Νέοι Μεταρρυθμιστές

 Αθήνα, 21 Μαρτίου 2012

 

5 Επικίνδυνα Παραμύθια και 1 Ενοχλητική Αλήθεια

Τα παραμύθια είναι για μικρά παιδιά, οι μύθοι για μεγάλα και οι παραβολές για εκείνους που επιθυμούν να σκεφθούν λιγότερο για να καταλάβουν περισσότερα.

Η συζήτηση για το μέγεθος του ελλείμματος του 2009 δεν είναι τίποτα άλλο από μια ακόμα προσπάθεια του εθνοσοσιαλιστικού μπλοκ της δραχμής να διατηρήσει τις σημερινές δομές της οικονομίας και, συνεπώς, της κοινωνίας που

μας οδήγησαν στην καταστροφή. Φτιάχνουν παραμύθια που, κανονικά, μόνο γέλιο θα προκαλούσαν, όμως σε συνθήκες κρίσης μπορούν να αποδειχθούν επικίνδυνα γιατί αν δεν κάνουμε τη σωστή διάγνωση για τις αιτίες που μας οδήγησαν στην καταστροφή, τότε είμαστε καταδικασμένοι στον αφανισμό. Είναι δυστύχημα ότι ο Α. Σαμαράς υποκύπτει για άλλη μια φορά στον φασίζοντα λαϊκισμό εφημερίδων όπως η «Δημοκρατία» και υιοθετεί επικίνδυνα παραμύθια αντί για τις λυτρωτικές αλήθειες.

Παραμύθι	Αλήθεια
Το έλλειμμα του 2009 αυξήθηκε τεχνητά από την ΕΛΣΤΑΤ για να μπει η Ελλάδα στο μηχανισμό στήριξης.	Η αναθεώρηση του ελλείμματος έγινε το φθινόπωρο του 2010 όταν η Ελλάδα ήταν ήδη στο μηχανισμό στήριξης και δεν ήταν τίποτα άλλο από την πλήρη υιοθέτηση της μεθοδολογίας της Eurostat για να πάψουν να αποτελούν ευρωπαϊκό ανέκδοτο τα greek statistics των κ.κ. Καραμανλή, Αλογοσκούφη, Παπαθανασίου και Κοντοπυράκη. Ας μην ξεχνάμε ότι τα greek statistics έγιναν διάσημα εξαιτίας της τεχνητής αύξησης του ελλείμματος το 2004 από τον Κ.Καραμανλή με την μεταφορά των πληρωμών για όπλα στο έτος παραγγελίας και όχι στο έτος παραλαβής, καθώς και της τεχνητής αύξησης του ΑΕΠ με την συμπερίληψη της πορνείας!
Εάν είχαν ληφθεί περιοριστικά μέτρα πιο νωρίς, θα είχε αποφευχθεί η υπαγωγή στο μηχανισμό στήριξης.	Μια οικονομία, η οποία είχε στο τέλος του 2009 ταυτόχρονο διψήφιο έλλειμμα και στο δημοσιονομικό και στο εξωτερικό ισοζύγιο (δηλαδή και ξοδεύει περισσότερα απ’ όσα εισπράττει και εισάγει πολύ περισσότερα από όσα εξάγει) ενώ είναι και σε καθεστώς νομισματικής ένωσης (δηλαδή δεν έχει τη δυνατότητα της μονομερούς υποτίμησης του νομίσματος της), δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει αποδεκτός δανειζόμενος από τις αγορές επειδή θα έπαιρνε κάποια περιοριστικά μέτρα (μείωση μισθών και συντάξεων, επιβολή αυξημένης φορολογίας) μερικές εβδομάδες ή μερικούς μήνες νωρίτερα. Κοινώς, οι κερδοσκόποι δεν είναι μ…….ς.
Έπρεπε στα τέλη του 2009 και στις αρχές του 2010 η χώρα να υπερδανειστεί (όσο είχε ακόμα πρόσβαση στις αγορές) ώστε να μειώσει τις δανειακές ανάγκες για τους επόμενους μήνες και έτσι να μην μπούμε στο ΔΝΤ.	Αυτό ακριβώς έκανε η κυβέρνηση της ΝΔ από την αρχή του 2009 ως τον Σεπτέμβριο και απλά φούσκωσε ακόμα περισσότερο τα ελλείμματα, αυτό έκανε και η Πορτογαλία πριν την υπαγωγή της στον αντίστοιχο μηχανισμό αλλά δεν τον απέφυγε. Πιστεύει στ’ αλήθεια κάποιος ότι θα μπορούσε η Ελλάδα να δανειστεί πχ 25 δις € σε κάποια χρονική στιγμή που θα έληγε ένα ομόλογο  αξίας 10 δις €; Και αν υποθέσουμε ότι θα μπορούσε για μια φορά να το κάνει, θα ήταν σε μόνιμη νιρβάνα οι δανειστές  ώστε να μην καταλάβουν ότι υπάρχει κάτι άλλο από πίσω; Υπάρχει κάποιος ο οποίος έχει χρέος σε μια τράπεζα 100€ και πάει να το αναχρηματοδοτήσει, αλλά ζητάει 250€; Και υπάρχει κάποια τράπεζα ή κάποιος δανειστής στον κόσμο που δεν θα ρωτήσει ή δεν θα ψάξει να μάθει γιατί θέλει ο δανειζόμενος τα 250€; Να το πούμε άλλη μια φορά: οι κερδοσκόποι δεν είναι μ……ς.
Ο Παπανδρέου ήθελε να μας βάλει επίτηδες στο ΔΝΤ γι’ αυτό δεν πήρε χρήματα από τους Κινέζους και τους Ρώσους που ήταν οι μόνοι που ήθελαν να μας δανείσουν με μηδενικά επιτόκια.	Εδώ αποδεικνύεται περίτρανα ότι ακόμα και το σύμπαν μπορεί να έχει όρια, η ηλιθιότητα ποτέ. Οι Κινέζοι δεν αγόραζαν ελληνικά ομόλογα ούτε την εποχή που βγαίναμε στις αγορές, διότι πρόκειται για σοβαρούς κομμουνιστές. Οι Ρώσοι όχι μόνο δεν μας δάνειζαν αλλά υπονόμευσαν την εθνική μας προσπάθεια αρνούμενοι μέχρι τέλους να συναινέσουν στην αποδέσμευση των χρημάτων από το ΔΝΤ. Αν είχε επιβληθεί η άποψη των Ρώσων, σήμερα η Ελλάδα θα ήταν χρεοκοπημένη. Όσο και αν όλοι οι εθνοσοσιαλιστές του μπλοκ της δραχμής το αρνούνται, η αλήθεια είναι ότι οι μόνοι που μας δανείζουν πια, είναι οι λαοί της Ευρώπης και το ΔΝΤ.
Οι δηλώσεις Παπανδρέου περί χώρας με συστημική διαφθορά και οι δηλώσεις Παπακωνσταντίνου περί Τιτανικού είναι οι αιτίες που μας οδήγησαν στο Μνημόνιο.	Πάλι θεωρούμε την παγκόσμια οικονομική κοινότητα μια παρέα άσχετων που άγεται και φέρεται από δηλώσεις ελλήνων αξιωματούχων. Είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς ότι οι ξένοι περίμεναν τον Παπανδρέου για να μάθουν για την έκταση και την ένταση της διαφθοράς στην Ελλάδα και το πόσο αρνητικά επιδρά στην οικονομική δραστηριότητα; Οι κερδοσκόποι δεν είναι δημοσιογράφοι του Κολωνακίου που μιλούν για τα πάντα χωρίς να έχουν διαβάσει τίποτα. Ποιος ξεχνά τις αλλεπάλληλες εκθέσεις του ΟΟΣΑ και της Διεθνούς Διαφάνειας που ανέφεραν ακριβώς αυτή την πραγματικότητα με πολύ περισσότερες λεπτομέρειες; Ποιος ξεχνά τον Καραμανλή να αποκαλεί τον Σημίτη αρχιερέα της διαπλοκής και να κουνά κάθε χρόνο τις εκθέσεις της Διεθνούς Διαφάνειας μέσα στη Βουλή; Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου μίλησαν για κάτι που ήξεραν όλοι γιατί αν έλεγαν άλλα, θα έδιναν το μήνυμα ότι δεν ξέρουν τι τους γίνεται, κι όταν ο καπετάνιος δεν ξέρει τι του γίνεται, το καράβι δεν έχει ελπίδα να ξεκολλήσει από τα βράχια.

Το σύντομο αυτό απάνθισμα επικίνδυνων παραμυθιών έχει ένα μόνο στόχο: να μας πείσει ότι το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας ήταν παροδικό και όχι διαρθρωτικό και μακροχρόνιο. Δηλαδή ότι το πρόβλημα ήταν δυο δηλώσεις του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Οικονομικών και όχι ότι η ελληνική οικονομία δεν παρήγε αρκετό πλούτο και γι’ αυτό ζούσε με δανεικά. Η πορεία της ελληνικής οικονομίας, δυστυχώς, δεν «έτυχε», πέτυχε…

Είναι, όμως, ενοχλητική αλήθεια ότι στην πορεία προς την υπαγωγή στον Μηχανισμό Στήριξης αλλά και μετά από αυτήν, έγιναν πολλά και σοβαρά λάθη. Σ’ αυτά θα επανέλθουμε στο μέλλον γιατί τώρα προέχει ο πόλεμος κατά της βλακείας.