Οι δανειστές θέλουν την Ελλάδα Ειδική Οικονομική Ζώνη, με ελάχιστους μισθούς και εργασιακό μεσαίωνα-Η Ευρώπη της παρακμής, ο διαλυτικός ρόλος Σόμπλε, οι εξελίξεις

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ

Είναι γεγονός ότι το χθεσινό Eurogroup δεν πήγε καλά για την Ελλάδα και τις θέσεις της. Οι θεσμοί εμφανίσθηκαν ξαφνικά ενωμένοι, σαν μπλοκ, να ζητούν από τον υπουργό Οικονομικών Ευλ. Τσακαλώτο να νομοθετήσει νέα μέτρα για μετά το 2018, αν θέλει να επιστρέψουν οι εκπρόσωποι της στην Αθήνα και να κλείσει η κρίσιμη δεύτερη αξιολόγηση, ως τις 20 Φεβρουαρίου, που είναι η ημερομηνία ορόσημο, πέραν της οποίας μπαίνουμε σε σοβαρές περιπέτειες. Οι εξελίξεις είναι πλέον ραγδαίες καθώς ο χρόνος πιέζει και υποχωρήσεις για προληπτική νομοθέτηση περικοπών, με μειώσεις αφορολόγητου και νέες περικοπές συντάξεων, δεν φαίνονται πιθανές.

Οσο κι αν ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Μ. Σαπέν προσπάθησε να διαφοροποιηθεί, από τους υπόλοιπους, η αλήθεια που καταγράφηκε και επίσημα, με τις δηλώσεις Ντάισελμπλουμ, είναι ότι το Eurogroup λειτούργησε πάλι ως ο επίσημος θεσμικός εκβιαστής της ΕΕ, που απαιτεί από μιά χώρα μέλος του να δώσει γη και ύδωρ, να καταπατήσει κάθε ευρωπαικό κεκτημένο, να καταργήσει ανερυθρίαστα τη συνταγματική τάξη και νομιμότητα, προκειμένου να νομοθετήσει προληπτικά και υπό αίρεση, νέες περικοπές για το 2019, εάν δεν επιτευχθούν οι στόχοι για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ.

Αδιαφορώντας εάν κάτι τέτοιο επιτρέπεται από την ελληνική νομοθεσία και το  εσωτερικό μας δίκαιο, οι δανειστές δεν συζητούν την μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων για το 2019 για να διευκολύνουν τον συμβιβασμό με τις απαιτήσεις του ΔΝΤ, αλλά τι ενστερνίζονται και πιέζουν αφόρητα την Ελλάδα να εντείνει τη λιτότητα σε μια περίοδο που η οικονομία ανακάμπτει σημαντικά και τα δημοσιονομικά έσοδα υπεραποδίδουν.

Οι θεσμοί απορρίπτουν ακόμη και την επέκταση του κόφτη δαπανών για το 2019, αν και τον έχουν δεχθεί ως το 2018. Δεν υποχωρούν ούτε στα εργασιακά, υιοθετώντας πλήρως τις απαιτήσεις του ΔΝΤ για διεύρυνση των ομαδικών απολύσεων και μη επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων σε κλαδικό επίπεδο, όπως ισχύει για την υπόλοιπη Ευρώπη.

Οι ευρωπαικοί θεσμοί, και ιδίως η Κομισιόν, δεν στήριξε την προσπάθεια συμβιβασμού και συντάχθηκε πλήρως με τους σκληρούς(Γερμανία, ΔΝΤ), γεγονός που μειώνει τα περιθώρια ελιγμών της κυβέρνησης και αυξάνει τους κινδύνους «ατυχήματος», όπως αποκαλούν οι τεχνοκράτες την εξώθηση της Ελλάδας και πάλι στην έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ.

Και πράγματι ο κίνδυνος Grexit η προσφιλής τακτική Σόιμπλε, δεν είναι απλά θεωρητικός. Εάν περάσει άπρακτος και ο Φεβρουάριος, γίνεται ορατός και άμεσος.

Οι συμμαχίες μας κατέπεσαν για άλλη μιά φορά στο Εurgroup και είναι απορίας άξιον πλέον, που οδηγούν την Ευρώπη, κάποιοι τυχάρπαστοι τυχοδιώκτες της πολιτικής, που ταυτίζουν το ευρωπαικό τους όραμα με αυτό των αγορών και της Γερμανίας πάνω απ΄όλα.

Δυστυχώς ο Σόιμπλε αποδείχθηκε για άλλη μιά φορά κατώτερος των περιστάσεων. Αναδεικνύεται στον υπ΄αριθμόν ένα κίνδυνο της Ευρώπης και των ενωσιακών προσπαθειών. Κατέρριψε χωρίς αιδώ, για άλλη μιά φορά, κάθε έννοια συνεργασίας και αλληλεγγύης. Είναι ο ισχυρότερος και επιλέγει το δίκαιο της επιβολής, της δικής τους άποψης. Αυτό δεν είναι όμως ΕΕ, είναι γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη και μάλιστα με τις χειρότερες δυνατές προυποθέσεις.

Η Ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να κρατήσει την ψυχαραιμία της, όμως όλοι καταλαβαίνουμε πλέον ότι δεν έχει πολλά περιθώρια. Οχι μόνο αυτη αλλά καμία ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να δεθχεί τόσο ατιμωτικούς όρους υποταγής και αναξιοπρέπειας, όπως αυτές που απαιτούν, δυστυχώς εν χορώ οι δανειστές, προκειμένου να μετατρέψουν την Ελλάδα σε Ειδική Οικονομική Ζώνη, με ελάχιστους μισθούς και κανένα εργασιακό δικαίωμα.

Κανένας, εκτός ίσως από τον κ. Μητσοτάκη. Γιατί ο αρχηγός της ΝΔ, έως χθες αντί να συντάσσεται με την εθνική προσπάθεια, κατηγορεί την κυβέρνηση επειδή δεν κλείνει η αξιολόγηση. Καλείται τώρα λοιπόν, να πάρει θέση επισήμως και να πει τι πρέπει να γίνει. Να δεχθούμε ή όχι τους εξευτελιστικούς όρους υποτέλειας των δανειστών;

Ιδού η Ρόδος για τον εν αναμονή πρωθυπουργό, όπως θεωρεί τον εαυτό του. Γιατί ακόμη και να πάμε σε εκλογές όπως διακαώς επιθυμεί, θα πρέπει να πάρει θέση στα θέματα αυτά.

Ολα παίζονται λοιπόν μέσα στις επόμενες 15 ημέρες. Ιδίως μετά τις 6 Φεβρουαρίου, οπότε το Δ.Σ του ΔΝΤ θα μελετήσει την έκθεση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους και θα αποφασίσει για την περαιτέρω στάση του. Εαν αποφασίσει να μείνει, με όρο την  προληπτική λήψη μέτρων 4,5 δις από την Ελλάδα, τα πράγματα για μας γίνονται ασφυκτικά δύσκολα.

Η μη επίτευξη συμφωνίας για την δεύτερη αξιολόγηση ως τις 30 Φεβρουαρίου, μας βάζει σε απίστευτα σοβαρές περιπέτειες. Οχι μόνο χάνουμε το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, αλλά κινδυνεύουμε να βρεθούμε έξω από το τρίτο πρόγραμμα, με ότι αυτό συνεπάγεται, καθώς τέταρτο πρόγραμμα, εν μέσω προεκλογικής περιόδου στη Γερμανία, δεν θα υπάρξει.