γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
……Κατά τις 10.00 μμ άρχισαν να καταφτάνουν σε μια κοντινή καφετέρια
ένας ένας οι συμμετέχοντες. Δυό τρεις μαζί κάθε φορά τους παραλάμβανε ο
Νίκος και τους μετέφερε στην αποθήκη. Στις 11.00 μμ είχαν συγκεντρωθεί
όλοι.- Τι έγινε βρε Νίκο; Τι κάνουμε εδώ; Θα μας πεις τώρα;
- Υπομονή παιδιά. Μεζέδες έχει, κρασί έχει, τι άλλο θέλετε;
- Ρε Νίκο, μας δουλεύεις; Αν ήταν να φάμε και να πιούμε, τι δουλειά έχουμε σ’ αυτή την έρημη παμπάλαια αποθήκη και δεν πήγαμε σε καμιά ταβέρνα;
- Έχει δίκηο ο Αρίστος Νικόλα. Εκεί γίνονται τα συμπόσια. Τι παίζει εδώ; Θα μας πεις ή θα μας σκάσεις κι άλλο;
- Το Λεωνίδα από δω τον ξέρετε, τουλάχιστον κάποιοι από σας.
- Νίκο πήγαινε εσύ με την Αντιόπη, θα αναλάβω εγώ τώρα, ψιθύρισε ο Λεωνίδας στο Νίκο. Ο Νίκος και η Αντιόπη υπάκουσαν και έφυγαν από την αίθουσα. Περνώντας από ένα διπλανό δωμάτιο πήραν από ένα καλάσνικωφ, ένα glock, χειροβομβίδες και γεμιστήρες και ανέβηκαν στην ταράτσα των εξωτερικών αποθηκών. Ταμπουρώθηκαν και παραφύλαγαν το μόνο σημείο του εξωτερικού μαντρότοιχου απ’ όπου θα μπορούσαν να διεισδύσουν οι εισβολείς. Κάτω, στην αίθουσα, η συζήτηση είχε ανάψει για καλά.
- Για ποιο λόγο δεν ενώνετε τις δυνάμεις σας κύριοι; Ρώτησε ο Λεωνίδας.
- Μα τι λές ρε φίλε; Ως προς το τι να ενωθούμε; Έκανε ένας «εθνοαυτόνομος» πατριώτης. Τι δουλειά έχουμε εμείς με τους ναζί;
- Άντε πηδήξου ρε μαλάκα αναρχικέ, απάντησε ένας εθνικοσοσιαλιστής από την άλλη άκρη του τραπεζιού.
- Λεωνίδα, είναι τουλάχιστον αφελές αυτό που ρωτάς, πως είναι δυνατόν εμείς Ορθόδοξοι άνθρωποι να κάνουμε κολεγιά με τους Αιρετικούς;
- Τι είπες ρε τομάρι Παπικέ, πετάχτηκε ένας παλαιοημερολογίτης από την άλλη άκρη.
- Να, τα βλέπεις, οι Εβραιόσποροι τσακώνονται ποιος από τους δύο δοξάζει πιο πολύ τον Εβραίο Θεό τους, σχολίασε ειρωνικά ένας από τους Αρχαιολάτρες της παρέας.
- Ποιος σου μίλησε εσένα ρε ειδωλολάτρη; Αντέκρουσε σαρκαστικά ένας από Χριστιανούς.
- Τον κακό σου τον καιρό που θα με πεις ειδωλολάτρη.
24. Η αιώνια «φαγωμάρα»
- Είστε βαθιά νυχτωμένοι όλοι σας που ζητάτε προστασία από ανύπαρκτες Θεϊκές Δυνάμεις, σχολίασε με στόμφο ο «άθεος» της παρέας.
- Απορώ τι δουλειά έχεις εσύ με την Εθνική Υπόθεση και δεν είσαι με τους άθεους αναρχοαριστερούς, σχολίασε ένας άλλος.
- Να γιατί δεν ενωνόμαστε φίλε Λεωνίδα. Διότι τα παιδιά από δω ξέρουν μόνον από μπαϊράκια αντί να διδάσκονται από τις Αδελφότητες του εχθρού.
- Μίλησε και ο σεχταριστής Μασώνος, έκανε ένας άλλος.
- Δεν είμαι Μασώνος. Αλλά άμα μελετούσατε λίγο τις στρατηγικές και τις τακτικές των Ταγμάτων θα βλέπατε πως είναι ο μόνος τρόπος αποτελεσματικής οργάνωσης και πάλης.
- Δηλαδή, να γίνουμε όλοι Μασώνοι ρε φίλε;
- Για οργάνωση μιλάω κι όχι για ιδεολογία και φιλοσοφία.
- Ο μόνος τρόπος αγώνα και πάλης είναι στο δρόμο μαζί με τους εργάτες και τα συνδικάτα.
- Να κι ο αριστερούλης ψευτοπατριώτης. Το πέταξε το τσιτάτο του.
- Αν διάβαζες λίγο Μάρξ και Λένιν θα ήξερες πως δεν έχεις ιδέα από ταξικούς αγώνες και μεθόδους πάλης. Αλλά τώρα τι να σου λέω; Είσαι ανεπίδεκτος.
- Βρε άντε πνίξου ανθέλληνα μπαχαλάκια που ονειρεύεσαι εθνικά σοβιέτ. Διάβασε λίγο Πολιτεία αντί γι’ αυτές τις αηδίες.
- Βρε άντε στα τσακίδια φασίστα που ονειρεύεσαι όρθιος φασιστικές ψευτοπολιτείες Αρίστων.
- Ρε παιδιά, όταν όλη η ενέργεια των πατριωτών εξαντλείται σε ανούσιες χωριστικές φιλοσοφικές κόντρες πώς να μην μας ξεσκίζουν σ’ όλα τα εθνικά μέτωπα;
- Έχει δίκηο ο συνέλληνας. Η φιλοσοφία δεν έχει καμία σχέση. Το θέμα είναι ζήτημα πολιτικής. Πατριωτικός Αγώνας μπορεί να διεξαχθεί μόνον υπό συνθήκες σοσιαλιστικής οργάνωσης.
- Καλώστονα. Οι δικές σου εθνοτροτσκιστικές μπαρούφες μας έλειπαν.
- Σωστός.
- Τι σωστός ρε φίλε; Δηλαδή, εσύ πιστεύεις πως μπορεί να ασκηθεί εθνικοπατριωτική πολιτική μέσα από ένα αστικό κοινοβούλιο;
- Ναι, ρε φίλε. Δημοκρατία και πάλι Δημοκρατία.
- Άντε ρε με την οχλοκρατία σου κι εσύ. Μόνο Στρατιωτική μπορεί να είναι η Εθνική Πολιτική.
- Ναι, ονειρέψου δικτατορίες εσύ.
- Ναι, γιατί εσύ με τις Μοναρχίες σου είσαι καλύτερος νομίζεις από τον στρατοκράτη.
- Μαλακίες λέτε όλοι. Ο τόπος και το έθνος χρειάζονται μια γνήσια Αριστοκρατία.
- Ναι, πως το θες; Να βάλουμε καινούρια ελίτ στο κεφάλι μας δηλαδή;
- Μιλάω για μια ηγετική τάξη των Αρίστων. Και όχι για ευγενείς.
- Έχει δίκηο ο Αριστείδης. Και κάτι τέτοιο δεν μπορεί να υπάρξει σε συνθήκες οχλοκρατίας.
- Και να μην ξεχνάμε ότι ο «Διωγμός των Αρίστων» ήταν πάντα κατόρθωμα της Δημοκρατίας/οχλοκρατίας.
- Ο Φασισμός των Πεισιστρατίδων αναγεννάται, αναφώνησε ειρωνικά κάποιος.
- Να πλένετε το στόμα σας όταν μιλάτε για τον Πεισίστρατο αναρχοζωντόβολα.
- Ο τόπος αυτός γέννησε την Δημοκρατία, το ύψιστο Πολιτειακό αγαθό και θα είναι οπισθοδρόμηση οτιδήποτε άλλο. Είμαστε υποχρεωμένοι να συμμετέχουμε εξίσου στα Πολιτειακά πράγματα παίζοντας με τους κανόνες του συστήματος.
- Ναι, την είδαμε την δημοκρατία σας Φιλελεύθερε ψευτοπατριώτη αστέ. Μια τρυφηλή κοινωνία όπου λίγοι επιτήδειοι χοντραίνουν εις βάρος των πολλών. Αλλά βλέπεις θές να φας κι εσύ από τις μίζες του καθεστώτος, έτσι;
- Ναι, γιατί η Τυραννία είναι άγια. Όσο για τα υπόλοιπα, δεν ξέρεις τι λες.
- Τα Μεγάλα Έργα επιτεύχθηκαν πάντα από άξια άτομα και ποτέ από τον όχλο.
- Και να μην ξεχνάμε ότι ο όχλος καταδίκασε έναν Σωκράτη.
- Κι όχι μόνον. Όποιον Μεγάλο γέννησε αυτός ο τόπος, ο όχλος μέσω της Δημοκρατίας τον εξόντωσε.
- Το να «κάνουμε κάτι» είναι μια ουτοπία κύριοι. Μόνον αν είναι θέλημα Θεού θα σωθεί η χώρα και το Έθνος.
- Εσύ πάλι βάλε τις μαλακίες σου εκεί που ξέρεις ηττοπαθή θρησκόληπτε.
- Έχει δίκηο ο αδελφός. Εμείς θα κάνουμε ότι μπορούμε κι ο Θεός θα κάνει αυτό που έχει αποφασίσει.
- Ρε μοιρολάτρες εθνοπροδότες, με κάτι τέτοιες ανοησίες έπαθε το Έθνος όλα αυτά που έπαθε. Και με κάτι τέτοιες κοτσάνες κινδυνεύουμε να εξαφανιστούμε από το χάρτη.
- Το «Συν Αθηνά και χείρα κίνει» το έχετε ακούσει ποτέ φανατικοί ηλίθιοι;
- Το να πιστεύεις στην απολυτότητα της Δύναμης και των ορισμών του Θεού δεν είναι ηλιθιότητα άθεε.
- Ναι; Τι είναι; Συντονισμός με τις δυνάμεις του Σύμπαντος;
- Δεν συμφωνώ με την απολυτότητα της σκέψης των Χριστιανών φανατικών, αλλά ο «Συντονισμός με τις Δυνάμεις του Σύμπαντος» είναι η μόνη οδός για τη σωτηρία του ανθρώπου.
- Πέταξε κι ο Νεοεποχίτης τη βλακεία του τώρα.
- Δηλαδή, ρε φίλε, για σένα θα πρέπει να αποδεχτούμε πως οι Δυνάμεις του Σύμπαντος αποφάσισαν τη διάλυση της Ελληνικής Φυλής και πως εμάς ούτε μας πέφτει λόγος ούτε μπορούμε να κάνουμε κάτι, έτσι;
- Δεν είπα αυτό.
- Αυτό είπες έστω κι αν δεν κατάλαβες ούτε εσύ ο ίδιος τι είπες.
- Χα. Πολύ βολικό για όσους επιβουλεύονται τη Φυλή μας.
- Δεν υπάρχουν Φυλές κι από εκεί αρχίζει το λάθος σας.
- Άντε πνίξου ρε γελοίε που μετά από τόσες επιστημονικές αποδείξεις περί DNA και της γενετικής κατανομής των ανθρώπων σε φυλές, εξακολουθείτε μερικοί μερικοί να υποστηρίζετε αριστερές μαλακίες.
- Η Παγκοσμιοποίηση δεν θα σταματήσει τους πολέμους. Αλλά ένας Μεγάλος πόλεμος μπορεί να σταματήσει την παγκοσμιοποίηση. Αρκεί να περιμένουμε και τα πράγματα θα έρθουν μόνα τους.
- Ναι και όταν έρθει εκείνη η ώρα, ξαφνικά από σαπιοκοιλιάδες οι Έλληνες θα μετατραπούν εν μία νυκτί σε πολεμικές μηχανές. Θα σ’ αφήσουν νομίζεις. Σιγά μη σου δώσουν το χρόνο να προετοιμαστείς. Για ηλίθιους τους έχεις;
- Δεν πρόκειται να μας αφήσουν. Από νωρίτερα θα πρέπει να έχουμε προετοιμαστεί στρατιωτικά.
- Και πως νομίζεις ότι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο όταν είμαστε χωρισμένοι σε τριακόσια στρατόπεδα; Δεν βλέπεις εδώ τι γίνεται; Μόλις είκοσι νοματαίοι είναι εδώ απόψε κι είμαστε έτοιμοι να σφαχτούμε.
Ο Λεωνίδας δε μιλούσε. Θα ήταν άσκοπο. Δεν υπήρχε καμία μα καμία περίπτωση να μεταπειστούν με το λόγο και τα επιχειρήματα. Η πανάρχαια αυτή άτιμη αρρώστια της φυλής. Η Διχόνοια. Η μεγάλη της κατάκτηση, η Φιλοσοφία ήταν ταυτόχρονα πάντα δίκοπο μαχαίρι. Εξέλιξη μα και οπισθοδρόμηση. Όσο κι αν ακούγεται αλλοπρόσαλλο κάτι τέτοιο. Πρόοδος μα και φρένο. Σκοτάδι και Φως μπερδεμένα μεταξύ τους σαν αξεδιάλυτο κουβάρι από φλόγες έτοιμες να καταβροχθίσουν τα πάντα. Η Φιλοσοφία, αυτό το μέγιστο ανθρώπινο πολιτιστικό επίτευγμα ήταν πάντα ένας Ιανός. Η μία όψη φωτεινή και η άλλη σκοτεινή. Σαν ένα μαχαίρι. Που μπορεί να κόψει ψωμί και να φτιάξει χρήσιμα εργαλεία. Μα που ταυτόχρονα μπορεί και να σκοτώσει. Να κάνει ανυπολόγιστο κακό. Όχι. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να ομονοήσουν αυτοί εδώ δια του λόγου, της λογικής και της «διαλεκτικής διαβούλευσης». Μόνον ένα «σοκ επιβίωσης» θα τους έκανε να ομονοήσουν, να διακρίνουν τον «απώτερο σκοπό» της σωτηρίας Φυλής και Έθνους και να εργαστούν σαν ένας πάνω σ’ αυτό.
Κι εκείνη τη στιγμή ο χρόνος άρχισε να μετράει ανάποδα.
- Αντιόπη, πάω στον μαντρότοιχο.
- Τρελάθηκες ρε Νίκο; Όπου να’ ναι θα φανούν.
- Καλύτερα. Έτσι θα φανεί πως νίκησαν μόλις με δούν να υποχωρώ και θα χαλαρώσουν την επαγρύπνησή τους.
- Δε συμφωνώ Νικόλα. Είναι παρακινδυνευμένο. Θα σε λιανίσουν πριν καν προλάβεις να τρέξεις τα πρώτα μέτρα.
- Μη σκας, είμαι γρήγορος.
- Οι σφαίρες τους είναι πιο γρήγορες και σταμάτα τις βλακείες. Κάτσε εδώ που είσαι κι ακολούθα το σχέδιο του Αρχηγού.
- Χαα, χα.
- Που είναι το αστείο Ράμπο;
- Μόλις τον είπες κι εσύ «Αρχηγό». Καλώς ήλθες στην ομάδα. Και πάψε να με λές έτσι.
Και μ’ αυτά τα λόγια έφυγε προς την πόρτα πίσω τους, κατέβηκε την σκάλα κι άρχισε να διασχίζει τρέχοντας το προαύλιο μέχρι τον μαντρότοιχο.
- Τρελάρα! Ψιθύρισε με καλυμμένη οργή κι ανησυχία η Αντιόπη ενώ κρατούσε σφιχτά το όπλο της σ’ ετοιμότητα πάντα να τον καλύψει αν χρειαστεί.
- Αυτό το άκουσα…ψιθύρισε ο Νικόλας μέσα από το ακουστικό της. Η Αντιόπη είχε ξεχάσει πως είχαν ενδοεπικοινωνία.
- Όλα καλά, παιδιά; Ακούστηκε και ο Λεωνίδας μέσα από το ακουστικό.
- Ο τρελός ο φίλος σου έφυγε από την ταράτσα και πήγε στο μαντρότοιχο, είπε ανήσυχη η Αντιόπη.
25. Η «Μεγάλη Μύηση»
- Καλά, δεν πειράζει. Ρίσκαρε αλλά έχει δίκηο. Θα επιβλέψει καλύτερα και θα μας δώσει περισσότερο χρόνο.
- Μάλιστα. Γι’ αυτό δεν έφερε αντίρρηση ο Λεωνίδας λοιπόν ενώ άκουσε από τ’ ακουστικό την απόφαση του Νίκου να προωθηθεί σε πιο επικίνδυνο πόστο, σκέφτηκε η Αντιόπη.
- Ωπ, νάτοι, άκουσαν και οι δύο το Νίκο να λέει.
- Μην ρίξεις πρώτος Νίκο, διέταξε ο Λεωνίδας ενώ σηκώνονταν απ’ τη θέση του για να μην ακούσει κανείς άλλος από την ομήγυρη και πλησίαζε προς τον πάγκο που είχαν τα κρασιά.
- Ελήφθη…αλλά…
- Τι τρέχει Νικόλα;
- Είναι πολλοί Λέων…σκαρίζουν από τα δέντρα σαν τα ποντίκια.
- Άναψε ένα τσιγάρο Νικόλα…
- Τι;;; είσαι τρελός;
- Κάνε αυτό που σου λέω…πρέπει να τους βοηθήσουμε να σε εντοπίσουν και να σου ρίξουν πρώτοι…
- Μα…
- Κάνε αυτό που σου λέω χωρίς να σηκώσεις το κεφάλι σου…
- ΟΚ….ΟΚ που να πάρει ο διάολος…
- Μόλις ρίξουν υποχώρησε αμέσως…Αντιόπη να είσαι έτοιμη να τον καλύψεις…
- Αναμένω, έκανε με ελεγχόμενη ένταση η Αντιόπη.
- Τώρα Πύρο.
Την ίδια στιγμή ο Πύρος στην άλλη άκρη της Αθήνας, στην Εθνική Οδό, πυροδοτούσε τα εκρηκτικά τινάζοντας στον αέρα ένα εγκατελειμμένο κτίριο μακριά από κατοικημένη περιοχή. Η μεγάλη ποσότητα C4 που είχε το παγιδευμένο όχημα στο κέντρο του κτιρίου έκανε το θαύμα της και τράβηξε την προσοχή των Δυνάμεων Ασφαλείας. Με τον αντιπερισπασμό είχαν κερδίσει πολύτιμο χρόνο. Με λίγη καλή τύχη θα προλάβαιναν να ολοκληρώσουν τη μάχη και να απαγκιστρωθούν με ασφάλεια.
- «Αρχάγγελε» μας βλέπεις; Ρώτησε ο Λεωνίδας τον «σύνδεσμό» του.
- Ναι.
- Τι γίνεται με το «ιππικό»;
- Το κέντρο τους έχει ανάψει. Δόθηκε κλήση προς κάθε διαθέσιμο περιπολικό να φύγει για εθνική οδό. Μαζί και οι ειδικές μονάδες.
- Ωραία. Εδώ τι βλέπεις;
- Μετράω είκοσι εισβολείς. Σας πλησιάζουν.
- Μπορείς να μας τα στείλεις;
- Έφυγαν. Θα τα έχετε στα pad σας άμεσα.
- Νικόλα και Αντιόπη τα λάβατε;
- Ναι.
- Εντάξει.
- ΟΚ κι εγώ, είπε ο Λεωνίδας, Νικόλα ξεκίνα. Όλοι τους έρχονται από μπροστά.
Ο Νίκος κρυμμένος άναψε ένα τσιγάρο και το σήκωσε ελαφρά πάνω από τον τοίχο. Πριν προλάβει να ολοκληρώσει την κίνησή του δύο ριπές ήρθαν κι έσκασαν πάνω στο τμήμα του τοίχου που τον κάλυπτε κάνοντας κομμάτια τα πάντα. Η λάμψη του αναπτήρα ήταν αρκετή για να τους πυροδοτήσει ανακλαστικές βολές. Οι υπόλοιποι της πρώτης σειράς εισβολέων απλά ακολούθησαν ενστικτωδώς τις βολές του πρώτου ρίχνοντας κι αυτοί. Ευτυχώς ο Νίκος ήταν πίσω από τσιμεντένια κολώνα που άντεξε την πίεση από τις ισχυρές βολίδες των Καλάσνικωφ. Πιο δίπλα, οι τσιμεντόλιθοι είχαν γίνει κομμάτια.
Αμέσως ο Νίκος πήδηξε στο έδαφος κι άρχισε να τρέχει προς την δεύτερη ζώνη άμυνας όπου ήδη βρίσκονταν η Αντιόπη. Πίσω του οι εισβολείς είχαν αρχίσει ήδη ν’ ανεβαίνουν το μαντρότοιχο. Οι πρώτοι δύο με το που ξεμύτισαν άρχισαν να ρίχνουν στα τυφλά προς το σκοτεινό όγκο του κτιρίου. Στο σκοτάδι δεν κατόρθωσαν να δουν αμέσως το Νίκο που έτρεχε στο προαύλιο. Η Αντιόπη έριξε μια ριπή στους πρώτους για να δώσει το χρόνο στο Νίκο να διανύσει τα τελευταία μέτρα. Τα πυρά της Αντιόπης τους καθήλωσαν για λίγο. Στο pad της τους είδε να ανοίγονται σε βεντάλια σε όλο το μήκος του μαντρότοιχου. Συνέχισε να ρίχνει σκόρπια πότε στο ένα σημείο πότε στο άλλο. Ο Νίκος έφτασε εντέλει στην κάτω είσοδο. Πριν μπει, εκμεταλλευόμενος τα πυρά προκάλυψης της Αντιόπης τράβηξε μια παλιά μπετονιέρα μπροστά στην είσοδο. Σήκωσε το καλάσνικωφ κι άρχισε να εξαπολύει κι αυτός ριπές προς τον μαντρότοιχο.
- Λεων προχώρα, ούρλιαξε ο Νίκος, δεν ξέρω για πόση ώρα θα μπορούμε να τους κρατάμε καθηλωμένους στον τοίχο.
- ΟΚ, απάντησε ο Λέων.
Μέσα στην αίθουσα γίνονταν χαμός. Όλοι είχαν αναστατωθεί. Είχαν μετατραπεί σε όχλο που νοιώθει σαν παγιδευμένο κοπάδι ποντικών. Επικρατούσε ο πανικός που φέρνει το ξάφνιασμα, η σύγχυση και το αίσθημα του παγιδευμένου αγριμιού και της ανημπόριας αντίδρασης. Το χειρότερο όμως ήταν πως ο εχθρός ακόμη ήταν αόρατος.
- Νίκο, χρειάζομαι μερικά πυρά προς τα δω, είπε ο Λεωνίδας.
- Ε; τι;
- Με άκουσες. Ρίξε μερικά πυρά εδώ κάτω. Στην είσοδο. Και μια χειροβομβίδα.
- Μα τρελάθηκες; Το’ χασες τελείως.
- Κάνε αυτό που σου λέει, πετάχτηκε η Αντιόπη που κατάλαβε αμέσως τι θέλει να επιτύχει ο Λεωνίδας.
- Μα μπορεί να χτυπηθεί κανένας τους, αντέδρασε ο Νίκος ενώ συνέχιζε να ρίχνει ριπές στον μαντρότοιχο.
Η Αντιόπη δεν περίμενε άλλο. Παίρνοντας πρωτοβουλία σηκώθηκε απ’ τη θέση της κι έτρεξε προς τη σκάλα.
- Δικός σου ο τοίχος Νίκο, του είπε
- Τι πας να κάνεις γαμώτο;
Η Αντιόπη είχε ήδη φτάσει στα μισά της σκάλας. Έβλεπε πλέον την είσοδο της αίθουσας. Σήκωσε το καλάσνικωφ και έστειλε μια παρατεταμένη ριπή στην είσοδο και στην αίθουσα. Οι σφαίρες σάρωσαν τα πάντα στην γωνία της αίθουσας που έπεσαν εντείνοντας τον πανικό στην ομάδα. Η Αντιόπη έβγαλε μια χειροβομβίδα, την απασφάλισε και την έριξε στην είσοδο προσέχοντας να μην περάσει από την πόρτα μέσα στην αίθουσα. Έγειρε στο πλάι για να καλυφτεί από τα θραύσματα κι έφυγε τρέχοντας για να επιστρέψει στο πόστο της στην ταράτσα. Μόλις που πρόλαβε. Μερικοί εισβολείς είχαν αρχίσει να υπερπηδούν τον τοίχο και να καλύπτονται όπου έβρισκαν στο προαύλιο πίσω από σαβούρες και μπάζα. Τα πυρά του Νίκου δεν ήταν αρκετά για να τους ανακόψουν όλους. Η Αντιόπη πρόσθεσε ξανά τα δικά της πυρά και οι εισβολείς ξανακαθηλώθηκαν. Ο Νίκος τρέχοντας όσο ποτέ άλλοτε και πηδώντας τρία τρία τα σκαλοπάτια έφτασε εν ριπή οφθαλμού δίπλα της. Κυλώντας βρέθηκε στην άλλη γωνία της μικρής ταράτσας. Ανασηκώθηκε κι άρχισε να ρίχνει ακατάπαυστα.
Κάτω επικρατούσε πανδαιμόνιο.
Η αίσθηση που προκάλεσαν οι σφαίρες που πέρασαν μέσα στην αίθουσα κομματιάζοντας τα πάντα στο διάβα τους αλλά και η χειροβομβίδα ήταν απερίγραπτη.
Ο Λεωνίδας ήξερε πως έχει ελάχιστα δευτερόλεπτα να μετατρέψει αυτό τον φοβισμένο μικρό όχλο σε λυσσασμένους πολεμιστές που μάχονται για την ζωή τους.
Πλησίασε ένα μεγάλο κασόνι στην άκρη της αίθουσας, στάθηκε στο πλάι για να τον βλέπουν, το άνοιξε και έβγαλε από μέσα το Μ 110 sniper rifle. Οι υπόλοιποι βλέποντάς τον γούρλωσαν τα μάτια από την έκπληξη.
- Τι είναι αυτό ρε φίλε;
- Όπλο, δε βλέπεις; Εγώ δεν θα κάτσω έτσι να τους περιμένω να με φάνε. Και με μια επιδεικτική κίνηση πήρε μια γεμιστήρα την έχωσε στο όπλο και με μια συγκρατημένη θεατρικότητα όπλισε τη θαλάμη. Το κρέμασε στον ώμο του, πήρε μια ζώνη με ένα glock στη θήκη, τη φόρεσε, έβγαλε το πιστόλι, του έβαλε μια γεμιστήρα, το όπλισε κι αυτό και το ξαναέβαλε στη θήκη του. Κρέμασε και μερικές χειροβομβίδες στο γιλέκο και απότομα γύρισε προς το μέρος τους.
- Θα κάθεστε εκεί και θα με βλέπετε ή θα πολεμήσετε για τη ζωή σας; Τους είπε κοφτά κι αποφασιστικά.
- Έχει όπλα και για μας; Το ρωτάς; Απάντησε ο πρώτος και πηδώντας απ’ την κρυψώνα του με δυό τρεις δρασκελιές βρέθηκε μπροστά στο κασόνι.
Ο Λεωνίδας έβγαλε ένα καλάσνικωφ του το πέταξε, του έριξε και μια χιαστή υφασμάτινη τσάντα με γεμιστήρες και στράφηκε αμέσως στον επόμενο. Είχαν σηκωθεί όλοι μεμιάς και έτρεχαν προς το κασόνι.
26. Η «Αναγέννηση του Πολεμιστή»
- Όποιος οπλίζεται να φεύγει αμέσως για την ταράτσα από κείνη την πόρτα. Εσύ συνέχισε να μοιράζεις οπλισμό, είπε σε έναν.
- Ποιος έχει εκπαίδευση αντιαρματικού; Ρώτησε ενώ οι άλλοι οπλίζονταν.
- Εγώ.
- Εγώ.
- Εγώ, απάντησαν με μια φωνή τρείς από την ομάδα.
- Ελάτε εδώ και οι τρεις. Έδωσε στον έναν ένα αντιαρματικό και στο δεύτερο ένα μεγάλο κρεμαστό σακίδιο με ρουκέτες. Εσύ, είπε στον τρίτο είσαι ο φύλακας κι ο τζόκερ τους για παν ενδεχόμενο. Πηγαίνετε και οι τρεις επάνω.
- Ποιος έχει κάνει πολυβολητής;
- Εγώ.
- Εγώ.
- Εγώ, απάντησαν πάλι με μια φωνή τρεις άλλοι.
- Εσύ πάρε αυτό, είπε και του έδωσε το MG 30. Εσύ πάρε τα πυρομαχικά κι εσύ θα είσαι η πλάτη και ο παρατηρητής τους είπε στον τρίτο.
Ο οπλισμός σε λίγα λεπτά είχε μοιραστεί.
- Εσείς οι τρεις αναλάβετε την είσοδο, εδώ κάτω. Εσείς οι δύο μείνετε στην αίθουσα καλυμμένοι μην τυχόν και μας την πέσουν με εκρηκτικά από το διπλανό κτίριο μέσα από τον τοίχο. Το νου σας μην μας πλευροκοπήσουν. Οι υπόλοιποι μαζί μου επάνω.
Η μάχη έξω είχε ανάψει για καλά. Εκατοντάδες ριπές συγκεντρωμένες σε έναν τόσο μικρό χώρο δημιουργούσαν μια κόλαση ολόγυρα. Η ιδανική εκπαίδευση για τους άντρες του. Αν ήθελαν να σώσουν τη ζωή τους έπρεπε να παλέψουν λυσσασμένα. Κι αυτό έκαναν. Οι μουτζαχεντίν στένευαν συνέχεια τον κλοιό. Είχαν εκμεταλλευθεί στην εντέλεια το χρόνο που χρειάστηκε για να εξοπλίσει και να οργανώσει την ομάδα.
- Πως πάει παιδιά; Ρώτησε το Νίκο και την Αντιόπη μόλις βρέθηκε με μια βουτιά δίπλα τους.
- Έχουν πάρει θέσεις οι άτιμοι και δεν τους ξεκολλάμε με τίποτα. Είτε ρίχνουμε είτε όχι αυτοί εκεί.
- «Αρχάγγελε» μας βλέπεις;
- Ναι.
- Τι γίνεται;
- Σας «κλείνουν». Αργά και σταθερά.
- Πόση ώρα έχουμε;
- Ελάχιστη. Ήδη το κέντρο αναδιοργανώνει το ιππικό.
- Ξεκίνησαν;
- Ακόμη ψάχνονται. Η σύγχυση όμως θα τελειώσει σε λίγα λεπτά. Ήδη τα τοπικά τμήματα δέχονται τηλεφωνικές καταγγελίες και ζητούν ενισχύσεις από το κέντρο.
- Ο Πύρος;
- Πήρε την καρότσα και σας πλησιάζει. Πρέπει σε λίγα λεπτά να έχετε απαγκιστρωθεί.
- Πύρο;
- Ακούω. Σε λίγο θα είμαι εκεί. Ετοιμαστείτε για επιβίβαση.
- Νίκο, στείλε το πολυβόλο εκεί πάνω, στο ταρατσάκι αριστερά. Άπλωσε τους υπόλοιπους τόσο που να μπορείς να τους ελέγχεις. Εγώ ανεβαίνω στην καμινάδα, είπε κοφτά κάνοντας έναν τελευταίο γρήγορο έλεγχο στο νυχτερινό σκοπευτικό του.
- Τρελάθηκες; Θα σε λιανίσουν.
- Η αερόσκαλα είναι δεκαετιών Λέων, σκουριασμένη, σάπια. Μπορεί να μην σ’ αντέξει.
- Ετοιμαστείτε για απαγκίστρωση σε πέντε λεπτά, είπε και μ’ένα σάλτο έτρεξε προς την καμινάδα. Έβαλε τ’ όπλο ξανά στην πλάτη και με γρήγορες κινήσεις ανέβηκε καμιά δεκαριά μέτρα ψηλά, στο πρώτο διάζωμα. Τα πάντα έτριζαν. Έλπιζε ν’ αντέξουν αρμοί, βίδες και συνδέσεις. Κρύφτηκε πίσω από την καμινάδα, ξεμύτισε όσο χρειάζονταν την κάνη και ρύθμισε την διόπτρα. Οι λάμψεις από τα πυρά των εισβολέων τον καθοδηγούσαν.
Σημάδεψε τον πρώτο κι έριξε. Τον πέτυχε στο αριστερό αυτί. Κέντραρε τον επόμενο, έριξε. Χτυπημένος στο στήθος έπεσε κι αυτός. Τρίτος. Τέταρτος. Πέμπτος. Έκτος. Τον εντόπισαν. Οι ριπές έσκαζαν κατά δεκάδες πάνω στην καμινάδα. Δεν μπορούσε πια να ξεμυτίσει. Κατέβηκε άρον άρον. Ευτυχώς η αερόσκαλα βρίσκονταν στην αντίθετη μεριά των ριπών και η καμινάδα τον κάλυπτε. Το πολυβόλο ευτυχώς τους κρατούσε καθηλωμένους.
Σκυφτός έφτασε δίπλα στο Νίκο.
- Μελέτη! φώναξε, το αντιαρματικό, ρίχτους με «κατά προσωπικού». Καλύψτε τον οι υπόλοιποι.
- Τα πυρά της ομάδας αυξήθηκαν για να μπορέσει ο πυροβολητής τους να σηκωθεί και να σημαδέψει.
- Ο Λεωνίδας βρέθηκε δίπλα του. Έδειξε στον Μελέτη το pad. Με το που θα σηκωθείς στοχεύεις χαμηλά στις 16.00, ΟΚ;
- Έγινε. Ο Μελέτης σηκώθηκε, σημάδεψε τα μπάζα κι εκτόξευσε την ρουκέτα ένα κλικ ψηλότερα για να σκάσει πίσω τους.
Στο pad του Λεωνίδα τρεις φωτεινές κουκκίδες εξαφανίστηκαν. Τρεις στόχοι είχαν εξοντωθεί.
- Μελέτη, στις 21.00.
- Ελήφθη, είπε ενώ ο βοηθός έβαζε νέα ρουκέτα στον πυροσωλήνα.
- Πυρά προκάλυψης, ΤΩΡΑ, φώναξε ο Λεωνίδας.
Ένα μπαράζ βολίδων έφυγε από την ταράτσα προς το προαύλιο και ο Πυροβολητής Όπλισε, σηκώθηκε, στράφηκε στις 21.00 κι εξαπέλυσε το βλήμα.
Άλλες τρεις φωτεινές κουκκίδες εξαφανίστηκαν από το pad του Λεωνίδα.
- Έναν ακόμη στόχο Μελέτη. 18.30.
Άλλα δύο φωτεινά σημεία χάθηκαν από το pad.
- Τέλος χρόνου Λέων, ακούστηκε ο Αρχάγγελος μέσα από το ακουστικό του.
- Τι έγιναν οι υπόλοιποι;
- Περίμενε, θα έχεις εικόνα…Νάτοι, επτά έμειναν…πέντε έφυγαν από το προαύλιο, δύο παρέμειναν, μάλλον για αντιπερισπασμό…κάνουν τον κύκλο…πάνε στα κτίρια πίσω σας Λέων…μπήκαν μέσα…
- Απαγκίστρωση τώρα, φώναξε ο Λεωνίδας. Το αντιαρματικό μαζί μου. Νίκο εσύ εδώ, κράτα τον αντιπερισπασμό τους με τα παιδιά. Αντιόπη, πάρε τρεις κι έλα κάτω.
Ο Λεωνίδας κατέβαινε ήδη τρέχοντας τις σκάλες. Έφτασε στην αίθουσα και βρήκε τους άλλους δύο καλυμμένους κι ανήσυχους. Τους έστειλε επάνω για να πάρουν κι αυτοί το βάπτισμα του πυρός.
Ο Λεωνίδας κοίταξε το pad. Έβλεπε τους πέντε να έρχονται γρήγορα από το διπλανό κτίριο. Προφανώς, σκέπτονταν να ρίξουν τον τοίχο με εκρηκτικά.
- Φύγετε όλοι από το δωμάτιο. Πιάστε θέσεις έξω από την αίθουσα. Μελέτη κι εσύ το ίδιο. Βάλε διατρητικό. Θα ρίξεις ανάμεσα από τις πόρτες. Στόχος σου εκείνος ο τοίχος με εντολή μου. Καλυφτείτε όλοι κι έτοιμοι για αντιμετώπιση εισβολέως. Πιθανή μεγαλύτερη ακόμη έκρηξη από τα δικά τους εκρηκτικά.
Το pad έδειχνε τους δύο κολλημένους στον τοίχο και τους τρεις απλωμένους πίσω τους. Οι δύο έβαζαν εκρηκτικά προφανώς και οι άλλοι τρεις είχαν λάβει θέση μάχης. Τελικά, μάλλον είχαν ελάχιστα εκρηκτικά μαζί τους. Ίσα για ν’ ανοίξουν μια τρύπα στον τοίχο. Συνεπώς, δεν υπήρχε πρόβλημα κατάρρευσης του κτιρίου. Θα μπορούσαν να ρισκάρουν την εκτόξευση.
- Τώρα Μελέτη!
Το βλήμα έφυγε, τρύπησε σα χαρτί τον τοίχο, χτύπησε στον πίσω τοίχο κι εξερράγη. Τα πάντα εκεί πίσω μετατράπηκαν σε κόλαση. Ευτυχώς, ο τοίχος ήταν από πολυκαιρισμένο σκληρό τσιμέντο. Έτσι η εκτόνωση της έκρηξης στράφηκε κυρίως προς την άλλη πλευρά του τοίχου. τρύπα που είχε ανοίξει στον τσιμεντότοιχο ήταν αρκετή πάντως για να περάσουν και να επιβεβαιώσουν το αποτέλεσμα.
- Τέλος χρόνου Λέων, άκουσε τον Αρχάγγελο.
- Φεύγουμε, ΤΩΡΑ, διέταξε ο Λέων.
- Πως; Φώναξαν μερικοί από τους υπόλοιπους.
- Μη σκας, του είπε ο Λέων, το ταξί μας είναι απ’ έξω.
- Ο Πύρος είναι έξω και μας περιμένει, είπε η Αντιόπη.
- Το ξέρω, απάντησε ο Λέων, έχουμε απώλειες;
- Δυστυχώς ναι. Πέντε τραυματίες.
- Όχι κι άσχημα για πρώτη τους μάχη. Νίκο, τα εκρηκτικά, είπε στο Νίκο που μόλις είχε κατέβει με τους υπόλοιπους. ΄Επρεπε να καλύψει όσο το δυνατόν περισσότερο οτιδήποτε θα οδηγούσε στον Πύρρο.
Ο Νίκος άρχισε να συνδέει τα ήδη τοποθετημένα εκρηκτικά στην αίθουσα.
- Όλοι έξω, ΤΩΡΑ, διέταξε ο Λέων.
Όλοι βγήκαν οργανωμένα και σε θέσεις μάχης. Ήταν πλέον μάχιμοι. Ήταν άλλοι άνθρωποι απ’ αυτούς που μπήκαν σ’ αυτήν την αίθουσα λίγη ώρα πριν.
Επιβιβάστηκαν στο κλειστό φορτηγό και ξεκίνησαν. Μια έκρηξη πίσω τους τίναξε τα πάντα στον αέρα.
- Μοιράστε τα, είπε ο Λεωνίδας ενώ έσπρωχνε προς το μέρος τους ένα φορητό ψυγειάκι γεμάτο μπύρες.. Αυτά μπόρεσα να σώσω…το αξίζετε…
- Χαα, χα…άξιος αρχηγέ, είπε αυθόρμητα ένας από την ομάδα.
- Πάντα τέτοια, το ευχαριστήθηκα, συμπλήρωσε ένας άλλος.
- Καλό ήταν, δε λέω, αλλά μας χρωστάτε κάμποσες εξηγήσεις, πετάχτηκε ένας τρίτος.
- Στην ώρα τους όλα, τους απάντησε ο Λεωνίδας. Αναφορά τώρα.
- ΟΚ, Λέων…οι τραυματίες έχουν φροντιστεί, απάντησε η Αντιόπη.
- Αν είναι να μας φροντίζεις εσύ συμπολεμίστρια, να ρίξω κι εγώ μια σφαίρα στο πόδι μου, είπε «αντρίκια» ένας από την παρέα.
- Καλά, έχε το νού σου όμως όταν τα λες αυτά στην Αντιόπη συναγωνιστή, γιατί μπορεί να σου την φυτέψει η ίδια τη σφαίρα και μάλιστα «κάπου» που δεν θα σου αρέσει καθόλου, έκανε αστειευόμενος ο Νίκος.
Όλοι έσκασαν στα γέλια. Ήταν πλέον μια «ενιαία» ομάδα που τους έδεναν δεσμοί αίματος. Μια ομάδα έτοιμη να πολεμήσει πλάτη πλάτη.
Γιώργος Ανεστόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου