Ιούνιος 2013 καλεί Μάη 68! Over!

Χρειαζόμαστε μια παλλαϊκή εξέγερση, άνευ φυλετικών, πολιτιστικών, ηλικιακών και κοινωνικών διακρίσεων, χρειαζόμαστε μια σχεδόν βίαιη μετάβαση από το συντηρητισμό, την δουλοποίηση, την έλλειψη εθνικής αυτοπεποίθησης, στα λόγια του Ελύτη, του Καβάφη, του Ρίτσου, όλων των μεγάλων που λησμονήσαμε.

Χρειαζόμαστε ένα φρέσκο δάνειο από τον Γαλλικό Μάη του 68, δεν έχει τόκο, είναι οικουμενικό δάνειο, γιατί δεν παίρνουμε;

Η Φαντασία στην Εξουσία

Να ‘στε ρεαλιστές, ζητήστε το αδύνατο.

Η ανία είναι αντεπαναστατική.

Δεν θα αξιώσουμε τίποτα, δεν θα ζητήσουμε τίποτα. Θα πάρουμε, θα καταλάβουμε.

Εργαζόμενε: Είσαι 25 χρονών αλλά το συνδικάτο σου είναι του προηγούμενου αιώνα.

Αγοράζουν την ευτυχία σου… Κλέψ’ την.

Η ποίηση βρίσκεται στους δρόμους.

Εμπρός του Πανεπιστημίου οι κολασμένοι.

Ούτε Θεός ούτε αφέντης!

Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες! (ΠΑΣΟΚ ουστ από εδώ!)
Ο Παύλος Σιδηρόπουλος τραγουδά:

Οι μπαγλαμάδες να παίζουν Ντύλαν
κι ο Πίτερ Γκάμπριελ διπλοπενιές
ο Τομ Γουέιτς με τα κλαρίνα
και τα νταούλια να παίζουν Γιες
να παίζουν Γιες

Βάλ’ το παράθυρο στην πρίζα
κάλεσε το καλοριφέρ
δώσ’ τη μπουγάδα στην εφορία
γράψ’ ένα σύνθημα στο ασανσέρ
στο ασανσέρ

Άνοιξε γκάζι με το μυαλό σου
βάλε ταχύτητα με την καρδιά
η φαντασία στην εξουσία
δώσε τα ρέστα σου για μια βραδιά
για μια βραδιά.

Τούτος ο τόπος χρειάζεται ρομαντικούς παραβάτες να πάρει μπρος!

Ο Ο Γιώργος Σουρής έγραψε το “Δυστυχία σου Ελλάς” πριν 120 χρόνια, γιατί επιμένουμε στα ίδια, γιατί δεν αλλάζουμε φορεσιά;

Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που ‘χει
στο ‘να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.
Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

Στην εφημερίδα των λαών γράφει: “Ένα έθνος καταρρέει, ζητείται Μάης του 68 για πρώτες βοήθειες!”

Έφτασε η ώρα να ανθίσουμε θαρρώ, έφτασε η ώρα να πετάξουμε τις σάπιες φορεσιές, τις μουχλιασμένες, τις βρόμικες από τις αμαρτίες των γονιών και τις δικές μας, έφτασε αλήθεια;

Οι δρόμοι που μας πετάξανε είναι γκρίζοι και δεν βαστάν τα πόδια μας άλλο, μπουχτίσαμε στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, τουμπάνιασε η ψυχή μας από την πείνα, όλο και κάποιος παραδίδει, όλο και κάποιος αδελφός πέφτει καταμεσής του δρόμου και τον τρώει ζωντανό το αδηφάγο γκρίζο τους.

Που είσαι ρε Μάη και ας άργησες, φέρε μας τα χρώματα τα δυνατά σου, φέρε την χαμένη ελπίδα, φέρε τα βιολιά και τα νταούλια, φέρε μας πίσω στην ζωή!

Ιούνιος είναι μα εγώ μυρίζω Μάη, λανθάνω; Χριστέ μου όχι, μη μου το κάνεις αυτό, αρκετά λάθη έκανα. Φτάνει!

Μυρίζει ρήξη με το χθες και έχει σπάσει η μύτη μου από την προσμονή, βρείτε άμεσα την μυρωδιά, μη τη κλέψει κανένας ψεύτης άνεμος και φύγει μακριά.

Ένα έθνος χαροπαλεύει μα δεν παραδίδεται, ψάχνει το δρόμο προς τον Μάη, βοήθεια!!!

kostasoutsider.com