  τους περισσότερους πολιτικούς, έπαιρνε πραγματικά τη δημοκρατικά στα σοβαρά σε ό,τι αφορά τις δυνατότητές της να αλλάξει τον κόσμο».

- See more at: http://left.gr/news/ti-tha-diavasoyme-sta-enthemata-me-tin-aygi-tis-kyriakis-ayrio-23-marti#sthash.3OaSUusC.dpuf