“17 NOEMΒΡΗ” ΚΑΙ MIND CONTROL

“Αυτά είναι μοντέρνα βασανιστήρια και ξέρετε πολύ καλά ότι υπάρχει τρόπος μέσα από την ναρκοανάλυση αυτό που λένε εμφύτευση μνήμης. Του είπαν ορισμένα πράγματα και τα είπε”.

Αλέξανδρος Γιωτόπουλος για τον Σάββα Ξηρό

Του Γιώργου Στάμκου (stamkos@post.com)

Τα γεγονότα είναι λίγο πολύ γνωστά. Η έκρηξη μιας αυτοσχέδιας βόμβας στα χέρια του Σάββα Ξηρού –ένα, για πολλούς, όχι και τόσο «τυχαίο» γεγονός– πυροδότησε μια αλυσιδωτή αντίδραση αποκαλύψεων που οδήγησαν στη σύλληψη όλων των μελών της «επαναστατικής οργάνωσης» 17 ΝΟΕΜΒΡΗ. 

Ο άνθρωπος-κλειδί αυτών των αποκαλύψεων υπήρξε ο 40χρονος Σάββας Ξηρός, αγιογράφος στο επάγγελμα, ο οποίος ακρωτηριάστηκε και υπέστη σοβαρές βλάβες στη όραση του από την έκρηξη. Οι διωκτικές αρχές και οι συνεργαζόμενοι γιατροί κράτησαν τον πολυτραυματία Σάββα Ξηρό για 40 μέρες σε απομόνωση στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Εκεί, χωρίς να υπάρχει κάποιο ένταλμα εις βάρος του (μόνο μια αυτόφωρη σύλληψη), οι διωκτικές αρχές άρχισαν να τον ανακρίνουν σ’ ένα καθεστώς απόλυτης απομόνωσης και αδιαφάνειας. 

Σύμφωνα με

τις καταθέσεις των ανθρώπων του «Ευαγγελισμού», ο Σάββας ανακρινόταν κάθε νύχτα από τις 5 Ιουλίου μέχρι τις 11 Ιουλίου του 2002, όταν φαίνεται να δίνει την πρώτη απολογία του. Τις επόμενες μέρες ο Σ. Ξηρός ολοκλήρωσε την απολογία του λύνοντας για πρώτη φορά το μυστήριο της οργάνωσης-φάντασμα, που για 25 χρόνια ταλάνιζε τις ελληνικές αστυνομικές αρχές. 

Ο 40χρονος Σ. Ξηρός αναγνώρισε τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο ως τον ηγέτη της 17 ΝΟΕΜΒΡΗ, αποκάλυψε δύο νέα πρόσωπα-μέλη της 17Ν με τα κωδικά ονόματα «Βαγγέλης» και «Κώστας», ενώ ομολόγησε ότι συμμετείχε στις δολοφονίες του Αμερικανού Ουίλιαμ Νορντίν (28.06.88 στην Κηφισιά), του Παύλου Μπακογιάννη (26.09.89 στο Κολωνάκι), του Αμερικανού λοχία Ρόναλντ Στιούαρτ (13.03.91 στη Γλυφάδα), του Τούρκου αξιωματούχου Τσετίν Γιοργκέν (07.10.91 στο Παγκράτι), του Θάνου Αξαρλιάν (14.07.92 στο Σύνταγμα), του Μιχάλη Βρανόπουλου (24.01.94 στο Κολωνάκι), του Τούρκου διπλωμάτη Ομέρ Σιπαχίογλου, το 1994, του εφοπλιστή Κωστή Περατικού (28.05.97 στον Πειραιά), του Βρετανού Στίβεν Σόντερς (08/06/2000 στη Φιλοθέη). Επίσης, ομολόγησε τη συμμετοχή του στην έκρηξη βόμβας κατά λεωφορείου με Αμερικανούς στρατιώτες (1997), στην επίθεση κατά του Τζορτζ Κάρρος (1988), κατά του εισαγγελέα Παναγιώτη Ταρασουλέα (1989), κατά του Γιώργου Πέτσου (1989), κατά του Βαρδή Βαρδινογιάννη (1990), κατά του Ιωάννη Παλαιοκρασσά (1992) και κατά του Λ. Παπαδημητρίου (1992). 

Το μέλος της 17Ν αποκάλυψε επίσης την ύπαρξη δύο εγκαταλελειμμένων κρησφύγετων, ενός στη Θεσσαλονίκη και ενός στον Πειραιά. Όλη αυτή η πλημμυρίδα των αποκαλύψεων του Σάββα Ξηρού τίναξε στον αέρα την οργάνωση-φάντασμα 17Ν, οδηγώντας στη σύλληψη όλων των μελών της και οδηγώντας σε μια από τις μεγαλύτερες δίκες στην ιστορία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.

 

ΗΤΑΝ Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΞΗΡΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΕΧΝΙΚΩΝ MINDCONTROL;

Αφού η υγεία του κάπως καλυτέρευσε, παρά την μόνιμη αναπηρία του στο ένα χέρι και στο ένα μάτι του, ο Σάββας Ξηρός βγήκε από τον Ευαγγελισμό και οδηγήθηκε στις φυλακές για να περιμένει τη δίκη του. Μόλις συνήλθε και συνειδητοποίησε τι είχε ακριβώς συμβεί ο Σ. Ξηρός αρνήθηκε την απολογία του! Δεν θυμόταν τίποτε από αυτά που είχε πει κι αρνιόταν τα πάντα –μια συμπεριφορά συνηθισμένη σε θύματα «ειδικών ανακριτικών μεθόδων» ή Mind Control.

 

Σύμφωνα με μια συνέντευξη που έδωσε από τη φυλακή ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος στη δημοσιογράφου Παπαδάκου (13.12.2003), ο Σάββας Ξηρός υπέστη, όσο βρισκόταν κατάκοιτος στον Ευαγγελισμό, «μοντέρνα βασανιστήρια» και «εμφύτευση μνήμης μέσω φαρμάκων». 

Παρομοίασε μάλιστα την περίπτωση του μ’ εκείνη του Κούρδου ηγέτη Α. Οτσαλάν ο οποίος, δύο χρόνια μετά τη φυλάκισή του, φαινόταν υγιής κι έλεγε πως η Ελλάδα κρυβόταν από πίσω του και κατηγορούσε τους πρώην συντρόφους του για πράκτορες. 

Για τον Ξηρό ο Γιωτόπουλος υποστήριξε πως «τον άνθρωπο τον έχουν καταστρέψει». Όταν η δημοσιογράφος τον ρώτησε αν ο Ξηρός είναι διαταραγμένος, ο Γιωτόπουλος απάντησε «σαφώς είναι διαταραγμένος… Ισχυρίζεται ότι δεν έχει πει αυτά τα πράγματα (σ.σ. την απολογία του), ότι τον παγίδευσαν». 

Πως όμως παγίδευσαν τον Σάββα Ξηρό και τον ανάγκασαν να ομολογήσει όλα όσα ομολόγησε και μετά δεν θυμόταν τίποτε; 

Ήταν ο άραγε η ομολογία του 40χρονου μέλους της 17Ν αποτέλεσμα εφαρμογής τεχνικών Mind Control;

Όπως και να ‘χει είναι γεγονός πως στην περίπτωση του Ξηρού φαίνεται πως επιτελέστηκε το λεγόμενο «θαύμα της εντατικής». Ξαφνικά ένας «αδίστακτος τρομοκράτης» εμφανίστηκε απολύτως συνεργάσιμος με τις αρχές, σε σημείο που να θεωρεί τους αστυνομικούς ανακριτές πατρικές φιγούρες, προστάτες και φίλους! Ξαφνικά το παιδί του παπά, του ιερέα Τριαντάφυλλου Ξηρού, «είδε το φως», αν και έχασε την όραση του, και άρχισε να «βλέπει» και να «μιλάει»! Τι συνέβη; Μήπως ο Ξηρός μετανόησε, ανένηψε, αντελήφθη τα αμαρτήματα του, και θέλησε να εξομολογηθεί; Μήπως θέλησε να αλαφρύνει την ψυχή του και τη συνείδηση του; Όχι βέβαια. Ο Σάββας Ξηρός δεν μεταμέλησε, ούτε μετανόησε, γι’ αυτό κι απέρριψε τις καταθέσεις του, όταν συνήλθε από το σοκ και την καταστολή των πρώτων ημερών.

Ο Σάββας Ξηρός φαίνεται πως υπήρξε θύμα «ειδικών ανακριτικών μεθόδων» τύπου Mind Control, που υποτίθεται πως απαγορεύονται στις Δυτικές δημοκρατίες. Με ειδικά ψυχότροπα φάρμακα ή κοκτέιλ ουσιών, σε συνδυασμό με ειδικό τόνο φωνής, εξαναγκάστηκε να ομολογήσει ό,τι επιθυμούσε ο ανακριτής του. Ο ανορθόδοξος βασανισμός του Σάββα οδήγησε στον «ψυχικό θάνατό» του, μετατρέποντας τον σε πειθήνιο όργανο των ανακριτών, χωρίς κρίση και θέληση, έτοιμο να υπογράψει ό,τι του έβαζαν μπροστά του. Είναι γεγονός άλλωστε πως δικαστήριο αγνόησε το πόρισμα-καταπέλτη των γιατρών κ.κ. Νέστορα και Βαλιανάτου, το οποίο υπογράφουν και στο οποίο δηλώνουν ξεκάθαρα ότι ο Σάββας υπέστη διαχωρισμό εγκεφαλικών ημισφαιρίων, για να καμφθούν οι αντιστάσεις του κατά την προανάκριση. 

Αλλά αρκεί να δούμε τις συνθήκες διεξαγωγής της ανάκρισης, όπως ξεπηδούν από την δεκαεξασέλιδη συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης που παραχώρησε ο αρμόδιος ανακριτής στην Ιωάννα Μάνδρου κατά την παραμονή της έναρξης της δίκης: «Ο Σάββας είναι μπανταρισμένος, δεν βλέπει, το χέρι του ακρωτηριασμένο, ένας βαρύτατα τραυματισμένος άνθρωπος. 

Δεν του λένε τις ιδιότητές τους, ποιοι ακριβώς είναι. Εκείνος δεν έχει ιδέα τι γίνεται έξω. Δεν ξέρει αν έχουν στοιχεία οι αρχές, δεν ξέρει αν ξέρουν ποιος είναι, και φοβάται μήπως κάποιοι θελήσουν να θέσουν τέρμα στη ζωή του» (Το Βήμα, 02.03.2003). Με άλλα η ανάκριση και η απολογία του Σ. Ξηρού υπήρξε μια τυπική περίπτωση εφαρμογής μεθόδων Mind Control.

Συζήτησα την περίπτωση Ξηρού με τον ψυχίατρο-συγγραφέα Δρ. Κλεάνθη Γρίβα, ο οποίος υποστηρίζει πως τα μέλη της 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ήταν κατά κάποιο τρόπο πράκτορες ξένων μυστικών υπηρεσιών που ήθελαν να βλάψουν την εικόνα του αριστερού κινήματος στην Ελλάδα. 

Άσχετα με αυτή την άποψη, η οποία προσωπικά δεν με βρίσκει σύμφωνο, ο Δρ. Κλεάνθης Γρίβας μου ανέφερε πως η περίπτωση της «απολογίας» του Σ. Ξηρού είναι τυπική σε ανθρώπους που βρίσκονται σε καταστολή κι έχουν προβλήματα όρασης, εφόσον αλλάζει η νευροχημεία του εγκεφάλου τους. 

Αυτή η διαταραχή του περιβάλλοντος και της νευροχημείας, όταν συνοδεύεται από τη χορήγηση ορισμένων νόμιμων ψυχοφαρμάκων, μπορεί να οδηγήσει τον ανακρινόμενο στο να απολογείται σαν παιδί μπροστά στην ήρεμη και πατερναλιστική φωνή του ανακριτή του, τον οποίο βέβαια δεν μπορεί να δει –σαν μια φωνή από το υποσυνείδητο.\

Το πιο ενδιαφέρον βέβαια είναι το τι λέει ο ίδιος ο Σάββας Ξηρός για τα γεγονότα του Ευαγγελισμού. 

Κατάφερα μέσω του γηραλέου Αργύρη Τσακαλία, πρώην αρχιμανδρίτη, θείου των αδελφών Ξηρών και δάσκαλου της Αειζωείας, ο οποίος έχω την τιμή να με θεωρεί φίλο του, να έρθω σε επαφή με την Αλίθια Ρομέρο, την πολυσυζητημένη Ισπανίδα σύντροφο του Σάββα, η οποία επιμένει να παραμένει στην Ελλάδα για να βρίσκεται κοντά στο φυλακισμένο της σύντροφο –μια αναμφίβολα αξιέπαινη πράξη. 

Συζήτησα μαζί της, της είπα για το βιβλίο που ετοίμαζα σχετικά με το Mind Control και της ανέφερα πως θα έγραφα και για τον Σάββα, και γι’ αυτό θα ήθελα να ξέρω και τη δική του άποψη επί του ζητήματος. 

Η Αλίθια έδειξε ειλικρινές ενδιαφέρον, προσφέρθηκε να βοηθήσει και να μιλήσει στο Σάββα, ο οποίος εκτίει την ποινή του στις φυλακές Κορυδαλλού, ώστε να δώσει την έγκρισή του, για να μου παραχωρηθεί το σχετικό υλικό (αντίγραφο δικογραφίας κ.α.) που είχε. 

Δυστυχώς ο Σάββας φάνηκε καχύποπτος και δεν θέλησε να δώσει καμιά σχετική πληροφορία, απαγορεύοντας μάλιστα και την Αλίθια να μιλήσει σχετικά. 

Έτσι από το παρόν κεφάλαιο λείπει η σημαντική άποψη του ίδιου του Σ. Ξηρού, η οποία θα διαφώτιζε ακόμη περισσότερο την πιο γνωστή περίπτωση εφαρμογής του Mind Control στη σύγχρονη Ελλάδα. 

Ας ελπίσουμε πως ο χρόνος θα λύσει το μυστήριο, αν βέβαια υπάρχει κάτι τέτοιο. 

Πηγή: Γιώργος Στάμκος, Mind Control: Ο Πόλεμος για τον Έλεγχο του Νου, εκδ. Άγνωστο 2006

 

Πηγή