Χρεώστε τους (προσωπικά) τη ζημιά!

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΣΥΝΕΒΗ σε ελληνικό λύκειο του Ντύσελντροφ. «Άγνωστοι» μπήκαν στα γραφεία τα’ καναν λίμπα και εξαφανίστηκαν. Εξαφάνισαν και απουσιολόγια, αχρήστεψαν το φωτοτυπικό (με καφέ…). Ήξερε (τους δράστες-μαθητές) ο σύλλογος, αλλά…”δεν καλούμε την αστυνομία, δεν πάμε τα παιδιά μας στα δικαστήρια”. Έρανο οι γονείς (μετανάστες στη Γερμανία για μια καλύτερη ζωή), ξανά φωτοτυπικά κλπ απ’ το υστέρημά τους κι όλα πήγαν μια…χαρά.

ΣΥΝΕΒΗ το ίδιο σε ελληνικό σχολείο (υπό γερμανική διεύθυνση). 

Κατέφθασε η Αστυνομία, επεσήμανε τους δράστες, κατέγραψε τη ζημιά και χρέωσε τους γονείς.-Εμείς, φτωχοί μετανάστες…πώς θα τα πληρώσουμε;-Καμιά έγνοια. 

Θα τα ξοφλήσετε με δόσεις(!).

Διαλέγεις (πρακτική) και παίρνεις.

ΚΙ ερχόμαστε στη μητέρα-Ελλάδα των απεργιών και των καταλήψεων. Με τους (μεγαλο)συνδικαλιστές των «αγώνων» να κατεβάζουν διακόπτες (ΔΕΗ) και να μας χρεώνουν τη ζημιά. Να μην πληρώνουν δεκάρα οι ίδιοι ως ηθικοί (και φυσικοί) αυτουργοί, να μη τους χρεώνει δραχμή η Πολιτεία και η…δημοτικότητά τους να…ανεβαίνει. Έτσι το «πιάσαμε» περί δημοκρατίας δημοκρατία, κι ύστερα…δανεικά!

ΝΑ ‘ρθουμε στα πιο φρέσκα και…εκπαιδευτικά. Σε πανεπιστημιακούς λειτουργούς που συμπαρίστανται στους διοικητικούς. Καλά κάνουν από άποψη αλληλεγγύης, ωστόσο, τα πανεπιστήμια κλειστά! Το αποφάσισαν οι πρυτάνεις, το δέχτηκε η κοινότητα και ο «αγώνας συνεχίζεται». Τι κι αν δεν είδαμε κανέναν αγώνα πανεπιστημιακών για το μορφωτικό επίπεδο φοιτητών με τα 2/άρια και 3/άρια στις εισαγωγικές, διαμαρτυρία για καταχραστές (πετρέλαιο), αξίωση για εκκαθάριση των χώρων απ’ το χαρτομάνι για κομματική προπαγάνδα. Αντίθετα, καθηγητές συνεργάστηκαν κομματικά με φοιτητές για όφελος αμοιβαίο και ανταποδοτικό.

ΤΟ θέμα μας είναι «ποιος πληρώνει». Αλλού, θα χρέωναν τη ζημιά (των κλειστών πανεπιστημίων) στους ίδιους. Εδώ δεν τρέχει τίποτα- έτσι μας έμαθαν και μάθαμε. Να πληρώνει το κοινωνικό σύνολο (φορολογούμενοι) για πρωτοβουλίες και «έργα» που αναδεικνύουν ήρωες (τους δράστες) και τους χρωστάμε αντί να μας χρωστούν.

ΑΝ κάποτε μάθουμε να χρεώνουμε τη ζημιά στους πραγματικούς φταίχτες «αποδίδοντας τα του Καίσαρος τω Καίσαρι», κάτι θα’ χει ξεκινήσει. Ωστόσο, για  ν’ αλλάξεις ρότα (αφού αλλάξεις νοοτροπία) και να μη ζητάς…δανεικά, θέλει δουλειά πολλή.