” Συμπαιγνία πολιτικής ηγεσίας, ΜΜΕ και Economist κατά της ανακήρυξης της ΑΟΖ “

Παυλάκου

Δεν θα ήταν στο χέρι του Σημίτη και του κάθε φοβικού και μειοδότη πολιτικού να παρεμβαίνει και να παίζει παιχνίδια με στόχο να μην προβεί η κυβέρνηση στην ήδη διακηρυγμένη θέση της υπέρ της ανακήρυξης ΑΟΖ εάν δεν το επιτρέπαμε οι Ελληνες πολίτες με την ανοχή μας και την αδιαφορία μας…

Από το 1982 που συνήφθη η Διεθνής Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας στο Μοντέγκο Μπέι κανείς πρωθυπουργός δεν ενδιαφέρθηκε εμπράκτως για την ανακήρυξη Αποκλειστικής Οικονομκιής Ζώνης (ΑΟΖ).  Και τούτο διότι είτε υπάκουαν σε ξένες εντολές είτε εφοβούντο τις αντιδράσεις της Τουρκίας.

Στην πρώτη περίπτωση θα έπρεπε να χρησιμοποιούσαν την διπλωματία και στην δεύτερη την στρατιωτική ισχύ η οποία ομολογουμένως για το μεγαλύτερο διάστημα των τελυταίων 30 ετών υπήρξε και ακόμα είναι δεόντως αποτρεπτική ώστε να στηρίξει την οποιαδήποτε πολιτική απόφαση. Αντιθέτως δεν έπραξαν τίποτα από τα ανωτέρω και επιπλέον εξαθλίωσαν οικονομικά τη χώρα και τους Έλληνες.  Τους αποκοίμισαν με παροχές και υλικά αγαθά για να μην μπορούν να αντιδράσουν…

Ομως ο «πατέρας της ΑΟΖ»  Θεόδωρος Καρυώτης και άλλοι, όπως ο ακαδημαϊκός Βασίλειος Μαρκεζίνης και ο Νίκος Λυγερός, αγωνίζονταν αυτά τα χρόνια για την ανάδειξη του σημαντικού αυτού θέματος, παρά την αποσιώπηση και την υπονόμευση του από την πολιτική ελίτ και τα ΜΜΕ.  Ενα από αυτά τα μέσα είναι και το γνωστό περιοδικό Economist που διεξήγαγε στις 20 Ιουνίου, 2013 το περίφημο ντιμπέιτ για την ΑΟΖ ανάμεσα στους καθηγητές Θεόδωρο Καρυώτη και Χρήστο Ροζάκη.  Παρόλο που η όλη διοργάνωση του ντιμπέιτ ήταν άψογη από τεχνικής πλευράς, η προσπάθεια των υπευθύνων να επηρεάσουν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας όσο και τον απόηχο και την επιρροή του ντιμπέιτ ήταν εμφανής και επιεικώς απαράδεκτη.

Ο τίτλος-ερώτημα του ντιμπέιτ ήταν: «Θα έπρεπε η Ελλάδα να προχωρήσει σε μονομερή οριοθέτηση της ΑΟΖ;»  Ο τίτλος αυτός αντικατέστησε την τελευταία στιγμή τον αρχικό τίτλο που ήταν «Θα έπρεπε η Ελλάδα να προχωρήσει σε μονομερή ανακήρυξη της ΑΟΖ;» Οπως απεκάλυψε ο κ.Ροζάκης στη διάρκεια της εκδήλωσης, ζήτησε ο ίδιος την αλλαγή.Φυσικά τον εξυπηρετούσε για ένα θετικό υπέρ αυτού αποτέλεσμα στην ψηφοφορία που θα ακολουθούσε στο τέλος του ντιμπέιτ.  Παρόλη την αλλαγή αυτή το αποτέλεσμα για τον κ.Ροζάκη ήταν αρνητικό: NAI 76,38%, OXI 23,62%.

Κάθε χώρα δικαιούται να προχωρήσει σε μονομερή ανακήρυξη της ΑΟΖ .  Αλλά δεν νοείται κατά το Διεθνές Δίκαιο μονομερής οριοθέτηση στις περισσότερες περιπτώσεις .  Για την οριοθέτηση διεξάγονται διαπραγματεύσεις και όταν η συμφωνία είναι αδύνατη προβλέπται προσφυγή σε Διεθνές Δικαστήριο.   Γιατί λοιπόν να επιμένει ο κ.Ροζάκης (και να του επιτρέψει το Economist) την αλλαγή του αρχικού τίτλου;  Επειδή κατά την ταπεινή μου γνώμη υπήρχε σχέδιο να παρουσιαστεί ότι η πλειοψηφία των παρόντων τάχθηκε εναντίον της ΑΟΖ γενικά.  Το σχέδιο αυτό απέτυχε διότι οι παρευρισκόμενοι κατενόησαν τι παιχνίδι παιζόταν. Μάλιστα το υπενίχθηκα κατά την διάρκεια της τοποθέτησής μου και το επεσήμανα στον προεδρεύοντα της συζήτησης κ. John Andrews όταν με πλησίασε και με ερώτησε τι ψήφισα, καθώς προχωρούσαμε προς την δεξίωση.

Μεταξύ των πολλών διπλωματών ήταν και ο πρόξενος της Τουρκίας στην Ελλάδα ο οποίος δεν έχω αμφιβολία ότι θα ψήφισε ΟΧΙ.  Ομως συμμετείχαν και πολλοί δημοσιογράφοι οι οποίοι στην τεράστια πλειοψηφία τους απέφυγαν τις επόμενες μέρες να ασχοληθούν με το θέμα το οποίο κυριολεκτικά θάφτηκε.  Το Economist επέτρεψε, όπως μας ενημέρωσαν, την άμεση (live) αναμετάδοση της εκδήλωσης από την ιστοσελίδα της naftemporiki.gr.  Οταν όμως κάποιες μέρες αργότερα ζήτησα από τους διοργανωτές το βίντεο της εκδήλωσης επί πληρωμή εκείνοι αρνήθηκαν να εξυπηρετήσουν το αίτημά μου με την δικαιολογία ότι «προστατεύουν προσωπικά δεδομένα»…  Οταν στη συνέχεια ζήτησα μόνο το κομμάτι το οποίο περιείχε την τοποθέτησή μου και πάλι αρνήθηκαν με την ίδια ανεπαρκή δικαιολογία.  Με ειρωνική διάθεση τους ερώτησα εάν επιδιώκουν να προστατεύσουν τα προσωπικά μου δεδομένα από τον εαυτό μου…

Στην ουσία βέβαια ήθελαν απλά να προστατεύσουν τους εαυτούς τους και το παιχνίδι τους, το οποίο έχασαν….  Γιατί με την πράξη τους αυτή: α) Θυσίασαν την εγκυρότητά τους γιά την προώθηση του ΟΧΙ στην ΑΟΖ.  Το σίγουρο είναι ότι το ενδιαφέρον για την ΑΟΖ είναι πλέον παγκόσμιο, πράγμα που αποδεικνύεται και από τον κατάλογο των συμμετεχόντων.  Το σίγουρο επίσης είναι ότι η επιστημονική ποιότητα της εκδήλωσης ήταν υψηλή και επομένως δεν υπήρχε προφανής λόγος να επιστρέψει το Economist στην εποχή του Μεσαίωνα αποκρύπτοντας ένα αληθινό διαμάντι της γνώσης.    β) Ενήργησαν αντιδεοντολογικά, καθώς επρόκειτο για μια δημόσια εκδήλωση η οποία μάλιστα αναμεταδόθηκε σε όλο το κόσμο μέσω του Ιντερνετ.  γ) Απομένει να αποδειχθεί από τους ειδικότερους από μένα στα νομικά θέματα κατά πόσο η ενέργεια αυτή του Economist μπορεί να παραβιάζει κάποια δικαιώματα και ποιά.

Συμπερασματικά, θα ήθελα να επισημάνω ότι, εάν οι Έλληνες πολίτες ενδιαφέρονταν για την πατρίδα  περισσότερο από το κόμμα τους και τα προσωπικά τους συμφέροντα, και ΑΟΖ θα είχαμε αλλά και οικονομική ευμάρεια. Και όταν έχεις οικονομική ευμάρεια ούτε ξένες εντολές δέχεσαι ούτε εχθρούς φοβάσαι.

Το τραγικό είναι ότι εάν δεν προχωρήσουμε σύντομα σε ανακήρυξη ΑΟΖ (και αναρωτιέται κανείς τι νόημα έχουν όλες αυτές οι επαφές του κ.Βενιζέλου με Αλβανία, Ιταλία, Αίγυπτο κλπ για την οριοθέτηση της ΑΟΖ αφού δεν έχει υπάρξει ανακήρυξη) και εάν δεν εκμεταλλευθούμε τα πλούσια κοιτάσματα που υπάρχουν στο ελληνικό υπέδαφος, η ανακάλυψη νέων πηγών ενέργειας θα μειώσει τις τιμές σε επίπεδο που θα είναι πλέον ασύμφορη η εξόρυξη κοιτασμάτων από τόσο μεγάλα θαλάσσια βάθη.

Θα απωλεσθεί επομένως και η όποια ωφέλεια θα είχε η Ελλάδα και περισσότερο ακόμα θα χαθεί η ευκαιρία να εκμηδενιστεί το δημόσιο χρέος και να παραχθεί τεράστιος πλούτος όπως επισήμανα και στην τοποθέτησή μου στη συζήτηση του περιοδικού Economist.

Θεόδωρος Παυλάκος

Νέα Υόρκη

http://mignatiou.com/?p=15041#ixzz2jIiXhpd3