Εξήντα εννέα χρόνια από τη Ματωμένη Πρωτομαγιά

Οι εκδηλώσεις του Δήμου Καισαριανής, που ξεκίνησαν από τις 22 Απριλίου, θα κορυφωθούν στις 17:30 της Πρωτομαγιάς με πικετοφορία και πορεία από την Αναθηματική Πλάκα «Άρη Βελουχιώτη» (τέρμα οδού Αναξαγόρα και Τσάφου), στο σημείο όπου μίλησε για πρώτη φορά για...

ένοπλο αγώνα σε 12 Καισαριανιώτες παλιούς συντρόφους του.

Η πορεία διαμέσου των οδών Άρη Βελουχιώτη (Λυδίας), Εθνικής Αντίστασης, Πανιωνίου, Ηρώων Σκοπευτηρίου θα καταλήξει στο χώρο της Θυσίας. Θα ακολουθήσουν ομιλίες, κατάθεση στεφάνων και το προσκλητήριο των νεκρών ηρώων.

Στις εκδηλώσεις θα λάβει μέρος η χορωδία του Μικρασιατικού Συλλόγου Καισαριανής.

Νωρίτερα στις 9:00 το πρωί, αντιπροσωπείες του ΠΑΜΕ και της ΟΓΕ θα καταθέσουν στεφάνια στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.

Το βράδυ της Τρίτης, παραμονή της Πρωτομαγιάς, πραγματοποιήθηκε συναυλία στον αύλειο χώρο του Μουσείου Εθνικής Αντίστασης στο Σκοπευτήριο με τους Βασίλη Λέκκα, Γεράσιμο Ανδρεάτο, Σοφία Παπάζογλου και Δημήτρη Κοντογιά.

Υπενθυμίζεται ότι φέτος συμπληρώνονται 69 χρόνια από τη Ματωμένη Πρωτομαγιά, ημερομηνία-σταθμός για την Ελλάδα, όταν το 1944, στο σκοπευτήριο της Καισαριανής από τα γερμανικά πολυβόλα πέφτουν νεκροί 200 αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, κομμουνιστές.

Το ιστορικό

Όταν ένας Γερμανός στρατηγός, τρεις αξιωματικοί και αρκετοί στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους σε ενέδρα ανταρτών στους Μολάους, οι κατοχικές δυνάμεις αποφάσισαν την εκτέλεση των 200 αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, καθώς και την εκτέλεση όλων των ανδρών που θα συλλαμβάνονταν μεταξύ Μολάων και Σπάρτης. Οι εκτελεσθέντες ήταν 200 κρατούμενοι του στρατοπέδου Χαϊδαρίου, εκ των οποίων οι 170 ήταν πρώην πολιτικοί κρατούμενοι του καθεστώτος του Μεταξά και οι υπόλοιποι εξόριστοι στην Ανάφη. Τα ονόματά τους υπήρχαν σε καταλόγους της δικτατορίας του Μεταξά, οι οποίοι στη συνέχεια παραδόθηκαν στις δυνάμεις κατοχής.

Η εκτέλεση

Πρωτομαγιά 1944, 5.00 το ξημέρωμα. Τραγουδούσαν και χόρευαν οι μελλοθάνατοι, έφτυναν κατάμουτρα το χάρο. Δέκα αυτοκίνητα τους πρόσμεναν με προορισμό το Σκοπευτήριο. Σε χαρτάκια γραμμένα τα στερνά τους λόγια που τα πετούσαν κατά τη διαδρομή.

Στις 10.00 το πρωί έπεσαν οι πρώτοι πολυβολισμοί που δεν καταλάγιασαν μέχρι τ’ απομεσήμερο. Οι Γερμανοί δέχτηκαν να μη γδυθούν οι εκτελεσμένοι που μεταφέρονταν στον τόπο της εκτέλεσης σε εικοσάδες. Αγγάρεψαν αρκετούς από τη γύρω περιοχή για να κουβαλούν τα άψυχα πτώματα και να τα πετούν στο αυτοκίνητο-σκουπιδιάρα.

Στο Γ’ Νεκροταφείο πρόσμεναν 200 τάφοι για να δεχτούν αυτούς που τραγουδούσαν τον Εθνικό Ύμνο την ώρα που τους εκτελούσαν. Κι εκεί, έτρεξαν λίγοι γνωστοί και συγγενείς, ν’ αφήσουν μερικά λουλούδια και καυτά δάκρυα, σ’ όποιο τάφο έβρισκαν μπροστά τους, αφού δεν υπήρχαν αναγραφόμενα ονόματα.

 πηγη