Του Νίκου Ταυρή
Σκληρή είναι η επίθεση που δέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ τις τελευταίες μέρες από όλες τις μεριές του σάπιου τροϊκανού πολιτικού συστήματος. Τα κόμματα του Μνημονίου, η εγχώρια διαπλοκή, τα μεγάλα συμφέροντα και οι μεγαλοεργολάβοι, τα επίσημα ΜΜΕ και οι ξένοι «προστάτες» (Ε.Ε., ΕΚΤ, ΔΝΤ, Γερμανία, αγορές, κερδοσκόποι, τοκογλύφοι) έχουν έναν και μοναδικό στόχο το διάστημα μέχρι τις εκλογές της 17ης Ιούνη. Τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Σε αυτό τον πόλεμο ενάντια του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ έχουν επιστρατευτεί όλα τα όπλα που μπορεί να διαθέτει το ...
τροϊκανό καθεστώς. Τρομοκρατία βασισμένη πάνω στο δίλλημα «ευρώ ή δραχμή», τρομοκρατία ότι θα κυβερνήσουν οι ανεύθυνοι, ότι θα έρθουν στην κυβέρνηση οι συνιστώσες που θα αρχίσουν τις εκτελέσεις, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα πνίξει τον λαό στην ανομία, το χάος και την φτώχεια και πολλά ακόμα τέτοιου είδους «επιχειρήματα». Βέβαια, περισσεύει η διαστρέβλωση των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, των συνιστωσών του και των δηλώσεων των εκπροσώπων του, τα ψέματα και η συκοφαντία.
Ένα πρώτο ζήτημα είναι η απάντηση που πρέπει να δοθεί στο δηλητήριο που ξερνάει το σάπιο πολιτικό σύστημα μέσα στην κοινωνία, για να μπορέσει να επιβιώσει. Όμως, υπάρχει και ένα δεύτερο ζήτημα εξίσου σοβαρό που είναι το γιατί όλη αυτή η επίθεση απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.
Το σάπιο τροϊκάνο πολιτικό σύστημα έχει καταλάβει καλύτερα από κάθε άλλον το μήνυμα που έστειλε ο ελληνικός λαός στις 6 Μάη. Που δεν ήταν άλλον από το «φύγετε», ο λαός δεν σας θέλει άλλο. Μετά την αποτυχημένη προσπάθεια του συστήματος να σχηματιστεί μια κυβέρνηση που θα συνεχίσει την τροϊκανή πολιτική και την άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ να συμμετέχει σε αυτήν, το ειδικό καθεστώς πλέον βρίσκεται μπροστά σε ένα μεγάλο κίνδυνο. Να τεθεί σε πορεία εξοστρακισμού από τον ελληνικό λαό. Να καταρρεύσει κάτω από το βάρος του αγώνα του λαϊκού κινήματος και την επόμενη εκλογική του έκφραση.
Αυτό είναι μια εξέλιξη που τα εγχώρια και ξένα κέντρα θέλουν πάση θυσία να αποφύγουν. Δεν είναι πια μόνο ο ελληνικός λαός που δίνει μια μάχη ζωής και θανάτου αλλά πλέον στην ίδια κατάσταση έχει περιέλθει και το καθεστώς της τρόικας, της χούντας, της νέας κατοχής και της κοινωνικής εξαθλίωσης. Το θηρίο είναι βαθιά πληγωμένο, ήθελε χρόνο για να γλείψει τις πληγές του, δεν κατάφερε να τον κερδίσει και τώρα παλεύει για να επιβιώσει, γιατί ξέρει καλά ότι το επόμενο χτύπημα έρχεται.
Στο στόχαστρο ο λαός και το κίνημά του
Με βάση τα αποτελέσματα των εκλογών της 6ης Μάη ο κύριος εκφραστής του λαϊκού «Φύγετε» είναι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Αυτό το γεγονός, το τροϊκανό καθεστώς το γνωρίζει καλά. Γι’ αυτό και η επίθεση απέναντι στη ριζοσπαστική Αριστερά. Γιατί γνωρίζει ότι αν αυτό το ρεύμα αμφισβήτησης και διεξόδου που συναντήθηκε και ενίσχυσε τον ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές συνεχίζει να εκφράζεται μέσα από αυτόν, τότε η κατάρρευση του καθεστώτος είναι σχεδόν σίγουρη. Και αυτό ακριβώς προσπαθεί το σύστημα να ανασχέσει.
Η επίθεση του συστήματος δεν έχει κύριο στόχο τον ΣΥΡΙΖΑ. Έχει ως κύριο στόχο τον ελληνικό λαό και το κίνημά του. Εκεί πέφτουν επί της ουσίας τα κύρια πυρά του καθεστώτος. Το σύστημα επιδιώκει να σταματήσει η συνάντηση του λαϊκού ριζοσπαστισμού με τον ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκει να ανακόψει τη μετουσίωση του «Φύγετε» σε άνοιγμα του δρόμου της διεξόδου για το λαό και τη χώρα και της απαλλαγής από τα δεσμά της τρόικας.
Προσπαθεί να φοβίσει το λαό, να τον κάνει να σκύψει το κεφάλι και να τον πείσει με ψέματα και συκοφαντία ότι δεν μπορεί να γίνει κύριος στον τόπο του. Ότι δεν πρέπει να κάνει το επόμενο βήμα στο δρόμο που βαδίζει εδώ και 2 χρόνια. Ότι δεν υπάρχει ελπίδα. Ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε σε μια χώρα με πραγματική δημοκρατία, που να παράγει και να είναι ανεξάρτητη. Σε μια χώρα χωρίς ξένους «προστάτες».
Μάλιστα, οι ίδιοι προστάτες είναι αυτοί που έχουν βάλει όχι μόνο το δαχτυλάκι τους, αλλά και τα δυο τους χέρια ώστε να ανακοπεί η ελεύθερη έκφραση του λαού. Βερολίνο και Βρυξέλες, Ε.Ε., ΕΚΤ και ΔΝΤ δεν μπορούν να φανταστούν ότι θα πάψει η επικυριαρχία τους στην Ελλάδα, ότι δεν θα έχουν εδώ το σάπιο πολιτικό σύστημα που τόσο πιστά τους υπηρετεί. Θα είναι ένα πλήγμα για αυτούς και θέλουν να το αποφύγουν. Δεν θέλουν ο ελληνικός λαός να σηκώσει κεφάλι και να βαδίσει τον δικό του δρόμο.
Θα είναι ένα «κακό» παράδειγμα για όλη την Ευρώπη, για όλο τον κόσμο ίσως…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου