Σοκ από την απόφαση Γαλλίας, Γερμανίας, Ιταλίας και Ισπανίας να «αποχωρήσουν» από την σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση

TΙ ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ ΟΙ «ΤΕΣΣΕΡΙΣ» ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ (;) ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ

του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου

Σοκ έχει προκληθεί από την απόφαση Γαλλίας, Γερμανίας, Ιταλίας και Ισπανίας να «αποχωρήσουν» από την σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση και όλοι προσπαθούν να καταλάβουν ποιος είναι ο σχεδιασμός τους για το άμεσο μέλλον.

Ένας σχεδιασμός ο οποίος δεν ξεκίνησε χθες. Είναι σαφές ότι προετοίμαζαν παρασκηνιακά την χθεσινή κίνηση εδώ και πολλούς μήνες προκαλώντας τελικά ένα ερώτημα ως προς την Ελλάδα: Για ποια Ευρώπη «ματώνουν» οι Έλληνες πολίτες; 

Μέσα σε όλες τις δηλώσεις που ακούστηκαν χθες μια του Ιταλού πρωθυπουργού είναι αυτή που που αποκαλύπτει τις πραγματικές διαθέσεις των «τεσσάρων»

Ο Πάολο Τζεντιλόνι τάχθηκε υπέρ «μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης με μεγαλύτερη ολοκλήρωση και διαφορετικά επίπεδα ολοκλήρωσης» με την λογική ότι «τα κράτη–μέλη μπορεί να έχουν διαφορετικές φιλοδοξίες και η Ένωση πρέπει να προσφέρει, στις διαφορετικές αυτές φιλοδοξίες, διαφορετικές απαντήσεις. Διατηρώντας, βέβαια, το ενιαίο σχέδιο».

Ο επικεφαλής της ιταλικής κυβέρνησης δήλωσε ότι στην επετειακή σύνοδο της Ρώμης, στις 25 Μαρτίου, «η Ένωση θα ξεκινήσει, και πάλι, από τον ευρωπαϊκό λαό».

Εδώ βρίσκεται το «ζουμί».

Οι «τέσσερις» θέλουν να ξεκινήσουν την δημιουργία μιας νεάς ΕΟΚ ακριβώς όπως την φαντάζονται με την διατήρηση των υπολοίπων ως αδύναμων «δορυφόρων» που θα περιστρέφονται γύρω από αυτούς.

Η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) υπήρξε η σημαντικότερη και γνωστότερη από τις τρεις Ευρωπαϊκές Κοινότητες (οι άλλες δύο ήταν η ΕΚΑΧ και η ΕΥΡΑΤΟΜ). Ιδρύθηκε την 1η Ιανουαρίου 1958 με τη θέση σε ισχύ της ομώνυμης Συνθήκης περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (υπογραφή 25.3.1957).

Με την έναρξη ισχύος της Συνθήκης του Μάαστριχτ το 1993 ιδρύθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ΕΟΚ μετονομάστηκε ως Ευρωπαϊκή Κοινότητα, η οποία αποτέλεσε το σπουδαιότερο τμήμα του πρώτου από τους Τρεις Πυλώνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. H Συνθήκη της Λισαβόνας ενοποίησε τους Τρεις Πυλώνες αλλάζοντας δραστικά της δομή και τη λειτουργία της Ένωσης, όπως τη γνωρίζουμε με τη σημερινή της μορφή.

Όμως αυτό το μόρφωμα δεν λειτουργεί. Θέλουν λοιπόν μια εκ νέου επανασύσταση της αρχικής ΕΟΚ με δεμένα στο «άρμα» της τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της σημερινής ΕΕ.

Δεν είναι τυχαία η δήλωση του Ιταλού πρωθυπουργού για επανεκίνηση πάλι στη Ρώμη σε μια σημαδιακή επέτειο αφού γιορτάζονται τα 60 χρόνια της ΕΕ.

Και τελικά δεν ήταν καθόλου τυχαία και η δήλωση της Α.Μέρκελ προ ημερών όπου έκανε ονομαστική αναφορά στο γερμανικό μάρκο ένα θέμα ταμπού και το συνέκρινε με το ευρώ προκαλώντας απορίες μήπως εν τέλει βλέπει η ίδια μια πιθανή μελλοντική διάλυση της ευρωζώνης και επιστροφή σε εθνικά νομίσματα. Τελικώς όπως αποδεινύεται κάτι τέτοιο έβλεπε.

Ένα «πρόβλημα» με την αξία του ευρώ δήλωσε ότι υπάρχει η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και ο λόγος είναι ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προσαρμόζει την πολιτική της στα ασθενέστερα μέλη της ευρωζώνης και όχι αυστηρά στη Γερμανία.

«Έχουμε βεβαίως αυτή τη στιγμή στην ευρωζώνη ένα πρόβλημα με την αξία του ευρώ», δήλωσε η Μέρκελ στη Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια, κάνοντας μια μάλλον ασυνήθιστη γι’ αυτήν αναφορά στη νομισματική πολιτική.

«Η ΕΚΤ έχει μια νομισματική πολιτική που δεν βασίζεται στη Γερμανία, αλλά είναι μάλλον προσαρμοσμένη σε χώρες από την Πορτογαλία μέχρι τη Σλοβενία ή τη Σλοβακία. Αν εξακολουθούσαμε να έχουμε το γερμανικό μάρκο, θα είχε ασφαλώς διαφορετική αξία απ’ ό,τι έχει αυτή τη στιγμή το ευρώ. Όμως πρόκειται για μια ανεξάρτητη νομισματική πολιτική επί της οποίας δεν έχω καμιά επιρροή ως Γερμανίδα καγκελάριος».

Η Μέρκελ διατύπωσε τα σχόλια αυτά ενώ στο ακροατήριο βρισκόταν ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Μάικ Πενς και αφού ένας εμπορικός σύμβουλος του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ είχε κατηγορήσει τη Γερμανία ότι επωφελείται από ένα «καταφανώς υποτιμημένο» ευρώ.

Η αναφορά από την Γερμανίδα καγκελάριο σε ένα «what… if» σενάριο τι θα γινόταν δηλαδή εάν το μάρκο βρίσκονταν στη θέση του ευρώ προκάλεσε πολλές υπόνοιες ότι η Α.Μέρκελ δεν νιώθει ιδιαίτερα σίγουρη για το μέλλον της ευρωζώνης και του κοινού νομίσματος

Το γερμανικό μάρκο από τότε που έπαψε να υπάρχει δεν αναφέρονταν δημοσίως ούτε καν σαν ιστορικό όνομα. Ήταν ταμπού διότι τώρα υπήρχε μόνο το ευρώ.

Εν πάσει περιπτώση είναι σαφές ότι οι «τέσσερις» θέλουν να δημιουργηθούν τα πάντα από την αρχή αν και δεν είναι και αυτοί σίγουροι για το πως θα γίνει αυτό. 

Θα υπάρχει ένα σκληρό και ένα μαλακό ευρω; θα επιστρέψουμε όλοι σε εθνικά νομίσματα; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά.

Ένα μόνο είναι σιγουρο. Ο Τ.Μάλοχ ο υποψήφιος πρεσβευτής των ΗΠΑ στην ΕΕ είχε δίκιο όταν έδινε 18 μήνες ζωής σε αυτήν τουλάχιστον την σημερινή ευρωζώνη όπως την γνωρίζουμε.

Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι το εξής: Οι «τέσσερις» σχεδιάζουν εν αγνοία των υπολοίπων κρατών-μελών;