Η πρώτη κύρια και σημαντικότερη συμβουλή που θα
δώσει στους σπουδαστές του ο κάθε δάσκαλος/εκπαιδευτής πολεμικών τεχνών
που γνωρίζει καλά το συγκεκριμένο αντικείμενο και το αντιμετωπίζει με
την πρέπουσα σοβαρότητα, βαρύτητα και υπευθυνότητα θα είναι :"Ο καλύτερος και ασφαλέστερος τρόπος αντιμετώπισης ενός αντιπάλου με μαχαίρι είναι η με κάθε μέσον και τρόπο ΑΠΟΦΥΓΗ ΕΜΠΛΟΚΗΣ ΣΤΗ ΜΑΧΗ! με κάθε τρόπο και μέσον φυγή από τον τόπο του περιστατικού πριν αυτό εξελιχθεί! "
Η δεύτερη πιο χρήσιμη και ωφέλιμη συμβουλή είναι :"αν η αποφυγή της εμπλοκής είναι αδύνατη, χρησιμοποιείστε κάθε αντικείμενο που είναι κοντά σας και που μπορεί να λειτουργήσει αμυντικά ή επιθετικά (καρέκλα, τασάκι, πέτρα, τραπέζι, μικρό κάδο σκουπιδιών και οτιδήποτε άλλο από το περιβάλλον) ή αν και αυτό είναι αδύνατο χρησιμοποιείστε αντικείμενα που τυχόν έχετε μαζί σας (τσάντα, ομπρέλα, περιοδικό, κλειδιά κλπ) ή αντικείμενα που φοράτε (σακάκι, ζώνη, υποδήματα κλπ)"
Δυστυχώς οι λύσεις στα πιθανά σενάρια περιπτώσεων ρεαλιστικής αυτοάμυνας, είναι πάντα ευνοϊκές και προς όφελος μας στην εξέλιξη τους, ΜΟΝΟ στις επιδείξεις που ακολουθείται μία καλοδουλεμένη χορογραφία μάχης ή στην σχολή που τις περισσότερες φορές ο επιτιθέμενος συνεργάζεται χωρίς να πιέζει ασφυκτικά και όχι σε έναν πραγματικό και επικίνδυνο περιστατικό όπου ο αντίπαλος κινείται τις περισσότερες φορές με ανορθόδοξους τρόπους και πάντα με εχθρικές διαθέσεις.
Όταν και μόνο όταν έχουν εκμηδενιστεί όλα τα περιθώρια αποφυγής και υπάρχει εμπλοκή ενάντια σε μαχαίρι πρέπει να υπάρχει μία μόνο σκέψη "Μάχη για επιβίωση".
Πρέπει να διαγραφούν πλήρως όλα τα δεν, τα όχι, τα μη, τα εάν, τα ίσως και κάθε άλλος ανακοπτικός λόγος και αιτία που θα εμποδίσει ή θα συγκρατήσει τις απαιτούμενες ενέργειες για το επιθυμητό αποτέλεσμα. Πρέπει να κατανοηθεί πλήρως ότι υπάρχουν δύο αντίπαλοι.
Ο πρώτος και ο βασικότερος είναι να ξεπεράσετε ή να σταματήσετε το φόβο σας και μετά έρχεται και μετά έρχεται ο αντίμαχος σας που πρέπει να επιτεθείτε αλύπητα και σκληρά όχι μόνο σε αυτόν, αλλά και στο ηθικό του!
Το πρώτο βήμα είναι να καταλάβετε πλήρως ότι αυτή είναι μία μάχη που μπορεί να επιφέρει το θάνατο και ότι δεν μπορεί παρά να υπάρξει μόνο ένας νικητής! Αυτή είναι μία κατάσταση "ή αυτός ή εγώ".
Από τη στιγμή που ξεκινήσει η μάχη δεν υπάρχει και δεν πρέπει να υπάρχει κανένα περιθώριο για συμβιβασμό ή έλεος. Υπάρχει μόνο το άσπρο και το μαύρο, δεν υπάρχει καμία απόχρωση του γκρι!
Το καθήκον πρέπει να είναι μόνο ένα και στο μυαλό πρέπει να υπάρχει μόνο η ολοκληρωτική και πλήρη επικράτηση επί του αντιπάλου με κάθε μέσον. Μην σταματάτε τη μάχη, παρά μόνο όταν βεβαιωθείτε απόλυτα ότι ο αντίπαλος είναι τελείως ανίκανος να κάνει έστω και την παραμικρή κίνηση.
Καλύτερα να σας χαρακτηρίσει η "υπερβολή" παρά να αιφνιδιαστείτε.
Βέβαια υπάρχουν και άλλοι πολλοί παράγοντες που παίζουν ρόλο στην έκβαση της μάχης όπως η τύχη! (που ελαχιστοποιείται ο ρόλος της, ανάλογα με το επίπεδο γνώσης, σωματικής και ψυχικής ικανότητας κλπ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΚΜΗΔΕΝΙΖΕΤΑΙ), τοποθεσία (πχ υπάρχουν κοντά φυσικά ή άλλα αντικείμενα που θα σας φανούν χρήσιμα; το έδαφος (πχ το έδαφος είναι ανώμαλο; Γλιστερό), oι συνθήκες φωτισμού (πχ αν έχετε τον ήλιο απέναντί σας ή ένα δυνατό φως να σας τυφλώνει;, η ένδυση σας (πχ αν είστε ντυμένοι με χοντρά ή στενά ρούχα θα εμποδίζουν την κίνηση σας), η υπόδηση σας (πχ φοράτε ψηλοτάκουνα υποδήματα ; ή με λεία σόλα; κλπ.
Στη χώρα μας είναι ελάχιστα τα στυλ και τα συστήματα που εξειδικεύονται στην τακτική και στρατηγική άοπλης άμυνας ενάντια σε αντίπαλο οπλισμένο με μαχαίρι και ακόμα λιγότερα αυτά που εξειδικεύονται στη μάχη με μαχαίρια.
Για όλα τα άλλα συστήματα ισχύουν μόνο οι αξιέπαινες προσπάθειες και οι εξτρά γνώσεις και εμπειρίες που τυχόν έχει αποκομίσει ο κάθε εκπαιδευτής από σεμινάρια ή από επιπλέον ή παράλληλη εκπαίδευση σε ειδικό στυλ κλπ.
Λίγοι είναι οι άνθρωποι που μπορούν να σταθούν με "σιγουριά" απέναντι σε έναν αντίπαλο οπλισμένο με μαχαίρι και να ενεργήσουν σωστά χωρίς ένταση και χωρίς άγχος και ακόμα λιγότεροι αυτοί που μπορούν να εμπλακούν σε μάχη με μαχαίρια, αλλά και σε αυτό το ενδεχόμενο υπάρχεί μόνο μία περίπτωση στις τρεις να βγει κάποιος νικητής.
Οι masterblade στα σεμινάρια τους εξηγούν για τη μάχη με μαχαίρια:
1η περίπτωση : Να είναι καλύτερος από εσένα και να σε σκοτώσει
2η περίπτωση : Να είσαι καλύτερος από αυτόν και να τον σκοτώσεις
3η περίπτωση : Να είστε και οι δύο καλοί και να σκοτωθείτε και οι δύο!
Οι προϋποθέσεις που χρειάζεται ένας εκπαιδευτής ή δάσκαλος πολεμικών τεχνών για να διδάξει χρήσιμες, πρακτικές και ρεαλιστικές τεχνικές, τακτικές, στρατηγικές και μεθόδους για τέτοιες περιπτώσεις είναι η μεγάλη εμπειρία, αλλά και η εκτεταμένη εξειδίκευση του στο αντικείμενο που πρέπει ΣΥΝΕΧΩΣ να διευρύνεται και να επεκτείνεται.
Χρέος και καθήκον του κάθε εκπαιδευτή/δασκάλου, κυρίως απέναντι στους μαθητές του, είναι να αυξάνει τις γνώσεις του ακατάπαυστα.
Ο κάθε εκπαιδευτής (κυρίως), αλλά και ο κάθε σπουδαστής πρέπει να ακολουθεί πιστά το ρητό
"Για να κατακτήσεις τη γνώση, νιώσε πάντα ότι βρίσκεσαι στην αρχή της".
Είναι πλέον γνωστό στους περισσότερους από τους εμπλεκόμενους με τον χώρο των Πολεμικών τεχνών ότι οι μαχητικές τέχνες από την Ινδονησία, τις Φιλιππίνες, τη Μαλαισία κλπ και όσα στυλ έχουν επηρεαστεί από παρόμοιες τακτικές μάχης μελετώντας, εκπαιδεύοντας και εξελίσσοντάς τις, έχουν μεγάλη εξειδίκευση σε αυτόν τον τόσο δύσκολο και επικίνδυνο τομέα.
Είναι επίσης γνωστό σε όσους έχουν ασχοληθεί έστω και λίγο με την αποτελεσματική αυτοάμυνα εναντίον οπλισμένου με μαχαίρι αντιπάλου και με τη ρεαλιστική μάχη με μαχαίρια, ότι:
Α) όλα σχεδόν τα τυποποιημένα μπλοκ των παραδοσιακών πολεμικών τεχνών είναι άχρηστα σε τέτοιες περιπτώσεις,
Β) το οπλισμένο με μαχαίρι χέρι του αντιπάλου δεν αποκρούεται, αλλά οδηγείται (κατευθύνεται), με πλήρη ρευστότητα κίνησης,
Γ) απαιτείται μεγάλη εμπειρία στους τρόπους και στις μεθόδους φυσικής προσαρμοστικότητας στις τυχόν αλλαγές και μεταβολές της μάχης και
Δ) ποτέ κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης δεν πρέπει να εκτελείται επίθεση με σταμάτημα του χεριού ή μόνο από ορισμένες γωνίες και θέσεις (τέτοιου είδους εκπαίδευσης θα είχε οδυνηρά αποτελέσματα στην έκβαση πραγματικής επίθεσης), αλλά με πλήρη ροή, με συνεχόμενη κίνηση και από όλες τις πιθανές κατευθύνσεις, με όλους τους πιθανούς τρόπους και προς όλους τους πιθανούς στόχους.
Το μαχαίρι είναι ένα πολύ επικίνδυνο όπλο που κινείται σε όλες τις γωνίες και μπορεί να τρυπήσει, να κόψει και να πλήξει τον αντίπαλο και στην κατεύθυνση προς τον στόχο και στην επιστροφή του, αλλά και στην αλλαγή πορείας του.
Ευρέως γνωστοί στη χώρα μας είναι οι εξής τύποι μαχαιριών: τα πτυσσόμενα μαχαίρια Folding Knifes, τα μαχαίρια πεταλούδα Butterfly Knifes, τα στυλ πένας Pen Knifes, τα στρατιωτικά μαχαίρια Military Knifes, τα μαχαίρια επιβίωσης Survival Knifes, τα μαχαίρια οικιακής χρήσεως, τα μαχαίρια εργασίας, τα μαχαίρια αλιείας κλπ.
Λιγότερο γνωστά είναι τα μαχαίρια μπότας Boots Knifes, τα μαχαίρια κλειδιά Keychain Knifes, οι λεπίδες ώθησης Push Daggers, τα μαχαίρια λαιμού Neck Knifes κλπ.
Όμως μαχαίρια των Ινδονησιακών μαχητικών τεχνών όπως το kukri ή τα karambit είναι σχεδόν άγνωστα στην Ελλάδα και γνωρίζουν για αυτά μόνο ελάχιστοι μυημένοι ή άνθρωποι που οι πηγές γνώσεις τους είναι απόλυτα εξειδικευμένες
από τον Μιχάλη Κοσσυβάκη
Aρθρο δημοσιευμένο στο περιοδικό Ring Sports
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου