Συμφωνήθηκε η διχοτόμηση της Ουκρανίας: Άλλη μία νίκη του Πούτιν στην γεωπολιτική σκακιέρα !!

Ραγδαίες είναι οι εξελίξεις στο μέτωπο της Ουκρανίας όπου διαφαίνεται μία συμβιβαστική λύση στα πλαίσια της διχοτόμησης της χώρας, ώστε να εξυπηρετηθούν αμφότερα τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων που ενεπλάκησαν στην περιοχή.

Σε δύο ξεχωριστές περιπτώσεις άνθρωποι πολύ βαθιά μέσα στις δεξαμενές σκέψεως που ορίζουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και της Ρωσίας, «μίλησαν» για τα γεγονότα στην Ουκρανία, όπου φάνηκε μία συμφωνία επί της αρχής της διχοτομήσεως, με τις λεπτομέρειες μόνο να απομένουν προς συζήτηση.

Ο λόγος για τον κορυφαίο γεωπολιτικό αναλυτή και δεξί χέρι του Πούτιν, Αλεξάντερ Ντούγκιν, από την μία και τον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ επί εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο, Χένρι Κίσινγκερ από την άλλη. Ο μεν Ντούγκιν εξέφρασε την άποψη του μέσω συνεντεύξεως, ενώ ο Κίσινγκερ απόλαυσε την φιλοξενία της Washington Post για σχετικό άρθρο του. Ακολούθως θα σας παραθέσουμε επίμαχα αποσπάσματα και από τα δύο πονήματα, ώστε να αντιληφθείτε σε ποιο ακριβώς σημείο βρίσκεται η κατάσταση στην σκέψη και των δύο πλευρών, ύστερα από τις καταιγιστικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών.

Στα αποσπάσματα που θα διαβάσετε παρακάτω γίνεται εμφανές ότι οι δύο αναλυτές δεν βλέπουν ένα έθνος – κράτος, αλλά δύο τα οποία έχουν παρατύπως ενωθεί σε ένα μόρφωμα. Ως εκ τούτου, βάσει της σκέψεως τους, προωθούν την διχοτόμηση αυτού του μορφώματος, με την «συζήτηση» να περιορίζεται στις επί μέρους λεπτομέρειες. Το γεγονός ότι μόλις σήμερα η βουλή της Κριμαίας με ομόφωνη απόφαση πρόκρινε την ένταξη της αυτόνομης περιοχής στην Ρωσία, δείχνει ότι η κρίση οδηγείται προς αποκλιμάκωση και χωρισμό της χώρας στα δύο. Αυτή είναι άλλη μία νίκη της στρατηγικής του Πούτιν, η οποία φρενάρει τα επεκτατικά σχέδια των ΗΠΑ για περικύκλωση της Ρωσίας. 

Συνέντευξη Αλεξάντερ Ντούγκιν:

Λοιπόν, πώς μπορούμε να περιγράψουμε αυτή τη βίαιη και αιματηρή σύγκρουση;

Ντούγκιν: Χρειαζόμαστε μια πολύ σαφή γεωπολιτική και πολιτισμική ανάλυση. Και πρέπει να δεχτούμε τα ιστορικά γεγονότα, ακόμα και αν αυτές τις μέρες δεν είναι στη μόδα!

Τι εννοείτε;

Ντούγκιν: Η σημερινή Ουκρανία είναι ένα κράτος το οποίο δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία. Πρόκειται για μια νεοσύστατη εταιρεία. Αυτή η οντότητα έχει τουλάχιστον δύο εντελώς διαφορετικά μέρη. Αυτά τα δύο μέρη έχουν μια διαφορετική ταυτότητα και τον πολιτισμό. Υπάρχει η Δυτική Ουκρανία η οποία είναι ενωμένη στην Ανατολική ευρωπαϊκή της ταυτότητα. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που ζουν στη Δυτική Ουκρανία θεωρούν τους εαυτούς τους ως κατοίκους της Ανατολικής Ευρώπης. Και αυτή η ταυτότητα βασίζεται στην πλήρη απόρριψη κάθε πανσλαβιστικής ιδέας μαζί με τη Ρωσία. Οι Ρώσοι θεωρούνται ως υπαρξιακοί εχθροί. Μπορούμε να το πούμε έτσι: Μισούν τους Ρώσους, τη ρωσική κουλτούρα και φυσικά την ρωσική πολιτική. Αυτό το καθιστά ένα σημαντικό μέρος της ταυτότητάς τους.

Όμως, οι Ουκρανοί της Ανατολικής Ουκρανίας ήθελαν περισσότερο τους Ρώσους!

Ντούγκιν: Όχι τόσο γρήγορα! Η πλειοψηφία των ανθρώπων που ζουν στο ανατολικό τμήμα της Ουκρανίας μοιράζονται μια κοινή ταυτότητα με τον ρωσικό λαό - (ιστορική, πολιτισμική και γεωπολιτική). Η Ανατολική Ουκρανία είναι μια χώρα της Ρωσίας και της Ευρασίας. Έτσι, υπάρχουν δύο Ουκρανίες. Το Βλέπουμε και στις εκλογές. Ο πληθυσμός χωρίζεται σε κάθε σημαντικό πολιτικό ζήτημα. Και ειδικά όταν πρόκειται για τις σχέσεις με τη Ρωσία, γινόμαστε μάρτυρες του πόσο δραματικό αυτό το πρόβλημα γίνεται: Ένα μέρος είναι απόλυτα αντι-ρωσικό, το άλλο μέρος απόλυτα φιλορωσικό. Δύο διαφορετικές κοινωνίες, δύο διαφορετικές χώρες και δύο διαφορετικές εθνικές, ιστορικές ταυτότητες ζουν σε μία οντότητα.

Έτσι, το ερώτημα είναι ποια κοινωνία κυριαρχεί στην άλλη;

Ντούγκιν: Αυτό είναι ένα σημαντικό μέρος της ουκρανικής πολιτικής. Έχουμε τα δύο μέρη και έχουμε την πρωτεύουσα Κίεβο. Όμως, στο Κίεβο, έχουμε δύο ταυτότητες. Δεν είναι ούτε η πρωτεύουσα της Δυτικής Ουκρανίας, ούτε της Ανατολικής Ουκρανίας. Η πρωτεύουσα του δυτικού τμήματος είναι το Lviv, η πρωτεύουσα του ανατολικού τμήματος είναι το Χάρκοβο. Το Κίεβο είναι η πρωτεύουσα μιας τεχνητής οντότητας. Όλα αυτά είναι σημαντικά στοιχεία για να κατανοήσουμε αυτή τη σύγκρουση.

Τα Δυτικά μέσα ενημέρωσης, καθώς και οι Ουκρανοί "εθνικιστές" θα διαφωνούσαν με τον όρο «τεχνητό» για το ουκρανικό κράτος.

Ντούγκιν: Τα γεγονότα είναι σαφή. Η δημιουργία του κράτους της Ουκρανίας εντός των συνόρων του σήμερα δεν ήταν το αποτέλεσμα μιας ιστορικής εξέλιξης. Ήταν μια γραφειοκρατική και διοικητική απόφαση από τη Σοβιετική Ένωση. Η ουκρανική Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία ήταν μία από τις 15 συνιστώσες δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης, από την ίδρυσή της το 1922 μέχρι το τέλος του 1991.

Ορισμένοι πολιτικοί και αναλυτές λένε ότι η πιο εύκολη λύση θα ήταν η διχοτόμηση της Ουκρανίας σε ανατολική και δυτική πολιτεία.

Ντούγκιν: Δεν είναι τόσο εύκολο όσο μπορεί να ακούγεται, γιατί θα υπάρχουν προβλήματα με τις εθνικές μειονότητες. Στο δυτικό τμήμα της Ουκρανίας πολλοί άνθρωποι που ζουν εκεί θεωρούν τους εαυτούς τους ως Ρώσους. Στο ανατολικό τμήμα ζει ένα μέρος του πληθυσμού που θεωρεί τον εαυτό του ως Ουκρανό. Μπορείτε να δείτε: Ένα απλό διαμέρισμα του κράτους δεν θα λύσει πραγματικά το πρόβλημα, αλλά ακόμα και αν δημιουργήσετε ένα νέο. Μπορούμε να φανταστούμε το διαχωρισμό της Κριμαίας, επειδή αυτό το τμήμα της Ουκρανίας είναι καθαρά ρωσικό σε πληθυσμό.

Ορισμένοι Γερμανοί πολιτικοί είπαν ότι εξεπλάγησαν από τις σκηνές του εμφυλίου πολέμου στο Κίεβο...

Ντούγκιν: Αυτό λέει περισσότερα για τα πρότυπα πολιτικής και της ιστορικής εκπαίδευσης των πολιτικών σας από ό, τι για την κρίση στην Ουκρανία ...

Αλλά ο Ουκρανός πρόεδρος Βίκτορ Γιανουκόβιτς αρνήθηκε την πρόσκληση της Δύσης.

Ντούγκιν: Φυσικά και το έκανε. Εξελέγη από τη φιλορωσική Ανατολή και όχι από τη Δύση. Ο Γιανουκόβιτς δεν μπορεί να ενεργεί προς το συμφέρον της και τη θέληση των προσωπικών εκλογικών βάσεων του. Αν θα δεχόταν τη δυτική πρόσκληση θα ήταν αμέσως προδότης στα μάτια των ψηφοφόρων του. Οι υποστηρικτές του Γιανουκόβιτς θέλουν την ένταξη με τη Ρωσία. Για να το πω ξεκάθαρα: Ο Γιανουκόβιτς απλά έκανε αυτό που ήταν πολύ λογικό για αυτόν να κάνει. Δεν αποτελεί έκπληξη, κανένα θαύμα. Απλά λογική πολιτική.

Άρθρο Κίσινγκερ:

Η Ρωσία πρέπει να αποδεχθεί ότι προσπαθώντας να αναγκάσει την Ουκρανία να γίνει «δορυφόρος» της αλλάζοντας με αυτό τον τρόπο ξανά τα σύνορά της, θα καταδικάσει τη Μόσχα στην επανάληψη της ιστορίας μπαίνοντας σε έναν κύκλο αμοιβαίων πιέσεων με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

Η Δύση πρέπει να καταλάβει ότι για τη Ρωσία η Ουκρανία δεν μπορεί να είναι ποτέ απλά μία ξένη χώρα. Η ρωσική ιστορία ξεκίνησε με αυτό που ονομαζόταν Κράτος των Ρως. Η ρωσική θρησκεία εξαπλώθηκε από εκεί. Η Ουκρανία έχει υπάρξει μέρος της Ρωσίας για αιώνες και η ιστορία τους είναι συνυφασμένη. Κάποιες από τις πιο σημαντικές μάχες για τη ρωσική ελευθερία έγιναν σε ουκρανικό έδαφος. Ο στόλος της Μαύρης Θάλασσας, ο ρωσικός τρόπος επίδειξης δύναμης στη Μεσόγειο, έχει βάση στη Σεβαστούπολη, στην Κριμαία. Ακόμη και γνωστοί αντιφρονούντες, όπως ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν και ο Γιόζεφ Μπρόντσκι επέμειναν ότι η Ουκρανία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ρωσικής ιστορίας και ουσιαστικά, της ίδιας της Ρωσίας.

Οι Ουκρανοί ζουν σε μία χώρα με περίπλοκη ιστορία και πολύγλωσση σύνθεση. Το δυτικό κομμάτι της προσαρτήθηκε στη Σοβιετική Ένωση το 1939, όταν ο Στάλιν και ο Χίτλερ χώρισαν τα εδάφη. Η Κριμαία, όπου το 60% του πληθυσμού είναι Ρώσοι, έγινε μέρος της Ουκρανίας μόλις το 1954, όταν ο Νικίτα Χρουστσόφ, γεννημένος Ουκρανός, έδωσε την περιοχή ως μέρος της 300ης επετείου της ρωσικής συμφωνίας με τους Κοζάκους.

Το δυτικό μέρος είναι κατά κύριο λόγο καθολικό, το ανατολικό ορθόδοξο. Η δύση μιλά ουκρανικά, η ανατολή κυρίως ρώσικα. Οποιαδήποτε προσπάθεια της μίας πλευράς της Ουκρανίας να κυριαρχήσει στην άλλη, όπως ήταν το σχέδιο, θα οδηγούσε σε εμφύλιο πόλεμο ή διάσπαση. Η αντιμετώπιση της Ουκρανίας σαν ζήτημα της αντιπαράθεσης Ανατολής- Δύσης θα εξαφανίσει για δεκαετίες οποιαδήποτε προοπτική να έρθει η Ρωσία και η Δύση- ειδικά η Ρωσία και η Ευρώπη- σε ένα διεθνές σύστημα συνεργασίας.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αναγνωρίσει ότι η γραφειοκρατική αναβλητικότητά της και η υποταγή της στη στρατηγική στη διαπραγμάτευση της σχέσης της Ουκρανίας με την Ευρώπη, συνέβαλε στο να μετατραπεί η διαπραγμάτευση σε κρίση. Η εξωτερική πολιτική είναι η τέχνη του να υιοθετείς προτεραιότητες.

Οι ηγέτες όλων των πλευρών πρέπει να εξετάσουν τα αποτελέσματα και όχι να ανταγωνίζονται σε πόζες. Αυτή είναι η άποψη μου για μία λύση συμβατή με τις αξίες και τα συμφέροντα όλων των πλευρών:

Η Ουκρανία πρέπει να έχει το δικαίωμα να διαλέξει ελεύθερα τους οικονομικούς και πολιτικούς συνεργάτες της.

Η Ουκρανία δεν πρέπει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, μία θέση που είχα και πριν από επτά χρόνια όταν προέκυψε τελευταία φορά το ζήτημα.

xryshaygh.com

Read more: http://elnewsgr.blogspot.com/2014/03/blog-post_1631.html#ixzz2vD56Fi1D