Βενιζέλος: "Η Ελιά έχει αντοχή, χωρίς αριστερούς συντηρητισμούς μιας μυξοπάρθενης αντίληψης"

Τι δήλωσε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος στην πανελλήνια συνδιάσκεψη της "Ελιάς" για το νέο σχήμα, τη ΔΗΜΑΡ, τις επικείμενες εκλογές και το μήνυμα προς το εσωτερικό του κόμματος

Την πεποίθηση του ότι η "Ελιά" θα μακροημερεύσει και τη λύπη του για την απουσία της ΔΗΜΑΡ και όχι μόνο, εξέφρασε ο Ευάγγελος Βενιζέλος στην ομιλία του, στην πανελλήνια συνδιάσκεψη του νέου σχήματος.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, επίσης, έστειλε μηνύματα προς το εσωτερικό του κόμματος, αναφέρθηκε στις επικείμενες ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές εκλογές και επιτέθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ.

Αναλυτικά η ομιλία του κ. Βενιζέλου

"Η Ελιά συμβολίζει την ειρήνη βεβαίως, την παραγωγή γιατί βγάζει καρπό, τη διάρκεια έχει μεγάλο χρόνο ζωής πάντα η ελιά, έχει αντοχή, είναι μεσογειακή, είναι νότια, συμβολίζει τον ευρωπαϊκό Νότο ως πολιτική έννοια, βαθιά προοδευτική.

Καλωσορίζω όλους εσάς που συμμετέχετε στην ιδρυτική αυτή πράξη εκπροσωπώντας το ΠΑΣΟΚ της κοινωνικής βάσης, εκπροσωπώντας όλες τις Κινήσεις, εκπροσωπώντας τη «Συμφωνία για τη νέα Ελλάδα» με επικεφαλής του Ανδρέα Λοβέρδο, την «Πολιτεία Β» που την εκπροσώπησε ο Γιάννης Διακουλάκης, τους «Νέους Μεταρρυθμιστές» εκ μέρους των οποίων μίλησε ο Γιάννης Ράπτης, τη «Δυναμική Ελλάδα» που εξέφρασε ο Ηλίας Μόσιαλος, την «Πολιτεία 2012» που εκπροσωπεί με μεγάλη θέρμη πάντα ο Γιάννης Τούντας, την Κίνηση «Μπροστά» που εκπροσώπησε με νεανικό λόγο ο Παναγιώτης Βλάχος και βέβαια τους «58» εκ μέρους των οποίων μίλησε ο Γιάννης Βούλγαρης.

Καλωσορίζω όλους τους φίλους μας σε όλη την Ελλάδα, στελέχη μέλη και φίλους του ΠΑΣΟΚ και όλων των άλλων φορέων, αλλά κυρίως καλωσορίζω όσους νιώθουν ότι εκφράζονται από τη δυναμική της Δημοκρατικής Παράταξης, από αυτό που πολλαπλασιάζει και δεν αθροίζει απλώς δυνάμεις.

Στέλνω από εδώ, από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, από την αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη», σήμερα που είναι η Μέρα της Γυναίκας και τιμάμε τη μνήμη και το όνομα της Μελίνας -της Μελίνας της Ελλάδας, της Ευρώπης και του κόσμου- χαιρετισμό συστράτευσης σε όλες τις δυνάμεις του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, των Ευρωπαίων Δημοκρατών και Σοσιαλιστών στις 28 χώρες – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα με την υποψηφιότητα του Martin Schulz, καλείται να σηκώσει το βάρος μιας εναλλακτικής προοδευτικής πρότασης για την Ευρώπη.

Απευθυνόμαστε φίλες και φίλοι, σε όλους τους Έλληνες που κατανοούν τον αγώνα που δίνουμε για τη χώρα. Ακόμη και αν κάποιες στιγμές εκφράζουν δυσαρέσκεια, ή αντιρρήσεις μέσα σε τόσο δύσκολες συνθήκες, που ισχύουν στη χώρα μας τα τελευταία πέντε χρόνια.

Απευθυνόμαστε σε όλους τους Έλληνες που ξέρουν ότι δεν υπήρχε, ούτε υπάρχει άλλος δρόμος ασφαλής για την οριστική υπέρβαση της κρίσης, που αναγνωρίζουν την προσπάθειά μας με λάθη, καθυστερήσεις, αδικίες, αλλά πλέον και αποτελέσματα με μια ορατή προοπτική οριστικής εξόδου από το Μνημόνιο, την τρόικα και την κρίση.

Λυπάμαι ειλικρινά για την απουσία της ΔΗΜΑΡ. Δυστυχώς φαίνεται να κυριαρχεί προς το παρόν, μια περίκλειστη και προσωποπαγής αντίληψη. Η ΔΗΜΑΡ δεν συνεργάζεται –λέει- με το ΠΑΣΟΚ του σήμερα, αλλά επαίρεται για τη συνεργασία της με κάθε πρόσωπο που προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ του χτες…!

Παρ' όλα αυτά δεν έχει ανακοπεί, ούτε μπορεί να ανακοπεί η συνεργασία σε δημοτικό, περιφερειακό και συνδικαλιστικό επίπεδο. Συνεργασία, που πάντα αποδεικνύεται επιτυχημένη και νικηφόρα.

Λυπάμαι πραγματικά και για την απουσία όποιων άλλων έπρεπε να είναι εδώ σήμερα και δεν είναι. Εδώ δεν βρίσκονται κάποιες ομάδες και κάποια πρόσωπα, εδώ βρίσκεται η ιστορική και αξιακή συνέχεια της Παράταξης. Ο καθένας φέρει και μια προσωπική ιστορική πολιτική και εθνική ευθύνη, για τον τρόπο με τον οποίο τοποθετείται απέναντι στα αιτήματα και τα προτάγματα της Παράταξης και κυρίως του τόπου.

Φίλες και φίλοι, τι μας ενώνει. Μας ενώνει η κοινή μας αναφορά στη Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη, αναφορά ιστορική, αξιακή, κοινωνική, αλλά και πολιτική πρακτική. Μας ενώνει η πίστη στις αξίες της δημοκρατίας, του κοινωνικού κράτους Δικαίου, του πολιτικού φιλελευθερισμού, του ενεργού και υπεύθυνου πατριωτισμού.

Μας ενώνει η επιμονή στη σημασία της πολιτικής απέναντι σε φαινόμενα αμφισβήτησής της στο όνομα μιας αντίληψης είτε δήθεν τεχνοκρατικής, είτε δήθεν επικοινωνιακής, αισθητικής, στιλιστικής. Η πολιτική όμως είναι κάτι το σκληρό, κάτι το δύσκολο που αφορά την πραγματική ζωή πραγματικών ανθρώπων.

Μας ενώνει η πίστη στην Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία στις αξίες των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών που εκφράζει το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, στην περίσταση αυτή μέσα από την υποψηφιότητα του Martin Schulz.

Μας ενώνει αυτό που έχω ονομάσει «Κεντροαριστερά της ευθύνης», το προοδευτικό Κέντρο, η Δημοκρατική Αριστερά, κυρίως η κοινή μας αντίληψη για τη χώρα, για την κατάσταση ανάγκης, για το ότι αυτή η στρατηγική είναι η μόνη εθνική στρατηγική εξόδου από την κρίση.

Μας ενώνει σε τελική ανάλυση η κοινή μας αντίληψη για την αλήθεια και την ευθύνη.

Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Οι διεργασίες για τη συσπείρωση της Κεντροαριστεράς άρχισαν εδώ και πολύ καιρό, ενώ το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ μετείχαν στην Κυβέρνηση. Πρότασή μας ήταν η συγκρότηση ενός προοδευτικού πόλου μέσα στην κυβερνητική πλειοψηφία ώστε αυτή να αποκτήσει όσο γίνεται πιο εμφανή προοδευτικά χαρακτηριστικά, στις συγκεκριμένες της επιλογές.

Η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ δεν ήθελε τη συνεργασία ακόμη και όσο μετείχε μαζί μας στην Κυβέρνηση. Μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την Κυβέρνηση συνεργασίας τον Ιούνιο του 2013, η συμμετοχή στην Κυβέρνηση επιχειρείται να μετατραπεί σε κριτήριο διαχωρισμού.

Πράγματι ισχύει αυτό το κριτήριο γιατί είναι κριτήριο υπευθυνότητας και συνέπειας. Αλλά θα μου επιτρέψετε να πω ότι αυτό το κριτήριο λειτουργεί υπέρ του ΠΑΣΟΚ και τελικά υπέρ όσων βρίσκονται σήμερα εδώ αποφασισμένοι να προχωρήσουμε.

Την ανάγκη συσπείρωσης της ευρύτερης Προοδευτικής Δημοκρατικής Παράταξης την εξέφρασαν πολλοί με το δικό τους τρόπο και οι «58» φυσικά ως ρεύμα γνώμης και καταλύτης. Αυτό έχει μεγάλη σημασία ακόμη κι αν αφορά όπως είπε ο Ανδρέας πριν από λίγο, σε σημαντικό βαθμό δυνάμεις που συνδέονται ιστορικά, πολιτικά, προσωπικά με το ΠΑΣΟΚ και επανασυσπειρώνονται με νέους όρους.

Συγκροτούμε λοιπόν σήμερα τη Δημοκρατική Παράταξη την Ελιά, χωρίς ηγεμονισμούς και αποκλεισμούς με αμοιβαίο και ουσιαστικό σεβασμό. Συγκροτούμε την Ελιά χωρίς πόζες, χωρίς υποκρισίες, χωρίς δήθεν αριστερούς συντηρητισμούς μιας μυξοπάρθενης αντίληψης για την πολιτική των αόριστων λόγων και της ανύπαρκτης πράξης, της ηθικολογικής αυτοπροστασίας που θυμίζει παρεκκλησιαστικές Οργανώσεις που φοβούνται τους αμαρτωλούς, μόνο που αμαρτωλοί είναι όλοι οι άνθρωποι στους οποίους απευθυνόμαστε.

Η αλήθεια και η ευθύνη φίλες και φίλοι, είναι τα δυο στοιχεία που διακρίνουν το σημερινό ΠΑΣΟΚ από άλλες εκδοχές του, βασισμένες στην εξουσία, τις παροχές, τα πελατειακά δίκτυα, τον προσωπικό, πολιτικό τυχοδιωκτισμό, τη θεσιθηρία και τον παραγοντισμό.

Φέρουμε βάρη πολιτικά. Έχουμε ευθύνη και φθορά λόγω συμμετοχής μακροχρόνιας στη διακυβέρνηση του τόπου. Βάρη εξ υποκειμένου, αλλά και βάρη εξ αντικειμένου, που δεν έχουν καμία σχέση με τα νέα μας στελέχη, με βουλευτές μας που έχουν εκλεγεί για πρώτη φορά το 2012 που δεν είχαν καμία συμμετοχή στην άσκηση της εξουσίας, άνθρωποι που έχουν κληθεί να βοηθήσουν στην Κυβέρνηση και ευρύτερα στον κρατικό μηχανισμό, στην ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ τώρα στη συγκρότηση της Ελιάς, οι οποίοι φέρουν τεκμήριο ευθύνης εξ αντικειμένου και κάποιοι που είχαν την προσωπική συμμετοχή, την προσωπική απόλαυση της εμπειρίας εξουσίας επί δεκαετίες, τώρα μας κάνουν κριτική εξ αριστερών και κρατούν αποστάσεις.

Φέρουμε φίλες και φίλοι βάρη ηθικά εμείς του ΠΑΣΟΚ λόγω απαράδεκτων συμπεριφορών συγκεκριμένων ανθρώπων, που εγκλημάτησαν και που τους απέβαλλε αμέσως η Παράταξη και κυρίως ας πούμε την αλήθεια τελείως απολύτως: φέρουμε βάρη ψυχολογικά λόγω της κόπωσης και του σοκ που έχει προκαλέσει η ανάγκη λήψης αντιδημοφιλών μέτρων.

Έχουμε δει στη διάρκεια της πολιτικής μας διαδρομής πολλοί από εμάς εξαιρετικά υψηλά ποσοστά αποδοχής, συμπάθειας και δημοφιλίας. Τότε όμως. Τώρα ξαναγνωριζόμαστε όλοι στη χώρα αυτή, γιατί ήρθε η στιγμή της αλήθειας και της ευθύνης.

Άλλωστε αυτά τα προβλήματα στα οποία αναφέρομαι ποιος δεν τα αντιμετωπίζει; Αυτός που έχει την «αθωότητά του» επειδή ποτέ δεν ήρθε αντιμέτωπος με κανένα πρόβλημα, με κανένα δίλημμα, με καμία δοκιμασία; Που δεν είχε καμία επαφή με την πραγματική πολιτική, με αυτό που λέγεται εξουσία και διαχείριση; Κάποιος που δεν μετέχει στη μάχιμη πολιτική, μπορεί πράγματι να διατυπώνει τα σχόλιά του, αλλά είναι παρατηρητής των εξελίξεων. Είναι πάντως εντυπωσιακή η προθυμία, με την οποία κάποιοι βιάζονται να χάσουν αυτή τους την αθωότητα…!

Νοσηρά φαινόμενα που βρίσκονται μέσα στην ανθρώπινη φύση δεν μπορούν φίλες και φίλοι να αμαυρώσουν τον ιστορικό, αξιακό και κοινωνικό πυρήνα της Παράταξης. Και επειδή εκφράζομαι εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ αναφέρομαι στο Κίνημα της αλλαγής που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, στα μεγάλα θεσμικά, αναπτυξιακά και κοινωνικά επιτεύγματα της μεταπολίτευσης που είναι η καλύτερη περίοδος της χώρας και των Ελλήνων. Και αυτό καλύπτει φυσικά και την περίοδο του Κώστα Σημίτη και την τελευταία Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που έδωσε τον αγώνα από το 2009 μέχρι το 2011 με τον Γιώργο Παπανδρέου.

Η χώρα όμως ζει τώρα κάτω από μια τεράστια επικοινωνιακή απάτη και συγκάλυψη. Είναι πάρα πολλοί αυτοί που αγωνίζονται να ξεχαστεί το γεγονός ότι έχουν μεσολαβήσει οι εκλογές του 2012 και μάλιστα οι διπλές, του Μαΐου και τελικά του Ιουνίου του 2012.

Υποδύονται ωσάν οι τελευταίες εκλογές στη χώρα να είναι οι εκλογές του φθινοπώρου του 2009 υπό συνθήκες προ κρίσης. Έτσι κρίνουν τη νομιμοποίηση της Κυβέρνησης και τη νομιμοποίηση της εθνικής στρατηγικής, με το επιχείρημα ότι άλλα ειπώθηκαν προεκλογικά, άλλα ριζικώς αντίθετα γίνονται μετεκλογικά, χωρίς έγκριση, χωρίς ψήφο, χωρίς εντολή, χωρίς νομιμοποίηση. Μα είναι έτσι;

Το Μάιο και ιδίως τον Ιούνιο του 2012 υπό συνθήκες τεχνητής και οξείας πόλωσης, παρουσιάστηκαν ενώπιον του ελληνικού λαού και αξιολογήθηκαν με πολύ καθαρό τρόπο στρατηγικές επιλογές και κατευθύνσεις, εν γνώσει των προβλημάτων, των δυσκολιών και των επιπτώσεων. Και εμείς δεν κάναμε τίποτε διαφορετικό μετεκλογικά από ό,τι είπαμε και υποστηρίξαμε προεκλογικά, παίρνοντας το ποσοστό που μας έδωσε ο ελληνικός λαός τελικά, το 12,4% πάνω στο οποίο στηρίζεται η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, η κυβερνητική σταθερότητα, η εθνική στρατηγική.

Ο ελληνικός λαός απάντησε, επέλεξε και κυρίως απέκρουσε μια ολόκληρη στρατηγική εφόδου. Διαμορφώθηκε καθαρή κυβερνητική πλειοψηφία σε εκλογικά ποσοστά και σε βουλευτικές Έδρες και αυτή η καθαρή πλειοψηφία και εκλογική και κοινοβουλευτική υπάρχει και μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ.

Προσέξτε, φίλες και φίλοι, πολλοί θεωρούν ότι οι επικείμενες δημοτικές, περιφερειακές και ευρωπαϊκές εκλογές είναι μεγάλη δοκιμασία για την Κεντροαριστερά, για το χώρο μας, για την Κυβέρνηση, πρωτίστως οι επερχόμενες εκλογές είναι μια μεγάλη δοκιμασία για την αντιπολίτευση πρώτα και κύρια για το ΣΥΡΙΖΑ. Η στρατηγική εφόδου δεν αποδίδει, υπάρχει η οροφή, η οποία δεν μπορεί να ξεπεραστεί, θα αποτύχει η στρατηγική εφόδου και το αδιέξοδο θα είναι καταθλιπτικό και υπαρξιακό.

Πράγματι θα κριθούν όλα τα μεγάλα διακυβεύματα καθ’ οδόν προς τις εκλογές, ούτε καν στις εκλογές. Το σημερινό ΠΑΣΟΚ του 12,4% των εκλογών του Ιουνίου με την Κοινοβουλευτική του Ομάδα είναι αυτό πάνω στο οποίο ακουμπά η σταθερότητα, αλλά όχι η κυβερνητική σταθερότητα απλώς, η στρατηγική σταθερότητα της χώρας.

Γι' αυτό είναι πολλοί και επίμονοι αυτοί που θέλουν τη διάλυσή μας και βεβαίως αυτοί που νιώθουν ότι προσωπικά λόγω του ρόλου μου στο ΠΑΣΟΚ, στην Κυβέρνηση, στη συγκρότηση της Δημοκρατικής Παράταξης τους εμποδίζω και χαίρομαι γιατί έχουν αυτό το αίσθημα. Πράγματι είμαι εδώ για να τους εμποδίσω και θα τους εμποδίσω μέχρι τέλους.

Στόχος μας ήταν και είναι πάντα μια Κυβέρνηση εθνικής ανάγκης και συνεργασίας με τη συμμετοχή όλων των υπεύθυνων φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων της χώρας. Αυτή ήταν και είναι πάντα η κανονική και υπεύθυνη λύση για τη διακυβέρνηση του τόπου, υπό συνθήκες εθνικής κρίσης. Υπό συνθήκες εθνικής κρίσης, χρειάζεται ενότητα, χρειάζεται συνευθύνη, χρειάζονται λύσεις οικουμενικές. Γι' αυτό πάντοτε απευθυνόμαστε σε όλες τις αυτοπροσδιοριζόμενες ως φιλοευρωπαϊκές και υπεύθυνες δυνάμεις του τόπου.

Αυτό όμως δεν έγινε το Μάιο του ’10 δυστυχώς. Επιδιώχθηκε με κάποιο τρόπο χωρίς αποτέλεσμα στις αρχές του Ιουνίου του 2011, έγινε αναγκαστικά το Νοέμβριο του 2011 με τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ, δυστυχώς με περιορισμένο χρονικό ορίζοντα. Είναι αυτό που προτείναμε το Μάιο του ’12 με μια κατανομή δυνάμεων που έδινε προοδευτικό πρόσωπο σε μια Κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας Νέας Δημοκρατίας – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, ή έστω Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ. Όλοι όμως πλην του ΠΑΣΟΚ ήθελαν επανάληψη και τεχνητή πόλωση για μικρούς κομματικούς λόγους, πριν προκύψει ο «μικρός διπολισμός» -είναι εύστοχος ο όρος που χρησιμοποιεί ο Γιάννης Βούλγαρης- ενώ ο τρίτος πόλος υπήρχε ήδη ως άθροισμα του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ με κάποιους να κάνουν πως δεν τον βλέπουν.

Είναι αυτό που έγινε τελικά τον Ιούνιο του ’12 με τα τρία Κόμματα και λειτούργησε ένα χρόνο στις πλάτες της υπομονής του ΠΑΣΟΚ, πάνω στις οποίες οργάνωναν τη γεμάτη αμοιβαία συμπάθεια και εκτίμηση συνεργασία τους, η Νέα Δημοκρατία και η ΔΗΜΑΡ, υπό τις ενθουσιώδεις επευφημίες πολλών Μέσων Ενημέρωσης.

Είναι αυτό που έπρεπε να διασφαλιστεί τον Ιούνιο του 2013 παρά τη θεσμική πρόκληση που έγινε στην ΕΡΤ με καθαρούς προγραμματικούς όρους, καθώς κάθε Κυβέρνηση συνεργασίας –αυτό συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη- είναι μια διαρκής προγραμματική διαπραγμάτευση. Μόνο που εδώ δεν είμαστε μόνοι στην προγραμματική διαπραγμάτευση, υπάρχουν δυστυχώς οι θεσμικοί μας εταίροι, υπάρχει η Ευρωζώνη, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, υπάρχει η τρόικα, υπάρχουν οι σκληροί καταναγκασμοί του προγράμματος προσαρμογής, με αδυναμίες κατανόησης, στερεότυπα, εκβιασμούς και κινδύνους, οι οποίοι κίνδυνοι μπορεί να προέρχονται από την αδυναμία κατανόησης των δεδομένων όχι μόνο σε ελληνικό, αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Στη διαδρομή αυτή το ΠΑΣΟΚ συνέχισε να πληρώνει δυσανάλογο κόστος. Συνέχισε όμως το σισύφειο έργο του κυρίως μέσω της ηρωικής του Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Προς τα μέλη της οποίας εκφράζω ατομικά προς την καθεμία και τον καθένα, τη βαθιά μου πολιτική εκτίμηση, τις θεσμικές μου ευχαριστίες και κυρίως τη συντροφική μου αγάπη.

Σε όλη αυτή τη διαδρομή έχω ακούσει φίλες και φίλοι και ακούω πολλά με ιώβεια υπομονή –λένε κάποιοι- αντίθετη –υποτίθεται- στον χαρακτήρα μου. Δεν ξέρω ποιος με ξέρει τόσο καλά, ώστε να νομίζει ότι είμαι λιγότερο υπομονετικός από ότι αποδεικνύει η πράξη, λιγότερο ανεκτικός, λιγότερο ανθεκτικός, λιγότερο επίμονος, περισσότερο βιαστικός, περισσότερο υπερήφανος ή αψίκορος, όποιος πιστεύει ότι θα φερόμουν διαφορετικά ή ότι θα φερθώ διαφορετικά, προφανώς δεν με ξέρει ή έχει ακούσει περιγραφές μου του 2007.

Και ταυτοχρόνως υπάρχουν κάποιοι που συνεργάστηκαν με τις προηγούμενες ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ της εξουσίας, αλλά έχουν υποτίθεται μεγάλη δυσκολία να συνεργαστούν με το ΠΑΣΟΚ των κατακομβών, της εθνικής αλήθειας και ευθύνης.

Έχουμε ακούσει δίκαιες και τεκμηριωμένες κριτικές, αλλά και απολύτως άδικες και χυδαίες συκοφαντίες, ενώ αγωνιζόμαστε 4,5 χρόνια τώρα να κρατηθεί η χώρα όρθια.

Σε όλα αυτά υπάρχει μια ενιαία και απλή απάντηση: «οὐ σύ με λοιδορεῖς, ἀλλ᾿ ὁ τόπος» κατά κυριολεξία όμως. Όπου «τόπος» είναι η πατρίδα μας, η Ελλάδα μας, η πατρίδα μας που ταπεινώθηκε και ταπεινώνεται ακόμη οικτρά. Η πατρίδα μας, που έχασε τη δημοσιονομική και οικονομική της κυριαρχία και τη θεσμική της ισοτιμία μέσα στην Ευρώπη. Η πατρίδα μας, που βλέπει να κλονίζεται η πολιτική και κοινωνική της συνοχή. Η πατρίδα μας, που βλέπει να βγαίνει στην επιφάνεια ένας βόρβορος κρυμμένος και βολεμένος καλά μέσα στα Κόμματα εξουσίας της μεταπολίτευσης, βόρβορος ακροδεξιός ανοιχτά ή συγκεκαλυμμένα. Γιατί υπάρχουν φασίζουσες συμπεριφορές σε δήθεν προοδευτική, δημαγωγική και συντεχνιακή συσκευασία.

Η πατρίδα μας που βρέθηκε κολλημένη με την πλάτη στον τοίχο, μπροστά στην άμεση απειλή της ασύντακτης χρεοκοπίας, που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά είναι και κοινωνική και θεσμική, δημοκρατική.

Μου λένε κάποιοι «είσαι άτυχος γιατί έτυχε να ασκείς τα καθήκοντα του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, του Υπουργού των Οικονομικών, του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, του Υπουργού των Εξωτερικών σε τόσο δύσκολες συνθήκες;», όχι είμαι πολύ τυχερός. Είμαι πολύ τυχερός γιατί παίρνω μέρος στον πόλεμο της γενιάς μου. Είμαι πολύ τυχερός γιατί εφάπτομαι με την πρόκληση της ιστορίας. Όλοι είμαστε τυχεροί. Όλες και όλοι! Γιατί σηκώνουμε αυτό το βάρος.

Κάποιοι έπρεπε να πάρουμε πάνω μας την εθνική προσβολή. Κανείς, πλην της νέας γενιάς της κατά κυριολεξία νέα γενιάς, δεν είναι αναμάρτητος στη χώρα μας. Η ευθύνη όμως των πολιτικών και ιδίως των πολιτικών ηγεσιών είναι ευθύνη θεσμική και ιστορική και όχι μόνο προσωπική.

Η κρίση μας έφερε στα σύνορα της σχέσης πολιτικής και ιστορίας και μας έθεσε μπροστά σε διλήμματα άλλου τύπου.

Ζούμε αυτές τις μέρες τη μεγάλη κρίση της Ουκρανίας, το Μεϊντάν, τον κίνδυνο εθνικής διάλυσης, τη γεωπολιτική αναστάτωση της ευρωπαϊκής ηπείρου, τον κίνδυνο ασύντακτης χρεοκοπίας της Ουκρανίας. Η Ουκρανία είναι μια χώρα με 50 εκ. κατοίκους, με φυσικό πλούτο, με ιστορία, με παράδοση, μια χώρα που παίζει καθοριστικό ρόλο στη Μαύρη Θάλασσα, στην Αζοφική και έχει χρηματοδοτικές ανάγκες κάτι ανάμεσα στα 25 και τα 35 δις ευρώ.

Και το πακέτο στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τους εταίρους της τα τελευταία 4 χρόνια, αν το διαβάσετε σωστά, φτάνει τα 500 δις ευρώ, για να καταλάβετε ποιο είναι το επίπεδο ανάπτυξης της Ελλάδας και τι κρινόταν όλα αυτά τα χρόνια και τι κρίνεται ακόμη για τους Έλληνες, για το επίπεδο ζωής, για τις περιουσίες, για την προοπτική, για τη θέση της χώρας μέσα στην Ευρώπη και την Ευρωζώνη.

Φίλες και φίλοι, το εγχείρημα που επισημοποιείται σήμερα είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Γιατί φέρνει ξανά στο προσκήνιο τη Δημοκρατική Παράταξη ως καθοριστικό πόλο. Σήμερα γίνεται ένα πρώτο μεγάλο βήμα που θέλουμε να αποδώσει και να οδηγήσει σε νέες καταστάσεις, σε αλλαγή των συσχετισμών. Το βήμα αυτό γίνεται κυρίως στο πεδίο των ευρωπαϊκών εκλογών και στη συσχέτιση με το ευρωπαϊκό σοσιαλιστικό κόμμα.

Έχει λοιπόν πολύ μεγάλη σημασία τώρα, με το θεσμικό πλαίσιο, με το σταυρό προτίμησης και το διπλάσιο αριθμό υποψηφίων, να συγκροτήσουμε αμέσως, το ταχύτερο δυνατό ένα ψηφοδέλτιο που θα αποτυπώνει αυτό που θέλουμε να πούμε σήμερα, θα του δίνει πρόσωπο, όνομα, χαρακτηριστικά, δυνατότητα επικοινωνίας με την ελληνική κοινωνία.

Ένα ψηφοδέλτιο ενωτικό, ανανεωτικό, αντιπροσωπευτικό, αξιοκρατικό, αγωνιστικό. Με ισχυρή συμμετοχή γυναικών, με κυρίαρχο ρόλο των νέων, με εκπροσώπηση όλων των Περιφερειών, όλων των κοινωνικών χώρων, με αποτύπωση όλου του εύρους της μεγάλης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης. Είναι η πανστρατιά.

Παράλληλα όμως κι ενώ γίνονται όλα αυτά, λειτουργεί η κυβέρνηση συνεργασίας. Υπάρχει μια χώρα, υπάρχουν άνθρωποι που αγωνίζονται και αγωνιούν. Υπάρχει η οικονομία, υπάρχει η εξωτερική πολιτική, υπάρχει η διαπραγμάτευση με την τρόικα, υπάρχουν τα προβλήματα στο εσωτερικό της κυβέρνησης όπως συμβαίνει με όλες τις κυβερνήσεις συνεργασίας σε όλες τις χώρες.

Γιατί με τη Νέα Δημοκρατία, με το συντηρητικό κόμμα που εκφράζεται από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ενώ εμείς εκφραζόμαστε από το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, συνυπάρχουμε σε μια κυβέρνηση εθνικής ανάγκης. Δεν ταυτιζόμαστε ούτε πολιτικά ούτε ιδεολογικά ούτε αξιακά. Κάθε μέρα διαπραγματευόμαστε για να λύσουμε μικρά και μεγάλα προβλήματα, όπως γίνεται σε πάρα πολλές χώρες στην Ευρώπη.

Πρέπει λοιπόν, ταυτόχρονα με ό,τι κάνουμε τώρα για την ΕΛΙΑ, για τη Δημοκρατική Παράταξη, για το ψηφοδέλτιο, για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, να έχουμε στο νου μας τη χώρα. Πρέπει να επιβεβαιώσουμε ότι δεν έχουμε δημοσιονομικά προβλήματα, πρέπει να επιβεβαιωθεί η βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους. Πρέπει να προχωρήσουμε τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές. Ζήτημα εξαιρετικά δύσκολο, απίστευτα δύσκολο.

Πράγματι, οι φίλοι μας της ΔΗΜΑΡ δεν ψήφισαν καμία διαρθρωτική αλλαγή. Δε στηρίζουν τίποτα που δεν είναι συντεχνιακά και συνδικαλιστικά δημοφιλές. Και το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται πάντα αντιμέτωπο με μια άλλη εκδοχή υποτίθεται προοδευτικού λόγου, ο οποίος όμως δεν αναλαμβάνει καμία μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία, κανένα κόστος.

Από την άλλη μεριά, υπάρχουν λάθη, επιπολαιότητες, προχειρότητες. Πρέπει να παρεμβαίνουμε στο σχεδιασμό, να διορθώνουμε σχεδιαστικά λάθη των εταίρων μας, που υπήρχαν εξαρχής, γενετικά, στο πρόγραμμα στήριξης της εθνικής οικονομίας αλλά και των εσωτερικών κυβερνητικών μας εταίρων που έχουν τη μεγαλύτερη συμμετοχή στην κυβέρνηση.

Έχουμε την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπάρχουν ανοιχτά μεγάλα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Υπάρχουν εξελίξεις στο Κυπριακό, υπάρχουν μεγάλες ζυμώσεις στα Δυτικά Βαλκάνια. Είναι ανοιχτά τα μέτωπα και στην ανατολική και στη νότια γειτονία, από την Ουκρανία μέχρι τη Λιβύη. Και ενδιάμεσα υπάρχει η Συρία, υπάρχει το Ιράν.

Πρέπει να δώσουμε απάντηση στα προβλήματα των νέων ανέργων, πρέπει να δούμε τι γίνεται με τα προγράμματα του ΟΑΕΔ. Αλλά εάν δεν τρέξουν επενδύσεις και αν δεν υπάρχουν χρηματοδοτήσεις των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, δεν υπάρχουν κοιτάσματα απασχόλησης.

Άρα πρέπει να έχουμε τις Τράπεζες λειτουργικές μέσα στην οικονομία, όχι απλά και μόνο ανακεφαλαιοποιημένες, αλλά ικανές να στηρίξουν τις επιχειρήσεις. Πρέπει να λύσουμε το πρόβλημα του επιπέδου των επιτοκίων, το κόστος της ενέργειας,

Πρέπει πράγματι να δούμε με ποια κριτήρια θα διανεμηθεί, γιατί θα διανεμηθεί, ένα μεγάλο μέρος του πρωτογενούς πλεονάσματος του 2013 στις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες για ν’ αποκαταστήσουμε αδικίες και να στηρίξουμε ακραία φαινόμενα φτώχιας.

Άρα λοιπόν, ενώ συζητάμε για την ΕΛΙΑ και τις ευρωεκλογές, τους Δήμους, τις Περιφέρειες, το μεγάλο θέμα είναι πού βρίσκεται η χώρα τώρα. Γιατί, το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης, ορθά είπε ο Ανδρέας προηγουμένως, δεν είναι κάτι το οποίο θ’ ανακαλυφθεί. Όλοι οι τεχνοκράτες, όλες οι εταιρείες που έχουν ασχοληθεί, όλα τα Ερευνητικά Ιδρύματα, τα ίδια πράγματα λένε.

Το ζήτημα δεν είναι το να διατυπώσεις μια ιδέα ή μια πρόταση, αλλά να διαμορφώσεις τη βούληση, το συσχετισμό, τις συνθήκες, την πραγματική και όχι ρητορική βούληση να προχωρήσεις στα θέματα αυτά. Αλλά μια κοινωνία απελπισμένη, μια κοινωνία που φτωχαίνει, μια κοινωνία ανασφαλής, πολύ δύσκολο να στηρίζει τέτοιου είδους τομές, ένα νέο παραγωγικό μοντέλο.

Γιατί ο καθένας βλέπει το σήμερα, το αύριο, βλέπει την κατάστασή του, την τσέπη του, το παιδί του που δεν έχει δουλειά. Κι εσύ του λες να αρθεί στο επίπεδο του εθνικού συμφέροντος και του εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού. Και το κάνει παρ’ όλα αυτά.

Φάνηκε τον Ιούνιο του 2012 ότι το κάνει. Γιατί το 47% του ελληνικού λαού, ξέροντας τι γίνεται, ψήφισε υπέρ μιας υπεύθυνης φιλοευρωπαϊκής προοπτικής.

Άρα λοιπόν, έχει πολύ μεγάλη σημασία να κινητοποιήσουμε τώρα τις δυνάμεις της Περιφέρειας, να κινητοποιήσουμε την επιχειρηματικότητα, τον ιδιωτικό τομέα. Έτσι θα διαμορφωθεί η μεγάλη Εθνική Συμφωνία Ανασυγκρότησης.

Παράλληλα, οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας τώρα με το Χρήστο, η συμφωνία για τη νέα Ελλάδα, αγωνίζονται κάθε μέρα στη Βουλή να βελτιώσουν νομοσχέδια, να αποκρούσουν λάθη, να δώσουν προοπτική στους πολίτες που αγωνιούν.

Θα υπήρχε λύση για τους πλειστηριασμούς χωρίς τους δικούς μας Βουλευτές, για τη φορολογία αγροτών και τις εμπορικές μισθώσεις, για τη βελτιωμένη εκδοχή της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας;

Θα υπήρχαν κατατεθειμένες οι προτάσεις για την πλήρη ασφαλιστική κάλυψη των ανέργων και των επαγγελματιών που κλείνουν τις επιχειρήσεις τους; Όχι.

Σε λίγες εβδομάδες, οι πολίτες καλούνται να εκλέξουν όχι μόνο Ευρωβουλευτές, αλλά και Δημάρχους και Περιφερειάρχες που εκφράζουν τις τοπικές κοινωνίες. Και για τις τοπικές κοινωνίες, αυτές οι εκλογές είναι φυσικά πιο σημαντικές.

Το ΠΑΣΟΚ βλέπει με ιδιαίτερο σεβασμό και κάποια ικανοποίηση, δεν το ιδιοποιείται αλλά το χαιρετίζει. Αυτό που συμβαίνει σε Συνδικάτα, Σωματεία, Ομοσπονδίες, Επιμελητήρια, Επιστημονικούς Συλλόγους, παντού ο χώρος, η δημοκρατική παράταξη, έχει εντυπωσιακές επιδόσεις με ό,τι αυτό σημαίνει για τη στάση της κοινωνίας.

Έτσι και στην Αυτοδιοίκηση Α’ και Β’ βαθμού, η παρουσία των στελεχών μας, είναι μια μεγάλη πολιτική περιουσία που ανήκει πρωτίστως στις τοπικές κοινωνίες, αλλά και στην παράταξη που είναι ταυτισμένη με τις μεγάλες θεσμικές τομές στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Πολύ σημαντική είναι παράλληλα η παρουσία των ευρωβουλευτών μας στο απερχόμενο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με σημαντικές πρωτοβουλίες, εκθέσεις, αποστολές στο όνομα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος και της ομάδας των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών. Τους συγχαίρω και τους ευχαριστώ όλες και όλους, νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες. Έχω δει ότι κατέκτησαν την εκτίμηση και την αποδοχή των συναδέλφων τους.

Στις επικείμενες εκλογές στους Δήμους και τις Περιφέρειες, εγκρίνονται το μοντέλο τοπικής και περιφερειακής ανάπτυξης, κρίνεται η ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρονται στον πολίτη, κρίνονται οι δομές του κοινωνικού κράτους και της έμπρακτης αλληλεγγύης, κρίνονται τα Προγράμματα Απασχόλησης και οι Υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Κρίνεται η ποιότητα των σχολικών κτιρίων, κρίνεται η ζωή στην πόλη, η αισθητική, η ασφάλεια.

Στην πραγματικότητα κρίνεται το εγγυημένο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης και επί του πεδίου γι’ αυτούς που είχαν και έχουν πραγματική ανάγκη.

Στηρίζουμε τις πρωτοβουλίες και τις αυθεντικές επιλογές των τοπικών κοινωνιών. Στηρίζουμε τους ανθρώπους της Αυτοδιοίκησης, καταξιωμένους, με εμπειρία και νέους με φρέσκιες ιδέες.

Στις περιφερειακές εκλογές ξέρουμε ότι ο πολιτικός χαρακτήρας είναι αναπόφευκτος, μέσα όμως στο πλαίσιο του θεσμικού ρόλου της Περιφέρειας. Η στάση μας είναι καθαρή αλλά όχι στενή.

Στις ευρωπαϊκές εκλογές κρίνεται σε μεγάλο βαθμό το πρόσημο της ευρωπαϊκής πολιτικής μέσα από την αντιπαράθεση των δυο μεγάλων ευρωπαϊκών πολιτικών οικογενειών: Του Λαϊκού και του Σοσιαλιστικού Κόμματος.

Όπως είχα την ευκαιρία να τονίσω το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στη Ρώμη, στο εκλογικό συνέδριο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, είναι πολιτικό και ιστορικό καθήκον των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, να παρουσιάσουμε μια νέα αφήγηση για το μέλλον της Ευρώπης, μια αφήγηση που επαναφέρει στο προσκήνιο τις μεγάλες αξίες που βρίσκονται στην ιστορική βάση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης: Στη δημοκρατία, στα ίσα δικαιώματα, στο κράτος δικαίου, στην οικολογική ευαισθησία, τον πλουραλισμό και την ανεκτικότητα, την αλληλεγγύη και το κοινωνικό κράτος, τη δημιουργικότητα, την καινοτομία, την ανταγωνιστικότητα και πρώτα απ’ όλα την απασχόληση.

Μια αφήγηση που ξεκινά από την αρχή, ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είναι υπόθεση των πολιτών, των κοινωνιών και των λαών. Είναι υπόθεση δημοκρατίας και γενικού συμφέροντος. Μόνο στη βάση αυτή αποκτούν τις κανονικές τους διαστάσεις η ενιαία αγορά, η τραπεζική Ένωση, το κοινό νόμισμα, η δημοσιονομική εξυγίανση και η μακροοικονομική σταθερότητα.

Είναι καθήκον μας ν’ απαντήσουμε στα διάφορα ρεύματα του ευρωσκεπτικισμού και του οικονομικού εθνικισμού. Πρέπει να πείσουμε τους πολίτες των χωρών σε κρίση, όπως η Ελλάδα, ότι η δική μάς Ευρώπη δεν είναι η Ευρώπη των πολιτικών λιτότητας, της ύφεσης και της ανεργίας. Ιδίως της ανεργίας των νέων που καταστρέφει όνειρα. Αλλά ότι η δική μάς Ευρώπη είναι η Ευρώπη της ανάπτυξης, της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής.

Πρέπει να πείσουμε τους πολίτες των οικονομικά ισχυρών μελών όπως η Γερμανία, ότι η δική μας Ευρώπη είναι μια win-win κατάσταση, κερδοφόρα, νικηφόρα για όλους. Όλοι μπορεί να ωφελούνται μέσα από την ενιαία αγορά και το κοινό νόμισμα. Αυτή την Ευρώπη θέλουμε να εκφράσει η υποψηφιότητα του Martin Shultz για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Δεν αγνοούμε τους διακυβερνητικούς συσχετισμούς ή τα εθνικά συμφέροντα. Διακυβερνητικά κινείται η Ευρώπη σ’ όλα τα μεγάλα και δύσκολα θέματα. και είναι δύσκολοι οι συσχετισμοί. Και πάγιες συνήθως οι εθνικές στρατηγικές. Δεν επηρεάζονται από την εναλλαγή των κυβερνήσεων σε εθνικό επίπεδο.

Ο Shultz όμως μπορεί να συνθέσει τη δημοκρατική δυναμική του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, τη γνώση των θεμάτων που απασχολούν τις εθνικές κυβερνήσεις και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και πάνω απ’ όλα τις αγωνίες των καθημερινών ανθρώπων στις 28 χώρες μέλη.

Ο Martin θα μας το πει και αύριο, ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την Ελλάδα, για την πορεία της συνεργασίας, γιατί ξέρει ότι η Ελλάδα είναι το πραγματικό εργαστήριο της ευρωπαϊκής κρίσης και του ευρωπαϊκού μέλλοντος. Εδώ κρίνονται όλα σχεδόν για το μέλλον και την αξιοπιστία της Ευρώπης.

Το Μανιφέστο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος για τις ευρωεκλογές, είναι ένα κοινό πλαίσιο αναφοράς μέσα στο οποίο καλούμαστε να συνεισφέρουμε την δική μας εθνική συμβολή που υπερβαίνει το μνημόνιο σε πείσμα όσων αγωνίζονται να κρατήσουν την Ελλάδα μέσα σε αυτό, γιατί δεν έχουν να πούνε χωρίς μνημόνιο και τρόικα.

Φίλες και φίλοι, τελειώνω προσδιορίζοντας με απόλυτη ευθύτητα το διακύβευμα των εκλογών του Μαΐου. Θεσμικά οι εκλογές αυτές και οι αυτοδιοικητικές και οι ευρωπαϊκές είναι εκλογές, όπως λέγεται, δευτερεύουσες. Δεν κρίνουν τις κυβερνήσεις, δεν είναι εθνικές βουλευτικές εκλογές. Οι ευρωπαϊκές εκλογές είναι σημαντικές για το μέλλον της Ευρώπης και την ανάδειξη των νέων οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι δημοτικές και οι περιφερειακές εκλογές είναι πρωτεύουσες εκλογές σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.

Σημασία όμως έχει η συνολική αίσθηση, η συνολική εντύπωση, η ερμηνεία και εάν κάποιοι νομίζουν ότι πηγαίνουμε χαλαρά στις εκλογές για να κάνουν μετά σκληρή ερμηνεία, είναι γελασμένοι. Η ερμηνεία θα είναι σκληρή. Άρα δεν υπάρχει χαλαρή ψήφος στις εκλογές. Στις εκλογές κρίνεται η στρατηγική πορεία της χώρας. Αν η χώρα θα ολοκληρώσει αυτό που ήδη έχει καταφέρει με τις θυσίες των πολιτών. Αν η ίδια η χώρα θα σεβαστεί και θα διαφυλάξει τις θυσίες αυτές ή εάν θα τις παίξει στα ζάρια. Αυτό κρίνεται στις εκλογές του Μαϊου.

Οι Έλληνες καλούνται να κάνουν την επιλογή τους ψύχραιμα και υπεύθυνα. Η επιλογή αφορά σε σημαντικό βαθμό πρόσωπα και εκεί η επιλογή είναι εύκολη, γιατί τα πρόσωπα μπορεί να απορρίπτονται με πολύ μεγάλη ευκολία, αρχίζοντας από τον εαυτό μας, από τον εαυτό μου.

Αλλά υπάρχουν και ουσιαστικές επιλογές. Δεν υπάρχει άλλη στρατηγική εκτός ευρωπαϊκών συσχετισμών. Η δυσκολία της διαπραγμάτευσης με την τρόικα για ζητήματα τα οποία δεν είναι ζητήματα στρατηγικού προσανατολισμού, η δυσκολία της διαπραγμάτευσης για τις τράπεζες, για το γάλα, για την ενιαία τιμή βιβλίου, για τους φόρους υπέρ τρίτων. Η δυσκολία της διαπραγμάτευσης πάλι για τη δημόσια διοίκηση, για την αγορά εργασίας, η συνεχής αναπαραγωγή αρνητικών και άδικων στερεοτύπων για την Ελλάδα με το παραμικρό, η δυσπιστία απέναντι στους αριθμούς που εμφανίζονται και στο γεγονός ότι οι Έλληνες με τον ιδρώτα τους έχουν φτάσει σε πρωτογενές πλεόνασμα, δείχνει ότι παιχνίδια δεν υπάρχουν. Παλικαράκια που καθαρίζουν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επειδή έχουν πειστικό λόγο ή προσωπική γοητεία, δεν υπάρχουν. Υπάρχουν σκληροί συσχετισμοί, σκοπιμότητες, συμφέροντα.

Και όπως είχα την ευκαιρία να πω και στον Ομοσπονδιακό Πρόεδρο της Γερμανίας προχθές, που είναι πράγματι θεολόγος προτεστάντης, εδώ έχουμε μια ορθόδοξη πολιτική παράδοση με ό,τι σημαίνει αυτό. δεν την κατανοούν εύκολα κάποιοι που έχουν άλλες προσλαμβάνουσες παραστάσεις.

Η Ευρώπη έχει και ρήγματα πολιτιστικά πάρα πολύ σοβαρά και η Ελλάδα στη συνείδησή τους έχει ένα τραγικό μειονέκτημα. Κατοικείται από Έλληνες. Αυτό δεν μπορούμε να το ανεχθούμε. Αυτό είναι μια συνεχιζόμενη βαριά προσβολή που δεν την ανεχόμαστε.

Η Ελλάδα λοιπόν τώρα έχοντας στα χέρια της αυτό το όχημα, αυτό το εργαλείο που λέγεται Ελιά Δημοκρατική Παράταξη, μπορεί να ολοκληρώσει την δύσκολη πορεία της οριστικής εξόδου από την κρίση, το μνημόνιο και την επιτήρηση της τρόικας. Να ξαναγίνει μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα, όχι αδέσμευτη και ανεξέλεγκτη, μέσα στο αυστηρό πλαίσιο της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά θεσμικά ισότιμη και αξιοπρεπής και δεν υπάρχει τίποτα πιο αριστερό, τίποτα πιο προοδευτικό, τίποτα πιο ριζοσπαστικό και τίποτα πιο πατριωτικό από την αξιοπρέπεια.

Η Ελλάδα λοιπόν με αξιοπρέπεια ως θεσμικά ισότιμη και κυρίαρχη μέσα στους συσχετισμούς που πρέπει να κατανοεί, ολοκληρώνει την έξοδο από την κρίση, ανακτά την ανταγωνιστικότητά της, το χαμένο έδαφος, το χαμένο χρόνο.

Αναδεικνύει τις ισχυρές περιφερειακές της ταυτότητες που δεν είναι μόνο η ευρωπαϊκή, αλλά είναι και η βαλκανική, η μεσογειακή, η παρευξείνια που αναδείχτηκε τώρα με την κρίση στην Ουκρανία. Η Ελλάδα με εθνική στρατηγική για όλα τα μεγάλα θέματα, με συμβολή στην περιφερειακή σταθερότητα, με μια πολιτική αρχών στο διεθνές δίκαιο, αρχής γενομένης από το Κυπριακό. Η Ελλάδα με τη μεγάλη δύναμη του απόδημου ελληνισμού, πρέπει να ανακτήσει τη θέση της στο ευρωπαϊκό και περιφερειακό προσκήνιο, ως ένα σύγχρονο κανονικό κράτος.

Αλλά ποια Ελλάδα; Κατ’ αρχάς μια Ελλάδα εθνικά ενωμένη. Αυτό το αυτονόητο υπό συνθήκες βαριάς κρίσης δεν λειτουργεί στη χώρα μας, γιατί επιτρέψαμε στις πλάτες της δικής μας ευθύνης να αναδειχθεί ο ακραίος λαϊκισμός και δημαγωγία και τελικά να διασπαστεί το εθνικό μέτωπο.

Χρειαζόμαστε λοιπόν μια Ελλάδα εθνικά ενωμένη, δημοκρατική, δικαιοκρατική. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Σταθερή, ασφαλή, ανταγωνιστική, παραγωγική, με σεβασμό στις περιφερειακές αναπτυξιακές δυνάμεις. Μια Ελλάδα που σέβεται τους πολίτες της.

Αυτή την Ελλάδα που είναι πάντα ένα ιστορικό ζητούμενο και που θέλουμε να γίνει μια πραγματικότητα, εκφράζει η Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη διαχρονικά και αυτή την Ελλάδα την προοπτική της, τον ευρύ ορίζοντα της εκφράζει τώρα η Ελιά, η Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη, που σήμερα δεν παρουσιάστηκε απλώς, αλλά ρίζωσε εδώ στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, χάρη σε εσάς, που θα αναλάβετε να την ποτίσετε ώστε να θεριέψει".

πηγη