Διαφθορά; Ποια διαφθορά; Έχουν γνώσιν οι Φύλακες. Ή μήπως όχι;

 Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Ο «μη επαγγελματίας» Κλέφτης, λέει, πιάνεται πάντα διότι, θέλει δεν θέλει, κάποια στιγμή «ξεπερνάει ένα όριο».

Μ’ άλλα λόγια, η απληστία τον κάνει να γίνει «όλο και πιο θρασύς», όλο και πιο «αλαζόνας» (ποιός θα τολμήσει να με «αγγίξει ΕΜΕΝΑ»;), τουτέστιν «απρόσεκτος». Και κάποια στιγμή «κάνει το λάθος».

Εκεί είναι που έρχεται το «οργανωμένο έγκλημα των ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ» να «προφυλάξει αυτά τα όρια».

Χτίζει ένα Σύστημα. Κι όποιος (από τα «ερασιτεχνικά όρνεα») το παραβιάσει, πρώτα «συνετίζεται». Και μετά, αν αρνηθεί να συνετιστεί, «κλαδεύεται».

Τα πράγματα «τείνουν να καταρρεύσουν» όταν το ίδιο το «σύστημα διαφθοράς» ξεπεράσει σαν «σύνολο» αυτό το «όριο».

Όταν το ίδιο γίνει «υπέρ το δέον θρασύ». Τόσο θρασύ που..

να απολέσει την ίδια την «αυτοπροστασία» του.

Σ’ ένα «αεροπλανάκι» (γιατί σε τέτοιο εξελίσσεται πάντα η διαφθορά), οι «πρωτεργάτες» είναι πάντα  «πειθαρχημένοι επαγγελματίες», με αυστηρές δομές και ενεργά συστήματα αυτοπροστασίας.

Όταν στο «αεροπλανάκι» όμως ανέβουν πολλοί περισσότεροι απ’ όσους «αντέχει το σύστημα», αυτό «πέφτει». Γιατί είναι αδύνατον να «πειθαρχήσουν επαγγελματικά και να συνετιστούν όλοι». Κάπου θα υπάρξει «διαρροή». Κάποιοι θα κάνουν την «στραβή»...

Κι εκεί, αν έχει κάτι υγιές μέσα της η κοινωνία, «αρχίζει να ξηλώνεται το πουλόβερ»...

Αν είναι τυχερή η Ελληνική κοινωνία, αυτό το «σύνδρομο» ζει τώρα.

ΜΚΟ...ο Κύκλος της Πάτμου...και η χώρα των Λιστών...

Εκατομμύρια ευρώ για ταξίδια και συμπόσια...το πιο πρόσφατο, η «κορωνίδα του απόλυτου θράσους», ήταν ένα ταξίδι-συμπόσιο με παγοθραυστικό στην Αρκτική που κόστισε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Αυτό τουλάχιστον «αποκαλύφθηκε». Γιατί πολλά «παρόμοια» είχαν συμβεί στο παρελθόν. Και δη επί σειρά ετών.

Η κορυφή του παγόβουνου που, επιτέλους, φάνηκε να ενεργοποιεί τον δυσκίνητο μηχανισμό αυτοπροστασίας της Πολιτείας.

 Ή μήπως δεν είναι έτσι; Μήπως απλά η κοινωνία «τρώει κατάμουτρα» άλλη μια «δόση στάχτης» όπως τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν;

Το ότι η Ελλάδα «χτύπησε μια από τις παγκόσμιες πρωτιές» στην Διαφθορά, λέει πολλά....

Κι άλλες πολλές, εκατοντάδες ΜΚΟ κι εκατομμύρια ευρώ φαγωμένα κρύβονται κάτω απ’ αυτήν την «κορυφή του Θράσους»...τουλάχιστον, αυτό ψιθυρίζει κάθε γωνιά αυτής της χώρας...κι όπου υπάρχει ψίθυρος, εκτεταμένος ψίθυρος – αυτό που λένε «βουίζουν και οι πέτρες» - όπου υπάρχει καπνός (και δη, άφθονος), όσο κι αν επί πολλά χρόνια, οι «υπεύθυνοι» έκαναν σαν να μην τον βλέπουν, ε, υπάρχει και η σχετική φωτιά.....

Η άλλη λέξη για το «Θράσος» είναι – θα μπορούσε να πει κάποιος - :

«Λίστα Λαγκάρντ»...

Θράσος λοιπόν...το προαπαιτούμενο συστατικό της «λαμογιάς» κι αυτό ακριβώς που εμπεριέχει το «σπέρμα της πτώσης»....αρκεί αυτό να βρει «πρόσφορο έδαφος»....

Είναι άραγε η Ελληνική κοινωνία «πρόσφορο έδαφος»;

 Τι λέει η κοινή γνώμη γι’ αυτό;

Μα τι άλλο από το γνωστό:

«Σιγά μην γίνει τίποτα. Θα θαφτεί κι αυτό και όλα τ’ άλλα, όπως όλα τα προηγούμενα».

Τι σημαίνει αυτό;

 Ότι η κοινωνία έχει προεξοφλήσει πως η Πολιτεία είναι απούσα από την απόδοση Δικαιοσύνης. Κι όταν η Κοινή Γνώμη κρίνει ότι η ίδια η Δικαιοσύνη είναι απούσα ως «ρυθμιστικός και εγγυητικός παράγοντας της ευνομίας», τότε μπροστά μας είναι η «άβυσσος»...

Δημοσιογράφος αναφώνησε προ ημερών σε μια από τις διάφορες «μικρο-αναφορές» των ΜΜΕ περί του θέματος (ακόμη και τώρα αρνούνται να κάνουν «πιεστικά», εκτενή και λεπτομερή αφιερώματα και έρευνες – γιατί άραγε;) :

 «μόνο οργή μπορεί να νοιώσει κανείς με αυτό...τι να πει κανείς;»

Και πάλι αυτό το άτιμο θράσος....

Τόσα χρόνια δεν ήξεραν οι δημοσιογράφοι....και δεν έψαχναν βεβαίως...

Ούτε οι πολιτικοί ήξεραν...ούτε οι Αρχές...ούτε η δικαιοσύνη..

Κανείς δεν ήξερε...

Κανείς δεν ήξερε τόσα χρόνια για τις ΜΚΟ;

Ούτε για τις απ’ ευθείας αναθέσεις του δημοσίου;

Ούτε για τους στημένους διαγωνισμούς;

Ούτε για τις υπερκοστολογήσεις;

Ούτε για τα «δωράκια» (πχ απ’ ευθείας αναθέσεις Συνεδρίων και λοιπών διοργανώσεων) του δημοσίου στις «εταιρείες επικοινωνίας των ημέτερων»;

Ούτε για τις μίζες και τις προμήθειες των αγορών και των εξοπλισμών;

Ούτε για τα «στημένα υπερκοστολογημένα» δημόσια έργα των ΟΤΑ;

Ούτε για τις μαϊμού συντάξεις – επιδόματα;

Ούτε για τις of shore και «περίεργες καταθέσεις» στο εξωτερικό;

Η λίστα της διαφθοράς είναι τεράστια και γνωστή στους πάντες....

Να θυμηθούμε μήπως τα δημόσια έργα; Έτσι, για να έχουμε μια ακόμη (από τις άπειρες) εικόνα:

Κάποιος το «έπαιρνε ΥΠΟκοστολογημένο» (οι γνωστοί «στημένοι» διαγωνισμοί) με ρήτρα «αναθεώρησης κόστους ανά τακτά χρονικά διαστήματα λόγω διεθνούς ανατίμησης οικοδομικών και άλλων υλικών). Στο τέλος – μετά παρέλευσης πάντα και υπερβολικά πολλών ετών – το έργο έφτανε να στοιχίζει στο δημόσιο πολύ πολύ παραπάνω από ότι είχε (ΥΠΟ)κοστολογηθεί στην αρχή του.

«Ανάλογα διαμάντια» υπάρχουν παντού μα παντού στο κεφάλαιο «προμήθειες» του Δημοσίου.

Όπως ας πούμε ότι, όχι σπάνια, πολλά απ’ αυτά διεξάγονταν ΟΛΑ ΜΑΖΙ Δεκέμβριο ώστε να υπάρχει «πίεση χρόνου» και να «δικαιολογούνται πολλά μαγειρέματα».

Όλα αυτά τα «υπερκοστολόγια» δεν θα έπρεπε να επιστραφούν στο δημόσιο μια μέρα;

Τι πάει να πει «ας τα ξεχάσουμε όλα κι ας κοιτάξουμε μπροστά»; Ποιούς βολεύει κάτι τέτοιο άραγε;

Η Δικαιοσύνη τι έχει να πει γι’ αυτό;

Άλλο. Στα πλαίσια του «μεταφυσικού» θα πουν βεβαίως κάποιοι.

Η εκμετάλλευση των πετρελαίων πήγε πίσω δεκαετίες. Με ευθύνη «κάποιων» όμως. Των πολιτικών που ΕΠΙΜΟΝΑ το χαρακτήριζαν «συνωμοσιολογία» τόσα χρόνια. «Ψίθυροι» λένε πάλι ότι κάποια «πετρελαϊκά συμφέροντα» βρίσκονταν πίσω απ’ αυτή την «επαίσχυντη διαχρονική στάση» των Ελλήνων (;) Πολιτικών. Αλλά και των συμβούλων τους και των τεχνοκρατών και των καρεκλοκένταυρων του Δημοσίου.

 Δεν θα πρέπει να πάρουν και την «υλική ευθύνη» γι’ αυτήν την καταστροφική στάση τους όλοι αυτοί; Δεν πρέπει να μεταφραστεί και σε υλική αποζημίωση δημοσίου και κοινωνίας αυτό;

Τι έχει να πει η Δικαιοσύνη και γι’ αυτό;

Διαφθορά τόσο εκτεταμένη, τόσο εξόφθαλμη, τόσο έμπλεη θράσους...

Κι όμως...κανείς δεν ήξερε τίποτε τόσα χρόνια...

Κι ακόμη....ούτε ξέρουν...

Ψάχνουν λέει...τάχαμου...ή μήπως, οι πάντες κερδίζουν χρόνο; Μέχρι «κάτι άλλο» να συμβεί και να υπερκαλύψει με τον «καπνό» του «όλα τα άλλα» σε επίπεδο «ενδιαφέροντος κοινής γνώμης», λέμε τώρα...

Βουνό που φαίνεται  κολαούζο δεν θέλει, λέει ο λαός μας...

Παρ’ όλα αυτά, σ’ αυτή την βαριά κρίση που καθημερινά ΣΚΟΤΩΝΕΙ φτωχούς Έλληνες, αντί να «τα πάρουν» απ’ όλους αυτούς, τα λαμόγια...συνεχίζουν να σκοτώνουν τη φτωχολογιά...

Κι έχουν το θράσος να λένε στο λαό «δεν γίνεται αλλιώς».....

Θράσος...θράσος...θράσος...μέχρι «υπερβολής»...

Όταν αυτά είναι το κύριο χαρακτηριστικό της διαφθοράς, αυτός είναι και ο ασφαλέστερος δείκτης πως η κατάσταση έχει ξεφύγει...εντελώς....

Το κυνήγι της Διαφθοράς – και δη της «επαγγελματικής μεγαλοδιαφθοράς των ελίτ» - μπορεί και οφείλει να αναδειχθεί στον μεγαλύτερο και ΚΥΡΙΟ τροφοδότη εσόδων του κράτους.

Να πάρουν πίσω και με το παραπάνω όλα αυτά που έφαγαν οι «επιτήδειοι».

Τόσο απλά.

Κι αυτό σημαίνει ένα και μόνο πράγμα:

Να λειτουργήσουν οι Μηχανισμοί της Πολιτείας.

Και φυσικά δεν εννοούμε τους Πολιτικούς. Αυτοί ποτέ μα ποτέ δεν θα κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Γνωστοί οι λόγοι και τα «γιατί».

 Είχαν επανειλημμένα την ευκαιρία. Απλά ποτέ δεν τό’ καναν.

Μια και μόνη επιλογή υπάρχει:

Να λειτουργήσει η δικαιοσύνη.

Να πάρουν μπρος οι μηχανές της και δη να τεθούν σε «υπερ-λειτουργία».

Ο Πολίτης δεν μπορεί να ξέρει πως θα το κάνουν πράξη αυτό και πως θα ξεπεράσουν τα τεχνικά προβλήματα προκειμένου να κατορθώσουν να «υπερ-λειτουργήσουν».

Ας βρούν τον τρόπο.

Ας σχηματίσουν, τέλος πάντων, ένα «Σώμα Εισαγγελέων και Δικαστών» που θ’ ασχοληθεί μ’ αυτό αποκλειστικά.

 Μια εκτεταμένη επιχείρηση «Καθαρά Χέρια».

 

Ας τους δώσει η Πολιτεία όλα τα εφόδια που απαιτούνται γι’ αυτή την σταυροφορία. Ανθρώπους, υποδομές, θεσμικό οπλοστάσιο, κεφάλαια. Ότι χρειαστεί.

Κι αν αρνείται η Πολιτεία των Πολιτικών να τους τα δώσει, ας βρούν τον τρόπο αυτοί – οι Δικαστές – να τα πάρουν μόνοι τους.

Κατάσταση εκτάκτου ανάγκης είναι, ας το χειριστούν κατ’ αυτόν τον τρόπο.

ΑΣ ΒΡΟΥΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ....

όπως λένε στη γλώσσα των επιχειρήσεων (οικονομικών και στρατιωτικών):

 δεν μ’ ενδιαφέρει πως θα το κάνεις, απλά κάντο να γίνει...

Εν πάση περιπτώσει, υπάρχουν πακτωλοί μαύρου χρήματος που σωρεύτηκαν επί δεκαετίες σε κάποιες τσέπες μέσω της Διαφθοράς των Προνομιούχων και περιμένουν τον Δικαστή να τα δημεύσουν υπέρ του δημοσίου και του λαού.

 Ας γίνει επιτέλους. Κι ας πάψουν να τα φορτώνουν ΘΡΑΣΥΤΑΤΑ για μια φορά ακόμη στην πλάτη της φτωχολογιάς.

Κι αυτό – ξανατονίζεται - δεν θα επιτευχθεί από καμία θετική πολιτική βούληση.

Δεν θα επιτευχθεί από καμία ευγενή καλή διάθεση των ΜΜΕ να πολεμήσουν γι’ αυτό.

Αν είναι να γίνει, θα γίνει αποκλειστικά και μόνον από τους ίδιους τους Δικαστές και τους Εισαγγελείς.

Αυτοί πρέπει να βρουν τον τρόπο να εξαπολύσουν αυτή την «Μεγα-σταυροφορία κατά των Λαμογιών» και να πιέσουν τους πάντες να τους προμηθεύσουν αυτά που απαιτούνται προκειμένου να επιτύχουν σ’ αυτό το έργο.

Μια καλή αρχή θα ήταν, οι «πρώτες μεγάλες δημεύσεις» (και μέρος όλων των επόμενων δημεύσεων) να χρηματοδοτήσουν αυτή την ίδια την σταυροφορία.

Πολλοί θα σπεύσουν να το ονομάσουν αυτό ως «Κράτος Δικαστών». «Ποιοί άραγε»; Και γιατί τάχα;

Ας είναι. Ας ονομαστεί όπως θέλει. Είναι μια έκτακτη κατάσταση που απαιτεί έκτακτα μέτρα προκειμένου να ανακουφιστεί η φτωχολογιά και να πληρώσουν αυτοί που πρέπει.

Οι «Ανεξάρτητες Αρχές» (Σώμα Επιθεωρητών Δημ. Δ/σης και Συνήγορος του Πολίτη) έχουν χτυπήσει επανειλημμένα το καμπανάκι τονίζοντας ότι οι έρευνές τους έχουν αποδώσει «πλήθος στοιχείων» που παραμένουν ανεκμετάλλευτα επί χρόνια, «ξεχασμένα σε κάποια συρτάρια».

 Ας ξεκινήσει επιτέλους. Ή καλύτερα, ας «τρέξει» επιτέλους. Γιατί «αρχή» πολλές φορές έγινε. Χωρίς αποτέλεσμα όμως. Πάντα «κάπου κόλλαγε». ΠΑΝΤΑ. Κι αφού δεν το κάνουν οι πολιτικοί , ας το ξεκινήσουν οι Δικαστές.

Ας βρούν τον τρόπο.

Ας χτίσουν οι ίδιοι ένα Κίνημα Πολιτών γύρω τους για την απαραίτητη υποστήριξη. Ας το μετατρέψουν σε Πολιτικοκοινωνικό Κίνημα. Ένα κίνημα κατά της διαφθοράς.

 Και που βεβαίως, θα επιδιώξει (και) να προλάβει το νέο «μεγάλο πάρτυ» με αφορμή τα κοιτάσματα πετρελαίου και όχι μόνο....

 Όσο για τα ΜΜΕ το ξέρουμε ότι θα συνεχίσουν να σφυράνε κλέφτικα στην αναγκαιότητα αυτής της σταυροφορίας. Πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά; Εφόσον ανήκουν στους κατ’ εξοχήν ωφελημένους. Οι δημοσιογράφοι όμως – κυρίως οι «μικροί» - σαν «Σώμα» οφείλουν να βρουν τον τρόπο να συμβάλλουν σ’ αυτή την «επιχείρηση αυτοκάθαρσης της χώρας από όλη αυτή τη γάγγραινα». Οι «μικροί», αυτοί είναι που μπορούν να κάνουν τη «διαφορά». Το διαδίκτυο δίνει τη δυνατότητα. Ας εντάξουν τα blog τους σ’ αυτή την επιχείρηση. Ας δώσουν χώρο στους πολίτες, στους μη επαγγελματίες bloggers να προσθέσουν τη συμμετοχή τους σ’ αυτή την σταυροφορία.

 Ας πάψουν επιτέλους να «κλείνουν» τις σελίδες τους στον Πολίτη («ανοίγοντάς» τις μόνον σε «όποιον πληρώνει περισσότερα για την σχετική υποστήριξη» -ακολουθώντας φυσικά το παράδειγμα των «μεγάλων ΜΜΕ»).

Οι Αρχές Ασφαλείας και η Δικαιοσύνη ας σκεφτούν επίσης ότι κάθε μέρα συμπολίτες τους Έλληνες πεθαίνουν, ναι πεθαίνουν και όχι με τόσο «φυσικό τρόπο». Από όχι και τόσο «φυσικά αίτια».

Πεθαίνουν από αρρώστιες και την (μη) περίθαλψη που τους «έκοψαν κάποιοι». Πεθαίνουν από πείνα.

Πεθαίνουν από ψυχολογικό τσάκισμα.

Πεθαίνουν από το κρύο.

Πεθαίνουν από τα συμπτώματα μιας κρίσης που «κάποιοι (πρωτίστως) ευθύνονται» γι’ αυτήν.

Και ευθύνη, κατ’ εξοχήν έχουν αυτοί που διαχειρίστηκαν τα της Πολιτείας επί μεγάλη σειρά ετών. Και βεβαίως «όσοι ωφελήθηκαν» απ’ αυτό το «όργιο διαφθοράς».

Ας σκεφτούν – ξανατονίζεται - ότι δεν πρόκειται περί απλών φυσικών θανάτων από φυσικά αίτια. Αλλά για «ανθρωποκτονία». Και μάλιστα κατά συρροήν. Έστω και εξ αμελείας (αν και πόσο εξ’ αμελείας μπορεί να θεωρηθεί το να κόβεις τα φάρμακα και την περίθαλψη από έναν άνθρωπο που πλήρωνε μια ζωή γι’ αυτά κι ενώ ξέρεις πως χωρίς αυτά θα πεθάνει; Ή τον να του στερείς το ρεύμα και τη θέρμανση...αναγκάζοντάς τον να πεθάνει από αυτό το νέο φονικό νέφος που μας προέκυψε).

Κάποιοι επιτέλους πρέπει να «διωχθούν και να πληρώσουν αδρά» γι’ αυτές τις «απώλειες ζωών».

Και προπάντων, πρέπει να «ανασχεθούν» ΑΜΕΣΑ όλες εκείνες (οι «μαζικές ανθρωποκτονίες» Ελλήνων Πολιτών) που «έπονται».

 

Πως;

Ας θυμηθούμε την προσφιλή φράση ενός εκ των κυβερνώντων και «υπευθύνων» - που υιοθετείται καθημερινά από όλο και περισσότερους πολιτικούς:

«Αναλογεί ένα βουνό ευθυνών στους Πολιτικούς κι ένας κόκκος ευθύνης στους πολίτες».

Ε, λοιπόν, και τα «σκληρά οικονομικά μέτρα» δεν θα πρέπει να ακολουθούν την ίδια αναλογία;

Πολιτικοί και όσοι έχτισαν περιουσίες μέσα από την διαφθορά και την διασπάθιση του δημόσιου χρήματος θα πρέπει να έχουν την μερίδα του λέοντος ως προς τις ευθύνες αντιμετώπισης της κρίσης και μια ελάχιστη, μηδαμινή συμμετοχή να οριστεί στην υπόλοιπη κοινωνία. Αφήνοντας βεβαίως τους αναξιοπαθούντες και την φτωχολογιά «απ’ έξω» απ’ αυτές τις ευθύνες.

Ας «επιβάλλει» επιτέλους κάποιος την Κοινή Λογική...και ας δώσει έδαφος ν’ αναπνεύσει το κοινό περί Δικαίου Αίσθημα της Ελληνικής Κοινωνίας όσο υπάρχει καιρός...αν υπάρχει ακόμη...

Ειδεμή, ας μην διαμαρτυρηθεί ουδείς εκ των «Εξεχόντων Πυλώνων» της Πολιτείας όταν η ίδια η κοινωνία – «ανακλαστικά αυτοπροστατευόμενη» γαρ - γεννήσει αύριο απ’ τα σπλάχνα της τους «Θανάσιμους Δαίμονες της Νεμέσεως» και της «αυτοδικίας»....

Να θυμόμαστε μόνον όλοι ότι εάν και όταν «εξαπολυθούν» αυτοί, θα είναι πολύ αργά πια για να «επανέλθουν εν ηρεμία στη θέση τους»...Θα έχει «σημάνει η Ώρα του Άρεως»....μετά των «προσφιλών μεθόδων» του βεβαίως...

Γιώργος Ανεστόπουλος

  Πηγή