Την περίπτωση Κάντα δεν την υπολόγισαν καλά οι μιζαδόροι της ληστοσυμμορίας που λυμαίνονται επί πολλά χρόνια τον ιδρώτα του φορολογούμενου πολίτη

Σχετικό: Ο καλοκάγαθος Αντώνης Κάντας και οι σατανικοί "απόστρατοι" τσιράκια των πολυεθνικών εταιριών!

Με το παραπάνω σχετικό, προϊόν ιδίας αντίληψης και γνώσης, προσπαθήσαμε να δώσουμε μία από τις πτυχές που δομούν την εύθραυστη προσωπικότητα του Αντώνη Κάντα. Βέβαια είναι πολύ νωρίς να εξαχθούν τα τελικά συμπεράσματα καθότι "άδηλα, κρύφια και ανεξερεύνητα τα εσώψυχα του κάθε ανθρώπου".  Αυτό που έχει σημασία όμως είναι το γεγονός ότι με την μαρτυρία Αντώνη Κάντα ξεδιπλώνεται το πουλόβερ της διαπλοκής στο κομμάτι εκείνο που ενδιαφέρει τις προμήθειες και τις βρώμικες συναλλαγές στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

Την περίπτωση Κάντα δεν την υπολόγισαν καλά οι μιζαδόροι της ληστοσυμμορίας που λυμαίνονται επί πολλά χρόνια τον ιδρώτα του φορολογούμενου πολίτη. Ήταν κάτι σαν τον "απομηχανής θεό" που δίνει την λύση όταν υπάρχει το αδιέξοδο των σεναρίων. Είναι η σπίθα που άναψε και δεν σβήνει. Ο ελληνικός λαός έχει πια πειστεί ότι η πολιτική και οι πολιτικοί της μεταπολίτευσης πρόδωσαν τις προσδοκίες του για δημοκρατία, αξιοσύνη και δικαιοσύνη. Αυτοί που πλούτισαν είναι πολύ εύκολο να βρεθούν με το πάτημα enter στον υπολογιστή και του μικρότερου στην ιεραρχία εφοριακού υπαλλήλου, αρκεί η πολιτική βούληση και η λαϊκή απαίτηση να γίνει πράξη. Όλα τα άλλα είναι "προφάσεις εν αμαρτίαις",  προφάσεις προς δικαιολόγηση ολισθημάτων και εύσχημες δικαιολογίες για να καλύψουν τις συλλογικές αλλά κυρίως τις ατομικές τους ευθύνες.

Τα χρήματα που πρέπει να ανεβρεθούν, τουλάχιστον λογιστικά, είναι και αυτό μία απλή αριθμητική πράξη. Εάν υπολογιστεί με το μέσο όρο αγοράς των αντίστοιχων ετών του ιδίου εξοπλισμού με τα άλλα κράτη θα προκύψει μία ενδεικτική διαφορά η οποία μπορεί να αναζητηθεί ως προμήθεια μεζαζόντων.  Οι μίζες του 0.5% - 1% του Κάντα σε μερικά εξ αυτών είναι μάλλον σταγόνα στον ωκεανό. Τα πολλά χρήματα πήγαν σε τσέπες των άμεσα εμπλεκόμενων, κυρίως όμως στα ταμεία των κομμάτων. Τα κόμματα (πασοκονεοδημοκρατία) για να συντηρήσουν το δικομματισμό πάνω από το 80% έπρεπε να  έχουν χρήματα και αυτά τα χρήματα είναι από τα δήθεν κουπόνια που κατέληγαν οι μίζες. Κανένα κόμμα ίσως και σήμερα δεν μπορεί με πλήρη διαφάνεια να πείσει για τα οικονομικά του τόσο στην διαχείριση όσο και στις πηγές των εσόδων του. Οι ευθύνες κυρίως είναι στους αρχηγούς των κομμάτων και εκεί είναι η δυσκολία στο να αποδοθούν νομικές ευθύνες και καταλογίζονται ως δήθεν πολιτικές. Είναι αυτά τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης που ενώ δεν μπορούν να διαχειριστούν τα του οίκου τους με κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα καταληστεύουν τον ελληνικό λαό. Βέβαια κάποτε αυτό θα λάβει ένα τέλος και κατά πόσον αυτό θα είναι αίσιο ή απ-αίσιο θα δείξει στο επόμενο χρονικό διάστημα που θα δοκιμαστούν τόσο τα κόμματα όσο και και οι ψηφοφόροι να δώσουν αυτό το τέλος και να απαιτήσουν μία νέα αρχή με νέα πρόσωπα και νέους θεσμούς και προγράμματα καταργώντας ότι αντισυνταγματικό και επικίνδυνο έχει ενσωματωθεί στον καταστατικό χάρτη της χώρας και το νομικό πλαίσιο που αντιβαίνει σε αυτό που ονομάζουμε δίκαιο και νομικό πολιτισμό.

Τελειώνοντας αυτή την αναφορά μας θέλουμε να επισημάνουμε κάποια στοιχεία για τον Αντώνη Κάντα:

Διαβάστε περισσότερα »