ΧΑΛΑΡΗΣ : ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ...

Άρθρο στο ΚΑΡΦΙ του Σαββατοκύριακου της 23 Φεβρουαρίου 2013 στις σελ. 12-13.

Το ΠΑΣΟΚ πριν τρία χρόνια κλήθηκε να αντιμετωπίσει μια πρωτόγνωρη κατάσταση στην οικονομία της χώρας, η οποία εξελίχθηκε σε μια πολύπλευρη κρίση και στο πολιτικό σύστημα αλλά και στον κοινωνικό μας ιστό. Τότε επέλεξε να μην κρυφτεί από τις αντικειμενικές δυσκολίες και
κοντραρίστηκε με την ουσία της σύνθεσής του, καθώς εκ γενετής υπήρξε ο χώρος-εκφραστής της μικρομεσαίας τάξης που δυστυχώς πλήχθηκε περισσότερο. Έτσι οξύμωρα βρέθηκε να εφαρμόζει μια πολιτική ξένη για τις αρχές και τις αξίες του, ξένη για τα ίδια του τα στελέχη και οδηγήθηκε στη σημερινή κρίση ταυτότητας όντας το ίδιο αποδιοργανωμένο, αποκεκομμένο από την κοινωνική του βάση και εν τοις πράγμασι σοκαρισμένο. Η κρίση στο ΠΑΣΟΚ δεν είναι κρίση ηγεσίας ή κρίση αξιοπιστίας των οργανωτικών όρων διεξαγωγής του συνεδρίου. Είναι κρίση ταυτότητας και κοινωνικού και πολιτικού προσανατολισμού.

Σε αυτή την κρίσιμη περίοδο τα στελέχη, τα μέλη και οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ, εάν δεν θέλουμε το κόμμα να μπει σε μία διαδικασία εκφυλισμού, όπως παλαιότερα το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, πρέπει να αποτελέσουμε οι ίδιοι εγγυητές της ενότητάς του, πρωταγωνιστώντας στο εσωτερικό του ώστε να αναπτύξει ισχυρές κεντρομόλες δυνάμεις αφήνοντας στο περιθώριο τους «αξιωματούχους». Ας θυμηθούμε τα λόγια του Ανδρέα που τόνιζε ότι το ΠΑΣΟΚ ‘δεν κληρονομείται’, για να αποκλείσει τη μοναρχία και ‘δεν τεμαχίζεται’ σε βαρονίες και κομητείες.

Το ΠΑΣΟΚ σήμερα πρέπει να ανακτήσει την πολιτική και ιδεολογική του ταυτότητα. Οφείλει να προχωρήσει σε μια μεγάλης κλίμακας στελεχιακή ανανέωση που θα προέρθει από νομιμοποιημένες διαδικασίες με πολιτικούς κανόνες και πολιτική αξιοκρατία. Είναι η ώρα της απάντησης, προς το κοινό καλό, από τη νέα γενιά που καλείται να πληρώσει την κρίση, από τη γενιά των Baby losers. Αυτή η γενιά λοιπόν που φορτώθηκε χωρίς να φταίει μια κρίση στις πλάτες της έχει και το δικαίωμα και την υποχρέωση να τη διαχειριστεί.

Η νέα γενιά μπορεί και πρέπει να φέρει μαζί της και ένα ύφος λόγου. Έναν λόγο  ποιοτικό, λιτό, σαφή και ειλικρινή ως καθαρά πολιτικός λόγος. Έναν λόγο που θα βρίσκεται στην πρωτοπορία τόσο της εγχώριας όσο και της ευρωπαϊκής κεντροαριστερής σκέψης χωρίς φοβίες και ιδεοληψίες του παρελθόντος. Έναν λόγο που θα εκφράζει με αυθεντικότητα και χωρίς επισκιάσεις από μικροσυμφέροντα και παλαιοκομματικές αγκυλώσεις το νέο κοινωνικό συμβόλαιο που χρειάζεται η χώρα μας για να ορθοποδήσει. Έναν λόγο διδαγμένο από το χθες και ταυτόχρονα απαλλαγμένο από αυτό! Έναν λόγο ελεύθερο και δημιουργικό!