Σύγχρονοι «ιεροεξεταστές»…

Πλέον είναι ξεκάθαρο και επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις που πρόσφατα εκφράσαμε σε κείμενό μας. Οι Ελληνοορθόδοξοι αποτελούν στόχο, καθώς αντιστέκονται, κυρίως λόγω πεποιθήσεων, στην «ετσιθελιστική» επιβολή των παγκοσμιοποιητικών σχεδίων στις περιοχές που ζουν. Ποιος μπορεί να χαρακτηρίσει τυχαίες τις ταυτόχρονες επιθέσεις εναντίον Ορθοδόξων, πέραν των καθημερινών σφαγών που λαμβάνουν χώρα στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου;
Στην Αίγυπτο καίνε εκκλησίες Κοπτών, στην Βόρειο Ήπειρο γκρεμίζουν καμπαναριά και σταυρούς, ενώ στην Συρία επιτέθηκαν στο ελληνορθόδοξο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, αλλά εν τέλει ηττήθηκαν από την χριστιανική πολιτοφυλακή μετά από μέρες σκληρού αγώνα. Την ίδια ώρα το Βατικανό αποκαλεί «αδέλφια» των Καθολικών τους Σουνίτες δολοφόνους που έχουν προκαλέσει δάκρυα σε δεκάδες οικογένειες των θυμάτων τους.

Εν ολίγοις η Δύση σιγοντάρει την Ανατολή να συνεχίσει επί το έργον με σύμμαχο την σιωπή τόσο από την Εκκλησία της Ελλάδας όσο και από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Μην ξεχνάμε επίσης πως, όπου υπάρχει Ορθοδοξία, παρεμβαίνει η Ρωσία, βασική γεωπολιτική αντίπαλος της δυτικότροπης παγκοσμιοποίησης. Όσο περισσότερες περιοχές «αποχριστιανοποιηθούν», τόσες λιγότερες αφορμές ανάμειξης θα έχει το Κρεμλίνο, το οποίο δεν λέει να παραιτηθεί έτσι εύκολα από τις αξιώσεις του σε Μέση Ανατολή, Κύπρο, Αιγαίο και Βαλκάνια.
Οι ισλαμικές θηριωδίες συνιστούν για τους παγκοσμιοποιητές ένα είδος μεταβατικής κατάστασης μέχρι την καθιέρωση ψευτοδημοκρατικών «προοδευτικών» καθεστώτων προς συγχώνευση του χώρου της Μεσογείου με τον υπόλοιπο δυτικότροπο κόσμο. Οι ισλαμιστές φρόντισαν να καταστρέψουν το καθεστώς ανεξιθρησκίας που επικρατούσε στις χώρες που «πάτησαν», επιφέροντας κλίμα τρομοκρατίας κυρίως για τους Ελληνοορθόδοξους.
Κρούουμε τον κώδωνα κινδύνου… Τουλάχιστον οι Έλληνες που κρατούν ακόμα ιδανικά μέσα στην καρδιά τους οφείλουν να είναι ενημερωμένοι σχετικά με την επίθεση που δέχονται ελληνογενείς πληθυσμοί. Επόμενο στόχο θα αποτελέσει πιθανότατα ο Λίβανος, όπου οι «Ρουμ Ορτοντόξ» με πυγμή προβάλλουν το πολιτιστικό βεληνεκές Ελληνισμού και Ορθοδοξίας. Αυτό ειδικά ενοχλεί, γιατί είναι ταυτισμένο με την ελευθερία, της οποίας ακόμα και το άκουσμα επιδιώκουν να καταστρέψουν οι σύγχρονοι «σταυροφόροι».
Από τους ταγούς μας δεν περιμένουμε τίποτα το ιδιαίτερο. Λίγες φωνές εντός Εκκλησίας προειδοποιούν για τους κινδύνους της εποχής και χαρακτηρίζονται «ακραίες», ενώ όσοι κληρικοί σιωπούν γίνονται αποδεκτοί από το «προοδευτικό» κατεστημένο των ημερών μας που μόνο προοδευτικό δεν είναι. Ακριβώς όπως συνέβαινε στον Μεσαίωνα, όταν και όσοι σώπαιναν φιλώντας το δακτυλίδι της εξουσίας, γλίτωναν την «Ιερά Εξέταση».
ΠΥΓΜΗ.gr