To «κερασάκι» είναι το πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων για τις τράπεζες

Τo «κερασάκι» είναι το πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων για τις τράπεζες, σε ένα πλέγμα εξελίξεων που οδηγεί σε πλήρη έλεγχο της εγχώριας τραπεζικής αγοράς από τους δανειστές μας. Το «εθελοντικό» PSI Plus, οι υψηλές κεφαλαιακές ανάγκες, για τις οποίες δεν παρέχεται ελάφρυνση, παρά το ιδιάζον της περίπτωσης των ελληνικών πιστωτικών ιδρυμάτων και, τώρα, το επίσης «εθελοντικό» buy back, καταφέρουν αλλεπάλληλα χτυπήματα στον κλάδο.
Ο ορισμός δε και επιτρόπων, από τον Ιανουάριο, με εξαιρετικά αυξημένη δυνατότητα παρέμβασης οδηγεί εύλογα στο συμπέρασμα ότι ο πλήρης έλεγχος του συστήματος περνά στην τρόικα και, σε ένα επόμενο στάδιο, μετά την παρέλευση πενταετίας, σε όποιον -Ελληνα ή μη- αποκτήσει τις μετοχές που θα πωλήσει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

Κρατικοποίηση, ευρωπαϊκή κηδεμονία, αφελληνισμός; Οπως και να χαρακτηρίσει κανείς τις εξελίξεις, το ζητούμενο για τη χώρα είναι να έχει ένα τραπεζικό σύστημα που να στηρίξει την ανάκαμψη και -κάποια στιγμή- την ανάπτυξή της. Οι ελληνικές τράπεζες στερούνται, με το buy back, μελλοντικές υπεραξίες, υποχρεούνται να αναζητήσουν κεφάλαια μεγάλου ύψους από τις αγορές, χωρίς να δίνουν ανάλογα κίνητρα στους ιδιώτες επενδυτές, χάνουν τους υφιστάμενους ιδιώτες μετόχους από το dilution και υφίστανται την αυστηρή εποπτεία των επιτρόπων στην καθημερινή λειτουργία, αλλά και τη στρατηγική τους.
Υπό αυτές τις συνθήκες, δύσκολα θα παίξουν το ρόλο τους στην οικονομία και είναι απορίας άξιον γιατί οι πιστωτές μας και η τρόικα θεώρησαν αναγκαίο να δημιουργήσουν τόσο ασφυκτικό κλοιό γύρω από τις ελληνικές τράπεζες, «τιμωρώντας» τες περισσότερο από ό,τι, για παράδειγμα, τις ισπανικές, οι οποίες -σημειωτέον- οδήγησαν την οικονομία της χώρας στην κατάρρευση. Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη εκεί, οι ελληνικές τράπεζες απέκτησαν προβληματικότητα όχι λόγω λανθασμένων διοικητικών επιλογών, αλλά όταν κατέρρευσε η αξία των ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου, που είχαν στα χαρτοφυλάκιά τους.
Το δίλημμα που τίθεται συχνά, «στήριξη των τραπεζών ή των τραπεζιτών;», στην ουσία δεν υφίσταται. Οι τράπεζες στηρίζονται με κεφάλαια που δανείζονται -και θα αποπληρώνουν- οι Ελληνες για να στηριχθεί, στη συνέχεια, η ελληνική οικονομία και όχι για να πωληθούν εύκολα σε μια πενταετία, όπως φαίνεται εκ του αποτελέσματος να επιδιώκει η τρόικα.
ΑΝΝΑ ΔΟΓΑ-NAFTERMPORIKI