[ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΛΑΡΗΣ] Δήλωση στη REALNEWS σχετική με τη διαμόρφωση των μισθών το 2ο Δεκαπενθήμερο του Μαΐου

Ενώ συν τω καιρώ θα περιμέναμε να σταθεροποιηθεί ο αριθμός των εργοδοτών που προβαίνουν σε περικοπές μισθών, καθώς το αντίκτυπο αυτών των μειώσεων γίνεται εμφανές στην ίδια την αγορά, αφού σε αυτή επιστρέφει, βλέπουμε ότι ολοένα περισσότερες επιχειρήσεις προχώρησαν σε μειώσεις μισθών, που κατά μέσο όρο αγγίζουν το 23,5%. 

 

Είναι σίγουρο ότι η κρίση και η «ατμόσφαιρα» που την περιβάλλει, ωθούν όλο και περισσότερους εργοδότες να προβούν σε δραστικές μισθολογικές περικοπές.

 Ωστόσο, καθοριστικός παράγοντας παραμένει η μη επίδειξη της απαιτούμενης ωριμότητας εκ μέρους των κοινωνικών εταίρων, οι οποίοι θα μπορούσαν να έχουν έναν σημαντικά αναχαιτιστικό ρόλο στην εκδήλωση μιας οικονομικοεργασιακής κατρακύλας, η οποία, σε τελική ανάγνωση, θα πλήξει - και πλήττει - το ευρύτερο οικονομικό περιβάλλον. 

 

Όσο καθυστερούν οι εργοδότες να αντιληφθούν ότι αν δεν βάλουν οι ίδιοι χειρόφρενο θα συμπαρασυρθούν στον οικονομικό κατήφορο, τόσο περισσότερο δυσοίωνα θα γίνονται τα πράγματα. 

Η πλήρης δήλωση μου (πριν την επεξεργασία για τις ανάγκες του χώρου) στη REALNEWS 24/06/2012, σελ 63, σχετική με τη διαμόρφωση των μισθών το 2ο Δεκαπενθήμερο του Μαΐου δηλ κατά την 2η προεκλογική περίοδο.

Από τα στοιχεία που συγκεντρώνουμε στο ΣΕΠΕ είναι εμφανής η μείωση των μισθών από τις 14-2-2012 έως σήμερα για το 6.4% του εργατικού δυναμικού της χώρας και η χρήση με μια «αλόγιστη» δυναμική των δυνατοτήτων που έχουν οι εργοδότες κυρίως για ατομικές συμβάσεις εργασίας. Έτσι, ενώ συν τω καιρώ θα περιμέναμε να σταθεροποιηθεί ο αριθμός των εργοδοτών που προβαίνουν σε περικοπές μισθών, καθώς το αντίκτυπο αυτών των μειώσεων γίνεται εμφανές στην ίδια την αγορά, αφού σε αυτή επιστρέφει, βλέπουμε ότι ολοένα περισσότερες επιχειρήσεις προχώρησαν σε μειώσεις μισθών, που κατά μέσο όρο αγγίζουν το 23,5%.
Είναι σίγουρο ότι η κρίση και η «ατμόσφαιρα» που την περιβάλλει, σε συνδυασμό με την πολιτική ρευστότητα που υπήρξε το τελευταίο διάστημα, ωθούν όλο και περισσότερους εργοδότες να προβούν σε δραστικές μισθολογικές περικοπές.
Ωστόσο, καθοριστικός παράγοντας παραμένει η μη επίδειξη της απαιτούμενης ωριμότητας εκ μέρους των κοινωνικών εταίρων, οι οποίοι θα μπορούσαν να έχουν έναν σημαντικά αναχαιτιστικό ρόλο στην εκδήλωση μιας οικονομικοεργασιακής κατρακύλας, η οποία, σε τελική ανάγνωση, θα πλήξει - και πλήττει - το ευρύτερο οικονομικό περιβάλλον.
 Όσο καθυστερούν οι εργοδότες να αντιληφθούν ότι αν δεν βάλουν οι ίδιοι χειρόφρενο θα συμπαρασυρθούν στον οικονομικό κατήφορο, τόσο περισσότερο δυσοίωνα θα γίνονται τα πράγματα. Η παρατηρούμενη αδράνεια των κοινωνικών εταίρων και η χρήση των νομοθετικών δυνατοτήτων ως κανόνας, αντί ως εξαίρεση υπό ειδικές περιστάσεις, ίσως θα πρέπει να οδηγήσει και την Πολιτεία να αναθεωρήσει μια σειρά από μέτρα που έχει λάβει.
Εξάλλου η ανταγωνιστικότητα μπορεί να υπάρξει μόνο σε μια αγορά εργασίας που μπορεί να «αναπνέει».