Το έγκλημα του ΔΝΤ...!!!

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Ο «φονιάς» της Ιπποκράτους και ο τραβεστί «συνένοχος» της Συγγρού.
Τα μεγάλα «μυστικά» της μεταπολίτευσης.
Τι σχέση έχει ο Μητσοτάκης με τον Αντωνάκη;
Γιατί ο γιος του «κομμουνιστή» Ψυχάρη ανέλαβε σύμβουλος της ΝΔ;
Ποιοι μας οδήγησαν στο....
 ΔΝΤ και την καταστροφή;

Πολλές φορές συνηθίζουμε να λέμε ότι η ζωή "πλέκει" σενάρια, τα οποία είναι αξεπέραστα ακόμα και για τον πιο ευφάνταστο σεναριογράφο. Σενάρια πέρα και πάνω από κάθε ανθρώπινη φαντασία. Ένα τέτοιο ασυναγώνιστο σενάριό της βλέπουμε να εκτυλίσσεται μπροστά μας και το οποίο αφορά την πολιτική μας σκηνή. Για άλλη μια φορά μπροστά στα μάτια μας η πραγματικότητα ξεπερνά τη
φαντασία. Από τους χιλιάδες δρόμους της πρωτεύουσας, η ηγεσία της ΝΔ επέλεξε εκείνον τον δρόμο, που η φήμη του την απειλεί με "αποκαλύψεις" ...Εκείνον τον δρόμο, που δημιουργεί επικίνδυνους συνειρμούς ...Εκείνον, που θα έπρεπε να αποφύγει ακόμα κι αν την απειλούσαν με ένα πιστόλι στο "κρόταφο". Από ποιον επιλέχθηκε; Από εκείνον, ο οποίος ήταν αυτός, που θα είχε τη μεγαλύτερη ζημιά από τέτοιου είδους συνειρμούς.

Σε τι είδους συνειρμούς αναφερόμαστε; Για τι ακριβώς είναι γνωστή η Συγγρού; Για τους "τραβεστί", που κάνουν "πιάτσα" στους παραδρόμους της. Τι ακριβώς όμως περιγράφει ο όρος "τραβεστί"; Ο όρος αυτός δεν έχει καμία σχέση με γενετήσιες ανωμαλίες ή σεξουαλικές προτιμήσεις. Ο όρος είναι λατινικός και σημαίνει τη μεταμφίεση. ..."Δια" της "ενδύσεως" ή της "επενδύσεως"... θα μπορούσαμε να το μεταφράσουμε ελεύθερα. "Τραβεστί", λοιπόν, είναι ένας "μεταμφιεσμένος", ο οποίος παριστάνει κάτι που δεν είναι. Ο απλά μεταμφιεσμένος, που, πέρα από τη μεταμφίεσή του, δεν έχει κάνει τίποτε άλλο που ν' αλλάζει τη φύση του. Στην προκειμένη περίπτωση είναι ο άνδρας, που, φορώντας απλά γυναικεία ρούχα, παριστάνει τη γυναίκα. Μια πράξη απλή όσο απλή είναι μια καρναβαλίστικη μεταμφίεση.

Τι σχέση έχει αυτό το πράγμα με τη ΝΔ; ...Μεγάλη ...Πολλή μεγάλη ...Τόσο μεγάλη, που θα τρόμαζε ο Μητσοτάκης ή ο Σαμαράς, αν συνειδητοποιούσαν πόσο μεγάλη "πατάτα" ήταν αυτή η μετακόμιση. Θα τρόμαζαν και μόνον στη σκέψη του τι θα τους κόστιζε, αν αυτή γινόταν αντιληπτή από τη μεγάλη μάζα του ελληνικού λαού ...Ειδικά των πολιτών που είναι δεξιοί και νομίζουν ότι και η ΝΔ —ως κόμμα— είναι δεξιά ...Των πολιτών αυτών, που σήμερα δεν καταλαβαίνουν ότι η μητσοτακική και κατ’ επέκταση σαμαρική ΝΔ είναι "τραβεστί" της Δεξιάς. Η ΝΔ είναι ένα κόμμα, που παριστάνει το δεξιό, ενώ είναι κάτι άλλο. Παριστάνει τη δεξιά, γιατί τα αφεντικά της δεν είναι τέτοια. Παριστάνει τη δεξιά, αλλά έχει ως στόχο της να προστατεύσει τους ιδιοκτήτες της και αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με τη Δεξιά.

Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης τι θέλουμε να πούμε. Βλέποντας κάποιος τα σημερινά πολιτικά δρώμενα, αδυνατεί να τα εξηγήσει με βάση τη λογική. Σε μια ιδιαίτερα ευνοϊκή για τη Δεξιά περίοδο, δεν είναι κατανοητή η σημερινή στάση της ΝΔ. Με το δήθεν "αντίπαλο" και "μισητό" ΠΑΣΟΚ να έχει πέσει στο "καναβάτσο", κανένας δεν σπεύδει να του δώσει τη χαριστική βολή. Το ΠΑΣΟΚ, το οποίο στην κυριολεξία "έθαψε" ζωντανή τη Δεξιά στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, "αργοπεθαίνει" και κανένας από τα θύματά του δεν δείχνει τη διάθεση να το "αποτελειώσει". Απολύτως καμία διάθεση, παρ' όλο που οι ευκαιρίες διαδέχονται η μία την άλλη.

Ευκαιρία είναι, για παράδειγμα, που υπό τις παρούσες συνθήκες ο Γιωργάκης έκανε σοσιαλιστικές "διακοπές" στην Κόστα Ρίκα και θα συνεχίσει να κάνει. Αυτό είναι παράξενο, γιατί δείχνει πως για κάποιον ανεξήγητο λόγο δεν ανησυχεί για την τύχη του κόμματός του ...Στον αυτόματο "πιλότο" το έχει βάλει. Το έχει θέσει στη διάθεση των "δανειστών" μας και δεν ανησυχεί για τίποτε. Τον κυβερνητικό ρόλο της λαϊκής "εντολής", που έχει λάβει το κόμμα του από τον λαό, τον έχει δώσει στον τραπεζοϋπάλληλο Παπαδήμο και τον κομματικό ρόλο της πασοκικής "εντολής", που έχει λάβει ο ίδιος ως αρχηγός του κόμματος, τον έχει δώσει στον Καρχιμάκη.

Συμφώνησαν να γίνουν εκλογές στα μέσα Φεβρουαρίου και ο Σαμαράς, ο οποίος θεωρητικά θα έπρεπε να κινήσει γη και ουρανό, για να εμποδίσει την οποιαδήποτε καθυστέρηση, διαμηνύει προς όλες τις κατευθύνσεις πως δεν "κοιμάται" αγκαλιά με το ημερολόγιο. Πολιτικός αρχηγός, που να δείχνει τόσο απρόθυμος να γίνει Πρωθυπουργός, δεν έχει ξαναϋπάρξει πριν τον Σαμαρά. Πολιτικός αρχηγός, που να υποτάσσεται τόσο εύκολα και τόσο απόλυτα στην πρωθυπουργική εξουσία ενός δοτού τραπεζοϋπαλλήλου, δεν έχει ξαναϋπάρξει πριν τον Σαμαρά. Πολιτικός ηγέτης, επικεφαλής μια παράταξης, που αδιαφορεί για την ευκαιρία που του δίνει ένας θανάσιμος εχθρός της, δεν έχει υπάρξει άλλος. Δεν είναι κατανοητή η "άρνηση" του αρχηγού της να επωφεληθεί άμεσα και γρήγορα από την κρίση που περνάει το αντίπαλο "στρατόπεδο".

Όλα αυτά τα πρωτοφανή και τα μυστήρια χαρακτηρίζουν τη θητεία-Σαμαρά στην ηγεσία της ΝΔ. Λες και δεν θέλει να γίνει Πρωθυπουργός, εφόσον είναι εύκολο γι' αυτόν να το πετύχει, σε περίπτωση που πάμε σε εκλογές. Και όμως, δεν ζητάει εκλογές αυτός, ο οποίος θα αγγίξει το "όνειρό" του, αν γίνουν τέτοιες. Αντιλαμβανόμαστε ότι εδώ πλέον μπορούμε να μιλάμε κανονικά για συνενοχή της ΝΔ. Δεν εξηγείται διαφορετικά. Το δήθεν "εχθρικό" και σχεδόν "μισητό" ΠΑΣΟΚ "βυθίζεται" στο χάος και η ΝΔ όχι μόνον δεν το "αποτελειώνει", δίνοντας του μια "σπρωξιά", αλλά αναλαμβάνει να "σηκώσει" η ίδια το μεγαλύτερο βάρος των "αμαρτιών" του. Έφτασε στο σημείο να ψηφίζει η ίδια τα νομοσχέδια του ΠΑΣΟΚ, τα οποία αρνούνται να ψηφίσουν οι ίδιοι οι βουλευτές του. Με αυτόν τον τρόπο δίνει την ευκαιρία στους Πασόκους βουλευτές να παραστήσουν τους "αντιμνημονιακούς" και χρεώνεται η ίδια κόστη για σφάλματα που δεν είναι δικά της.

Όμως, ευκαιρία δεν δίνει μόνον ο "ποδηλάτης" αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Ανάλογες ευκαιρίες δίνουν και τα στελέχη του. Πρόσφατα ο Χρυσοχοϊδης δήλωσε δημοσίως ότι δεν διάβασε την πιο οδυνηρή και πιο επικίνδυνη σύμβαση που υπέγραψε το σύγχρονο ελληνικό κράτος και στη Συγγρού δεν υπήρξε καμία αντίδραση. Την ίδια ώρα ο Λοβέρδος μάς απειλούσε με εμφυλιοπολεμικό "μακελειό" και η ΝΔ "σφύριζε" αδιάφορα. Εξακολουθεί να συμμετέχει στην κυβέρνηση και δεν θέτει θέμα αποπομπής του "μακελάρη". Εξακολουθεί και στηρίζει τον Λοβέρδο, ο οποίος, ως κοινός αλήτης, "απείλησε" με "μακελειό" σε περίπτωση που διωχθεί δικαστικά ο Παπανδρέου. Αντί να στραφεί συνολικά εναντίον του ΠΑΣΟΚ, τώρα που —μέσω ηλιθίων, τύπου Χρυσοχοϊδή ή Λοβέρδου— της δίνει την ευκαιρία να του επιτεθεί, πηγαίνει και το "στηρίζει". Κρύβεται ο Αντωνάκης στους παραδρόμους της Συγγρού και ο Μιχελάκης "ψελλίζει" κάτι γενικότητες για "απρέπειες".

Κάτι περίεργο συμβαίνει, για να έχει η ΝΔ αυτήν τη συμπεριφορά. Κάτι πολύ περίεργο, για να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα. Δεν εξηγείται με βάση τη λογική το ότι το ΠΑΣΟΚ παραπαίει καθημερινά και την ίδια ώρα η "εχθρική" ΝΔ όχι απλά δεν ζητάει εκλογές να το "γκρεμίσει" από την εξουσία, αλλά το στηρίζει σαν "δεκανίκι". Τι μυστήριο είναι και τούτο; Αυτοί, οι οποίοι επί δεκαετίες έβαζαν τους πολίτες να μαλώνουν στα καφενεία, κάθονται και "στηρίζουν" τους αντιπάλους; Ο λαός είναι έτοιμος να τιμωρήσει τους υπεύθυνους για την προδοσία του ΔΝΤ και αυτοί, οι οποίοι φαινομενικά μπορούν να επωφεληθούν άμεσα, δεν πηγαίνουν στο "ταμείο" των εκλογών; ...Δεν τολμάνε να διεκδικήσουν τα κέρδη και τρέχουν ν' αρπάξουν το μερίδιο από τη ζημιά;

Παράξενα και ανεξήγητα πράγματα είναι αυτά. Παράξενα και ανεξήγητα όσο παράξενες και ανεξήγητες συνεργασίες βλέπουμε να στηρίζουν την κυβέρνηση του Παπαδήμου. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ αναλαμβάνουν να φέρουν από κοινού την ευθύνη της συγκυβέρνησης και ο μόνος που ευνοείται να είναι το ΠΑΣΟΚ; Οι ΠΑΣΟΚΟΙ βρήκαν συνεταίρους στη ζημιά και εξακολουθούν να αντλούν κέρδη; Βρήκαν "κορόιδα" να μοιραστούν την ευθύνη του συνταγματικού πραξικοπήματος και διατήρησαν όλα τα βασικά υπουργεία που είχαν ανάγκη, για να καλύψουν τα "ίχνη" τους και να κάνουν τις "δουλειές" τους;

Επειδή εμείς είμαστε της σωκρατικής λογικής και μας αρέσει να "εκμαιεύουμε" την απάντηση από τον αναγνώστη, προκειμένου να τον βάζουμε να σκέφτεται πάνω σε "στέρεες" βάσεις, θα επιχειρήσουμε να τον βάλουμε να βγάλει μόνος του τις απαντήσεις από τα σημερινά μυστήρια. Ρωτάμε λοιπόν τα πλέον προφανή, που είναι γνωστά σε όλους. Τι ακριβώς είναι η ΝΔ σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ και πώς μπορούν να συνεργάζονται; Υπάρχει συνεκτικό "στοιχείο", που να συνδέει τα τρία "ξένα" κόμματα της συγκυβέρνησης μεταξύ τους; Είναι τόσο "ξένα" μεταξύ τους το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και το ΛΑΟΣ όσο θέλουν να μας δείχνουν οι αρχηγοί τους και βέβαια οι "δανειστές" μας, οι οποίοι κατά καιρούς τους ζητάνε τις υπογραφές τους; Τι πραγματικά "ενώνει" τον Παπανδρέου, με τον Σαμαρά και τον Καρατζαφέρη;

Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να βγάλουμε μια άκρη. Η ΝΔ δεν είναι μια αυτοτελής πολιτική "δημιουργία", η οποία ξεκινάει την ύπαρξή της από την "αυγή" της Μεταπολίτευσης. Η ΝΔ είναι η "συνέχεια" της Δεξιάς, η οποία κάποτε υποτίθεται πως ήταν "βασιλική". Το ΠΑΣΟΚ έχει ένα ανάλογο background. Είναι η "συνέχεια" της βενιζελικής παράταξης, η οποία κάποτε επίσης υποτίθεται πως ήταν "αντιβασιλική".

Αυτοί δεν είναι οι υποτίθεται δύο μεγάλοι πόλοι, που διχάζουν εδώ και έναν αιώνα την πατρίδα μας και τον ελληνικό λαό; Γιατί λέμε υποτίθεται; Γιατί στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν πλέον οι αντίπαλοι, που κάποτε δίχαζαν τον ελληνικό λαό. Ο ένας έχει "καταπιεί" τον άλλο και απλά —για λόγους στρατηγικής— εμφανίζονται να υπάρχουν σαν αντίπαλοι, ενώ αυτό δεν συμβαίνει. Απλά συντηρούν ένα διχαστικό "παιχνίδι", το οποίο παλαιότερα ήταν τέτοιο, ενώ τώρα δεν είναι ...Ένα παιχνίδι, το οποίο το ξέρουν καλά και τους διατηρεί σε μόνιμη επαφή με την εξουσία ...Ένα παιχνίδι, όπου "παίκτες" είναι δύο μεγάλες συμμορίες ιδιωτών που παριστάνουν τους κομματάρχες και "διχάζουν" τον λαό, εμφανιζόμενοι σαν "παραταξιάρχες" ...Η συμμορία του τέως βασιλιά και η συμμορία του Βενιζέλου.

Αυτοί οι συγκεκριμένοι ιδιώτες —μαζί με τα περιβάλλοντά τους— παρουσιάζονται σαν "παίκτες" σε ένα παιχνίδι εξουσίας, το οποίο στο τέλος μετατρέπει τον λαό σε θύμα τους ...Ένα "στημένο" πλέον παιχνίδι ...Ένα "παιχνίδι" τύπου "Παναθηναϊκού" εναντίον "Ολυμπιακού", όπου ο λαός είναι ένα αφελές θύμα της "κερκίδας" και οι γνωστοί κομματάρχες κάνουν τα παιχνίδια των "προέδρων" ...Ένα "παιχνίδι", όπου ο ψηφοφόρος μοιάζει με τον "φίλαθλο" που δήθεν συμπάσχει, συμπορεύεται και αγωνίζεται με τον "δικό" του πρόεδρο για τους δήθεν κοινούς σκοπούς, αλλά με διαφορετικά κέρδη ..."Αγκαλιασμένοι" σφικτά στις εκλογές και στην κονόμα χώρια. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στο "παιχνίδι" μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ...Όλοι μαζί "αγωνίζονται", αλλά τα Porsche και οι "επαύλεις" στην Κηφισιά είναι για τους "πρίγκιπες".

Αυτές οι συμμορίες, οι οποίες μονοπωλούν την εξουσία για περίπου έναν αιώνα στην Ελλάδα, είναι αυτές, οι οποίες τελικά "μεταλλάχθηκαν" σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Εδώ τίθεται και το πρώτο και πλέον βασικό ερώτημα. Τα σημερινά κόμματα είναι πραγματικά "μεταλλάξεις" εκείνων των παρατάξεων ή μήπως πρόκειται για "παράσταση"; Αν το ΠΑΣΟΚ είναι πραγματικά η μετάλλαξη της παλαιάς βενιζελικής παράταξης, πόσο αυθεντική μετάλλαξη της βασιλικής παράταξης είναι η ΝΔ; Πόσο αυθεντική μπορεί να είναι μια παράταξη, της οποίας ο βασιλικός "ιδιοκτήτης" είναι απών και τον απόλυτο έλεγχό της τον διατηρεί ο ανιψιός του Βενιζέλου; Πόσο αυθεντική μπορεί να είναι μια παράταξη, της οποίας ο σημερινός ηγέτης είναι ο εγγονός του Μπενάκη, που υπήρξε ο βασικός συνεργάτης του Βενιζέλου; Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο που αναζητούμε το "τραβεστί" της Συγγρού;

Αυτό που λέμε, δηλαδή, είναι ότι για κάποιον λόγο στη Μεταπολίτευση μεταφέρθηκε το "σκηνικό" της προχουντικής πολιτικής σκηνής, αλλά στη "φο" μορφή του. Μεταφέρθηκε σαν "φαρσοκωμωδία", απλά και μόνο για να παγιδεύεται το "πόπολο". Στην πραγματικότητα η "μάχη" αυτών των δύο γιγάντων έληξε με την πτώση της Χούντας. Γιατί; Γιατί τότε οριστικοποιήθηκε η ολοσχερής ήττα της Δεξιάς. Το Colpo Grosso των Βενιζελικών πέτυχε και με το Δημοψήφισμα "ακρωτηριάστηκε" αυτό, το οποίο όλοι μας γνωρίζαμε ως παραδοσιακή "Δεξιά". Το "παραδοσιακή" πηγαίνει στον βασιλικό θεσμό, γιατί έτσι κι αλλιώς και οι βενιζελικοί έκφραση της ίδιας Δεξιάς ήταν. Μόνον αν καταλάβει κάποιος αυτό το "colpo", μπορεί να καταλάβει την ουσία της Μεταπολίτευσης.

Στη Μεταπολίτευση στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ Δεξιά. Υπήρξε μόνον το "πτώμα" της Δεξιάς, όπως το περιέφεραν οι νικητές βενιζελικοί ...Ένα "ζόμπι", που το "βίαζαν" όποτε ήθελαν, γιατί απλούστατα είχε "προδοθεί" εκ των έσω ...Πολύ "έσω", αν σκεφτεί κάποιος ότι ο μεγάλος προδότης της Δεξιάς ήταν αυτός, ο οποίος καθ’ όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης εμφανιζόταν σαν ο ιερός της "μόσχος" ...Το "καμάρι" της, που εμφανιζόταν σαν "εθνάρχης" της. Με ηγέτη της αυτόν, η Δεξιά έδωσε την παντοκρατορία σε έναν αμερικανοεβραίο καραγκιόζη, ο οποίος επί σχεδόν τριάντα χρόνια εξουσίαζε με το σύνθημα ..."ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά". Αν γνωρίζει κάποιος την πορεία των πραγμάτων, μπορεί να καταλάβει τι συνέβη και πόσο κορόιδο πιάστηκε ο ελληνικός λαός. Ο λαός, ο οποίος εγκλωβίστηκε σε ένα "στημένο" παιχνίδι και περίμενε να "σωθεί" από προδότες και χαφιέδες ξένων υπηρεσιών.

...Χαφιέδες, που όχι απλά διακρίθηκαν, αλλά στην κυριολεξία αποθεώθηκαν στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης. Όλη αυτή η κατάσταση δεν προέκυψε από τύχη. Τα πάντα ήταν "στημένα" με έναν τρόπο αριστοτεχνικό ...Με έναν κινηματογραφικό τρόπο, που τους επέτρεψε να "δουλεύουν" έναν ολόκληρο λαό για δεκαετίες ολόκληρες ...Έναν τρόπο, ο οποίος είχε όλα τα "στοιχεία" που απαιτεί μια κινηματογραφική "υπερπαραγωγή" ...Προδοσίες, συνομωσίες, μυστικές υπηρεσίες, δολοφονίες κλπ.. Απλά, για να το καταλάβει κάποιος αυτό το "έργο", θα πρέπει να το δει από την "αρχή" του.

Θα ξεκινήσουμε, απαντώντας στο βασικό ερώτημα, το οποίο προκύπτει από αυτήν την αναζήτηση. Ποιος έκανε τους Παπανδρέου πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής; Αυτός, ο οποίος έκανε τον "ξοφλημένο" "Γέρο" μεγαλοπαράγοντα της ελληνικής πολιτικής σκηνής ...Ο Καραμανλής. Πώς; Στήνοντας μαζί του την παράσταση του "Ανένδοτου".

Ο ξοφλημένος Πρωθυπουργός, που μας οδήγησε στον εμφύλιο, έγινε, εξαιτίας του Καραμανλή, ο δήθεν εκφραστής της αντιδεξιάς τάσης στην Ελλάδα. Ένα όρθιο βλακόμουτρο, που, όταν δεν σαχλαμάριζε, σαλιάριζε. Ήταν αυτός, που, εξαιτίας του Καραμανλή, κηδεύτηκε σαν "Γέρος της Δημοκρατίας". Αυτό ήταν το "θαύμα" του Καραμανλή και ήταν ένα θαύμα, το οποίο, όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω, ήταν κατόπιν παραγγελίας. Δεν ήταν δυνατόν να ήταν κάτι διαφορετικό ή απλά συγκυρία της τύχης. Σε μια εποχή απόλυτης κυριαρχίας τού Παλατιού και της Δεξιάς, ο Καραμανλής πήγε και με "βίες και νοθείες" έκανε το ανούσιο και το "περιττό", απλά και μόνο για ν' αναστήσει τους "πεθαμένους". Γιατί είμαστε σίγουροι ότι αυτό ήταν "κόλπο" και όχι ένα πολιτικό σφάλμα; Για απλούς λόγους, που όμως απαιτούν την απόλυτη προσήλωση του παρατηρητή στα πραγματικά δεδομένα του πολιτικού "σεναρίου" και όχι σ' αυτά που εμφανίζονται σαν τέτοια.

Τι σημαίνει αυτό; Η παραδοσιακή Δεξιά στην Ελλάδα ήταν βασιλική και άρα αγγλόφιλη. Όμως, εκείνη την εποχή της απόλυτης ισχύος της Δεξιάς στην Ελλάδα παγκοσμίως "μεσουρανούσε" ο αμερικανισμός. Υπήρχε δηλαδή μια δυσαρμονία. Στην εποχή που οι άνθρωποι των Βρετανών ήταν πανίσχυροι στην Ελλάδα, η ίδια η Βρετανία παρήκμαζε στη διεθνή σκηνή. Οι ΗΠΑ όμως, ως φυλετικά "αδερφή" και ιδεολογικά σύμμαχος της Βρετανίας, δεν μπορούσε να σφετεριστεί την Ελλάδα και να της την αρπάξει από τα "χέρια" της. Η Ελλάδα ήταν από τα πολυτιμότερα "πετράδια" του βρετανικού στέμματος. Οποιαδήποτε απόπειρα των Αμερικανών να την σφετεριστούν θα τους έφερνε απέναντι στους Βρετανούς και αυτό δεν ήταν και τόσο "υγιεινό" για τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό τους. Μόνον με πονηριά μπορούσαν να την αποσπάσουν ...και αυτό και έκαναν.

Εκφραστής αυτών των βρετανικών "δικαιωμάτων" στην Ελλάδα ήταν το Παλάτι και η επίσημη Δεξιά, όπως αυτό την εξέφραζε εκείνη την εποχή. Πού μπορούσαν να "επενδύσουν" οι Αμερικανοί; Στο αντίπαλο "δέος". Στους λεγόμενους αντιβασιλικούς, οι οποίοι ήταν οι Βενιζελικοί. Τα δήθεν παιδιά της "αμύνης", που είχαν ξαναπροσπαθήσει να διώξουν τον βασιλιά. Όμως, αυτός ο αντιβασιλικός "πόλος" εκείνη την εποχή δεν ήταν και στα καλύτερά του. Στην κυριολεξία βρισκόταν σε απόλυτη παρακμή ...Μια παρακμή ντροπής και όχι επειδή ο ελληνικός λαός εκτιμούσε ιδιαίτερα τον βασιλικό θεσμό. Ήταν ένα "δέος", που το "έσερνε" η βασιλική Δεξιά από πλατεία σε πλατεία σαν την αρκούδα τη "χορεύτρια". Γιατί; Γιατί εκείνο το "δέος" είχε "στιγματιστεί" στα χρόνια της Κατοχής. Είχε συνεργαστεί με τους Ναζί και η Δεξιά το εκβίαζε. Ηγέτης εκείνου του "δέους" ήταν ο Πρωθυπουργός του εμφυλίου και γνωστός στο πανελλήνιο καραγκιόζης Παπανδρέου. Ένα πρόσωπο μισητό για τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων και κυρίως των αριστερών.

Δυστυχώς για τους Αμερικανούς, αυτούς είχαν μόνον διαθέσιμους και με αυτούς έπρεπε να συνεργαστούν. Τι έπρεπε να κάνουν; Να βελτιώσουν λίγο την εικόνα τους. Να δώσουν σε αυτήν την "παράταξη" την απαιτούμενη "αίγλη". Να μεταμορφώσουν αυτό το λαομίσητο πρόσωπο σε λαοφιλή ηγέτη. Να διαγράψουν τα εγκλήματά του και τα "παπατζηλίκια" του και να τον εμφανίσουν σαν "μάρτυρα" της Δημοκρατίας. Να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία σε μια "παράταξη", η οποία στα μάτια του λαού ήταν αναξιόπιστη, εφόσον εύκολα σήκωνε τη "σημαία ευκαιρίας" ...Μια "παράταξη", που με την ίδια άνεση που κάποτε παρέστησε τη ναζιστική, θα παρίστανε την αμερικανόφιλη. Στόχος τους ήταν να "αναστηλώσουν" το "ερείπιο" μιας "παράταξης" που παρέπαιε και στη συνέχεια να το στρέψουν εναντίον των εχθρών τους.

Σε αυτήν τη φάση του έργου έρχονται και μπαίνουν οι βασικοί πρωταγωνιστές τής Μεταπολίτευσης. Ποιος "έσωσε" τον γέρο Παπανδρέου από την ατιμωτική λήθη που δικαιούνταν; Ποιος έσωσε τον "γέρο", ο οποίος υποσχόταν "λαοκρατία" την ίδια ώρα που έδινε εντολή να θερίσουν τον κόσμο στα Δεκεμβριανά; Ποιος έσωσε τον "γέρο", ο οποίος εμπνεύστηκε και δρομολόγησε τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως των αριστερών στην Ελλάδα; Ποιος έσωσε τον "μισθοφόρο", που στην κυριολεξία έκανε όλες τις "βρομοδουλειές" της Δεξιάς; ...Ο Καραμανλής τον έσωσε.

...Ο Καραμανλής, που του έδωσε το δικαίωμα να παριστάνει εκ του ασφαλούς τον "αντιδεξιό" ήρωα και εκφραστή των δημοκρατών Ελλήνων ...Ο Καραμανλής, που του έδωσε τη δυνατότητα να κάνει τον "Ανένδοτο". Όμως, ο Καραμανλής δεν έσωσε μόνο τον γέρο". Έσωσε και τον γιο του. Ποιος αναγνώρισε πρώτος την "επιστημοσύνη" του δήθεν οικονομολόγου Ανδρέα; Ποιος, στην εποχή που ο Γεώργιος Παπανδρέου ήταν απλά ο "παπατζής" της κοινωνίας, έφερε τον "Αμερικανό" γιο του για να τον βάλει στο "παιχνίδι" της εξουσίας; ...Να τον βάλει στα δημόσια πράγματα της χώρας και να τον "γνωρίσει" στον αμερικανόφιλο παρακρατικό μηχανισμό; ...Τον δικό του παρακρατικό μηχανισμό, που λειτουργούσε εις βάρος του βασιλικού αντιστοίχου του; ...Ο Καραμανλής ...Ο μέγας ευεργέτης των Παπανδρέου ...Ο "σωτήρας" τους.

Τι ήταν όμως ο Καραμανλής, που τα έκανε όλα αυτά; Ένας μεγαλοπαράγοντας της Δεξιάς, ο οποίος έφτασε στην κορυφή της παράταξής του φυσιολογικά και άρα με τη "σειρά" του; Όχι βέβαια. Ο Καραμανλής ήταν ένας τριτοκλασσάτος δεξιός ...Ένα "τίποτε" από την επαρχία, που προσπαθούσε να "επιπλεύσει" με όλα τα μέσα σε μια Δεξιά "γαλαζοαίματων" της πρωτεύουσας ...Ο Κιουπιοΐτης ημιαγράμματος δικηγοράκος της σειράς. Ένας άνθρωπος, ο οποίος είχε από νωρίς "δείξει" το ποιόν του. Μιλάμε για "μεγάλο" πατριώτη που έδειξε εξ’ αρχής την αγάπη του προς την πατρίδα.

Τέσσερις μήνες υπηρέτησε όλους κι όλους στον ελληνικό στρατό, για να μην χάσει το σύνολο των προνομίων του πολίτη, κάνοντας χρήση των ευνοϊκών διατάξεων περί πολυτέκνων. Όταν όμως έγινε ο πόλεμος του '40, δεν στρατεύτηκε καν, γιατί το παιδί των πολυτέκνων "θυμήθηκε" πως ήταν βαρήκοος. Στην πιο μεγάλη στιγμή του ελληνικού έθνους ένας νέος τριαντατριών ετών μάζευε χαρτόσημα και δικαιολογητικά, για να μην συμμετάσχει. Στην πιο δύσκολη εποχή του ελληνικού έθνους ο μελλοντικός "εθνάρχης" έτρεχε στις υπηρεσίες μαζί με τους κλητήρες. Στον πόλεμο αυτόν, όπου διακρίθηκαν ακόμα και οι απλές γυναίκες της Ηπείρου, ο "πατριώτης" από τη Μακεδονία δεν έφυγε καν από την Αθήνα.

Δεν μπορούσε ο Καραμανλής να συμμετάσχει στον πόλεμο. Θέλει οξύτατη ακοή για να φορτώνεις τα μουλάρια του στρατού με πολεμοφόδια ή να κουβαλάς τις "πάπιες" στα στρατιωτικά νοσοκομεία. Την ίδια "ηρωική" στάση κράτησε και στα εφιαλτικά χρόνια που ακολούθησαν. Στη γερμανική κατοχή, σαν γνήσιο "τρωκτικό" που ήταν, πήγε κρύφτηκε στην "τρύπα" του. Ούτε τον είδε ούτε τον άκουσε κανένας εκείνη την εποχή. Δειλός, με όλη τη σημασία της λέξης. Δειλός με τη "βούλα" και βεβαίως με την άδεια του δημοσίου. Γι' αυτόν τον λόγο λέμε ότι από νωρίς ο Καραμανλής είχε δείξει το ποιόν του. Ένας άνθρωπος, που μπορεί να "πουλήσει" την πατρίδα του, όταν αυτή τον έχει ανάγκη, μπορεί να "πουλήσει" και την παράταξή του ή το κόμμα του. Αυτός ήταν ο Καραμανλής και αυτό το γνώριζαν πολλές υπηρεσίες, φανερές και μυστικές, ντόπιες και ξένες.

Άποψή μας είναι ότι, εξαιτίας εκείνης της στάσης του, απέκτησε τα χαρακτηριστικά που τον διέκριναν στην υπόλοιπη ζωή του. Χαρακτηριστικά, τα οποία αποκαλύπτουν τεράστιες ανασφάλειες και άπειρα κόμπλεξ. Χαρακτηριστικά, τα οποία θα μπορούσαμε να τα συγκεντρώσουμε υπό τον τίτλο τού "συνδρόμου του ανίκανου". Ένα σύνδρομο περίπου ίδιο με αυτό που ταλαιπωρεί και τον αγράμματο Καρατζαφέρη. Γιατί φώναζε, έβριζε και πετούσε τασάκια ο Καραμανλής; Για τους ίδιους λόγους που ένας ανίκανος άνδρας μιλάει συνέχεια για σεξ και ερωτικές περιπέτειες. Για τους ίδιους λόγους που ο Καρατζαφέρης μιλάει για την αρχαία ελληνική γραμματεία. Ο δειλός Καραμανλής, που έπρεπε συνέχεια να εξαντλεί την υπομονή των υποτακτικών του, για να "δείχνει" γενναίος και άγριος.

Όλα αυτά ήταν μια παράσταση. Μια "θεατρική" παράσταση απέναντι σε ανθρώπους που ο ίδιος νόμιζε πως, επειδή γνώριζαν το "γενναίο" παρελθόν του, τον έκριναν αρνητικά. Αναπόφευκτα. Δειλός και "εθνάρχης" των Ελλήνων είναι έννοιες ασύμβατες μεταξύ τους και ο Καραμανλής έπρεπε να τις "συμβιβάσει" στο πρόσωπό του. Από τη στιγμή που, όταν έπρεπε να πολεμήσει τους Ναζί, προτίμησε να κρυφτεί σαν "ασβός" σε μια τρύπα, ήταν αναγκασμένος στη συνέχεια να παριστάνει τον οξύθυμο και τον γενναίο, που έβριζε και πετούσε τασάκια στα δουλικά της εξουσίας. Όταν έπρεπε να πετάξει κάτι σε ξένους εισβολείς πήγε και κρύφτηκε. Μετά πετούσε ό,τι έβρισκε μπροστά του σε γνωστούς και φίλους. Ο "τρομερός" Καραμανλής, που δήθεν δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του, αλλά, όταν έπρεπε να σηκώσει το ίδιο το "σπαθί" του, διαπίστωσε ο ίδιος —και όλη η κοινωνία— ότι ήταν πιο "μαλακό" και από "χαλβά".

Αυτός ο "πατριώτης" έγινε ο βασικός Πρωθυπουργός της υποτιθέμενης δεξιάς μεταπολεμικής περιόδου. Αυτός έκανε όλα τα "λάθη" για το Παλάτι και κατ’ επέκταση για την αγγλόφιλη Δεξιά. Αυτός, ως βασιλικός Πρωθυπουργός, "ξεκοκάλισε" όλο το βασιλικό παρακράτος της Δεξιάς. Αυτός συνεργάστηκε επιδεικτικά με όλα τα δωσιλογικά στοιχεία, που δεν ανήκαν στην παραδοσιακή Δεξιά και την εξέθεταν. Την εξέθεταν άσχημα και μάλιστα τη στιγμή που η Δεξιά αυτοπροσδιοριζόταν ως "πατριωτική", "εθνοκεντρική" και είχε ως "σημαία" της την καταγγελία των δωσίλογων και των διεθνιστών.

Στην εποχή δηλαδή που το Παλάτι στην κυριολεξία εκβίαζε τους κορυφαίους βενιζελικούς για τον δωσιλογισμό τους, ο Καραμανλής —με υπόδειξη των Αμερικανών— χρησιμοποιούσε στην κυβέρνησή του παλιούς δωσίλογους, για να το εκθέτει ...Ο "αθώος" Καραμανλής, που στις μέρες του σκοτώθηκε ο Λαμπράκης και ο ίδιος δεν "γνώριζε" ποιος κυβερνά τον τόπο ...Ο "φουνταριστός" στη Δεξιά Καραμανλής, ο οποίος επέλεξε να κάνει την "έξοδό" του όταν οι αγγλόφιλοι βασιλείς έκαναν "επίσκεψη" στο Λονδίνο.

Αυτός ήταν που έκανε από την πλευρά της αγγλόφιλης Δεξιάς όλα τα "λάθη", που ωφελούσαν την αμερικανική πολιτική. Άρα; Άρα τι αναζητούμε; Το λόγο της επιλογής του από το Παλάτι ...Τον λόγο της επιλογής τού Καραμανλή για τη θέση του Πρωθυπουργού, που μοίραζε ευκαιρίες για "Ανένδοτους" σε ξοφλημένους φασίστες και κρατικές θέσεις σε "δευτεράντζες" Αμερικανούς οικονομολόγους. Είναι σημαντικό, δηλαδή, ν' αναζητήσουμε τα "ελατήρια" της καριέρας του Καραμανλή. Μόνοι τους τον επέλεξαν οι "Άνακτες" και άρα μόνοι τους έβγαλαν τα "μάτια" τους; Μόνοι τους αποφάσισαν να τον ευνοήσουν επιδεικτικά και προκλητικά έναντι κάποιων άλλων πιο επιφανών δεξιών; Για ποιον λόγο ο βασιλιάς και το περιβάλλον του τον επέλεξαν να παραλάβει την Πρωθυπουργία εις βάρος του Στεφανόπουλου ή του Κανελλοπούλου;

Η ιστορία μάς λέει πως αυτό δεν ήταν κάτι που το σκέφτηκαν μόνοι τους. Είναι γνωστό —από τα επίσημα ιστορικά στοιχεία— πως αυτό το έκαναν κατόπιν πιέσεως των Αμερικανών. Σε αμερικανικές πιέσεις υποχώρησαν και τοποθέτησαν τον Καραμανλή στην Πρωθυπουργία. Οι Αμερικανοί, δηλαδή, ήταν οι υπεύθυνοι γι' αυτόν που θα έκανε τα "λάθη", τα οποία στη συνέχεια θα τους ευνοούσαν. "Παιδί" της αμερικανικής πρεσβείας ήταν ο γέρος Καραμανλής, ο οποίος ηγήθηκε της αγγλόφιλης Δεξιάς. Από εκεί και πέρα ήταν θέμα χρόνου να πάρει η "κατηφόρα" τόσο τους αφελείς Άνακτες όσο και τους ανυποψίαστους Βρετανούς προστάτες τους. Θέμα χρόνου ήταν το ένα λάθος να φέρει το άλλο και στο τέλος να υπάρξει μια κορύφωση, που θα οδηγούσε στην καταστροφή τους.

Αφού λοιπόν οι Αμερικανοί, μέσω του Καραμανλή, έχτισαν τον "μύθο" του "Δημοκρατικού Κέντρου", το έστρεψαν εναντίον του Παλατιού σε έναν διαρκή πόλεμο φθοράς. Γιατί; Γιατί δεν μπορούσαν να το επιβάλουν στην εξουσία, παρακάμπτοντας το αγγλόφιλο Παλάτι. Έπρεπε να μεθοδεύσουν τα πράγματα, για να ξεφορτωθούν αυτό το Παλάτι. Γι' αυτόν τον λόγο έστρεψαν το Κέντρο εμμέσως εναντίον του, για να μην φανεί ο στόχος τους. Γιατί; Γιατί το Παλάτι δεν ήταν τόσο εύκολο να το "ξεφορτωθούν". Ήταν βαθιά "ριζωμένο" στη Δεξιά και δεν ήταν δυνατόν να "ξηλωθεί" με ήπιο τρόπο. Ποτέ ένα παλάτι δεν "ξηλώνεται" με ήπιο τρόπο σε όποια χώρα κι επιχειρηθεί αυτό. Για παράδειγμα, ακόμα και σήμερα στη δήθεν ήπια, πολιτισμένη και ανεκτική Σουηδία η "αμφισβήτηση" του "στέμματος" αποτελεί ποινικό αδίκημα, που τιμωρείται με άμεση φυλάκιση.

Ήταν δεδομένο λοιπόν ότι οι Αμερικανοί, προκειμένου να διεκδικήσουν την Ελλάδα από το βρετανικό "στέμμα", θα επιχειρούσαν να το κάνουν με τον μόνο τρόπο που θα μπορούσαν και ήταν η "ανωμαλία". Η αγαπημένη "ανωμαλία" για τους Αμερικανούς ήταν το στρατιωτικό πραξικόπημα, που οδηγούσε σε αντίστοιχη Χούντα και αυτό επιχείρησαν να επαναλάβουν στην Ελλάδα. Από τη στιγμή που ενίσχυσαν και σταθεροποίησαν τους "εχθρούς" της Δεξιάς, θα μπορούσαν να τους στηρίξουν στους αντιδεξιούς σχεδιασμούς τους. Σε αυτό τούς ήταν απόλυτα χρήσιμοι οι βενιζελικοί ...Οι αποτυχημένοι και δακτυλοδεικτούμενοι βενιζελικοί, εφόσον, μετά από τη ναζιστική "πατάτα" του Δημήτρη Λαμπράκη, δεν μπορούσαν να "σηκώσουν" κεφάλι. Αυτοί οι βενιζελικοί και οι ανάγκες τους ήταν το μεγάλο "όπλο" των Αμερικανών.

Με βάση λοιπόν αυτά τα δεδομένα στη σκέψη μας, είναι προφανές πλέον αυτό το οποίο έγινε. Μέσα σε κάποιο γραφείο της Αμερικανικής Πρεσβείας Παπανδρέου, Μητσοτάκης και κάποιοι άλλοι "δημοκράτες" αποφάσισαν να "γράψουν" μόνοι τους την ιστορία. Αποφάσισαν να "επενδύσουν" στη Χούντα, για να εισπράξουν στη μετά τη Χούντα εποχή. Αποφάσισαν να επενδύσουν επτά χρόνια, για να εισπράττουν σαράντα. Αποφάσισαν ακόμα και για τους ρόλους τους οποίους θα υποδύονταν και την "πλευρά" την οποία θα έπιαναν, προκειμένου να μονοπωλήσουν τα πάντα.

Εξ’ αρχής δηλαδή ήταν μοιρασμένοι οι ρόλοι της Μεταπολίτευσης και δεν προέκυψαν ως δια μαγείας. Ο Παπανδρέου, λόγω ονόματος, θα αναλάμβανε την ηγεσία του αμερικανόφιλου κόμματος, το οποίο θα μονοπωλούσε την εξουσία στα χρόνια της Μεταπολίτευσης ...Του όποιου κόμματος αποφάσιζαν μόνοι τους να διαδεχθεί το βενιζελικό "Κέντρο". Ο Μητσοτάκης από την πλευρά του θα είχε ακόμα πιο δύσκολη δουλειά. Θα λειτουργούσε ως "κομάντο" του βενιζελισμού. Θα έκανε το "άλμα" στην άλλη πλευρά. Θα έκανε τη "βρόμικη" δουλειά, εφόσον θα αναλάμβανε να "αλώσει" τη Δεξιά, ώστε να μην σηκώσει ποτέ "κεφάλι".

Σε αυτό το παιχνίδι καθοριστικός παράγοντας θα ήταν ο Καραμανλής. Κάποιος έπρεπε ν' ανοίξει την "κερκόπορτα" της Δεξιάς και ο Καραμανλής ήταν ο ιδανικός προδότης. Το είχε κάνει μια φορά και θα το ξανάκανε. Ο Καραμανλής, σαν δήθεν "δεξιός", τους ισχυροποίησε στην προδικτατορική εποχή και ο ίδιος θα αναλάμβανε να δρομολογήσει τη "μεταδεξιά" εποχή της Μεταπολίτευσης. Οι φίλοι, συνεργάτες και "ομογάλακτοι" έδωσαν τα χέρια και έγιναν "εχθροί" για τις ανάγκες της παράστασης ...Της πιο άθλιας παράστασης, που δόθηκε εις βάρος του ελληνικού λαού από τότε που ο Εφιάλτης αποφάσισε να παίξει το "μονόπρακτό" του ...Τα πάντα στημένα από την αρχή μέχρι το τέλος.

Αυτό ήταν το μεγάλο κόλπο των βενιζελικών. Οι πρώην γερμανόδουλοι συνεργάτες των Ναζί άλλαξαν "πλατφόρμα" και έκαναν τα ίδια ως αμερικανόδουλοι και υπέρ των ΗΠΑ. Αυτοί οι προδότες —και για να εξυπηρετήσουν τα υπερατλαντικά "αφεντικά" τους— δρομολόγησαν την αμερικανόδουλη Χούντα. Με ποιον στόχο; Στόχος τους ήταν να γκρεμίσουν τον βασικό πυλώνα της αγγλόφιλης Δεξιάς, που ήταν το Παλάτι ...Ένα Παλάτι, το οποίο ήταν βέβαιο πως χωρίς όπλα δεν θα εγκατέλειπε τη χώρα. Από εκεί και πέρα, μέσω αυτής της Χούντας, θα έδιναν την Κύπρο στα αφεντικά και θα κρατούσαν για τους εαυτούς τους την εξουσία στην Ελλάδα. Στη Χούντα πήραν όλοι αυτοί "θέσεις" για την επόμενη ημέρα της Μεταπολίτευσης. Από τους εκδότες και τους επιχειρηματίες της "αντιμοναρχικής" συμμορίας μέχρι τους "ήρωες". Χωρίς το Παλάτι να τους εμποδίζει, "κατάπιαν" τη Δεξιά, η οποία στεκόταν εμπόδιο στη φιλοδοξία τους.

Απλά πράγματα. Τρεις συνωμότες μάς έβαλαν στη Χούντα και την "κοπάνησαν". Ο ένας παρίστανε τον καθηγητή στις ΗΠΑ, ο άλλος μάθαινε γκολφ στο Παρίσι και ο άλλος παρίστανε τον "άγνωστο" στην ίδια πόλη του "φωτός". Γιατί; Για ν' αφήσουν στην Ελλάδα τη Χούντα να κάνει απερίσπαστη τη δουλειά της. Για να μην χρεώνονται οι ίδιοι την πολυτελή αναμονή του "επενδυτή". Να μην τους βλέπει ο κόσμος να βλέπουν τη Δημοκρατία να "σκυλεύεται" και οι ίδιοι να μην αντιδρούν. Πολυτελή τουρισμό στην Εσπερία έκαναν οι βασικοί πρωταγωνιστές της κατάστασης. Όταν η Χούντα "έληξε", αυτοί επέστρεψαν "καλογυαλισμένοι" και "φρέσκοι" να πρωταγωνιστούν στη λεία της Μεταπολίτευσης. Κάτι "μικροπροβλήματα" —όπως ο Παναγούλης— τα "εξαφάνισαν" με τον γνωστό τρόπο της συμμορίας.

Από εκεί και πέρα ήταν εύκολα τα πράγματα γι' αυτούς. Εκμεταλλεύτηκαν τα μίση και τις έριδες μέσα στη Δεξιά, η οποία "ζαλίστηκε" από τη Χούντα και μεθόδευσαν τα πάντα με στόχο τη λεηλασία της. Εκμεταλλεύτηκαν την αμερικανική προπαγάνδα, η οποία "χρέωνε" στη Δεξιά τη Χούντα και την "αποπροσανατόλισαν" πλήρως. Την "αποπροσανατόλισαν" τόσο ως ηγεσία όσο και ως εκλογική βάση. Μιλάμε για την "παράσταση" του αιώνα. Ακόμα πρέπει να χασκογελάνε οι υπάλληλοι της πρεσβείας με τους γνωστούς πλέον σαβουροφοιτητές που φώναζαν ..."Εδώ Πολυτεχνείο". Οι χαφιέδες της αμερικανικής πρεσβείας ήταν αυτοί, οι οποίοι φώναζαν στους δρόμους ..."φονιάδες των λαών Αμερικάνοι". Η αγγλόφιλη Δεξιά ήταν αυτή που χρεώθηκε τη αμερικανόφιλη Χούντα, η οποία την κατέστρεψε. Ο απόλυτος ορισμός του κερατά, που δάρθηκε κιόλας ...Πού να τον προλάβεις τον "θίασο", ο οποίος είχε προλάβει να βγει στους δρόμους και να φωνάζει ..."ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά".

Η παντοκρατορία των πρώην βενιζελικών και νυν "προοδευτικών" της Μεταπολίτευσης σε αυτήν τη Χούντα βασίστηκε. Χωρίς τη Χούντα τίποτε από όλα αυτά δεν θα συνέβαινε. Με τρεις προδότες και ένα τσούρμο αγράμματων συνταγματαρχών τα κατάφεραν όλα. Μιλάμε για πολύ απλό σχέδιο. Όλο το μυστικό ήταν να υπάρξει η Χούντα, η οποία ως "σβήστρα" θα "έσβηνε" τα πάντα, για να "ξαναγραφούν" από την αρχή. Ο προδότης της Δεξιάς Καραμανλής "εξασθένησε" το αγγλόφιλο βασιλικό "παρακράτος" και ο Παπανδρέου με τον Μητσοτάκη, μέσω μιας ψευδοσύγκρουσης, που οδήγησε σε μια πληρωμένη "Αποστασία", δρομολόγησαν τη Χούντα προκειμένου να το αντικαταστήσουν με το αμερικανόφιλο αντίστοιχό του. Αυτό ήταν και το ζητούμενο της χουντικής επταετίας.

Με τη Χούντα προετοίμασαν τη Μεταπολίτευση που τους συνέφερε ...Τη Μεταπολίτευση της απόλυτης κυριαρχίας τους. Με τη Χούντα ξήλωναν το αγγλόφιλο Παλάτι και η ίδια η Χούντα θα λειτουργούσε σαν κολυμπήθρα του Σιλωάμ για όλους τους δωσίλογους της κατοχής. Πώς θα γινόταν αυτό; Η αμερικανόφιλη Χούντα έγινε ένα "εργοστάσιο" παραγωγής "ηρώων" της Δημοκρατίας ...Βενιζελικών ηρώων. Όλοι "βασανίστηκαν", χωρίς κανείς να τούς πειράξει. Όλοι "εξορίστηκαν", αλλά ως δια μαγείας πολλοί από αυτούς τους "ήρωες" έγιναν και επιχειρηματίες ελέω κράτους. Όλοι πήραν αντιστασιακά "ένσημα", για να πορευτούν στα χρόνια της "δημοκρατίας". Λαμπράκηδες, Μπόμπολες, Λάτσηδες, Βαρδινογιάννηδες, Πάγκαλοι, Σημίτηδες, Τσοχατζόπουλοι κλπ.. Μέχρι και ο κακομοίρης ο Κουλούρης έζησε πλούσια σαν "αντιστασιακός", μέχρι που αποκαλύφθηκε η επιστολή του προς τη Χούντα. Οι ίδιοι οι ταγματασφαλίτες, οι οποίοι επί κατοχής "ορκίζονταν" πίστη στον Φύρερ, αναγνωρίστηκαν επί Χούντας σαν "αντιστασιακοί".

Όμως, το απόλυτο "κόλπο" με τη Χούντα ήταν πως κατόρθωσαν και έλεγξαν απόλυτα τη Δικαιοσύνη, χωρίς να την πειράξουν καν. Πώς έγινε αυτό; "Επαγωγικά". Η Χούντα κατέρρευσε και αυτοί έκαναν το εξής μοναδικό και πρωτότυπο. Διατήρησαν στην εποχή της "δημοκρατίας" όλους τους δικαστές της χουντικής εποχής. Γιατί; Για να τους εκβιάζουν. Για να τους αναγκάζουν σταδιακά να "παραδώσουν" τις θέσεις τους στους δικούς τους ανθρώπους, χωρίς αυτήν την ανωμαλία να τη χρεώνονται οι ίδιοι. Με αυτόν τον τρόπο φτάσαμε στο σημείο οι βενιζελικοί να ελέγχουν απόλυτα τη Δικαιοσύνη και να την "κράζουν" ταυτόχρονα ως χουντικιά ή "δεξιά". Έβαζαν τους δεξιούς δικαστές να προσλαμβάνουν και να προάγουν βενιζελικούς και τους "έκραζαν" για "φασιστικές" πρακτικές. Αξέχαστος θα μείνει ο Γιαννόπουλος ως υπουργός δικαιοσύνης του ΠΑΣΟΚ.

Μιλάμε για μια παρωδία, που, αν δεν ήταν ο αμερικανικός προπαγανδιστικός και εκφοβιστικός παράγοντας να "αμβλύνει" τις "γωνίες" της, ακόμα θα γελούσε ο κάθε ο κάθε πικραμένος. Μιλάμε για τον ορισμό του παραλογισμού. Η "δεξιά" Χούντα "γκρέμισε" τον Θρόνο της Δεξιάς. Οι αμερικανόφιλοι "δημοκράτες" ήταν οι θεμελιωτές της αμερικανόφιλης Χούντας, την οποία "χρεώθηκε" το αγγλόφιλο Παλάτι που καταστράφηκε από αυτήν. Η μοναδική Χούντα στον κόσμο, που όχι μόνο δεν πείραξε αλλά ευνόησε, διόρισε και γενικά βοήθησε στο βόλεμα και στον πλουτισμό όλων των "ηρώων" αντιπάλων της. Η μοναδική Χούντα που οδήγησε στη μοναδική "δημοκρατία" της Μεταπολίτευσης. Γιατί μοναδική; Γιατί η ελληνική "δημοκρατία" της Μεταπολίτευσης ήταν η μόνη "δημοκρατία" στον κόσμο, που, μετά την παλινόρθωσή της, δεν αντικατέστησε τα στελέχη του χουντικού καθεστώτος που παρέλαβε.

Αυτά είναι πρωτοφανή στα παγκόσμια χρονικά ...Δεν έχουν γίνει πουθενά στον κόσμο. Όλα έγιναν μέσα σε απόλυτα "στεγανά", για να μην έχουν "απώλειες". Η αμερικανόφιλη Χούντα έδιωξε τον Βασιλιά και "βασάνιζε" τους "ήρωες" της "δημοκρατίας" και η ίδια ήταν αυτή που "φώναξε" τον "θεμελιωτή" της "δημοκρατίας" της Μεταπολίτευσης. Δεν ήταν οι "ήρωες" ή οι "αντιστασιακοί" αυτοί, που "κάλεσαν" τον Καραμανλή για να μας "σώσει". Χουντικοί ήταν. Πράξη της Χούντας ήταν η επάνοδος του Καραμανλή ...Η τελευταία πράξη της.

Υπό την εντολή των Αμερικανών —και υπό τη σύμφωνη γνώμη "διωκώμενων" και "αντιαμερικανών" δημοκρατών τύπου Μίκη Θεοδωράκη— κλήθηκε ο Καραμανλής. Ο ναύαρχος Αραπάκης και ο στρατηγός Γκιζίκης τον κάλεσαν και του εγγυήθηκαν την ασφάλειά του. Γιατί; Για να μην προλάβει με την πτώση της και έλθει πρώτος να μας "σώσει" ο βασιλιάς. Να προλάβουν να "μπουν" οι Αμερικανοί πριν προλάβουν να "επιστρέψουν" οι Εγγλέζοι. Γι' αυτόν τον λόγο πριν "πέσει" οριστικά η Χούντα κάλεσε πρώτο τον Καραμανλή. Με συνοπτικές διαδικασίες οργανώθηκε από τον Καραμανλή το αντιβασιλικό δημοψήφισμα και έτσι "σφραγίστηκε" επιτυχώς η "καριέρα" της Χούντας. Το δημοψήφισμα, δηλαδή, έκλεισε τον σχεδιασμό, που ξεκίνησε με την αποστασία και απαιτούσε επτά χρόνια δικτατορίας για την ολοκλήρωσή του.

Έχοντας οι Αμερικανοί "ξεφορτωθεί" απόλυτα το αγγλόφιλο Παλάτι, μπορούσαν να σχεδιάσουν τα πάντα όπως τους βόλευε. Να τα σχεδιάσουν σε λευκό "χαρτί", εφόσον η "σβήστρα" της Χούντας είχε εξαφανίσει ό,τι τους ενοχλούσε ...Να τα σχεδιάσουν πάνω στους πρώην δωσίλογους των Γερμανών, οι οποίοι είχαν γίνει πλέον φιλοαμερικανοί, άσχετα αν φώναζαν στους δρόμους ..."φονιάδες των λαών Αμερικάνοι". Δεν πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε ότι στις ΗΠΑ με αμερικανικά δολάρια ιδρύθηκε το "αμερικανικό" ΠΑΣΟΚ, που θα κυριαρχούσε σε αυτόν τον σχεδιασμό. Για την επιτυχία αυτού του σχεδιασμού θα φρόντιζε ο Καραμανλής. Απλά, για να καταλάβει κάποιος την αξία αυτών που έκανε ο Καραμανλής για τους βενιζελικούς, θα πρέπει να γνωρίζει τι είχαν ανάγκη. Μόνον αν γνωρίζει κάποιος αυτές τις ανάγκες, μπορεί να καταλάβει πώς και γιατί ο Καραμανλής ήταν ο μέγας "ευεργέτης" και "σωτήρας" των βενιζελικών.

Το μεγάλο τους πρόβλημα —όπως επιμένουμε διαρκώς να λέμε— ήταν η συνεργασία τους με τους Ναζί ...Η εποχή αυτή, που στην έδρα του κόμματός τους ο Λαμπράκης εξέδιδε το "Ελεύθερο Βήμα" και ταυτόχρονα έκανε και "μπίζνες" με τους Ναζί ...Η εποχή αυτή, που σε μια λιμοκτονούσα Αθήνα η "Λαδά" ήταν πλημμυρισμένη από "λάδι" δωσίλογων ...Η εποχή αυτή, που η Λαδά ήταν ο πιο ασφαλής δρόμος της Αθήνας για τους δωσίλογους και τους Ναζί. Αυτή η "εκκωφαντική" συνεργασία τους με τους κατακτητές τούς κατέτρεχε τη στιγμή που οι πολιτικοί τους αντίπαλοι —και άρα το Παλάτι— είχαν το άλλοθι της απουσίας. Όχι πως οι αγγλόδουλοι βασιλικοί ήταν καλύτεροι πατριώτες από τους βενιζελικούς, αλλά, λόγω "έξωθεν" εντολών, είχαν εξασφαλίσει το άλλοθι ...Το άλλοθι της μη συνεργασίας λόγω απουσίας.

Αυτό ήταν το πρόβλημα των βενιζελικών. Η ηγεσία τους δεν είχε εξασφαλίσει για την παράταξή τους το συλλογικό της "άλλοθι". Είχε παραμείνει στην Ελλάδα και είχε "συνεργαστεί" η ίδια με τους κατακτητές ...Η κομματική τους ηγεσία ...Η ηγεσία της Λαδά. Οι επιφανέστεροι από αυτούς ήταν "στιγματισμένοι" ως δωσίλογοι στη συνείδηση της ελληνικής κοινής γνώμης. Δεν τίθεται δηλαδή θέμα δωσιλογισμού σε ιδιωτικό επίπεδο, ώστε οι απλοί βενιζελικοί να διαφοροποιούνται από τους υπόλοιπους ...Ο συμβολισμός τούς κατέστρεφε ...Η συλλογική ευθύνη που δημιούργησε η αθλιότητα της ηγεσίας της ...Η ευθύνη, την οποία ήταν φυσικό να εκμεταλλευτούν οι αντίπαλοί τους εις βάρος τους. Άρα ο Καραμανλής έπρεπε να κάνει δύο πράγματα. Το πρώτο ήταν να "ξεφορτωθεί" τα στοιχεία που αποδείκνυαν τον δωσιλογισμό τους —και τα οποία μέχρι τότε τα χρησιμοποιούσε η Δεξιά για να τους εκβιάζει— και το δεύτερο ήταν να μεταβιβάσει και στη Δεξιά μέρος αυτού του "στίγματος", για να μπερδέψει τον κόσμο.

Έπρεπε δηλαδή να κάνει δύο πράγματα ταυτόχρονα. Να ξεφορτωθεί τις αποδείξεις και μετά, ως ηγέτης της "Δεξιάς", να κάνει "λανθασμένες" κινήσεις, οι οποίες θα δημιουργούσαν εσφαλμένες αλλά χρήσιμες για κάποιους εντυπώσεις. Έπρεπε να "λερώσει" την εικόνα της Δεξιάς, η οποία μέχρι τότε "πουλούσε" εκ του ασφαλούς πατριωτισμό και εθνικοφροσύνη, εκβιάζοντας όλους τους άλλους. Αυτός ήταν ο στόχος που αναλάμβανε. Αφού θα τους απάλλασσε άπαξ και δια παντώς από τη δαμόκλειο σπάθη των αποδείξεων, θα προκαλούσε σύγχυση στα πρόσωπα και στους ρόλους, εφόσον, σε μια εποχή όπου δεν θα υπήρχαν στοιχεία, θα "ακουγόταν" αυτός που θα "φώναζε" πιο πολύ και αυτός θα ήταν εκείνος που βόλευε τους Αμερικανούς.

Αυτό μπορούσε να το κάνει μόνον ο Καραμανλής σαν "δεξιός". Γι' αυτόν τον λόγο ήταν πολύτιμος. Μόνον ένας δεξιός με τη "βούλα" μπορούσε να καταστρέψει χωρίς αντιδράσεις το μέγα "όπλο" της Δεξιάς. Ποια είναι η απόδειξη αυτών που λέμε; Την απόδειξη τη δίνει η ιστορία και ο χρόνος, ο οποίος "απομονώνει" τα γεγονότα μεταξύ τους. Τι ήταν από τα πρώτα πράγματα που έκανε ο Καραμανλής μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα; Κατέστρεψε όλους τους φακέλους των δωσίλογων, που διέθετε το ελληνικό κράτος. Ό,τι στοιχεία είχε το ελληνικό κράτος για τους δωσίλογους χάθηκαν. Άνθρωποι σαν τον Λαμπράκη, τον Λάτση και πολλούς άλλους απαλλάχθηκαν από τα βάρη και μπορούσαν πλέον να παριστάνουν τους δημοκράτες. Ένας θεός ξέρει πόσοι "Χριστοφοράκοι" πανηγύριζαν με την καταστροφή εκείνων των φακέλων. Η καταστροφή αυτών των φακέλων "απελευθέρωσε" δυνάμεις, που "εκτόξευσαν" το ΠΑΣΟΚ στα γνωστά ποσοστά της "Αλλαγής".

Ταυτόχρονα ο Καραμανλής έφθειρε την εικόνα της Δεξιάς σε οριακό βαθμό. Πώς; Αρκεί να σκεφτεί κάποιος απλά πράγματα. Στα απλά βρίσκεται πάντα η αλήθεια. Τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά είναι αυτά, τα οποία βρίσκονται μπροστά στα μάτια μας και όχι αυτά τα οποία βρίσκονται σε διπλοκλειδωμένα υπόγεια ...Τα λουκέτα εύκολα ή δύσκολα ανοίγουν ...Τα κλειστά μάτια των φανατικών και των "κολλημένων" δεν ανοίγουν με τίποτε. Εφόσον λοιπόν όλος ο σχεδιασμός της Μεταπολίτευσης είχε ως στόχο την απόλυτη κυριαρχία του αμερικανόφιλου ΠΑΣΟΚ των βενιζελικών, τι ψάχνουμε; Τον ρόλο του Καραμανλή στην εύκολη επικράτηση του Ανδρέα στο "στημένο" παιχνίδι ...Τον ρόλο του στην εύκολη, σίγουρη και ομαλή μεταβίβαση του συνόλου της εξουσίας σε αυτούς που εξ’ αρχής είχαν δώσει το "χρίσμα" οι Αμερικανοί.

Σε ποιον παρέδωσε το κόμμα ο Καραμανλής, για να "μετακινηθεί" —ελέω Αμερικανών— στην Προεδρία της Δημοκρατίας; Σε ποιον παρέδωσε το κόμμα, για να νικήσει εύκολα ο Ανδρέας; Στον εκκωφαντικά άχρηστο και μοναδικά ατάλαντο Ράλλη. Από ολόκληρη τη Δεξιά ο φυγόμαχος Καραμανλής επέλεξε ν' αφήσει στη θέση του ως Πρωθυπουργό και ηγέτη στο κόμμα της τον γιο του Πρωθυπουργού των Ναζί, ο οποίος ήταν από τους ελάχιστους Έλληνες που πέθανε στη φυλακή ως δωσίλογος. Ποιος ήταν αυτός, που ο Καραμανλής πριμοδότησε ως "αγαπημένο" του πουλέν και "υποθήκη" για την επόμενη γενιά της ηγεσίας της Δεξιάς; Ο Έβερτ. Από ολόκληρη τη Δεξιά βοήθησε τον γιο του διευθυντή ασφάλειας της Αθήνας ...Τον γιο του εκλεκτού των Ναζί, που αιματοκύλισε την Αθήνα στα Δεκεμβριανά ...Τον γιο ενός δωσίλογου, που, επειδή ακριβώς δεν είχαν τίποτε θετικό να πούνε για το πρόσωπό του, κατέληγαν πάντα στο γνωστό ..."ναι, αλλά βοήθησε τους Εβραίους".

Η προδοσία ήταν πλέον απόλυτη. Ο Καραμανλής όχι μόνον κατέστρεφε το παρόν της Δεξιάς, αλλά υποθήκευε και το μέλλον της. Όμως, ο σχεδιασμός δεν θα ήταν πλήρης για τους Αμερικανούς και τους βενιζελικούς για όσο διάστημα η Δεξιά θα ήταν ελεύθερη ν' ανταγωνιστεί το κόμμα τους ...Για όσο διάστημα η Δεξιά θα ανήκε στους Δεξιούς. Άρα; Άρα η Δεξιά όχι μόνον θα έπρεπε να ηττηθεί, αλλά και να παραδοθεί στους βενιζελικούς ως ιδιοκτησία. Και πάλι ο Καραμανλής αποδείχθηκε τέλειος προδότης. Αυτός ήταν που έφερε τον Μητσοτάκη στη ΝΔ. Αυτός μετέφερε στις τάξεις της τον πιο επικίνδυνο "ιό" για όλα τα συστήματα.

Με τον προδότη τον Καραμανλή άνοιξαν την "πόρτα" της Δεξιάς, για να βάλει η βενιζελική συμμορία τον Μητσοτάκη μέσα στο "στρατόπεδό" της. Ο Καραμανλής ήταν αυτός, ο οποίος μεθόδευσε τα πράγματα, προκειμένου να πάρει το κόμμα της Δεξιάς ο ίδιος ο ανιψιός του Βενιζέλου. Μέσα στα πλαίσια αυτής της συμμορίας είναι και ο σημερινός Σαμαράς ...Ο δήθεν εχθρός του Μητσοτάκη. Τόσο εχθρός του όσο εχθρός του ήταν και ο Ανδρέας.

Εδώ βέβαια κρύβεται και ένα από τα μεγάλα μυστικά του σχεδιασμού. Κάνει λάθος όποιος νομίζει ότι ο Μητσοτάκης "θίχθηκε" από την "πτώση" της κυβέρνησής του από τον Σαμαρά. Τα συμφέροντα του Μητσοτάκη δεν εξυπηρετούνται από την εξουσία της Δεξιάς. Το αντίθετο μάλιστα. Δουλειά και αποστολή τού Μητσοτάκη ήταν να "μην κυβερνάει" η Δεξιά και όχι να κυβερνάει ο ίδιος μέσω της Δεξιάς. Αποστολή τού βενιζελικού Μητσοτάκη ήταν να "ευνουχίσει" τη Δεξιά.

Ο Μητσοτάκης, ως πρόσωπο, δηλαδή, έχει κέρδος όταν κυβερνάει το ΠΑΣΟΚ των φίλων, των ομοϊδεατών και των συνεταίρων του. Για όσο διάστημα κυβερνάει το βενιζελικό ΠΑΣΟΚ, ο Μητσοτάκης είναι πανίσχυρος, γιατί η συμμορία στην οποία ανήκει "αλωνίζει" και ταυτόχρονα ελέγχει εύκολα και απόλυτα τη "ανταγωνιστική" Δεξιά. Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι το απώγειο της δύναμης του Μητσοτάκη ήταν στην περίοδο Σημίτη. Τότε έλεγχε τα πάντα. Τράπεζες, εφορίες, ομόλογα, swaps. Η Δεξιά δεν τον συμφέρει να κυβερνά ακόμα και υπό την ηγεσία του. Γιατί; Γιατί είναι "ανθυγιεινή" για τη συμμορία του. Η κυβερνητική θητεία "γεννά" στελέχη και τα νέα στελέχη δημιουργούν εξελίξεις —και άρα δίνουν "ζωή" σε έναν χώρο— ...Εξελίξεις ανεπιθύμητες για κάποιον, ο οποίος έχει ως στόχο την "ύπνωση" ενός πολιτικού χώρου.

Ας σκεφτεί κάποιος ποιοι ήταν οι πολιτικοί της Δεξιάς παλαιότερων δεκαετιών και ας τους συγκρίνει με τους σημερινούς. Η Δεξιά κατάντησε να στελεχώνεται από Αρούληδες, Μηταράκηδες και Σταϊκούρες, γιατί αυτό βόλευε τα "συγκροτήματα" ...Αυτό ήταν το επίτευγμα του Μητσοτάκη ...Προωθούσε "νάνους", για να φαίνονται "γίγαντες" οι απέναντι. Μόνον απέναντι σε έναν Σταϊκούρα φαίνεται "γίγαντας" ο Πρωτόπαπας. Αυτή ήταν η δουλειά του Μητσοτάκη ...Η δουλειά του δολιοφθορέα, ο οποίος πολεμάει με ανορθόδοξο τρόπο πίσω από τις γραμμές του "εχθρού".

Με βάση λοιπόν αυτήν τη λογική, δεν θα πρέπει να μας φανεί παράξενο αν στο μέλλον αποκαλυφθεί ότι ο Σαμαράς "έριξε" τον Μητσοτάκη σε συμφωνία μαζί του, για να βυθίσει τη Δεξιά στην απόλυτη αδυναμία ...Να τη βυθίσει στην απόλυτη αδυναμία, όταν ο Σημίτης θα ξεκινούσε το μεγάλο "κόλπο" της καταστροφής. Γι' αυτόν τον λόγο λέμε ότι δεν θα πρέπει να μας φανεί παράξενο, αν στο μέλλον αποδειχθεί ότι ο Αντωνάκης τώρα "γύρισε", για να πάρει την ανταμοιβή του ...Την ανταμοιβή του για το "θέατρο" της ΠΟΛ.ΑΝ.. Την ΠΟΛ.ΑΝ, που ο Μητσοτάκης χρησιμοποίησε σαν "σκούπα", για να διώξει από τη ΝΔ όσους τον αμφισβητούσαν. Απλά, όπως συμβαίνει πάντα με τους συνωμότες, ο Σαμαράς για "ξεκάρφωμα" γύρισε με "φασαρία".

Δεν εξηγείται με διαφορετικό τρόπο η "φόρμα" του Σαμαρά ...Του κατά γενική ομολογία "κοιμισμένου" Σαμαρά. Δεν εξηγείται το θράσος του να προκαλεί δημοσίως και μάλιστα έξω από τα γραφεία της Συγγρού τον οποιονδήποτε "δεξιό" να τον "δοκιμάσει" στις αντιδράσεις του. Από ένα πολυετές "ψυγείο" απομόνωσης πολύ γρήγορα βρήκε τη "φόρμα" του ο εγγονός του Μπενάκη ...Ο εγγονός του πολιτικού "συνέταιρου" του Βενιζέλου. Για "απομονωμένος" πολύ γρήγορα απέκτησε τις κομματικές "επαφές", οι οποίες τον ανέδειξαν αρχικά υποψήφιο και τελικά νικητή για τη θέση του προέδρου της ΝΔ ...Ο εκλεκτός των εκλεκτών του Μητσοτάκη ...Ο άνθρωπος, ο οποίος στην ηλικία των 37 ετών ήταν ο κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Γιατί θα μπορούσε όλη αυτή η δήθεν "κόντρα" με τον Μητσοτάκη να είναι απαραίτητη; Για να ρίξουν "στάχτη" στα μάτια των δεξιών. Γιατί απλούστατα είναι καί οι δύο ξένοι σε ξένο "αχυρώνα" ...Είναι βενιζελικοί στη "φωλιά" των αντιβενιζελικών ...Είναι ύαινες σε φωλιά λεόντων ή το αντίστροφο —για να μην υπάρχουν παρερμηνείες και μας χρεωθούν προτιμήσεις— ...Γι' αυτόν τον λόγο. Πρέπει να παίξουν θέατρο, για να μην καταλάβουν τα θύματά τους ότι τους "δουλεύουν" οι παλιοί εχθροί τους. Πρέπει να παίξουν τους "εχθρούς", για να μην ξεφύγει από τη συμμορία και το αντιμητσοτακικό "ρεύμα" της Δεξιάς ...Δικό τους το μητσοτακικό ρεύμα και δικό τους και το "αντιμητσοτακικό" ρεύμα.

...Το παλιό γνωστό "κόλπο" της συμμορίας ...Το κόλπο της Αποστασίας. Όσο εχθροί έγιναν ο Ανδρέας με τον Μητσοτάκη εξαιτίας της "Αποστασίας", άλλο τόσο θα είναι εχθροί και ο Μητσοτάκης με τον Σαμαρά, εξαιτίας μιας όμοιας "Αποστασίας". Αν με την πρώτη "φασαρία" κυριάρχησαν οι δύο πρώτοι σε όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, θεωρούμε ως απολύτως βέβαιο ότι η δεύτερη φασαρία έγινε, για να κυριαρχήσουν απόλυτα στη ΝΔ.

Απλά πράγματα. Μιλημένα και συμφωνημένα εξ’ αρχής. Ο Σαμαράς "μπήκε" οικιοθελώς σε ένα πολυτελές "ψυγείο-επένδυση" και περίμενε. Με την πράξη του βοήθησε τον Μητσοτάκη να "αποψιλώσει" τη ΝΔ από τα αντιμητσοτακικά και αντιβενιζελικά στοιχεία της Δεξιάς, που από άγνοια τον ακολούθησαν και στη συνέχεια περίμενε ως γνήσιος βενιζελικός και άρα δημοσία δαπάνη. Δεν είχε πολλές επιλογές. Μόνο παρακμή τον περίμενε, αν σκεφτεί κάποιος ότι στα 37 του χρόνια ήταν ήδη Υπουργός Εξωτερικών. Έτσι κι αλλιώς πριν τα 60 του χρόνια δεν θα μπορούσε να διεκδικήσει κάτι ανώτερο ...Κάτι ανώτερο και μάλιστα όταν η ΝΔ ήδη είχε πάρει τη "σειρά" της στην εξουσία και θα ακολουθούσαν τα "πέτρινα" χρόνια της πασοκικής "σειράς". Εύκολη ήταν η απόφασή του, εφόσον η ΝΔ δεν προβλεπόταν να κυβερνήσει για μεγάλο διάστημα και έτσι κι αλλιώς θα έπρεπε ο Σαμαράς να περιμένει και τη σειρά του "κουρασμένου" της Ραφήνας. Είχε υποχρεώσεις η βενιζελική συμμορία. Χρωστούσαν στον κουφό θείο και έπρεπε να βολέψουν τον πλατυπόδη ανιψιό του.

Από τη στιγμή που εκπλήρωσαν το χρέος τους και ο "κουρασμένος" πήρε το μερίδιό του και κρύφτηκε ξανά στη Ραφήνα, είχε φτάσει η ώρα του νέου "σχεδιασμού". Ο Σαμαράς είχε συμπληρώσει το "αγροτικό" του και μπορούσε να "επιστρέψει". Έπρεπε να επιστρέψει, γιατί υπήρχε ανάγκη επανασχεδιασμού της ΝΔ και άρα της ιδιοκτησίας των βενιζελικών. Η "επιστροφή" του βόλευε τους πάντες ...Βόλευε τους βενιζελικούς στο σύνολό τους. Γιατί; Γιατί μπορεί να ήταν προκλητικό και επικίνδυνο για τους βενιζελικούς να διαδεχθεί η Ντόρα τον πατέρα της σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Αν τον διαδεχόταν, θα μπορούσε να κλείσει τη βενιζελική παρουσία μέσα σε έναν "κύκλο", που, σε περίπτωση ήττας τους ή φθοράς τους, να τους οδηγούσε σε απώλεια του ελέγχου της ΝΔ. Βάζοντας "σφήνα" τον Σαμαρά, ελέγχουν για μεγαλύτερο διάστημα τη Δεξιά και έχουν χρόνο να "επιστρέψουν" μετά τη δική τους παραμονή σε ένα κρατικοδίαιτο πολυτελές πόστο-"ψυγείο".

Η Μητσοτάκηδες κλείνουν έναν εικοσαετή κύκλο επίσημης κυριαρχίας στην ΝΔ και ταυτόχρονα θέτουν θεμέλια για την "επιστροφή" τους. Σε λίγο καιρό θα "συγχωρέσει" ο Σαμαράς και τη Ντόρα και η αλλαγή "φρουράς" θα γίνει χωρίς κανέναν απολύτως "κραδασμό". Μετά θα έχει σειρά ο Κυριάκος ...Πάλι θα κάνουν μια "ψευδοφασαρία" και ...από εδώ πάνε και οι άλλοι. Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Κάνουν "απόψυξη" τον Σαμαρά και βάζουν σε "κατάψυξη" τον Κυριάκο. Ανοίγουν έτσι τον σχεδιαστικό τους ορίζοντα για τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια. Με αυτόν τον τρόπο ιδιοκτήτες της Δεξιάς έγιναν οι παλαιοί εχθροί της ...Η συμμορία, που μας οδήγησε στη Χούντα ...Αυτοί, οι οποίοι παρίσταναν τους βενιζελικούς, τους αντιμοναρχικούς και τους προοδευτικούς ...Παπανδρέου, Μητσοτάκης και λοιποί.

Κατάλαβε ο αναγνώστης γιατί με την αποστασία του Σαμαρά και την επάνοδό του κλείνει ένας τεράστιος κύκλος για τους βενιζελικούς;. Με την αποστασία τού Μητσοτάκη οι βενιζελικοί, που ήταν εκτός εξουσίας, μπήκαν στην εξουσία των "απέναντι". Με την αποστασία του Σαμαρά απέκτησαν τον απόλυτο έλεγχο αυτών των "απέναντι". Η επάνοδός του σηματοδοτεί την απόλυτη κυριαρχία των βενιζελικών στη ΝΔ ...Την κυριαρχία τους για την επόμενη εικοσαετία. Η επάνοδος του "αποστάτη" Σαμαρά στην πραγματικότητα είναι ο θρίαμβος του Μητσοτάκη, που με την αποστασία του "έχτισε" αυτήν την κυριαρχία ...Μια κυριαρχία ολοκληρωτική και απόλυτη ...Μια κυριαρχία, που όμοιά της πιθανότατα να μην υπάρχει πουθενά αλλού στον πολιτισμένο και δημοκρατικό κόσμο. Μιλάμε για τον "απόλυτο έλεγχο", που τους εμφανίζει στην κυριολεξία ως ιδιοκτήτες της χώρας.

Από το 1974 μέχρι το 1991 είχαν "καταπιεί" τα πάντα. Με "δούρειο ίππο" τον Μητσοτάκη είχαν καταπιεί τη μέχρι τότε αγγλόφιλη Δεξιά. Ό,τι "περίσσευε" από αυτήν, απλά το αγόρασαν ...Το αγόρασαν στην κυριολεξία. Η πιο φτηνή αγοραπωλησία Ελλήνων τον τελευταίο αιώνα. Ποιος το έκανε αυτό; Και πάλι ο ίδιος ...Ο πιο αδίστακτος των Ελλήνων ...Ο Μητσοτάκης. Με τη γνωστή "οικοσκευή" τού Τέως "αγόρασε" τους τελευταίους οπαδούς του. Για μερικά μπαουλοντίβανα, μερικά βάζα και μερικές χαρτοπετσέτες "αγοράστηκαν" οι τελευταίοι των "βασιλικών". Με αυτούς "έχτισε" ο Μητσοτάκης το "μαγαζί" του Καρατζαφέρη, το οποίο ελέγχει απόλυτα.
Παλιοί προδότες σε νέες προδοσίες.
Προμελετημένο έγκλημα η υποταγή μας στο ΔΝΤ.

Βλέποντας κάποιος την "πορεία" των βενιζελικών, αρχίζει και καταλαβαίνει ορισμένα πράγματα. Μπορεί να διακρίνει τις περιόδους που την χαρακτηρίζουν, αλλά και τα κομβικά "σημεία" όπου υπήρξαν αλλαγές ή διορθώσεις στην πορεία της. Ήταν υποχρεωτικές αυτές οι αλλαγές, γιατί η Ελλάδα δεν υπάρχει μόνη της στον κόσμο. Η Ελλάδα είναι μέρος του Δυτικού Κόσμου και είναι εκ των πραγμάτων αναγκασμένη να παρακολουθεί τις εξελίξεις που τον αφορούν. Μια τέτοια δραματική εξέλιξη, που την αφορούσε και θα την ανάγκαζε να προσαρμοστεί, ήταν η "Πτώση" της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτή η "πτώση" ήταν πολύ καθοριστική, γιατί άλλαζε την παγκόσμια οικονομία και κατ’ επέκταση και αυτήν της Ελλάδας.

Όμως, τέτοιου είδους αλλαγές λειτουργούν σαρωτικά, εφόσον μεταφέρονται στους μηχανισμούς εξουσίες. Αυτό είναι φυσικό, εφόσον πάντα κάτω από μια πολιτική κυριαρχία υπάρχει και το οικονομικό της υπόβαθρο. Αυτό είναι ένας βασικός νόμος της εξέλιξης των πραγμάτων. Η εξουσία δίνει κέρδη και τα μόνιμα κέρδη δίνουν μόνιμη επαφή με την εξουσία. Από τη στιγμή που είχαμε την πολιτική παντοκρατορία των αμερικανόφιλων βενιζελικών, ήταν θέμα χρόνου αυτή η παντοκρατορία να έχει την αντίστοιχη οικονομική της προβολή. Τι σημαίνει αυτό; Ότι "κάτω" από τους κυρίαρχους βενιζελικούς πολιτικούς υπήρχαν βενιζελικοί επιχειρηματίες, οι οποίοι "εισέπρατταν" κέρδη από αυτήν την κυριαρχία ...Επιχειρηματίες, των οποίων η πορεία εξαρτιόταν από την παγκόσμια οικονομική λειτουργία και άρα ήταν μεταβλητή η δυνατότητα "επιρροής" τους προς τα "άνω".

Εδώ πρέπει να προσέξει ο αναγνώστης, γιατί αυτό που θα πούμε είναι πολύ σημαντικό και σε μεγάλο βαθμό εξηγεί τα σημερινά μυστήρια. Μπορεί να καταλάβει πώς φτάσαμε στο ΔΝΤ και στην οικονομική κατοχή της Τρόικας. Αν δεν είχαμε αυτήν την "πτώση", ο σχεδιασμός των βενιζελικών θα έφτανε μέχρι τον έλεγχο της Δεξιάς ...Θα είχε ολοκληρωθεί στο σημείο όπου ο Μητσοτάκης θα άρπαζε την ηγεσία της και εκεί θα τελείωναν οι φιλοδοξίες τους. Δεν θα είχαμε δηλαδή αλλαγές στη γενικότερη οικονομική και κοινωνική πολιτική. Οι βενιζελικοί θα έδιναν την κυβερνητική μερίδα του λέοντος στο δικό τους ΠΑΣΟΚ και κάποια ελάχιστα "ψίχουλα" στη Δεξιά, απλά για να εκτονώνεται η κατάσταση και να μην αντιδρά.

Αυτά τα ήπια και συμβατικά θα συνέβαιναν μόνον εάν δεν συνέβαιναν οι κολοσσιαίες εξελίξεις στη διεθνή πολιτική σκηνή. Η πτώση όμως του κομμουνιστικού γίγαντα δρομολογούσε τεράστιες αλλαγές, που ήταν θέμα χρόνου να σαρώσουν όλα τα κράτη ...Από τα πιο αδύναμα έως τα πιο ισχυρά ...Αλλαγές τεράστιες, όπως για παράδειγμα από την "Ένωση" της Γερμανίας μέχρι την "επιστροφή" στον πολιτισμένο κόσμο κρατών επί δεκαετίες απομονωμένων, όπως η Αλβανία. Τα υπερατλαντικά "αφεντικά" των βενιζελικών είχαν πολύ δουλειά, για να διατηρήσουν την "Πλανηταρχία" τους μετά το "λιώσιμο" του κύριου αντιπάλου τους. Η λύση που επέλεξαν ν' ακολουθήσουν ήταν απλή και ήταν τραπεζική.

Από τον ιμπεριαλισμό των ιδεολογιών έπρεπε να περάσουμε στον ιμπεριαλισμό των χρεών. Από τον ιμπεριαλισμό των κανονιών θα έπρεπε να περάσουμε στον ιμπεριαλισμό των δανείων. Αυτό ήταν απαραίτητο, γιατί με την κατάρρευση του σοβιετικού γίγαντα τα κράτη της Δύσης —και κυρίως της Ευρώπης— "απελευθερώνονταν" από την ατλαντική κυριαρχία και αυτό ήταν ένα πρόβλημα, το οποίο έπρεπε να το λύσουν οι Αμερικανοί. Η λύση ήταν ο "θρίαμβος" του καπιταλισμού και η απελευθέρωση της αγοράς. Θα "πανηγύριζαν" τα κράτη τη "νίκη" της "δημοκρατίας", της "ελευθερίας" και του "καπιταλισμού" και έτσι όπως θα ήταν "μεθυσμένα" θα έμπαιναν υπό έναν νέο "ζυγό" ...Έναν ζυγό χειρότερο από την οποιαδήποτε άλλη ιδεολογική εξάρτηση ...Τον "ζυγό" των χρεών".

Όπως ήταν φυσικό, οι προτεραιότητες των Αμερικανών άλλαξαν και αυτό είχε την "προβολή" του και στην Ελλάδα. Έπρεπε να τη βυθίσουν στα χρέη, για να την ελέγχουν. Έπρεπε ν' αρπάξουν από τον ελληνικό λαό το δημόσιο κεφάλαιο, για να μην μπορεί να αντιδρά, χρησιμοποιώντας ισχυρούς "μοχλούς" κεφαλαίου. Έπρεπε να του αρπάξουν τις οικονομίες, για να τον κάνουν εξαρτώμενο από τις "βοήθειές" τους. Έπρεπε στην κυριολεξία να "κατακτήσουν" τη χώρα και να καταστρέψουν τον πληθυσμό της πριν βρεθούν απέναντί της. Αν μέχρι τότε ο "αντιαμερικανισμός" της Ελλάδας ήταν μόνον για να "γελάνε" στις πρεσβείες οι Αμερικανοί με τους "αντιαμερικανούς" βενιζελικούς να κερδίζουν εκλογές, η εξέλιξη των πραγμάτων θα τον έκανε επικίνδυνο.

Τέτοιου είδους και κλίμακας επεμβάσεις όμως δεν γίνονται από μόνες τους και με ευχές. Έπρεπε να βάλουν τους δικούς τους προδότες ν' ανοίξουν τις "κερκόπορτες" του ελληνικού κράτους ...Να τους βάλουν να νομοθετήσουν με τέτοιον τρόπο, ώστε μέσα σε λίγα χρόνια να κάνουν την Ελλάδα ένα "εξαρτώμενο" κράτος ...Έναν αδύναμο οργανισμό με κατεστραμμένη οικονομία ...Έναν "ναρκομανή", ο οποίος θα τους είχε ανάγκη για την επιβίωσή του. Ποιον όμως θα έβαζαν να κάνει τα ολέθρια σφάλματα της εξουσίας; Ποιον θα έβαζαν να πάρει τη νομοθετική "ευθύνη" για τον μελλοντικό "σφαγιασμό" της χώρας. Θα έβαζαν το αγαπημένο τους ΠΑΣΟΚ; Όχι βέβαια. Αυτό έπρεπε να το προστατεύσουν από τη φθορά. Τα "λάθη" θα τα χρέωναν στο "υποζύγιό" τους.

Ο βενιζελικός Μητσοτάκης θα αναλάμβανε να κάνει τη βρόμικη δουλειά και να τη χρεώσει εξ’ ολοκλήρου στη Δεξιά. Τι ήθελαν να κάνουν; Να καταστρέψουν τη χώρα. Να την παραπλανήσουν, να τη "μεθύσουν", να της καταστρέψουν την παραγωγή, να τη γεμίσουν δάνεια. Γιατί; Για να μπουν μετά ως επικυρίαρχοι και να τα πάρουν όλα με το δίκιο του δανειστή. Ό,τι έκαναν με τους Ινδιάνους στις ΗΠΑ ...τους Ινδιάνους, που τους "μέθυσαν" και στη συνέχεια για μερικές κάσες ουίσκι, μερικά καθρεφτάκια και μερικές χάντρες τούς πήραν την πατρίδα ..."Νόμιμα" ...Με το "δίκιο" του δανειστή.

Ο Μητσοτάκης θα γινόταν ο "μεθυσμένος" αρχηγός, που θα έκανε όλα τα σφάλματα που θα μας οδηγούσαν στην καταστροφή και άρα στη σημερινή κατάσταση. Τα συγκεκριμένα σφάλματα και όχι γενικά σφάλματα. Υπήρχε δηλαδή εξ’ αρχής σχέδιο, το οποίο θα μας οδηγούσε στο ΔΝΤ. Δεν είναι τυχαίο που του επέβαλαν ως σύμβουλό του την Ξαφά του ΔΝΤ ...Την Ξαφά, που γνώριζε τις μεθοδεύσεις που ακολουθούνταν σε τέτοιες περιπτώσεις, εφόσον είχε εμπειρία από τη Λατινική Αμερική. Αυτή γνώριζε τον πιο σίγουρο και σύντομο "δρόμο", που οδηγεί στο ΔΝΤ και αυτόν "χάραξε" με τον Μητσοτάκη.

Από εκεί και πέρα αυτός, ως Πρωθυπουργός, θα αναλάμβανε την πολιτική ευθύνη του εγχειρήματος. Αυτός θα αναλάμβανε ν' "ανοίξει" ό,τι η ελληνική πολιτεία είχε "σφραγισμένο" για την ασφάλεια της κοινωνίας και του κράτους. Εδώ βέβαια υπήρχε ένα "τεχνικό" πρόβλημα. Μπορεί ο Μητσοτάκης να ήθελε να τα κάνει όλα αυτά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούσε. Με τις "πλάτες" των Αμερικανών είχε πάρει την εξουσία μέσα στο κόμμα της ΝΔ, αλλά πρωθυπουργός δεν μπορούσε να γίνει με αυτές τις "πλάτες". Τους πρωθυπουργούς τους "διορίζει" ο λαός και ο λαός τον Μητσοτάκη τον αντιπαθούσε.

Κάτι έπρεπε να κάνουν. Ήταν υποχρεωμένοι να κάνουν, γιατί, ακόμη και με "δεμένο" τον Ανδρέα, ο Μητσοτάκης δεν μπορούσε να "νικήσει" ...Μόνος του έτρεχε και έβγαινε δεύτερος. Ο κόσμος δεν έλεγε να τον ψηφίσει με τίποτε. Κάθε φορά που δοκίμαζε να μαζέψει κόσμο, τον έδιωχνε. Ήταν θέμα χρόνου να εξαναγκαστεί σε παραίτηση από μια Δεξιά, που έβλεπε ότι ο κόσμος είχε πρόβλημα με τον ηγέτη της. Τι έπρεπε να κάνουν; Να δώσουν μια τελευταία ευκαιρία στον Εφιάλτη ...Την ύστατη ευκαιρία, εφόσον είχαν φτάσει σε αδιέξοδο. Τι έκαναν; Ό,τι κάνουν συνήθως οι ιμπεριαλιστές και οι υπηρεσίες τους ...Έβγαλαν τα "πιστόλια". Σκότωσαν τον Μπακογιάννη και έδωσαν στον Μητσοτάκη την πρώτη, μοναδική και τελευταία του ευκαιρία να γίνει "συμπαθής" στον ελληνικό λαό. Ο λαός για πρώτη φορά τον είδε με συμπάθεια και αυτό αρκούσε για να τον "σώσει". Λίγα δάκρυα στη Βουλή αρκούσαν. Στην επανάληψη των εκλογών ο Μητσοτάκης έτρεξε μόνος του και με πολύ "ιδρώτα" και "αίμα" κατόρθωσε επιτέλους να βγει πρώτος.

Από εκεί και πέρα άρχισε το πανηγύρι. Ο αδίστακτος Μητσοτάκης "χρωστούσε" τα πάντα στα αφεντικά του και ήταν έτοιμος να τους δώσει τα πάντα. Μισούσε τον λαό που τον μισούσε και δεν του ήταν δύσκολο να το κάνει. Ο Μητσοτάκης ήταν αυτός, ο οποίος "άνοιξε" το τηλεοπτικό πεδίο στους ιδιώτες, για ν' αρχίσουν τη "μέθη" του λαού. Ο Μητσοτάκης έβαλε τον γνωστό Έβερτ ν' ανοίξει τον δρόμο για την "ελεύθερη" τηλεόραση. Ο Μητσοτάκης έβαλε το "σκουπιδαριό" της κοινωνίας να παραπλανεί την κοινωνία. Αυτός έβαλε μέσα στα σπίτια των πολιτών την "Τρούμπα". Όλα τα παράσιτα, οι "αδερφές", οι άχρηστοι και οι αγράμματοι, που μέχρι τότε περιφέρονταν στα κακόφημα στέκια της χώρας, κατέκλυσαν τα σπίτια των Ελλήνων. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο τα υγιή πρότυπα, τα οποία επί αιώνες καλλιεργούσαν οι ελληνικές οικογένειες μέσα στα "θωρακισμένα" σπίτια τους, έγιναν "σκουπίδια".

Πρότυπα έγιναν τα σκουπίδια και αυτά εξακολουθούν να είναι. Τα Ελληνόπουλα, που επί αιώνες μάθαιναν και εκπαιδεύονταν στην φιλοπονία, ξαφνικά άρχισαν να "αλληθωρίζουν" προς τον παρασιτισμό. Οι ελληνικές οικογένειες, οι οποίες επί αιώνες ήθελαν τα παιδιά τους να γίνουν επιστήμονες και γενικά χρήσιμοι και παραγωγικοί άνθρωποι, ξαφνικά άρχισαν να βλέπουν γοητευτική την ιδέα να γίνουν και "κρεατομοντέλα". Ο κόσμος είχε γυρίσει "ανάποδα". Οι εργατικοί εμφανίζονταν σαν κορόιδα. Οι τίμιοι σαν βλάκες. Οι ειλικρινείς σαν αφελείς. Η ίδια η γενναιότητα εμφανίστηκε σαν μια ακόμα αδυναμία των παρορμητικών. Ό,τι επί αιώνες απέφευγαν οι Έλληνες, ξαφνικά "αποθεώθηκε". Από ποιους; Από τους πιο διάσημους εκφραστές τους, οι οποίοι μέχρι τότε περιφέρονταν στα χαμαιτυπεία και με την ελεύθερη τηλεόραση πέρασαν στα σαλόνια μας.

Από τη στιγμή που το πέτυχαν αυτό, ήταν εύκολα τα πράγματα. Η ελληνική κοινωνία είχε χάσει τα αντανακλαστικά της και δεν αντιδρούσε φυσιολογικά. Στην πραγματικότητα δεν αντιδρούσε καθόλου. Ό,τι και να πάθαινε, δεν αντιδρούσε. Όταν δεν σκεφτόταν κουτοπόνηρα, όπως σκέφτονταν τα πρότυπα της νέας ιδιωτικής τηλεόρασης, δεν σκεφτόταν καθόλου ...Η δουλειά να γίνεται ...Ο μισθός να "τρέχει", όπως έλεγαν τα αργόμισθα παράσιτα ...Νέα επιδόματα να εφεύρουμε, όπως υπόσχονταν οι άθλιοι εργατοπατέρες. Ο Μητσοτάκης ήταν ευτυχής. Με μια τόσο εξασθενημένη κοινωνία μπορούσε να κάνει τα πάντα, για να εξυπηρετήσει τα αφεντικά του. Γνήσιος πολιτικός απόγονος των προηγούμενων συνεργατών των ξένων κατακτητών.

Αφού "άνοιξε" τα στεγανά της προπαγάνδας, ήταν εύκολο ν' ανοίξει τα πάντα. Για ό,τι μας οδήγησε στη σημερινή αθλιότητα, αυτός ευθύνεται και η Δεξιά τα "χρεώνεται". Αυτός "άνοιξε" τη χρηματιστηριακή λειτουργία και καταστράφηκε ο κόσμος στο χρηματιστήριο. Ο Μητσοτάκης άλλαξε τον νόμο, ο οποίος γέμισε τη χώρα με τα λαμόγια των χρηματιστηριακών εταιρειών. Ο Μητσοτάκης "άνοιξε" την τραπεζική λειτουργία, που παρέσυρε τον κόσμο στον υπερδανεισμό και κατέστρεψε την παραγωγή, επενδύοντας στο παρασιτικό εμπόριο. Ο Μητσοτάκης "άνοιξε" τον χορό των ιδιωτικοποιήσεων. Στη Δεξιά χρεώνεται το πρώτο σκάνδαλο των ιδιωτικοποιήσεων με την αξέχαστη περίπτωση της ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ. Η Δεξιά χρεώνεται το ξεκοκάλισμα του ΟΤΕ και τη δυναμική εμφάνιση της Siemens στη διαφθορά, που στη συνέχεια μας κατέστρεψαν.

Σε αυτά του τα εγκλήματα ποιον είχε συνένοχο και συνοδοιπόρο; ...Τον "καθαρό" Σαμαρά ...Τον Σαμαρά, ο οποίος στην πιο "βρόμικη" περίοδο της μεταπολεμικής μας ιστορίας ήταν υπουργός οικονομικών και άρα η βασική "υπογραφή" για τα εγκλήματα που θα ξεκινούσαν από την εποχή του. Ο Μητσοτάκης μέσα στη ΝΔ είχε βασικό συνένοχο αυτόν, στον οποίον κάποιοι σήμερα στηρίζονται και έχουν την αφέλεια να πιστεύουν ότι θα τους βοηθήσει. Θα τους σώσει ο Σαμαράς δηλαδή από μια κατάσταση, στην οποία ήταν συνένοχος και σήμερα εκβιάζεται γι' αυτό. Αγνοούν οι αφελείς ότι με αυτόν τον αντεθνικό τρόπο ο Σαμαράς "θεμελίωσε" το "δικαίωμα" αυτό, που σήμερα τον έφερε στην ηγεσία της ΝΔ. Με αυτόν τον τρόπο τον ελέγχουν απόλυτα τόσο ο Μητσοτάκης όσο και τα έξωθεν αφεντικά τους.

Η ορθότητα όλων αυτών που λέμε είναι αυταπόδεικτη. Δεν χρειάζονται αποδείξεις, για να σταθούν οι ισχυρισμοί μας. Τα αποδεικνύει η λογική και ο χρόνος ...Οι καλύτεροι μάρτυρες. Γιατί; Γιατί, ενώ όλα τα χρεωνόταν η Δεξιά, για έναν μυστήριο λόγο οι βενιζελικοί ήταν αυτοί οι οποίοι επωφελούνταν. Η Δεξιά "έσφαζε" και οι βενιζελικοί επωφελούνταν από τη "λεία" ...Μυστήρια πράγματα. Η Δεξιά μοίραζε τηλεοπτικές συχνότητες σε βενιζελικούς και σε σταλινικούς. Λαμπράκης, Τεγόπουλος, Βαρδινογιάννης, Κουρής, αλλά και Μπόμπολας. Η Δεξιά μοίραζε πρώην κρατικές τράπεζες σε βενιζελικούς. Λάτσης, Βαρδινογιάννης, Σάλλας. Η Δεξιά μοίραζε προμήθειες, αλλά ο Κόκκαλης και οι "συνοδοιπόροι" του επωφελούνταν. Η Δεξιά άφηνε τη διαφθορά να μπαίνει στον κρατικό μηχανισμό, οι "πράσινοι" Σκαρπέληδες γίνονταν πλούσιοι.

Ο κόσμος έβλεπε και δεν καταλάβαινε τι έβλεπε. Είχαν μπει στα σπίτια του όλες οι "αδερφές" και του έκαναν "γούτσου-γούτσου". Είχε αρχίσει ν' ανακαλύπτει τη νέα "οικονομία", όπου τα κορόιδα εργάζονται και οι "έξυπνοι" κάθονται στο σπίτι και τα έσοδα "ρέουν". Τότε μεσουρανούσε ο "πράσινος" Πέτρος ...Ο γνωστός Κωστόπουλος ...Ο Κωστόπουλος, που με χρήματα του κόσμου έγινε ο πανάκριβος και στη συνέχεια ο αποτυχημένος εκδότης των "νεοφώτιστων" νεοταξιτών ...Ο Κωστόπουλος, ο οποίος σε μια μουδιασμένη κοινωνία έριχνε "δηλητήριο" ...Ο Κωστόπουλος, ο οποίος θα μάθαινε στους νεοέλληνες πως δεν έχει αξία η εργασία, αν δεν γνωρίζεις τις εκατονπενήντα στάσεις να κάνεις σεξ μέσα σε γιώτ εν μέσω θαλασσοταραχής.

Όλα αυτά δεν ήταν τυχαία. Κάποιοι τα χρηματοδότησαν και αυτούς αναζητάς πάντα. "Follow the money" λένε οι Αγγλοσάξονες. Αφού τα μοίρασαν όλα όπως τους βόλευε και χρεώνοντάς τα στην ηλίθια Δεξιά, ήταν η ώρα να "δραπετεύσουν" από την εξουσία. Έπρεπε να την παραδώσουν στους δικούς τους ανθρώπους, για να κάνουν τη μοιρασιά. Τα "λάθη" έτσι κι αλλιώς τα χρεωνόταν η Δεξιά. Από εκεί και πέρα δεν τους συνέφερε να παραμείνει η "ένοχη" Δεξιά στην εξουσία. Δεν είχαν λόγο να προκαλούν τον κόσμο και επιπλέον έπρεπε να επωφεληθούν τα δικά τους "παιδιά" από τη διαχείριση της εξουσίας. Τον "μουντζούρη" τον είχαν φορτώσει εκεί όπου τους βόλευε και μετά ήταν ώρα να βάλουν το "κορόιδο" στην "κατάψυξη". Τότε ξεκίνησε η εποχή Σημίτη. Οι βενιζελικοί ήταν κυρίαρχοι των πάντων.

Ο αναγνώστης, βλέποντας τα πράγματα υπό αυτήν τη "γωνία", πιστεύουμε ότι ήδη αρχίζει και τα αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Βλέπει για παράδειγμα με άλλο "μάτι" την αποστασία του Σαμαρά. Γιατί; Γιατί, με βάση τα όσα είπαμε, η παραμονή της Δεξιάς στην κυβέρνηση δεν συνέφερε τους βενιζελικούς και άρα και τον Μητσοτάκη. Ό,τι είχαν να πάρουν από τη Δεξιά το είχαν πάρει και από εκεί και πέρα μόνον ζημιά θα είχαν. Ακόμα δηλαδή κι αν δεν τον "έριχνε" ο Σαμαράς, θα έπρεπε ο Μητσοτάκης να "ξεπεζέψει" μόνος του από την "εξουσία". Γιατί. Για να μην καλομάθουν οι δεξιοί στις μοιρασιές. Αν άρχιζαν αυτοί να γίνονται εργολάβοι ή προμηθευτές του δημοσίου, θα άλλαζε και πάλι ο πολιτικός μας "χάρτης". Πριν καλομάθουν λοιπόν οι δεξιοί να απλώνουν τα "χέρια" και να "μασουλάνε", ο Μητσοτάκης τούς πήρε το "πιάτο" από μπροστά τους. Πού το έβαλε; ...Μπροστά στους δικούς του ανθρώπους ...Στους βενιζελικούς ...Στους "προοδευτικούς" ...Στους "αντιστασιακούς" ...Στους "δημοκράτες".

Μονά-ζυγά δικά τους. Τα κέρδη όλα δικά τους και οι όλες ζημιές στους "άλλους" ...Στους κακούς ...Στους "συντηρητικούς" ...Στους "σκοταδιστές" ...Στους "κρυπτοχουντικούς". Οι βενιζελικοί ήταν ευτυχείς και ευγνώμονες στον Μητσοτάκη. Έκλεβαν και έδειχναν ως υπεύθυνους αυτούς που είχαν νομοθετήσει, για να μπορούν να κλέβουν. Με δάκρυα στα μάτια σχεδόν έκλεβαν. Όλα τα κατάφερναν με νόμους του Μητσοτάκη και άρα με τη "ζημιά" να πηγαίνει μόνιμα στον λογαριασμό της Δεξιάς.

Τότε εμφανίστηκε στο προσκήνιο και ο χοντρός της Θεσσαλονίκης. Ο Βενιζέλος ήταν το αντίστοιχο του Σαμαρά για το ΠΑΣΟΚ ...Ο νεαρός αλλά όχι τυχαίος πολιτικός, εφόσον ήταν γαμπρός του πιο ισχυρού βενιζελικού της Θεσσαλονίκης και κολλητού του Λαμπράκη ...Ο νεαρός, που θα έβαζε υποθήκη το "κεφάλι" του για μελλοντικές ηγεσίες ...Ο νεαρός, που θα έβαζε "υπογραφές" για μελλοντικές φιλοδοξίες. Ο Βενιζέλος "θωράκισε" νομικά όλη τη Διαπλοκή των βενιζελικών. Αυτός ο "διακεκριμένος" συνταγματολόγος-προικολόγος τα έκανε όλα όπως βόλευαν τη συμμορία.

Χάρη στον Βενιζέλο οι προμηθευτές του δημοσίου και οι κατασκευαστές δημοσίων έργων μπορούσαν ταυτόχρονα να είναι και καναλάρχες. Να ζητάνε, ακόμα και όταν η εξουσία δεν ήθελε να δώσει. Η βενιζελική συμμορία χάρη σε εκείνον τον νόμο θα μπορούσε να εκβιάζει την οποιαδήποτε κυβέρνηση δεν την εξυπηρετούσε. Όποιος έδινε έργα στη Διαπλοκή, θα μπορούσε να κυβερνά. Πολύ πριν τη γνωστή διαφήμιση η Διαπλοκή έβαζε στα χέρια της συμμορίας τον "πατέρα της και τη μάνα της" ...Η Διαπλοκή φώναζε "ομορφάντρα" τον Σημίτη ...Η Διαπλοκή φώναζε "όνειρο ζω μη με ξυπνάτε".

Όμως, για να γίνουν όλα αυτά, δεν έφταναν τα "θέλω", αλλά έπρεπε να διασφαλιστούν και τα "μπορώ". Δεν έπρεπε οι εξουσιαστές μόνον να θέλουν, αλλά και να μπορούν να μοιράζουν έργα στη Διαπλοκή. Άρα; Άρα έπρεπε οι πολιτικοί να εξασφαλίσουν το ακαταδίωκτο. Χάρη στον χοντρό εξασφάλισαν την ασυλία. Εξαιτίας του διακεκριμένου "συνταγματολόγου" εξουδετερώθηκε το Σύνταγμα με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών. Ήταν τόσο "καλός" ο νόμος, που πρώτος τον δοκίμασε ο ίδιος. Πρώτος άρχισε να "μοιράζει" με τα βενιζελικά κριτήρια τα κολοσσιαία έργα που απαιτούσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες.

Αυτό, το οποίο έγινε επί κυβερνήσεως Σημίτη, μόνον με λεηλασία μπορεί να παρομοιαστεί. Τέτοιο πλιάτσικο μόνον σε κατακτημένη χώρα έχει συμβεί. Ο κάθε διαπλεκόμενος σκεφτόταν τι τον βόλευε και αφού το περιέγραφε στην εξουσία, στη συνέχεια το έπαιρνε σαν "δώρο". Τι είχε ο διαπλεκόμενος στα χέρια του; Μια φαγάνα; Έδινε εντολή στην εξουσία να "οραματιστεί" ένα φρεάτιο. Τι είχε στα χέρια του; Μερικούς υπολογιστές; Έδινε εντολή στην εξουσία να "οραματιστεί" την εκπαίδευση της πληροφορικής. Ό,τι πραμάτεια διέθεταν οι βενιζελικοί, ήταν "πυξίδα" για την κρατική πολιτική.

Ο Μητσοτάκης και σ' αυτήν την περίοδο ήταν κυρίαρχος ως συνέταιρος ...Ως βενιζελικός συνέταιρος και όχι ως Δεξιός ...Ως ο βενιζελικός ελέγχων την Δεξιά και όχι ως Δεξιός. Αυτός στην πραγματικότητα έλεγχε σχεδόν ολόκληρο το παιχνίδι της λεηλασίας της χώρας. Ο Μητσοτάκης, δηλαδή, ήταν κυρίαρχος επί πρωθυπουργίας Σημίτη, όταν δέσποζε στη χώρα αυτό το οποίο κάποιοι ονόμασαν "σύστημα-ΠΑΣΟΚ". Ο Μητσοτάκης ήταν επίσης κυρίαρχος και στα χρόνια της πρωθυπουργικής θητείας του "κουρασμένου" από τη Ραφήνα.

Η κυριαρχία του ήταν απόλυτη και δεδομένη, γιατί αυτός έλεγχε το τραπεζικό δεδομένο. Άνθρωπος του Μητσοτάκη ήταν ο Αράπογλου, ο οποίος έλεγχε τη "ναυαρχίδα" του τραπεζικού συστήματος που είχε κατακλυστεί από βενιζελικούς. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και ο ίδιος ο Κυριάκος από την Εθνική Τράπεζα πήρε το "βάπτισμα" του πυρός στη δημόσια ζωή. Με τους Μητσοτάκηδες να ελέγχουν την Εθνική Τράπεζα και "απέναντί" της να έχουν τις τράπεζες των "δικών" τους ανθρώπων, εύκολα αντιλαμβανόμαστε τι συνέβαινε. Το κύκλωμα-Μητσοτάκη έλεγχε όλες τις μεγάλες χρηματιστηριακές εταιρείες, που πλούτισαν ρημάζοντας τον κόσμο και στη συνέχεια "έπαιζαν" στα δομημένα ομόλογα τα χρήματα των ασφαλισμένων. Το κύκλωμα-Μητσοτάκη έλεγχε ολόκληρο το σύστημα των εφοριακών υπαλλήλων, οι οποίοι επέτρεπαν το "ξέπλυμα" του βρόμικου χρήματος. Ο Μητσοτάκης με αυτό τον "καλοκουρδισμένο" μηχανισμό έλεγχε το σύνολο της Διαφθοράς.

Μέσα σε μία δεκαετία έγινε αυτό, το οποίο δεν είχε γίνει επί αιώνες στη χώρα. Ελάχιστες οικογένειες συγκέντρωσαν όλο τον εθνικό πλούτο στα χέρια τους. Σε μια χώρα μερικών εκατομμυρίων ανθρώπων "ξεπετάχτηκαν" μέσα σε μια δεκαετία αυτόχθονες δισεκατομμυριούχοι. Σε μια αγορά των "πενταροδεκάρων" υψώθηκαν "πύργοι" πλούτου. Δεν είναι παράξενο αυτό το οποίο συνέβη. Χωρίς αντίπαλο έπαιζαν σε ένα δικό τους γήπεδο και με "στημένο" διαιτητή. Έλεγχαν τα πάντα ...και το παραδικαστικό σύστημα. Από τη στιγμή που όλοι αυτοί οι "πετυχημένοι" ανήκαν στη συμμορία, η οποία έλεγχε απόλυτα το σύνολο της κρατικής εξουσίας, αυτό ήταν εύκολο να συμβεί.

Ό,τι και να έκαναν το "έστηναν", εφόσον δεν τους έλεγχε κανένας ελεγκτικός μηχανισμός του κράτους. Από τα πιο απλά μέχρι τα πιο σύνθετα. Παντού δημιουργούσαν συνθήκες καρτέλ, χωρίς να ελέγχονται από κανέναν. Το τραπεζικό σύστημα τούς παραδόθηκε, για να ασκούν τοκογλυφία. Δεν είχαν κανένα πρόβλημα. Όσο πιο πολλά τα κέρδη της τοκογλυφίας τους, τόσο πιο υψηλοί οι μισθοί των Παπαδήμων ή των Γκαργκανέων, που διοικούσαν την Τράπεζα της Ελλάδας. Έπαιρναν χρήματα από τους τοκογλύφους του εξωτερικού και τα σκόρπιζαν στους αφελείς και απροστάτευτους πολίτες. Μόνοι τους δημιούργησαν τη "φούσκα" των ακινήτων, που μας κατέστρεψε. Μόνοι τους εφεύραν τα "διακοποδάνεια", τα "εορτοδάνεια" και ό,τι ηλιθιότητα μπορεί να σκεφτεί ένας τοκογλύφος. Χρηματοδότησαν αγορές αυτοκινήτων, σκαφών, ρούχων κλπ..

Εξασφαλίζοντας αυτό το τεράστιο "cash flow" τούς ήταν εύκολο ν' αρχίσουν να εμφανίζουν τον ιδιωτικό τομέα σαν ασυναγώνιστο και βεβαίως διεκδικητικό ...Κανένα πρόβλημα ...Το κράτος είχε πάντα για να τους δίνει ...Όποιος κι αν εμφανιζόταν πως κυβερνούσε. Όταν στους ίδιους ανθρώπους δίνουν έργα τόσο οι μεν όσο και οι δε, δεν υπάρχει πρόβλημα. Αυτό ήταν το "σύστημα-ΠΑΣΟΚ" το οποίο στην πραγματικότητα ήταν "σύστημα-βενιζελισμού", που έπιανε καί τα δύο κόμματα. Στους ίδιους ανθρώπους έδινε έργα και κρατικά χρήματα αυτό το σύστημα, είτε επικεφαλής του ήταν ο Μητσοτάκης είτε ο Σημίτης. Με τους ίδιους ανθρώπους των ίδιων τεχνικών εταιρειών "χόρευαν" τόσο ένας Λαλιώτης όσο και ένας Σουφλιάς ...Δεν άλλαζε τίποτε με τις εκλογές. Με τις εκλογές απλά έβαζαν τον λαό να "νομιμοποιεί" με την ψήφο του τη δική τους μόνιμη εξουσία.

Γι' αυτόν τον λόγο λέμε μονά-ζυγά δικά τους. Οι δικές τους τοκογλυφικές τράπεζες έδιναν "εγγυητικές" στις δικές τους εταιρείες, για να παίρνουν έργα από τους δικούς τους πολιτικούς που χρηματοδοτούσαν οι ίδιοι στις προεκλογικές τους εκστρατείες. Μέσα σε μία ημέρα έφτιαχναν την εταιρεία που θα μονοπωλούσε τον χώρο όπου την προηγούμενη ημέρα οι ίδιοι άνθρωποι με άλλες ιδιότητες και σε άλλα γραφεία αποφάσιζαν ν' "αναπτύξουν" και άρα να χρηματοδοτήσουν. Έβρισκαν έναν χώρο όπου θα μπορούσαν να "ρίξουν" χρήματα και την επομένη οι ίδιοι άνθρωποι γίνονταν ιδρυτές ανάλογων εταιρειών ...Τζάμπα τούς ήταν όλα. Με κρατικά χρήματα γίνονταν όλα. Με χρήματα τα οποία το κράτος δεν είχε, αλλά δανειζόταν από τη διεθνή τοκογλυφία ...Την τοκογλυφία, που σήμερα παρουσιάζεται σαν "δανειστές" μας.

Μέσα σε αυτό το στημένο σκηνικό ακόμα και μια "αγελάδα" να βάλεις, θα έχει την επιτυχία του Μπόμπολα ή των άλλων "μεγιστάνων". Ο Μπόμπολας περιέγραφε τι έργα μπορεί ν' αναλάβει με τον εξοπλισμό του και η πολιτική ηγεσία "εμπνεόταν" τα επόμενα μεγάλα δημόσια έργα. Με τους δικούς σου ανθρώπους βάζεις το δημόσιο να επενδύει τα χρήματα των πολιτών σε τεχνολογία καυσίμων και μετά παραδίδεις τον "νικητή" στα χέρια του βενιζελικού "ηττημένου". Έτσι δεν έγινε με τα ΕΛΠΕ, που παραδόθηκαν τα ασυναγώνιστα κρατικά διυλιστήρια στον βενιζελικό και πρώην δωσίλογο Λάτση; Όλα αυτά ξεκινούσαν και κατέληγαν στο γνωστό ροζ κτίριο της Αραβαντινού. Από εκεί γίνονταν οι "σέντρες" προς συγκεκριμένους αποδέκτες, οι οποίοι θα "σκόραραν". Εκεί πληρώνονταν από τη Διαπλοκή τα μερίδια από μελλοντικά κέρδη. Αξέχαστη θα μείνει η πληρωμή του Αλαφούζου για κέρδη που θεώρησε ότι δεν εισέπραξε.

Πώς τα κατάφερνε όλα αυτά ο Μητσοτάκης; Μήπως επειδή είναι έξυπνος; Όχι βέβαια. Απλά, μετά τον θάνατο του Ανδρέα, αυτός ήταν ο αρχιδιαχειριστής του βενιζελικού παρακράτους. Με θανόντες τους δύο άλλους της προδοτικής "τριανδρίας", δεν είχε αντίπαλο. Τα πάντα ξεκινούσαν από αυτόν και κατέληγαν σ' αυτόν. Με αυτόν τον τρόπο η αρχική προχουντική βενιζελική συμμορία του "Κέντρου" ανέβηκε επίπεδο και όχι απλά έλεγξε τα πάντα στην Ελλάδα, αλλά άρπαξε τα πάντα. Έκανε αυτό, το οποίο εξαρχής είχε ως στόχο ..."Της αμύνης τα παιδιά ...τελικά έδιωξαν τον βασιλιά". Όμως, τον έδιωξαν, όχι για να σώσουν τον λαό ή τη Δημοκρατία, αλλά τον έδιωξαν, γιατί τον φθονούσαν. Η αγάπη τους για τη Δημοκρατία έφτανε μέχρι εκεί όπου έφτανε ο φθόνος τους για τον βασιλιά. Τον έδιωξαν, για να γίνουν οι ίδιοι "βασιλείς" στη θέση του.

Αυτό συνέβη μέσα στον χρόνο. Της "αμύνης" τα παιδιά έγιναν "βασιλείς" χωρίς "στέμματα". Ως εκ τούτου από το 1991 και μετά δεν υφίσταται δημοκρατικό πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα. Υπάρχει μια άτυπη συνεταιριστική "βασιλεία" πολύ συγκεκριμένων ιδιωτών, που, ελέω Αμερικανών, έχει μετατρέψει το πολιτικό σκηνικό σε "θεατρικό" σκηνικό. Ένα "θεατρικό" σκηνικό, όπου εκτυλίσσεται μια μονότονη παράσταση αλληλοδιαδοχής "κομπάρσων" στην εξουσία.

Υπάρχει μια συμμορία κάποιων λίγων δεκάδων οικογενειών, που, στο όνομα κάποιων δήθεν αγώνων τους για τη Δημοκρατία, μονοπωλούν όλους τους χώρους και "δουλεύουν" όλους τους Έλληνες ...Γνωστών οικογενειών ενός βενιζελισμού-"σφραγίδα", εφόσον δεν υφίσταται πλέον τέτοιος για κανέναν ...Ενός βενιζελισμού, ο οποίος και ιδεολογικά δεν υφίσταται πλέον, εφόσον εξαλείφθηκαν οι συνθήκες που τον δημιούργησαν και σχετίζονταν κυρίως με το Πολίτευμα ...Ενός βενιζελισμού κενού πολιτικού περιεχομένου, ο οποίος λειτουργεί ως απλό συνεκτικό και αναγνωριστικό στοιχείο των μελών μιας συμμορίας. Αυτόν τον βενιζελισμό κάποιοι τον έκαναν τη μεγαλύτερη "μπίζνα" της ελληνικής ιστορίας.

...Γνωστές οικογένειες, που, όπως μας είπε κάποτε η χαζοΝτόρα σε μια επέτειό της, αντιπροσωπεύουν το σύνολο σχεδόν του ΑΕΠ της χώρας ...Γνωστές οικογένειες, τις οποίες τις γνωρίζουν όλοι, γιατί έχουν λόγο να τις γνωρίζουν ...Τις γνωρίζουν, γιατί είτε τις ψήφισαν είτε τις πλήρωσαν σε κάποια στιγμή της ζωής τους ...Οικογένειες με ονοματεπώνυμο ...Οικογένειες όπως οι Παπανδρέου, οι Μητσοτάκηδες, οι Λαμπράκηδες, οι Μπενάκηδες, οι Πάγκαλοι, οι Λάτσηδες, οι Βαρδινογιάννηδες, οι Μαρινάκηδες, οι Βασιλάκηδες, αλλά και οι Βελίδηδες και οι Μπακατσέλοι —για να πάμε πιο βόρεια— ...Γνωστές οικογένειες "έξυπνων", "προοδευτικών", "αντιστασιακών", "δημοκρατών" και ...δισεκατομμυριούχων.

...Οικογένειες με "καλό" DNA, που "δικαίως" μονοπωλούν την κοινωνική κορυφή της πατρίδας μας. "Έξυπνες" και πλούσιες, επικεφαλής ενός λαού, ο οποίος εκτός από φτωχός ήταν και "χαζός" και τώρα κινδυνεύει με πτώχευση. "Εργατικές" και "ανταγωνιστικές", επικεφαλής ενός λαού, ο οποίος ήταν "τεμπέλης" και μη "ανταγωνιστικός" ...Οικογένειες "τίμιες", που θέλουν να πληρώσουν μέχρι δεκάρας τους δανειστές μας και όχι "άτιμες" σαν τον ελληνικό λαό, ο οποίος θέλει να τους "πιστολιάσει" ...Οικογένειες αγαπητές στους τοκογλύφους της Goldman Sachs ...Οικογένειες, οι οποίες —εκτός όλων των άλλων— έδωσαν στη χώρα τούς πιο γνωστούς χαζούς και χοντρούς. Εξαιτίας αυτών των οικογενειών τα δύο μεγάλα κόμματα εγκατέλειψαν ακόμα και την πάγια εσωτερική τους λειτουργία και έγιναν απλές ιδιοκτησίες. Ιδιοκτησίες τύπου "Παναθηναϊκός" και "Ολυμπιακός", όπου απλά κάθε τέσσερα χρόνια δίνουν ένα "ντέρμπι" μεταξύ τους.

..."Ομάδες" πραγματικές με ιδιοκτήτες κομματάρχες και εκδότες, οι οποίες παράγουν στα δικά τους τηλεοπτικά "φυτώρια" τους "παίκτες" που χρειάζονται οι "ομάδες" τους ...Συνέταιροι, που "στήνουν" μόνοι τους τα εκλογικά αποτελέσματα, εφόσον αυτοί αποφασίζουν κάθε φορά τι θα "υποστηρίζει" ο λαός ...Ο "λαουτζίκος", σύμφωνα με τη γυναίκα του "δημοκράτη" και "αντιστασιακού" Φυντανίδη ...Του προσφάτως συλληφθέντος νεόπλουτου επιχειρηματία-μεγαλοδημοσιογράφου. Μόνον αυτός ο "λαουτζίκος" παρέμενε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ από το 1991 και μετά ...Οι άπειροι αφελείς και οι λίγοι κάφροι, οι οποίοι προκαλούσαν εκνευρισμό και συσπειρώσεις στο "κοπάδι". Οι ιδιοκτήτες και οι παρατρεχάμενοί τους ήταν οι "θεοί", οι οποίοι γελούσαν από τα μπαλκόνια τόσο με τα "πρόβατα" όσο και με τα "μαντρόσκυλά" τους ...Γελούσαν τόσο με τους αφελείς "σημαιοφόρους" όσο και με τους γελοίους "Καρχιμάκηδες" και τους "Ζαγορίτιδες", οι οποίοι ποτέ δεν έλειψαν από το σκηνικό.

Από το 1991 και μετά ο λαός, δηλαδή, είναι "εγκλωβισμένος" μέσα σε έναν ιδιόκτητο δικομματισμό, που δεν του επιτρέπει να ξεφύγει ...Έναν ιδιόκτητο δικομματισμό, ο οποίος οφείλεται στο γεγονός ότι οι ιδιοκτήτες τού ενός πόλου κατάφεραν και έγιναν ιδιοκτήτες και του άλλου πόλου ...Έναν ιδιόκτητο δικομματισμό, ο οποίος μέσα από τις ίδιες διαδικασίες και μέσα από τα ίδια ΜΜΕ παρήγαγε το στελεχιακό δυναμικό καί των δύο κομμάτων. Οι ίδιοι άνθρωποι, δηλαδή, αποφάσιζαν για το ανθρώπινο δυναμικό καί των δύο κομμάτων.

Τον ίδιο Λαμπράκη και τον ίδιο Μπόμπολα έπρεπε να προσκυνάς, είτε ήθελες να διακριθείς στο ΠΑΣΟΚ είτε στη ΝΔ. Μιλάμε κανονικά για πρόεδρους "ποδοσφαιρικών" ομάδων, που παρίσταναν τα κόμματα. Μέχρι και "μεταγραφές" έκαναν, ανάλογα με τις ανάγκες της εποχής. Ας σκεφτεί κάποιος την περίπτωση του μαοϊκού "ακροδεξιού" Τατούλη, που έγινε ΠΑΣΟΚ και ήταν ο αγαπημένος των εργολάβων και των "συγκροτημάτων". Τέτοια "μισθοφορική" πορεία έκαναν μόνον κάποιοι Γιουγκοσλάβοι ποδοσφαιριστές στη Β’ εθνική της δεκαετίας του '80.

Αντιλαμβανόμαστε πως η κατάσταση καθ’ όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης είναι απολύτως "στημένη". Σε αυτήν την περίοδο ο ελληνικός λαός υπήρξε θύμα της πιο ολέθριας και μεγάλης "παράγκας" που γνώρισε η Ελλάδα. Μια "παράγκα", που δεν την χαρακτηρίζουν τα ψευδοϊδεολογικά συμφέροντα, αλλά η κονόμα. Αυτή είναι η πραγματικότητα της ύστερης Μεταπολίτευσης, την οποία όλοι μας αγνοούμε ...Μια πραγματικότητα, η οποία δείχνει ότι, μετά την κατάληψη της Δεξιάς από τον Μητσοτάκη, η Δεξιά στην πραγματικότητα δεν υφίσταται. Ως εκ τούτου δεν υφίσταται ούτε ΠΑΣΟΚ. Δεν υπήρχε λόγος να υφίσταται. Η συμμορία των "βενιζελικών" ιδιωτών, από τη στιγμή που απέκτησε τον έλεγχο της Δεξιάς, δεν είχε λόγο να "εγκλωβίζεται" στο μέχρι τότε υπάρχον πολιτικό σκηνικό της Μεταπολίτευσης. Μέχρι τότε αυτή η συμμορία παρίστανε το σοσιαλίζον "Κέντρο", για να εξασφαλίζει συλλογικότητα απέναντι στη μαζικότητα της Δεξιάς. Από τη στιγμή που απέκτησε τον έλεγχο της Δεξιάς, δεν είχε τέτοια ανάγκη.

Τι θέλουμε να πούμε; Ότι Πασόκοι ήταν οι Μπομπολολαμπράκηδες για όσο διάστημα υπήρχε Δεξιά. Από τη στιγμή που ο δικός τους Μητσοτάκης έγινε κυρίαρχος της ΝΔ, έπαψαν να είναι και οι ίδιοι Πασόκοι ...Δεν υπήρχε λόγος να είναι τέτοιοι. Τους κόστιζε παραπάνω να είναι τέτοιοι, εφόσον οι μοιρασιές αφορούσαν ανθρώπους. Αυτό όμως, που τότε φαινόταν συμφερότερο, θα μπορούσε να γίνει επικίνδυνο σε περίπτωση που ο σχεδιασμός θα "κολλούσε". Μέχρι το '89, δηλαδή, μπορεί οι βενιζελικοί να μην είχαν τα τεράστια κέρδη, αλλά βάδιζαν συντεταγμένα. Ανά πάσα στιγμή μπορούσαν να επιστρατεύσουν τεράστιες κοινωνικές δυνάμεις, προκειμένου να υπερασπιστούν τα κεκτημένα τους και βεβαίως τις εξουσίες τους ...Οι βενιζελικοί, που για λόγους τακτικής είχαν αλλάξει τις ταυτότητές τους και είχαν γίνει "προοδευτικοί".

Από το '89 και μετά αυτά άλλαξαν. Μη έχοντας αντίπαλο στην πολιτική σκηνή, προσανατολίστηκαν στην οικονομία. Εκεί άρχισε ένας πρωτοφανής αγώνας δρόμου για την "επιτυχία" και αυτό διέλυσε στην πραγματικότητα την "προοδευτική" παράταξη. Χάθηκε η οργάνωσή της και η συνοχή της. Ο καθένας έτρεχε για την "πάρτη" του και όσο βαστούσαν τα πόδια του. Χάθηκαν όλα όσα τους χαρακτήριζαν και προπάντων η συντροφικότητα. Αυτοί, που από βενιζελικοί εμφανίστηκαν ως προοδευτικοί, άλλαξαν και πάλι ταυτότητα. Από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα θα λέγονταν "εκσυγχρονιστές". Στην πραγματικότητα έγινε αυτό, το οποίο λέμε ευφυολογώντας ..."Έμπρός προς τα πίσω". Οι "εκσυγχρονιστές" στην πραγματικότητα ήταν φιλελεύθεροι και αυτός δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ήταν ο βασικός και βέβαια ο ιστορικός χαρακτηρισμός των βενιζελικών. Επιστροφή στις "ρίζες" τους ήταν ο φιλελευθερισμός τους. Επιστροφή όμως κατά μόνας, ενώ η ασφάλειά τους απαιτούσε συλλογικές άμυνες.

Αυτό προφανώς δεν τους απασχολούσε ιδιαίτερα, εφόσον ήταν και αισθάνονταν πανίσχυροι. Από τη στιγμή που έλεγχαν απόλυτα καί τα δύο κόμματα, στην πραγματικότητα έγιναν υπερκομματικοί παράγοντες ...Έγιναν οι υπεράνω κομμάτων ιδιοκτήτες της χώρας ...Έγιναν οι "θεοί" της χώρας — και οι "θεοί", εκτός των άλλων, έχουν μακριά και μεγάλα χέρια. Οι "θεοί" δεν μοιράζονται τίποτε με τους κοινούς θνητούς. Γίνονται κυρίαρχοι των χώρων τους. Έτσι συνέβη και μ' αυτούς ...Άλλος έγινε ο εθνικός μας εκδότης ...Άλλος έγινε ο εθνικός μας προμηθευτής ...Άλλος έγινε ο εθνικός μας εργολάβος ...Άλλος έγινε ο εθνικός μας αερομεταφορέας ...Άλλος έγινε ο εθνικός μας τραπεζίτης κλπ.. Όλοι κινούνταν σε αυτά τα "θεϊκά" επίπεδα. Όποιος και να κυβερνούσε, σε αυτούς θα έκανε "σπονδές" δισεκατομμυρίων.

Αυτά τα δισεκατομμύρια τώρα πληρώνουμε. Γιατί; Γιατί αυτά μας έβαλαν στο ΔΝΤ. Όταν λέμε δηλαδή ότι οι διαπλεκόμενοι "έφαγαν" δισεκατομμύρια, σε αυτά τα χρέη αναφερόμαστε. "Έφαγαν" χρήματα, τα οποία δεν υπήρχαν. Χρήματα, τα οποία τα πήραν από τους διεθνείς τοκογλύφους μέσω των δικών τους τραπεζών. Αυτά τα χρήματα μετατρέπονται σταδιακά σε δημόσια χρέη, εφόσον ανά τακτά χρονικά διαστήματα το κράτος "στηρίζει" τις τράπεζες και άρα παίρνει τα χρέη των ιδιοκτητών τους και τα "φορτώνει" στον λαό. Με αυτόν τον "μαγικό" τρόπο ένας λαός κατά κανόνα λιτοδίαιτος και περιορισμένος —και ως εκ τούτου χωρίς μεγάλα ιδιωτικά χρέη— βρέθηκε να είναι ο χρεοκοπημένος περίγελος του Πλανήτη.

Τα πάντα ήταν μεθοδευμένα από την αρχή να γίνουν έτσι ...Προμελετημένο ήταν το έγκλημα. Οι διαπλεκόμενοι φόρτωναν με χρέη τις τράπεζές τους, γιατί γνώριζαν ότι την κρίσιμη ώρα θα τα φόρτωναν στο κράτος και άρα στον λαό. Πλούτιζαν εις βάρος των τραπεζών τους, γιατί γνώριζαν πού θα καταλήξει ο λογαριασμός. Απλά πράγματα. Προκειμένου οι βενιζελικοί να γίνουν μεγιστάνες, έβαζαν το κράτος να κάνει μεγάλα έργα με δικές τους "ψευδοχρηματοδοτήσεις" και βέβαια με άπειρα δανεικά. Υπό την καθοδήγηση των διεθνών τοκογλύφων το έβαζαν να εκδίδει ομόλογα με τα οποία πλήρωνε και τους ίδιους.

Αυτά τα ομόλογα πρέπει να πληρωθούν τώρα, για να διατηρήσουν όλοι αυτοί τα αλλοτινά τους κέρδη που μετατράπηκαν στις σημερινές τους περιουσίες. Αυτά τα ομόλογα είναι η περιουσία του μεγιστάνα Λάτση, του Μπόμπολα ή του Κόκκαλη ή του οποιουδήποτε άλλου. Αν δεν πληρωθούν αυτά τα ομόλογα, αυτοί απλά θα καταστραφούν. Αυτοί θα είναι οι πραγματικοί μεγανεόπτωχοι της χώρας. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, οι δικές τους ιδιωτικές περιουσίες είναι η ρευστοποίηση της ίδιας της χώρας.

Αυτη η "ρευστοποίηση" της χώρας ήταν εξ αρχής ο στόχος τους. Πάνω στην "αξία" της χώρας έκαναν τους σχεδιασμούς τους. Γι' αυτόν τον λόγο οι βενιζελικοί μεγιστάνες έβαζαν το κράτος να υποθηκεύει τον εαυτό του, για να τους δίνει "έργα". Τους πλήρωνε με ομόλογα, τα οποία οι ίδιοι έπαιρναν σαν "επενδυτικά" προϊόντα στις δικές τους τράπεζες, προκειμένου να συνεχίσουν να κλέβουν ...Τα ομόλογα, τα οποία οι ίδιοι γνώριζαν ότι είναι κενά περιεχομένου, αν σε κάποια στιγμή δεν ξεπουληθεί το ίδιο το κράτος. Τώρα αυτά τα ομόλογα πρέπει να πληρωθούν, για να μην καταστραφούν οι κάτοχοί τους ...οι κάτοχοί τους, που είναι οι διεθνείς τοκογλύφοι και η τοπική βενιζελική Διαπλοκή.

Προκειμένου να πληρωθούν αυτά τα ομόλογα, μας οδηγούν στην καταστροφή. Γι' αυτόν τον λόγο και μας τρομοκρατούν μέσα από τα δικά τους ΜΜΕ. Φοβούνται να μην αντιδράσει ο λαός στη λεηλασία του. Να ξεπουλήσει τα πάντα ο ελληνικός λαός, προκειμένου τα ομόλογα, τα οποία έχει στην κατοχή της η βενιζελική συμμορία, να γίνουν ευρώ ...Πραγματικά ευρώ. Να σωθούν αυτοί, ξεπουλώντας το κράτος. Γι' αυτόν τον λόγο μάς "έσπρωξαν" στο ΔΝΤ. Γι' αυτόν τον λόγο ο Παπανδρέου του βενιζελικού ΠΑΣΟΚ την ίδια ώρα που έλεγε στον λαό "λεφτά υπάρχουν", συζητούσε με το ΔΝΤ. Γι' αυτόν τον λόγο "φούσκωναν" τα ελλείμματα. Γι' αυτόν τον λόγο έπαιζαν μέσα από την ίδια την Τράπεζα της Ελλάδας τα παιχνίδια τους εις βάρος των κρατικών ομολόγων.

Όλα αυτά έγιναν, γιατί, σε συνεργασία με τους διεθνείς τοκογλύφους, ήθελαν να ρίξουν την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό στην "πυρά" ...Στην "πυρά" που θα τον κατέστρεφε, αλλά θα έσωζε τις τράπεζές τους ή τις κατασκευαστικές τους εταιρείες.

Σε αυτήν την αποστολή της καταστροφής της χώρας και της τρομοκράτησης του λαού τούς εξυπηρετεί το παιδοβούβαλο από τη Θεσσαλονίκη ...Αυτός, που κάνει όλα τα εγκλήματα εις βάρος του λαού ...Αυτός, που κάθε λίγο και λιγάκι μας "σώζει" ...Αυτός, που παρανόμως φόρτωσε με φόρους τους λογαριασμούς της ΔΕΗ και στην πραγματικότητα εκβιάζει μια ολόκληρη κοινωνία με το ρεύμα που αυτή έχει ανάγκη για την επιβίωσή της ...Ο βουλιμικός προικοθήρας, που "πονάει" τον λαό. Αυτό το αναίσθητο κτήνος βάζει για άλλη μια φορά "πλάτη", προκειμένου να του δώσουν την εξουσία.

Όμως, αυτά όλα δεν είναι πλέον τζάμπα γι' αυτούς. Γιατί; Γιατί τα χρεώνεται το δικό τους "μαγαζί". Δεν μπορούσαν να τα χρεώσουν στη Δεξιά, γιατί δεν είχε δύναμη η Δεξιά να παραδώσει τη χώρα στους τοκογλύφους. Αναγκαστικά τα χρεώνεται το δικό τους το "μαγαζί" και άρα το ΠΑΣΟΚ. Τώρα, που η κατάσταση έχει φτάσει στα όρια και βλέπουν τη φθορά να τους απειλεί, είναι αναγκασμένοι να διορθώσουν ό,τι μπορεί να διορθωθεί. Η βασική τους μέριμνα είναι να σώσουν πάση θυσία το ΠΑΣΟΚ. Τον βασικό "πυρήνα" της βενιζελικής Μεταπολίτευσης. Γι' αυτόν τον λόγο έχουν βάλει στο παιχνίδι της προστασίας και τον Σαμαρά. Τον Σαμαρά, τον οποίον ελέγχουν απόλυτα, εφόσον ο ίδιος, παρά τη μακροχρόνια "κατάψυξή" του, ήταν από τους πρώτους που "υπέγραψαν", για να φτάσουμε σε αυτήν την κατάσταση. Το "βρόμικο" '89, που μας οδήγησε σε αυτήν την αθλιότητα, δεν ήταν "βρόμικο" μόνον για τον Μητσοτάκη, αλλά και για τον Σαμαρά.

Γι' αυτόν τον λόγο τώρα "κρύβεται", κάθε φορά που απειλείται το ΠΑΣΟΚ ...Κάθε φορά που απειλείται η "ναυαρχίδα" του βενιζελισμού και άρα και η δική του ασφάλεια. Γι' αυτόν τον λόγο κάθεται σαν όρθιο βλακόμετρο και είναι έτοιμος να υπογράψει ό,τι του βάζουν μπροστά του ..."Καρότσι" τον πάνε. Φοβούνται μήπως "λυγίσει" κάτω από την πίεση της Δεξιάς και αντιδράσει ...Της Δεξιάς, η οποία αντικειμενικά δεν έχει επωφεληθεί σε έναν ανάλογο βαθμό και δεν έχει λόγο να στηρίζει το ΔΝΤ και την τρόικα. Γι' αυτόν τον λόγο τού φόρτωσαν τους γνωστούς βενιζελικούς "μπράβους". Τον Μιχελάκη, που ήταν δουλικό των βενιζελικών και διευθυντής του βασικού καναλιού τους. Για τον ίδιο λόγο τού φόρτωσαν και τον γιο του Ψυχάρη ...Μιλάμε για το απόλυτο δούλεμα της αυθεντικής Δεξιάς ...Ο απόλυτος ορισμός των κερατάδων, που δεν σταμάτησαν ποτέ να τρώνε "ξύλο".

Χάρη σε αυτόν τον Σαμαρά έχουν "δεμένη" τη Δεξιά και δεν μπορεί ν' αντιδράσει. Φοβούνται την αντίδρασή της, γιατί ισχύει αυτό, το οποίο είπαμε παραπάνω. Ναι μεν έχει θεωρητική συμμετοχή στο σύνολο των ολέθριων αποφάσεων, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχει δικούς της ανθρώπους μπλεγμένους στην προδοσία. Δεν περίσσευαν "μερίδια" για δεξιούς και οι βενιζελικοί ήταν πολύ άπληστοι για να δώσουν τέτοια. Γι' αυτόν τον λόγο οι δεξιοί, οι οποίοι εμπλέκονται στο σημερινό έγκλημα, δεν είναι οικονομικοί παράγοντες. Όποιοι δεξιοί εμφανίζονται "μπλεγμένοι" σε διάφορα "κόλπα", είναι σχεδόν στο σύνολό τους πολιτικοί και "σύντροφοι" του Μητσοτάκη ...Σύντροφοι τύπου Σαμαρά, Σουφλιά, Χατζηγάκη κλπ.. Γι' αυτόν τον λόγο δεν θέλουν με τίποτε εκλογές. Δεν θέλουν ν' αφήσουν τη Δεξιά να χειριστεί τα πράγματα με τους δανειστές μας και μάλιστα με έναν αδύναμο αρχηγό, όπως ο Σαμαράς. Με τη σημερινή άτυπη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διευθετούν τα ζητήματα που τους ενδιαφέρουν και με τη συνενοχή του Σαμαρά —και άρα και της Δεξιάς— ξεπουλάνε τη χώρα.

Στο μεταξύ η προπαγάνδα "τρέχει". Την ώρα που ο μοιραίος και βενιζελικός Γιωργάκης τρέχει στο Ισραήλ, προκειμένου —ως Εβραίος— να ζητήσει παρεμβάσεις και "προστασία" από τους ομοίους του, στο ΠΑΣΟΚ τρέχουν οι διεργασίες για τη διαδοχή. Τελευταίο "φρούτο", που είδαμε, ήταν η συνεργασία των "συνταγματολόγων". Των αγράμματων, άσχετων και ακατάρτιστων πασοκολόγων, εφόσον, από τότε που υπάρχουν καί οι δύο, δεν ασχολούνται με τίποτε άλλο πέρα από το ΠΑΣΟΚ. Συνταγματολόγος ο βουλιμικός "μπακατσελολόγος" και συνταγματολόγος ο "σύντροφος" του μακαρίτη του Φιντέλ στο στούντιο του Τριανταφυλλόπουλου. Συνταγματολόγος αυτός, που είναι υπεύθυνος για όλα τα συνταγματικά εγκλήματα του ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο. Συνταγματολόγος αυτός, που μας απείλησε με "μακελειό" σε περίπτωση που η "ανεξάρτητη" Δικαιοσύνη κάνει το καθήκον της απέναντι στον Γιωργάκη.

...Τα "παιδιά" του Τσάτσου, όπως μας είπε νοσταλγικά και σχεδόν "δακρύβρεχτα" ο γνωστός Βερύκιος. Το γνωστό μίσθαρνο και παντελώς αγράμματο φερέφωνο του ΠΑΣΟΚ και της αμερικανικής πρεσβείας. Αυτός, ο οποίος πρώτος από όλους τους δημοσιογράφους διέκρινε το "βαρύ" βιογραφικό του Παπαδήμου, ήταν εκείνος που έσπευσε να "χαιρετήσει" τη μεγάλη "συνεργασία" των συνταγματολόγων. Αυτός, ο οποίος βιάστηκε να μας διαφημίσει σαν "επιστήμονες" τα παιδιά του "επιστήμονα".

Να θυμίσουμε στον αναγνώστη ποιος είναι ο "επιστήμονας" Τσάτσος, τον οποίο ο Βερίκιος τον εμφανίζει σαν "εγγύηση" της ποιότητας των ανδρών; Ο Τσάτσος είναι ένα από τα κλασικότερα και αντιπροσωπευτικότερα είδη του συμφεροντολογικού βενιζελισμού και της "απατηλής" Μεταπολίτευσης. Γόνος βενιζελικών, ο οποίος ήταν καί με τον "χωροφύλαξ" καί με τον "αστυφύλαξ". Ο πατέρας του παρίστανε τον βενιζελικό κοντά στον Παπανδρέου και ο θείος του τον δεξιό στενό συνεργάτη του Καραμανλή. Ο ίδιος ήταν ένα γνήσιο "μήλο" της καλής "φυτείας", εφόσον "κάτω" από όλους περνούσε καλά. Έζησε με τη δόξα του "αντιστασιακού", που στην πραγματικότητα μάλλον συνεργάστηκε με τη Χούντα, αν σκεφτούμε την οργή του Παναγούλη.

Αυτός ήταν πιθανότατα η πρόφαση —και όχι βεβαίως η αιτία— που η αμερικανική πρεσβεία "εκτέλεσε" τον Παναγούλη. Τον Τσάτσο κατηγορούσε ως προδότη και ως συνεργάτη της Χούντας ο Παναγούλης. Στοιχεία εναντίον τού Τσάτσου θα έβγαζε στη δημοσιότητα, όταν τον έβγαλαν από τη "μέση". Αυτό, ειδικά εκείνη την εποχή, ήταν ό,τι χειρότερο μπορούσε να συμβεί στους Αμερικανούς. Γι' αυτόν τον λόγο τούς θεωρούμε υπεύθυνους για τον θάνατό του. Τον Παναγούλη, δηλαδή, δεν τον "έφαγε" ο Τσάτσος, αλλά αυτοί οι οποίοι είχαν επενδύσει σε "Τσάτσους" και έβλεπαν να κινδυνεύει η επένδυσή τους.

Απλά πράγματα. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ντετέκτιβ, για να καταλάβει τι συνέβη. Δεν χρειάζεται να βλέπεις τη γάτα, για να καταλάβεις ότι γάτα είναι αυτό που νιαουρίζει στη σκεπή. Στην "αυγή" της περιόδου, την οποία οι Αμερικανοί είχαν σχεδιάσει με τόση μεγάλη προσοχή, θα ήταν καταστροφικό να άνοιγε ο Παναγούλης μια "θηλιά" στο "πλεκτό" τους ...Να αποδείκνυε ότι ο Τσάτσος ήταν χαφιές της Χούντας και από εκεί και πέρα να ξεκινούσε μια "χιονοστιβάδα" αποκαλύψεων και για άλλα πρόσωπα-επενδύσεις, τα οποία οι Αμερικανοί είχαν έτοιμα για να "μεσουρανήσουν" στην αμερικανική Μεταπολίτευση. Μισό αιώνα κόπου, δολοφονιών, συνομωσιών και μυστικών συνεργασιών απειλούσε ν' αποκαλύψει ο Παναγούλης. Αυτό οι Αμερικανοί ήταν αδύνατον να το επιτρέψουν να συμβεί. Εξαιτίας τους χάσαμε τον Παναγούλη, αλλά βρήκαμε όνομα για έναν σταθμό του Μετρό.

Με αυτά τα "υλικά" προσπαθούν οι βενιζελικοί να σώσουν τους εαυτούς τους, θυσιάζοντας τη χώρα. Ο χρόνος όμως "τρέχει" και είναι βέβαιον ότι δεν θα προλάβουν. Ο κόσμος όλος καταρρέει και μαζί με αυτόν απειλούνται και τα αφεντικά τους ...Τα έξωθεν αφεντικά τους ...Τα αφεντικά, που, αν δεν προλάβουν να τους προστατεύσουν, θα έχουμε άσχημες εξελίξεις. Είναι απομονωμένοι, σεσημασμένοι και ο λαός τόσο βαθιά πληγωμένος, που δεν θα τους συγχωρέσει τίποτε ...Ο "λαουτζίκος", για να θυμηθούμε την άποψη κάποιων "πετυχημένων" βενιζελικών της Μεταπολίτευσης.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο - ΕΑΜ Β’

http://eamb-ydrohoos.blogspot.com


ΥΓ.


Στο επόμενο κείμενο θα εξηγήσουμε την τεράστια "επιτυχία" των σταλινικών μέσα στη βενιζελική Μεταπολίτευση. Κάτι περίεργο πρέπει να συνέβη, για να υπάρχει αυτός ο "έρωτας" ..."Έρωτας" ανεξήγητος, αν σκεφτεί κάποιος ότι οι βενιζελικοί αντιπαθούσαν τους "επαναστάτες" ΚΚΕδες πιο πολύ και απ' ό,τι τους μισούσαν οι φιλομοναρχικοί σε κάποιες φάσεις της νεότερής μας ιστορίας. Κάτι έγινε και αυτό το μίσος μεταπολεμικά μετατράπηκε σε "έρωτα" ...Αναγκαστικό και σχεδόν εκβιαστικό "έρωτα", αν σκεφτεί κάποιος ότι οι σταλινικοί τύπου Κόκκαλη, Ψυχάρη ή Μπόμπολα, σχεδόν απαίτησαν την "επιτυχία" τους μέσα στη Μεταπολίτευση. Γνώριζαν για τους βενιζελικούς κάτι που διαφεύγει σε όλους τους υπολοίπους; Μήπως τους εκβίασαν για κάτι που δεν γνωρίζουμε;

στις  

πηγη