Ο χάρτης που βλέπουμε είναι ...
από το γεωπληροφοριακό σύστημα της ΡΑΕ, φορτώνοντας τα επίπεδα “αιολικοί σταθμοί” και “ανεμογεννήτριες αιολικών και υβριδικών”. Όπως βλέπουμε στο χάρτη, καλύπτονται πρακτικά όλες οι βουνοκορφές και όλα τα νησιά, ακόμα και η Σαντορίνη και η Θηρασιά: θα έρχονται οι τουρίστες να θαυμάσουν την καλντέρα και, αντί για το ηλιοβασίλεμα, θα θαυμάζουν το ελληνικό δαιμόνιο, να βάζει ανεμογεννήτριες ακόμα και στο μοναδικό παγκοσμίως τοπίο. Μήπως κάποιοι έχουν χάσει εντελώς την αίσθηση του μέτρου και του εθνικού οφέλους; Το γεγονός ότι κάπου μπορεί να φυσάει και άρα να μπορεί τεχνικά να μπουν ανεμογεννήτριες, σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι πρέπει να μπουν οπωσδήποτε: υπάρχουν κι άλλα πράγματα που πρέπει να εξεταστούν, όπως η φέρουσα ικανότητα της περιοχής, το αισθητικό περιβάλλον, η ορνιθοπανίδα, οι αρχαιολογικοί χώροι, κλπ. Θα πει κανείς, καλόπιστα πάντα, “μα αυτά προβλέπονται στη …
Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) και στην Έγκριση Περιβαλλοντικών Όρων” (ΕΠΟ). Θα μας επιτρέψετε να διατηρήσουμε πολύ σοβαρές επιφυλάξεις, τόσο για το περιεχόμενο των ΜΠΕ όσο και για το πώς δίνονται οι ΕΠΟ απ’ το ΥΠΕΚΑ. Αληθεύει πχ ότι σε ΜΠΕ, για αιολικό πάρκο στο Βέρμιο της Μακεδονίας, αναφέρεται τιμή δικαιωμάτων εκπομπών CO2 30 €/τόννο, κάτι που δεν ίσχυσε ποτέ, ούτε για ένα δευτερόλεπτο; Και μόνο αυτό αποτελεί λόγο να πεταχτεί η ΜΠΕ στον κάλαθο των αχρήστων: άλλο το να κάνεις λάθος κι άλλο το να λες ψέματα.
Η έκθεση, που παρουσιάζουμε σήμερα, έχει συνταχθεί απ’ το φιλελεύθερο Ίδρυμα Reason, που στο λογότυπό του έχει το “free minds and free markets” (ελεύθερα μυαλά και ελεύθερες αγορές). Πρόκειται για ένα από τους πολλούς παρόμοιους “μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς” που έχουν οι ΗΠΑ, που λειτουργούν ως “think tank” και παράγουν μελέτες για διάφορα θέματα. Το Reason εδρεύει στο Λος Άντζελες, εκδίδει το ομώνυμο περιοδικό και έχει παρουσία στην Ουάσιγκτον.
Τον Οκτώβριο 2012 παρουσίασε μια “έκθεση πολιτικής” (policy study) για τη διερεύνηση των ορίων διείσδυσης της αιολικής στο ενεργειακό μείγμα, όχι φυσικά της Ελλάδας, ούτε της Ευρώπης. Το πρώτο μέρος της έκθεσης εξετάζει τη διείσδυση της αιολικής ενέργειας και την ανάγκη για συνεχές backup από θερμικές μονάδες. Το δεύτερο μέρος της έκθεσης εξετάζει την επίδραση της διείσδυσης της αιολικής ενέργειας στις εκπομπές CO2 και την αξιοπιστία του δικτύου. Για το δίκτυο χρησιμοποίησε δεδομένα του διαχειριστή δικτύου PJM, που καλύπτει μια μεγάλη περιοχή των ΗΠΑ (Ντελάγουερ, Ιλινόις, Ιντιάνα, Κεντάκι, Μέριλαντ, Μίσιγκαν, Νιού Τζέρσι, Βόρεια Καρολίνα, Οχάιο, Πενσυλβάνια, Τενεσή, Βιρτζίνια, Δυτική Βιρτζίνια και την επαρχία της Κολούμπια).
Για να μη σας κρατούμε σε αγωνία, το βασικό συμπέρασμα το βλέπετε στη φωτο: “δεν μπορεί να επιτευχθεί στην πράξη πολύ υψηλή διείσδυση της αιολικής ενέργειας, εξαιτίας της αυξανόμενης ανάγκης για αποθήκευση ενέργειας, της μείωσης της αξιοπιστίας του δικτύου και του αυξανόμενου κόστους λειτουργίας. Με δεδομένους αυτούς τους περιορισμούς, η παρούσα έκθεση συμπεραίνει ότι ένα πιο πρακτικό άνω όριο για τη διείσδυση της αιολικής ενέργειας είναι το 10%“. “Η ανάλυση δειχνει ότι το εξαιρετικά ακραίο όριο διείσδυσης είναι το 20%. Στο επίπεδο αυτό η μείωση των εκπομπών CO2 είναι 90g ισοδύναμου CO2/kWh ή περίπου 18% των συνολικών εκπομπών της ηλεκτροπαραγωγής (στις ΗΠΑ). Η χρήση της αιολικής ενέργειας για τη μείωση του CO2 σ’ αυτά τα επίπεδα κοστίζει 150 δολάρια/τόνο CO2“.
Απ’ την πρώτη σελίδα η έκθεση χρησιμοποιεί τα βασικά σημεία του Wind Report 2005 της Γερμανικής ΕΟΝ, που είναι απ’ τις μεγαλύτερες εταιρείες παγκοσμίως στην εκμετάλλευση των αιολικών: “Η αιολική ενέργεια μπορεί να αντικαταστήσει παραδοσιακούς σταθμούς μόνο σε περιορισμένη έκταση. Η εξάρτησή της απ’ τις καιρικές συνθήκες σημαίνει ότι, ακόμα κι όταν είναι τεχνικά διαθέσιμη, έχει περιορισμένο συντελεστή φόρτισης. Είναι αδύνατο να εγγυηθεί κάποιος τη χρήση της για συνεχή κάλυψη της ηλεκτρικής ζήτησης. Κατά συνέπεια, παραδοσιακοί σταθμοί με δυναμικότητα ίση προς το 90% της εγκατεστημένης αιολικής ισχύος πρέπει να λειτουργούν διαρκώς, προκειμένου να υπάρχει διαρκώς εγγυημένη κάλυψη της ζήτησης“. Αν δεν το καταλάβατε ακόμα, να σας το πούμε με άλλα λόγια τι λέει η ΕΟΝ: αν βάλουμε πχ 1000MW αιολικά, θα πρέπει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ να έχουμε και 900MW λιγνιτικά ή φυσικού αερίου να δουλεύουν συνεχώς προκειμένου να έχουμε ρεύμα. Μια τρύπα στο νερό, δηλαδή! Αν είναι να βάλουμε 1000MW αιολικά και να προσευχόμαστε να φυσήξει, μήπως είναι προτιμότερο να βάλουμε ακόμα 100MW θερμικά και να είμαστε και σίγουροι ότι θα έχουμε ρεύμα; Πόσο είπαμε ότι κοστίζουν τα 1000MW αιολικά; 1,3 εκατ.€/MW, σε ευρώ του 2005, μας έλεγε το 2010 το ΥΠΕΚΑ, επομένως 1,3 δισ. ευρώ. Ποιος είπαμε ότι τα πληρώνει; Η χρεοκοπημένη χώρα! Ποιος είπαμε ότι τα κατασκευάζει; Η Δανία και η Γερμανία κυρίως. Οι “σωτήρες” της χώρας, οι δανειστές μας. Πόσο κοστίζουν τα 100MW θερμικά; 2,0 εκατ.€/MW τα λιγνιτικά, επομένως 200 εκατ. ευρώ και 0,45-0,7 εκατ.€/MW του φυσικού αερίου, πάντα σύμφωνα με το ΥΠΕΚΑ, επομένως 45-70 εκατ. ευρώ. Λιγνίτη έχουμε, φυσικό αέριο -προς το παρόν- δεν έχουμε. Και φαίνεται ότι μας περισσεύουν και λεφτά, να τα πετάμε σε αιολικά. Τα αιολικά ΕΜΕΙΣ τα πληρώνουμε, με πολλούς διαφορετικούς τρόπους: με τις εγγυημένες τιμές αγοράς, με την εγγυημένη κατά προτεραιότητα απορρόφηση της ενέργειας που εγχέουν στο σύστημα, με επιδοτήσεις, με φοροαπαλλαγές, με, με, με.
Σας τα είπε ποτέ κανείς αιολικός αυτά που είπε από το 2005 η ΕΟΝ; Προφανώς όχι, γιατί θα τους παίρνατε με τις πέτρες. Και δεν τα λέει μόνο η ΕΟΝ για τη Γερμανία, τα έχουν πει το 2008 και στη Νέα Ζηλανδία: τα θερμικά backup που απαιτούνται για την υποστήριξη των αιολικών κυμαίνονται από 27% έως 89%, που ταυτίζεται με το 90% της ΕΟΝ. Στο Κολοράντο, που υπέφερε από smog (αιθαλομίχλη) κι είπαν να βάλουν αιολικά, βρήκαν ότι όταν προσπάθησαν να βάλουν τα εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής από κάρβουνο να αυξομειώνουν την παραγωγή, προκειμένου να δουλεύουν παρακολουθώντας τη στοχαστικότητα της αιολικής ενέργειας, αυξήθηκαν οι εκπομπές CO2, SO2 και NOx. Το ίδιο παρατηρήθηκε και στο Τέξας. Κατόπιν αυτού συστήνουν, αν πρόκειται η διείσδυση της αιολικής ενέργειας να υπερβεί το 5-10%, οι αυξομειώσεις της παραγωγής για υποστήριξη της στοχαστικότητας των αιολικών να γίνονται με εργοστάσια φυσικού αερίου κι όχι κάρβουνου. Μόνο που οι ΗΠΑ έχουν δικό τους φυσικό αέριο.
Η “επίσημη” δικαιολογία για το 1,1 δισ. ευρώ που πετάμε για κάθε 1000MW αιολικών (1,3-0,2=1,1) είναι η ανάγκη μείωσης των εκπομπών CO2. Όπως όμως είπαμε χθες, η Γερμανία αυξάνει συνεχώς τη χρήση λιγνίτη και η αύξηση των εκπομπών της CO2 μέχρι το 2020 θα εξανεμίσουν σχεδόν πλήρως την εξοικονόμηση εκπομπών σε επίπεδο ΕΕ απ’ τη Ντιρεκτίβα Ενεργειακής Αποδοτικότητας του 2011. Οπότε εμείς πρέπει να είμαστε πολύ large τύποι για να συνεχίζουμε να βάζουμε αιολικά και εν μέσω χρεοκοπίας να πετάμε 1,1 δισ. ευρώ για κάθε 1000MW. Κι εδώ να σας θυμίσουμε ότι ο στόχος είναι να έχουμε 7500MW αιολικών το 2020, που σημαίνει χοντρικά 8,25 δισ. ευρώ πεταμένα. Πόσα είπαμε δανείστηκε η χρεοκοπημένη χώρα με τη Μεγάλη Έξοδο στις αγορές;
Απ’ την πρώτη ανάρτηση σ’ αυτό το ιστολόγιο, τα περασμένα Χριστούγεννα, σας έχουμε πει ότι τα λεφτά στην ενέργεια είναι πολλά, πάρα πολλά. Βάζουμε πολλές ΑΠΕ και καταλήγουμε να καίμε πολύ φυσικό αέριο, ακριβώς όπως λένε στο Κολοράντο και το Τέξας. ΑΠΕ πανάκριβες, που δεν προσφέρουν αντίστοιχη ενέργεια, με πολύ χαμηλή σχέση κόστους/οφέλους, και φυσικό αέριο πανάκριβο, αφού είναι εισαγόμενο κι απ’ τα ακριβότερα στην Ευρώπη. Έτσι φτιάξαμε ένα ενεργειακό μείγμα πανάκριβο τόσο για τον πολίτη, που ταλανίζεται απ’ την κρίση, όσο και για όλες τις επιχειρήσεις της χώρας, που χάνουν σε ανταγωνιστικότητα. Ποιος κερδίζει; Μας τα είπε ο καθηγητής Φώσκολος, το Νοέμβριο, πολύ γλαφυρά …
Θα δούμε κι άλλα απ’ αυτή την έκθεση τις επόμενες μέρες. Και γι’ αυτό δεν θα κουραστούμε να το φωνάζουμε συνεχώς: το λιγνίτη και τα μάτια μας! Και να βρούμε γρήγορα τους υδρογονάνθρακες στην Κρήτη!
Τα λινκς τεκμηρίωσης βρίσκονται στο http://greeklignite.blogspot.gr/2014/04/blog-post_4345.html και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου