[ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΛΑΡΗΣ] Συνέντευξη στη Real.gr για τις αποδοχές στον Ιδιωτικό τομέα
Δεν χρειάζονται ιδιαίτερα στοιχεία για να υποστηριχθεί το προφανές, ότι αρκετοί εργοδότες, ακολουθώντας τις δυνατότητες που δίνει το νέο νομοθετικό πλαίσιο, έχουν προχωρήσει σε μισθολογικές μειώσεις. Τα στοιχεία του Σ.ΕΠ.Ε. επικυρώνουν αυτή την πτωτική τάση, καθώς βλέπουμε ότι ήδη, μετά τις 14 Φεβρουαρίου 2012, έχουν συναφθεί 87 επιχειρησιακές συμβάσεις, οι οποίες αφορούν 3.561 εργαζόμενους και η μέση μείωση μισθών είναι 21,14%, ενώ η υψηλότερη μείωση άγγιξε το 35%. Ωστόσο, για πολύ περισσότερους εργαζόμενους, 21.486 στον αριθμό, υπήρξαν μειώσεις με ατομικές συμβάσεις εργασίας με βάση το ν. 4046/12, που κατά μέσο όρο είναι της τάξεως του 21,82%, ενώ έφτασαν και στο 28%. Το πώς θα κλείσει αυτή η μείωση στο τέλος του χρόνου είναι κάτι το οποίο δεν πρέπει να βιαστούμε να προσδιορίσουμε, καθώς δεν ξέρουμε αν οι μέχρι τώρα μειώσεις ήταν ένα αρχικό κύμα και θα σταματήσουν κάπου εδώ ή αν οι εργοδότες είναι σε μια φάση περαιτέρω διερεύνησης των πιθανών μειώσεων στις οποίες μπορεί να προχωρήσουν. Ως απλή εκτίμηση θα λέγαμε ότι μέχρι το τέλος του έτους οι μειώσεις θα κλειδώσουν κάπου στο 25%.
Οι εργασιακές σχέσεις των παλαιών εργαζομένων πού πορεύονται κ. Γραμματέα;
Είναι εμφανές ότι υπάρχει μια στροφή προς τις ελαστικές μορφές εργασίας με τις μετατροπές συμβάσεων να έχουν τη τιμητική τους. Έτσι, έχουμε, για το Α΄ δίμηνο του 2012, 8.001 μετατροπές συμβάσεων από πλήρους απασχόλησης σε μερικής - εκ των οποίων ένα ποσοστό 51,30% αφορά 4ωρη απασχόληση. Από πλήρους απασχόλησης μετετράπησαν σε εκ περιτροπής με συμφωνία εργαζόμενου και εργοδότη 5.492 συμβάσεις - όπου σε ποσοστό 54,44% έχει συμφωνηθεί 4ήμερη απασχόληση - και 2.816 μετετράπησαν σε εκ περιτροπής με μονομερή απόφαση του εργοδότη –πάλι με την 4ήμερη απασχόληση να πλειοψηφεί σε ποσοστό 60%. Ωστόσο, δεν λείπουν και τα ποσοστά εκείνα που έχουμε μετατροπή εργασίας κατ’ ουσίαν σε μη εργασία, με μία μέρα απασχόληση την εβδομάδα (σε ποσοστό 2,82% με σύμφωνη γνώμη και 1,87% με μονομερή απόφαση) ή με 3ωρη μερική απασχόληση σε ποσοστό 2%. Παρ’ όλα αυτά, και για να μη διαχέεται πανικός, η συντριπτική πλειοψηφία τον εργαζομένων στην Ελλάδα, περί το 86%, εξακολουθούν να εργάζονται με πλήρες ωράριο.
Σε επίπεδο μισθών όσοι εργαζόμενοι προστατεύονται, και για όσο διάστημα προστατεύονται, από τις κλαδικές τους ή άλλες συμβάσεις, δεν έχουν κάποιο λόγο να ανησυχούν στην παρούσα φάση. Το ζητούμενο είναι να υπάρξει ο απαιτούμενος χρόνος και ο κατάλληλος τρόπος ώστε να «εκτονωθούν» τα αδιέξοδα στα οποία έχει περιέλθει η αγορά εργασίας και η ελληνική οικονομία γενικότερα. Είναι σίγουρο ότι όσο δεν κοιτάμε μπροστά, σε αναπτυξιακές προοπτικές, σε δημιουργικά μοντέλα και σε νέες μεθόδους προόδου, η συζήτηση θα περιστρέφεται συνέχεια γύρω από μειώσεις και ανασφάλεια. Πρέπει να κοιτάξουμε με μια δημιουργική ματιά μπροστά από όλα αυτά, ώστε η πορεία του συνόλου της κοινωνίας μας να είναι πιο σταθερή και ασφαλής.
Για τους νέους δεν χρειάζεται καν να ρωτήσω…
Και εδώ υπάρχει μια τάση προς τις ελαστικές μορφές εργασίας. Συγκεκριμένα, το πρώτο δίμηνο του 2012 σημειώνεται στις συμβάσεις πλήρους απασχόλησης μια μείωση ποσοστού της τάξεως του -26% σε σχέση με το 2011. Αντίθετα, στο σύνολό τους οι νέες συμβάσεις μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης φαίνονται να ενισχύονται αριθμητικά, καθώς τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 2012 αυξήθηκαν κατά 6% και 5% αντίστοιχα σε σχέση με το ίδιο διάστημα του 2011. Ωστόσο, ο μεγάλος βραχνάς παραμένει η ανεργία. Είναι μια πληγή που αιμορραγεί. Το σύγχρονο μεταναστευτικό κύμα ανθεί, με το καλύτερο έμψυχο υλικό μας να φεύγει στο εξωτερικό, προκειμένου να βρει δουλειά και αμοιβή με βάση τα προσόντα του. Θα πρέπει να αντιληφθούμε όλοι, διοικούντες και διοικούμενοι, ότι πρέπει να αποδεχθούμε την αλήθεια αφενός και να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε μια νέα αλήθεια αφετέρου. Οι νέοι θα πρέπει να γνωρίζουν καλά τα δικαιώματά τους και θα πρέπει να μην πέφτουν θύματα εκμεταλλευτικών εργοδοτικών προσεγγίσεων. Και η Πολιτεία θα πρέπει να δημιουργήσει τις αναπτυξιακές εκείνες προοπτικές που θα κρατήσουν το εργατικό δυναμικό που το επιθυμεί «εντός των πυλών».
Με την παραβατικότητα στους χώρους δουλειάς;
Παρά τις νόμιμες διεξόδους που έχουν δοθεί στην εργοδοτική πλευρά για μείωση του μισθολογικού της κόστους είναι αρκετοί οι εργοδότες που επιμένουν να παραβατούν. Η έλλειψη ρευστότητας έχει δημιουργήσει μια επιπλέον δυστοκία στη μη καταβολή δεδουλευμένων. Εμείς συνεχίζουμε να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας και να προσπαθούμε ως Επιθεώρηση Εργασίας εξαντλώντας τον ενημερωτικό και συμφιλιωτικό μας ρόλο, να στεκόμαστε με αυστηρότητα έναντι των εργοδοτών που παρανομούν, αυστηρότητα που εντείνεται ακόμα περισσότερο στις περιπτώσεις εκείνες εργοδοτών που θεωρούν ότι στη γενικότερη αναμπουμπούλα έχουν την ευκαιρία να κερδοσκοπήσουν εις βάρος κυρίως των εργαζομένων.
Για το δώρο του Πάσχα τι σας φοβίζει;
Δεν με φοβίζει κάτι! Γνωρίζω πολύ καλά ότι κάποιοι εργοδότες θα δηλώσουν αδυναμία να καταβάλλουν το δώρο Πάσχα ή θα σκαρφιστούν διάφορα σοφίσματα για να μη το καταβάλλουν. Οι Επιθεωρητές μας είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις όποιες καταγγελίες και να ανταποκριθούν στο ρόλο τους. Αν είναι κάτι το οποίο με προβληματίζει είναι η αποφασιστικότητα των εργαζομένων να απευθυνθούν στο ΣΕΠΕ, όπως και σε κάθε άλλη αρχή. Γενικώς, οι εργαζόμενοι έχουν μια φοβία να αποταθούν στις ελεγκτικές αρχές. Αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να ξεπεράσουν και σε αυτό προσπαθούμε να τους βοηθήσουμε κι εμείς.
Η μείωση των μισθών τι επιπτώσεις μπορεί να έχει στην οικονομία;
Είναι ένα πολυσύνθετο θέμα το πώς λειτουργούν οι μειώσεις των μισθών στην οικονομία. Ακόμα και αν φαίνεται ότι μπορεί να συνεισφέρουν στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας, κατά τη γνώμη μου, προκαλούν βραχυπρόθεσμη οικονομική ύφεση. Το εργατικό δυναμικό της χώρας είναι παράλληλα και το αγοραστικό δυναμικό της και είναι αυτονόητο ότι περικοπή μισθών ισούται με περικοπή αγορών, με ότι αυτό συνεπάγεται. Επίσης, η περικοπή μισθών ταυτίζεται με την περικοπή φορολόγησης και ασφαλιστικών εισφορών. Όλα αυτά εξουθενώνουν και τα κρατικά ταμεία. Συνεπώς, θα πω για άλλη μια φορά πως εάν η επώδυνη επιλογή των μειώσεων μισθών δεν συνδυαστεί άμεσα (χθές!!!) με τις δημιουργικές μεταρρυθμίσεις τότε θα μιλάμε για την λήξη του «παιχνιδιού» χωρίς να έχουμε πλέον τη δυνατότητα επανεκκίνησης νέας παρτίδας. (The game is over) Συνεπώς πρέπει να εντατικοποιήσουμε τη δουλειά μας προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης και της προόδου της πατρίδας μας εάν θέλουμε να «ανέβουμε πίστα».
Τι πρέπει να αλλάξει;
Η οπτική μας γωνιά. Ως ατόμων, ως Πολιτείας, ως χώρας. Πρέπει να επανακαθορίσουμε την ταυτότητά μας. Να εγκαταλείψουμε τις κακοδαιμονίες, τα λάθη και τα πάθη του παρελθόντος μας και να αξιοποιήσουμε κάθε θετική δύναμη. Να ανακαλύψουμε τις νέες μορφές ιδιωτικών και δημόσιων επενδύσεων, να στραφούμε προς την έρευνα και τη τεχνολογία, να θυμηθούμε τις άπειρες δυνατότητες της ελληνικής περιφέρειας, να εκσυγχρονίσουμε το δημόσιο τομέα, να ανανεώσουμε την πολιτική σκέψη. Είναι πολλά ακόμα αυτά που οφείλουμε να αλλάξουμε αλλά αυτό απαιτεί κατ’ ελάχιστο εθνική συνεννόηση και την συμπόρευση όλων εκείνων των δυνάμεων που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας μας, μια ευρωπαϊκή προοπτική βασισμένη στην αλληλεγγύη των λαών, την κοινωνική σύγκλιση και την βιώσιμη ανάπτυξη. Πρέπει να απεγκλωβιστούμε από το αρνητικό χθες και να κοιτάξουμε με αισιοδοξία και τόλμη το αύριο κατάματα.
Διαφορετικά κανείς δεν μπορεί να αποκλείει νέες αυτοκτονίες…
Το να σκοτώνει κανείς τον ίδιο του τον εαυτό, ή για να το πάω και παραπέρα, την ίδια του τη χώρα, δεν είναι λύση, δεν είναι παρακαταθήκη για το μέλλον, για τα παιδιά μας. Ας αγωνιστούμε τώρα, σήμερα, με όλες μας τις δυνάμεις, για να ορθοποδήσουμε. Ο ίδιος ο αγώνας είναι μια πρώτη νίκη.
Τι προβλήματα, αλήθεια, κ. Χάλαρη αντιμετωπίζει το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας;
Είναι πολλά, με κύριο πρόβλημα θα έλεγα την υποστελέχωση. Όταν πρωτοανέλαβα Ειδικός Γραμματέας του Σ.ΕΠ.Ε., οραματίστηκα και δούλεψα προς την κατεύθυνση της ουσιαστικής αναγέννησης του Σώματος. Ωστόσο, τα προβλήματα και τα εμπόδια ανθοφορούσαν. Η γραφειοκρατία, η φοβική αντιμετώπιση σε ριζικές αλλαγές, η εμμονή ορισμένων στην πεπατημένη και τέλος η οικονομική κρίση που ξέσπασε έκανε τα πράγματα πιο δύσκολα. Ακόμα και τα πιο αυτονόητα, που οι ίδιοι οι δανειστές μας ζήτησαν να συμπεριληφθούν στο Μνημόνιο, όπως η πλήρης στελέχωση του ΣΕΠΕ με εξειδικευμένο προσωπικό έχει παραμείνει, παρά τις αλλεπάλληλες οχλήσεις μας, κενό γράμμα. Όμως έχουμε κάνει και τεράστια βήματα. Εκεί που πραγματικά έχουμε σημειώσει αλματώδη πορεία - και για το οποίο αισθάνομαι ιδιαίτερα περήφανος - είναι ότι επιτέλους εξελίξαμε τεχνολογικά το ΣΕΠΕ. Αυτή τη στιγμή είμαστε σε ένα πολύ προχωρημένο στάδιο και εντός του μηνός, θα γίνει αντιληπτό από όλους, πολίτες και υπαλλήλους, ότι η Επιθεώρηση Εργασίας αφήνει πίσω της την εποχή της σφραγίδας και των ατελείωτων ουρών και μπαίνει σε μια σύγχρονη ψηφιακή εποχή, με δυνατότητες άμεσης και πλήρους εξυπηρέτησης, ενώ ταυτόχρονα απελευθερώνεται ένα μεγάλο κομμάτι επιθεωρησιακών δυνάμεων. Είναι μια απόδειξη ότι ακόμα και σε χαλεπούς καιρούς, το όραμα και η μεθοδικότητα καρποφορούν!
--
Ανάρτηση Από τον/την ΜΧΑΛΑΡΗΣ στο ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΛΑΡΗΣ τη 4/05/2012 10:12:00 πμ
Ο κ. Χάλαρης, παραθέτει στοιχεία σοκ, καθώς - όπως αναφέρει - μετά τις 14 Φεβρουαρίου έχουν συναφθεί 87 επιχειρησιακές συμβάσεις, οι οποίες αφορούν 3.561 εργαζόμενους και η μέση μείωση μισθών είναι 21,14%, ενώ η υψηλότερη μείωση άγγιξε το 35%. Για πολύ περισσότερους εργαζόμενους, 21.486 στον αριθμό, υπήρξαν μειώσεις με ατομικές συμβάσεις εργασίας κατά μέσο όρο της τάξεως του 21,82%, ενώ έφτασαν και στο 28%. Το πρώτο δίμηνο του 2012, είχαμε 8.001 μετατροπές συμβάσεων από πλήρους απασχόλησης σε μερικής-εκ των οποίων ένα ποσοστό 51,30% αφορά 4ωρη απασχόληση.
Για δε τους νέους το πρώτο δίμηνο του 2012 σημειώνεται στις συμββάσεις πλήρους απασχόλησης μείωση της τάξης του -26% σε σχέση με το 2011. «Εάν η επώδυνη επιλογή των μειώσεων μισθών δεν συνδυαστεί άμεσα (χθες!) , με τις δημιουργικές μεταρρυθμίσεις τότε θα μιλάμε για τη λήξη του «παιχνιδιού» χωρίς να έχουμε πλέον τη δυνατότητα επανεκκίνησης νέας παρτίδας» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Γενικός Γραμματέας του ΣΕΠΕ.
Ποια αλήθεια είναι η τάση των μισθών για φέτος; Τι μείωση θα υπάρξει μεσοσταθμιστικά στο τέλος του έτους;Δεν χρειάζονται ιδιαίτερα στοιχεία για να υποστηριχθεί το προφανές, ότι αρκετοί εργοδότες, ακολουθώντας τις δυνατότητες που δίνει το νέο νομοθετικό πλαίσιο, έχουν προχωρήσει σε μισθολογικές μειώσεις. Τα στοιχεία του Σ.ΕΠ.Ε. επικυρώνουν αυτή την πτωτική τάση, καθώς βλέπουμε ότι ήδη, μετά τις 14 Φεβρουαρίου 2012, έχουν συναφθεί 87 επιχειρησιακές συμβάσεις, οι οποίες αφορούν 3.561 εργαζόμενους και η μέση μείωση μισθών είναι 21,14%, ενώ η υψηλότερη μείωση άγγιξε το 35%. Ωστόσο, για πολύ περισσότερους εργαζόμενους, 21.486 στον αριθμό, υπήρξαν μειώσεις με ατομικές συμβάσεις εργασίας με βάση το ν. 4046/12, που κατά μέσο όρο είναι της τάξεως του 21,82%, ενώ έφτασαν και στο 28%. Το πώς θα κλείσει αυτή η μείωση στο τέλος του χρόνου είναι κάτι το οποίο δεν πρέπει να βιαστούμε να προσδιορίσουμε, καθώς δεν ξέρουμε αν οι μέχρι τώρα μειώσεις ήταν ένα αρχικό κύμα και θα σταματήσουν κάπου εδώ ή αν οι εργοδότες είναι σε μια φάση περαιτέρω διερεύνησης των πιθανών μειώσεων στις οποίες μπορεί να προχωρήσουν. Ως απλή εκτίμηση θα λέγαμε ότι μέχρι το τέλος του έτους οι μειώσεις θα κλειδώσουν κάπου στο 25%.
Οι εργασιακές σχέσεις των παλαιών εργαζομένων πού πορεύονται κ. Γραμματέα;
Είναι εμφανές ότι υπάρχει μια στροφή προς τις ελαστικές μορφές εργασίας με τις μετατροπές συμβάσεων να έχουν τη τιμητική τους. Έτσι, έχουμε, για το Α΄ δίμηνο του 2012, 8.001 μετατροπές συμβάσεων από πλήρους απασχόλησης σε μερικής - εκ των οποίων ένα ποσοστό 51,30% αφορά 4ωρη απασχόληση. Από πλήρους απασχόλησης μετετράπησαν σε εκ περιτροπής με συμφωνία εργαζόμενου και εργοδότη 5.492 συμβάσεις - όπου σε ποσοστό 54,44% έχει συμφωνηθεί 4ήμερη απασχόληση - και 2.816 μετετράπησαν σε εκ περιτροπής με μονομερή απόφαση του εργοδότη –πάλι με την 4ήμερη απασχόληση να πλειοψηφεί σε ποσοστό 60%. Ωστόσο, δεν λείπουν και τα ποσοστά εκείνα που έχουμε μετατροπή εργασίας κατ’ ουσίαν σε μη εργασία, με μία μέρα απασχόληση την εβδομάδα (σε ποσοστό 2,82% με σύμφωνη γνώμη και 1,87% με μονομερή απόφαση) ή με 3ωρη μερική απασχόληση σε ποσοστό 2%. Παρ’ όλα αυτά, και για να μη διαχέεται πανικός, η συντριπτική πλειοψηφία τον εργαζομένων στην Ελλάδα, περί το 86%, εξακολουθούν να εργάζονται με πλήρες ωράριο.
Σε επίπεδο μισθών όσοι εργαζόμενοι προστατεύονται, και για όσο διάστημα προστατεύονται, από τις κλαδικές τους ή άλλες συμβάσεις, δεν έχουν κάποιο λόγο να ανησυχούν στην παρούσα φάση. Το ζητούμενο είναι να υπάρξει ο απαιτούμενος χρόνος και ο κατάλληλος τρόπος ώστε να «εκτονωθούν» τα αδιέξοδα στα οποία έχει περιέλθει η αγορά εργασίας και η ελληνική οικονομία γενικότερα. Είναι σίγουρο ότι όσο δεν κοιτάμε μπροστά, σε αναπτυξιακές προοπτικές, σε δημιουργικά μοντέλα και σε νέες μεθόδους προόδου, η συζήτηση θα περιστρέφεται συνέχεια γύρω από μειώσεις και ανασφάλεια. Πρέπει να κοιτάξουμε με μια δημιουργική ματιά μπροστά από όλα αυτά, ώστε η πορεία του συνόλου της κοινωνίας μας να είναι πιο σταθερή και ασφαλής.
Για τους νέους δεν χρειάζεται καν να ρωτήσω…
Και εδώ υπάρχει μια τάση προς τις ελαστικές μορφές εργασίας. Συγκεκριμένα, το πρώτο δίμηνο του 2012 σημειώνεται στις συμβάσεις πλήρους απασχόλησης μια μείωση ποσοστού της τάξεως του -26% σε σχέση με το 2011. Αντίθετα, στο σύνολό τους οι νέες συμβάσεις μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης φαίνονται να ενισχύονται αριθμητικά, καθώς τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 2012 αυξήθηκαν κατά 6% και 5% αντίστοιχα σε σχέση με το ίδιο διάστημα του 2011. Ωστόσο, ο μεγάλος βραχνάς παραμένει η ανεργία. Είναι μια πληγή που αιμορραγεί. Το σύγχρονο μεταναστευτικό κύμα ανθεί, με το καλύτερο έμψυχο υλικό μας να φεύγει στο εξωτερικό, προκειμένου να βρει δουλειά και αμοιβή με βάση τα προσόντα του. Θα πρέπει να αντιληφθούμε όλοι, διοικούντες και διοικούμενοι, ότι πρέπει να αποδεχθούμε την αλήθεια αφενός και να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε μια νέα αλήθεια αφετέρου. Οι νέοι θα πρέπει να γνωρίζουν καλά τα δικαιώματά τους και θα πρέπει να μην πέφτουν θύματα εκμεταλλευτικών εργοδοτικών προσεγγίσεων. Και η Πολιτεία θα πρέπει να δημιουργήσει τις αναπτυξιακές εκείνες προοπτικές που θα κρατήσουν το εργατικό δυναμικό που το επιθυμεί «εντός των πυλών».
Με την παραβατικότητα στους χώρους δουλειάς;
Παρά τις νόμιμες διεξόδους που έχουν δοθεί στην εργοδοτική πλευρά για μείωση του μισθολογικού της κόστους είναι αρκετοί οι εργοδότες που επιμένουν να παραβατούν. Η έλλειψη ρευστότητας έχει δημιουργήσει μια επιπλέον δυστοκία στη μη καταβολή δεδουλευμένων. Εμείς συνεχίζουμε να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας και να προσπαθούμε ως Επιθεώρηση Εργασίας εξαντλώντας τον ενημερωτικό και συμφιλιωτικό μας ρόλο, να στεκόμαστε με αυστηρότητα έναντι των εργοδοτών που παρανομούν, αυστηρότητα που εντείνεται ακόμα περισσότερο στις περιπτώσεις εκείνες εργοδοτών που θεωρούν ότι στη γενικότερη αναμπουμπούλα έχουν την ευκαιρία να κερδοσκοπήσουν εις βάρος κυρίως των εργαζομένων.
Για το δώρο του Πάσχα τι σας φοβίζει;
Δεν με φοβίζει κάτι! Γνωρίζω πολύ καλά ότι κάποιοι εργοδότες θα δηλώσουν αδυναμία να καταβάλλουν το δώρο Πάσχα ή θα σκαρφιστούν διάφορα σοφίσματα για να μη το καταβάλλουν. Οι Επιθεωρητές μας είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις όποιες καταγγελίες και να ανταποκριθούν στο ρόλο τους. Αν είναι κάτι το οποίο με προβληματίζει είναι η αποφασιστικότητα των εργαζομένων να απευθυνθούν στο ΣΕΠΕ, όπως και σε κάθε άλλη αρχή. Γενικώς, οι εργαζόμενοι έχουν μια φοβία να αποταθούν στις ελεγκτικές αρχές. Αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να ξεπεράσουν και σε αυτό προσπαθούμε να τους βοηθήσουμε κι εμείς.
Η μείωση των μισθών τι επιπτώσεις μπορεί να έχει στην οικονομία;
Είναι ένα πολυσύνθετο θέμα το πώς λειτουργούν οι μειώσεις των μισθών στην οικονομία. Ακόμα και αν φαίνεται ότι μπορεί να συνεισφέρουν στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας, κατά τη γνώμη μου, προκαλούν βραχυπρόθεσμη οικονομική ύφεση. Το εργατικό δυναμικό της χώρας είναι παράλληλα και το αγοραστικό δυναμικό της και είναι αυτονόητο ότι περικοπή μισθών ισούται με περικοπή αγορών, με ότι αυτό συνεπάγεται. Επίσης, η περικοπή μισθών ταυτίζεται με την περικοπή φορολόγησης και ασφαλιστικών εισφορών. Όλα αυτά εξουθενώνουν και τα κρατικά ταμεία. Συνεπώς, θα πω για άλλη μια φορά πως εάν η επώδυνη επιλογή των μειώσεων μισθών δεν συνδυαστεί άμεσα (χθές!!!) με τις δημιουργικές μεταρρυθμίσεις τότε θα μιλάμε για την λήξη του «παιχνιδιού» χωρίς να έχουμε πλέον τη δυνατότητα επανεκκίνησης νέας παρτίδας. (The game is over) Συνεπώς πρέπει να εντατικοποιήσουμε τη δουλειά μας προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης και της προόδου της πατρίδας μας εάν θέλουμε να «ανέβουμε πίστα».
Τι πρέπει να αλλάξει;
Η οπτική μας γωνιά. Ως ατόμων, ως Πολιτείας, ως χώρας. Πρέπει να επανακαθορίσουμε την ταυτότητά μας. Να εγκαταλείψουμε τις κακοδαιμονίες, τα λάθη και τα πάθη του παρελθόντος μας και να αξιοποιήσουμε κάθε θετική δύναμη. Να ανακαλύψουμε τις νέες μορφές ιδιωτικών και δημόσιων επενδύσεων, να στραφούμε προς την έρευνα και τη τεχνολογία, να θυμηθούμε τις άπειρες δυνατότητες της ελληνικής περιφέρειας, να εκσυγχρονίσουμε το δημόσιο τομέα, να ανανεώσουμε την πολιτική σκέψη. Είναι πολλά ακόμα αυτά που οφείλουμε να αλλάξουμε αλλά αυτό απαιτεί κατ’ ελάχιστο εθνική συνεννόηση και την συμπόρευση όλων εκείνων των δυνάμεων που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας μας, μια ευρωπαϊκή προοπτική βασισμένη στην αλληλεγγύη των λαών, την κοινωνική σύγκλιση και την βιώσιμη ανάπτυξη. Πρέπει να απεγκλωβιστούμε από το αρνητικό χθες και να κοιτάξουμε με αισιοδοξία και τόλμη το αύριο κατάματα.
Διαφορετικά κανείς δεν μπορεί να αποκλείει νέες αυτοκτονίες…
Το να σκοτώνει κανείς τον ίδιο του τον εαυτό, ή για να το πάω και παραπέρα, την ίδια του τη χώρα, δεν είναι λύση, δεν είναι παρακαταθήκη για το μέλλον, για τα παιδιά μας. Ας αγωνιστούμε τώρα, σήμερα, με όλες μας τις δυνάμεις, για να ορθοποδήσουμε. Ο ίδιος ο αγώνας είναι μια πρώτη νίκη.
Τι προβλήματα, αλήθεια, κ. Χάλαρη αντιμετωπίζει το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας;
Είναι πολλά, με κύριο πρόβλημα θα έλεγα την υποστελέχωση. Όταν πρωτοανέλαβα Ειδικός Γραμματέας του Σ.ΕΠ.Ε., οραματίστηκα και δούλεψα προς την κατεύθυνση της ουσιαστικής αναγέννησης του Σώματος. Ωστόσο, τα προβλήματα και τα εμπόδια ανθοφορούσαν. Η γραφειοκρατία, η φοβική αντιμετώπιση σε ριζικές αλλαγές, η εμμονή ορισμένων στην πεπατημένη και τέλος η οικονομική κρίση που ξέσπασε έκανε τα πράγματα πιο δύσκολα. Ακόμα και τα πιο αυτονόητα, που οι ίδιοι οι δανειστές μας ζήτησαν να συμπεριληφθούν στο Μνημόνιο, όπως η πλήρης στελέχωση του ΣΕΠΕ με εξειδικευμένο προσωπικό έχει παραμείνει, παρά τις αλλεπάλληλες οχλήσεις μας, κενό γράμμα. Όμως έχουμε κάνει και τεράστια βήματα. Εκεί που πραγματικά έχουμε σημειώσει αλματώδη πορεία - και για το οποίο αισθάνομαι ιδιαίτερα περήφανος - είναι ότι επιτέλους εξελίξαμε τεχνολογικά το ΣΕΠΕ. Αυτή τη στιγμή είμαστε σε ένα πολύ προχωρημένο στάδιο και εντός του μηνός, θα γίνει αντιληπτό από όλους, πολίτες και υπαλλήλους, ότι η Επιθεώρηση Εργασίας αφήνει πίσω της την εποχή της σφραγίδας και των ατελείωτων ουρών και μπαίνει σε μια σύγχρονη ψηφιακή εποχή, με δυνατότητες άμεσης και πλήρους εξυπηρέτησης, ενώ ταυτόχρονα απελευθερώνεται ένα μεγάλο κομμάτι επιθεωρησιακών δυνάμεων. Είναι μια απόδειξη ότι ακόμα και σε χαλεπούς καιρούς, το όραμα και η μεθοδικότητα καρποφορούν!
--
Ανάρτηση Από τον/την ΜΧΑΛΑΡΗΣ στο ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΛΑΡΗΣ τη 4/05/2012 10:12:00 πμ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου