Τα έχεις χάσει όλα, δουλειά, σπίτι, οικογένεια, φίλους. Χρωστάς στην
εφορία και σε όποιον μιλά ελληνικά. Δεν ξέρεις αν αύριο θα κοιμάσαι σε
σπίτι ή στο παγκάκι.
Θανάσης Μαυρίδης
Κι έρχεται ο Χάρης Θεοχάρης και λέει: “Αφού δεν πληρώνεις κάτσε για
δέκα χρόνια στην γωνία τιμωρία. Δίχως φορολογική ενημερότητα, δίχως
ελπίδα να μπεις και πάλι στην παραγωγική διαδικασία”. Προς Θεού, κύριε
Θεοχάρη. Πατήστε, επιτέλους, στη γη και καταλάβετε τι συμβαίνει γύρω
σας!
Θέλεις να κάνεις μία ημέρα ανακωχή με την γκρίνια
και δεν σε αφήνουν. Λες και το κάνουν επίτηδες! Αλήθεια, το ίδιο
συμβαίνει σε μία οποιαδήποτε άλλη χώρα με τους ανθρώπους που χρεοκοπούν;
Τους αφαιρούν όλο το οξυγόνο, κάθε πιθανότητα να ορθοποδήσουν στο
μέλλον; Δεν νομίζω…
Στην πράξη, κύριε Θεοχάρη, αποκλείεται τον άνθρωπο αυτόν από την
προοπτική της επανένταξης. Τον καταδικάζετε να μείνει μόνιμα στο
περιθώριο. Στην καλύτερη των περιπτώσεων του ζητάτε να στραφεί στην
παραοικονομία. Τι άλλο του μένει αν δεν έχει φορολογική ενημερότητα και
είναι αποκλεισμένος και από το τραπεζικό σύστημα για δέκα ολόκληρα
χρόνια; Μόνο η παρανομία!
Αν είχατε σκοπό να πάρετε αυτά που νομίζετε ότι μπορείτε να του πάρετε, χάσατε. Όχι γιατί δεν θέλει, αλλά γιατί δεν έχει. Και τώρα τον περνάτε για τα καλά στο “απέναντι πεζοδρόμιο”. Είναι πλέον ένας περιθωριακός αντίπαλος του κράτους, επειδή εσείς τον εξορίσατε.
Ο τρόπος με τον οποίον λειτουργεί η συγκεκριμένη υπηρεσία δεν ελέγχεται απόλυτα από την κυβέρνηση. Για την ακρίβεια, δεν ελέγχεται στο ελάχιστο. Έχει αυτονομία, όπως και οι ανεξάρτητες αρχές. Ο κ. Θεοχάρης αποφασίζει και εκτελεί. Ο κ. Σαμαράς, όμως, εισπράττει το πολιτικό κόστος. Αυτές οι πρακτικές έχουν απίστευτο κόστος. Ακριβώς διότι στοχεύουν στην καρδιά των ψηφοφόρων της συντηρητικής παράταξης. Αλήθεια, ποιόν λόγο έχει κάποιος να υπερασπιστεί την αστική δημοκρατία αν στο μεταξύ έχει χάσει όλα εκείνα που τον τοποθετούσαν στην αστική τάξη; Γιατί ο καταδικασμένος σε φορολογική ανυπαρξία πρώην αστός να συνεχίζει να στηρίζει το καθεστώς που τον τιμώρησε;
Υπό κανονικές συνθήκες το κράτος θα έπρεπε να αναζητά τρόπους για να ξεκινήσουν οι άνθρωποι αυτοί την ζωή τους από την αρχή, απαλλαγμένοι από υποχρεώσεις που δεν μπορούν να αντέξουν. Εκείνος που έχει χρεοκοπήσει κουβαλάει ήδη το βάρος της αποτυχίας και τις συνέπειες της ατυχίας του. Δεν είναι ανάγκη να του δέσουμε και μία πέτρα και να τον πετάξουμε στον βυθό της θάλασσας.
Οι πρακτικές αυτές είναι ατυχείς και επιπλέον δεν είναι δυνατόν να επιφέρουν κάποιο αποτέλεσμα. Ο κ. Θεοχάρης μπορεί να έχει συμβόλαιο με τον Θεό, αλλά προς το παρόν είμαστε στην Κόλαση της κρίσης. Δεν μπορεί να συμπεριφέρεται λες και έχει απέναντί του κακοπληρωτές που εν γνώσει τους κλέβουν το κράτος σε μία περίοδο που όλοι ευημερούν. Δεν βρισκόμαστε στην Ελβετία, κύριε Θεοχάρη. Στην Ελλάδα της κρίσης είμαστε και στον παγωμένο χειμώνα του 2013. Επιτέλους, ελάτε σε επαφή με την πραγματικότητα…
Αν είχατε σκοπό να πάρετε αυτά που νομίζετε ότι μπορείτε να του πάρετε, χάσατε. Όχι γιατί δεν θέλει, αλλά γιατί δεν έχει. Και τώρα τον περνάτε για τα καλά στο “απέναντι πεζοδρόμιο”. Είναι πλέον ένας περιθωριακός αντίπαλος του κράτους, επειδή εσείς τον εξορίσατε.
Ο τρόπος με τον οποίον λειτουργεί η συγκεκριμένη υπηρεσία δεν ελέγχεται απόλυτα από την κυβέρνηση. Για την ακρίβεια, δεν ελέγχεται στο ελάχιστο. Έχει αυτονομία, όπως και οι ανεξάρτητες αρχές. Ο κ. Θεοχάρης αποφασίζει και εκτελεί. Ο κ. Σαμαράς, όμως, εισπράττει το πολιτικό κόστος. Αυτές οι πρακτικές έχουν απίστευτο κόστος. Ακριβώς διότι στοχεύουν στην καρδιά των ψηφοφόρων της συντηρητικής παράταξης. Αλήθεια, ποιόν λόγο έχει κάποιος να υπερασπιστεί την αστική δημοκρατία αν στο μεταξύ έχει χάσει όλα εκείνα που τον τοποθετούσαν στην αστική τάξη; Γιατί ο καταδικασμένος σε φορολογική ανυπαρξία πρώην αστός να συνεχίζει να στηρίζει το καθεστώς που τον τιμώρησε;
Υπό κανονικές συνθήκες το κράτος θα έπρεπε να αναζητά τρόπους για να ξεκινήσουν οι άνθρωποι αυτοί την ζωή τους από την αρχή, απαλλαγμένοι από υποχρεώσεις που δεν μπορούν να αντέξουν. Εκείνος που έχει χρεοκοπήσει κουβαλάει ήδη το βάρος της αποτυχίας και τις συνέπειες της ατυχίας του. Δεν είναι ανάγκη να του δέσουμε και μία πέτρα και να τον πετάξουμε στον βυθό της θάλασσας.
Οι πρακτικές αυτές είναι ατυχείς και επιπλέον δεν είναι δυνατόν να επιφέρουν κάποιο αποτέλεσμα. Ο κ. Θεοχάρης μπορεί να έχει συμβόλαιο με τον Θεό, αλλά προς το παρόν είμαστε στην Κόλαση της κρίσης. Δεν μπορεί να συμπεριφέρεται λες και έχει απέναντί του κακοπληρωτές που εν γνώσει τους κλέβουν το κράτος σε μία περίοδο που όλοι ευημερούν. Δεν βρισκόμαστε στην Ελβετία, κύριε Θεοχάρη. Στην Ελλάδα της κρίσης είμαστε και στον παγωμένο χειμώνα του 2013. Επιτέλους, ελάτε σε επαφή με την πραγματικότητα…
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου