«Μαύρος Δεκέμβρης».

Ο κατάδικος αναρχικός  Ν. Ρωμανός, προσκάλεσε με δημόσια επιστολή του σε μέγιστης κλίμακας βίαιη ταραχή για τον φετινό Δεκέμβριο επ’ αφορμή της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Στην επιστολή του υπάρχει απόλυτη απουσία κάθε συναίσθησης του κοινωνικού-πολιτικού όλου και μια απόλυτη αποκλειστική εστίαση στην «ταξική πάλη». Εμποτισμένη στην εσχατολογία της ιδεοληψίας του αναρχισμού. Τραγελαφικά σαλπίζει την κοινωνική αποδόμηση ενώ διεκδικεί για τον εαυτό του το «δικαίωμα στην φοιτητική άδεια», «δικαίωμα» από το σύστημα που θέλησε ένοπλα να συντρίψει.

Το θέμα δεν είναι η θλιβερή αυτοκτονική ψυχοπαθολογία αυτού του συντετριμμένου νέου.

Το θέμα είναι η απήχηση που θα έχει η «πρόσκλησή» του σε διάφορους άλλους νέους, απέλπιδες και μη, πεινασμένους ή χορτάτους, σε κάθε περίπτωση απογοητευμένους κοινωνικά και πολιτικά. Νέους ημεδαπούς και αλλοδαπούς. Και, το προκύπτον πρόβλημα είναι πώς οι ενέργειές τους θα αντιμετωπισθούν από την κυβέρνηση (υπό το φως και των καταγγελιών Πανούση) και τα πολιτικά κόμματα αλλά και πώς θα αξιοποιηθούν από αλλότριους εξωτερικούς δρώντες εν Ελλάδι και περιφερειακά της; Και μάλιστα καθώς ήδη εκτυλίσσεται η ασύμμετρη πολεμική επίθεση του Ι.Κ. εντός ευρωπαϊκών χωρών, με πύλη εισόδου των ενισχύσεών του την Ελλάδα.

Οι δυνάμεις ασφαλείας της χώρας μας, έχουν την τεχνική προετοιμασία, την πολιτκή ηγεσία, το ήθος και το σθένος να ανταπεξέλθουν σε πιθανές τέτοιες και τόσο σύνθετες προκλήσεις; Ή η Ελλάδα θα βρεθεί σε τυφλή δίνη βίας, με μια ιδεοληπτική συραμμένη κυβερνητική καιροσκοπική πλειοψηφία και αντιπολίτευση διαλυμένη. Ξεζουμισμένη και εγκαταλειμμένη από τους ευρωπαίους «συμμάχους» της, απειλούμενη στο σύνολο των χερσαίων συνόρων της και στο Αιγαίο από αναθεωρητικές επιβουλές;

Φαίνεται πως δεν απομένει παρά μόνον η εγρήγορση των πολιτών, η επανάκτηση της πολιτικής στην ταυτότητά τους, ως ενδιαφέρον αυτοπρόσωπης ένταξης και παρέμβασης στα κοινά, για να μας προφυλάξει.

Οψόμεθα, προσπαθούμε και ευελπιστούμε.

Νίκος Καραβαζάκης