Οι Νενέκοι και οι Τσολάκογλου σηκώνουν πάλι κεφάλι

Του ΑΝΤΩΝΗ ΚΟΚΟΡΙΚΟΥ

 Είναι πραγματική δοκιμασία για τα νεύρα μας να διαβάζεις την αρθρογραφία των υπερασπιστών του μνημονίου, οι οποίοι δίνουν συμβουλές στην κυβέρνηση Τσίπρα με μια κακία που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την κακία του χωριάτη που θέλει να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. 

 

Σοβαροί πανεπιστημιακοί και πρώην υπουργοί του μνημονίου, ξέρουν τα πάντα για τη διαπραγμάτευση και δήθεν απορούν πως δεν βλέπουμε όλοι ότι είναι μονόδρομος η υιοθέτηση της πολιτικής του μνημονίου ως μόνιμη εσωτερική πολιτική για τη χώρα.

Την ίδια επιχειρηματολογία αναπτύσσουν οι πουλημένοι κονδυλοφόροι πανεπιστημιακοί και πολιτικοί που αρθρογραφούν συχνά σε «σοβαρές» εφημερίδες γιατί είναι μέρος του προβλήματος και θεωρούν οποιαδήποτε άλλη λύση αδιανόητη. Όπως έλεγε με ωμό ρεαλισμό και ο Τσόρτσιλ καμία μάχη δεν τελείωσε αν δεν έχει αποκατασταθεί η πλήρης εξουσία της οικονομικής ολιγαρχίας σε μία χώρα. Αυτός είναι ο πόλεμος που διεξάγουν εκείνοι και ο αφέντης τον οποίο υπηρετούν. 

 

Ακόμα κι όταν η αξιοπρέπειά τους, ή η επαγγελματική τους ιδιότητα τους υποχρεώνει να παραδεχτούν δεδομένα πράγματα όπως ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια ατελής Ένωση και ότι η αυτονόητη ορθή πορεία της πολιτικής Ένωσης με ομοσπονδιακό προϋπολογισμό και ενιαίους φόρους, μόνιμες ροές πόρων και αμοιβαιοποίηση του χρέους δεν επιτυγχάνεται γιατί αντιδρά η Γερμανία και οι άλλες «πλούσιες» χώρες, το προσπερνούν με μια ματιά και πηγαίνουν να πουλήσουν ρεαλισμό στην υποταγή των άλλων χωρών ως μοναδική διέξοδο για να ζήσει η Ευρώπη. Είναι τόση η εθελοτυφλία τους ώστε δεν ακούν καν τι λένε και δεν διαβάζουν τι γράφουν. Δεν τους σηκώνονται οι τρίχες με τα ανατριχιαστικά που προτείνουν με άρθρα τους στην Καθημερινή εναντίον των απλών πολιτών και κυρίως εναντίον των φτωχών πολιτών, αλλά το θεωρούν αυτονόητο ότι αυτή είναι η μοίρα των φτωχών, ενώ η δική τους θέση είναι να παραμείνουν μέρος της ελίτ η οποία ζει από τις επιχορηγήσεις των ξένων και τη μεγαλοψυχία των ντόπιων εργολάβων της εξάρτησης.

 

Τέτοιοι Νενέκοι που βλέπουν ρεαλιστικά τα πράγματα, υπήρχαν πάντοτε στην Ελλάδα και την ίδια λογική είχε αναπτύξει και ο Τσολάκογλου στο δικαστήριο που τον είχε δικάσει για δωσιλογισμό. Και ο Νενέκος έβλεπε την αδιαμφισβήτητη στρατιωτική υπεροχή του Ιμπραήμ Πασά και καλούσε όλους τους Έλληνες να τον προσκυνήσουν στο όνομα του ρεαλισμού. Μάλιστα ο Νενέκος είναι ο άνθρωπος που έσωσε τη ζωή του Ιμπραήμ όταν χάθηκε κατά λάθος μια φορά στο δάσος κι ενώ με μια μαχαιριά θα μπορούσε να απαλλάξει την επαναστατημένη Ελλάδα από την παρουσία του, δεν του πέρασε από το μυαλό γιατί αυτό θα ήταν αντίθετο στο λόγο που είχε δώσει στον Ιμπραήμ. Ο Νενέκος είχε επίσης δίκιο για τις καλές προθέσεις του Ιμπραήμ κι αυτό το κατάλαβαν καλά οι Κρητικοί όταν κυβέρνησε την Κρήτη μετά από παραχώρηση του Σουλτάνου για τις υπηρεσίες του. Ευνόησε τους φτωχούς χριστιανούς εις βάρος των πλούσιων μουσουλμάνων σε σημείο που πήραν των ομματίων τους κι έφυγαν πουλώντας την περιουσία τους στους χριστιανούς Κρητικούς.

 

Αλλά και ο Τσολάκογλου ήθελε να σώσει την Ελλάδα γιατί καταλάβαινε ότι οι Γερμανοί δεν ενδιαφέρονται να αποικήσουν την Ελλάδα, ενώ οι Βούλγαροι ήθελαν να ενσωματώσουν τη Μακεδονία και τη Θεσσαλονίκη στο κράτος τους, όπως και οι Ιταλοί δεν θα δίσταζαν να κόψουν άλλο ένα κομμάτι στο Αιγαίο και να το ενώσουν με τα Δωδεκάνησα που κατείχαν και να ενώσουν την Ήπειρο με την Αλβανία. Για να σώσει λοιπόν την Ελλάδα από τον τεμαχισμό έλεγε ότι πρέπει να συνεργαστεί με τη Γερμανία και να γίνει σύμμαχός της.

Τα σύγχρονα κράτη όμως και ιδίως της Ευρώπης, δεν ανήκουν στην οικονομική ολιγαρχία μόνον εδώ και σχεδόν 200 χρόνια. Και παρά τα πισωγυρίσματα, πλέον σέβονται τα θεμελιώδη δικαιώματα των φτωχών πολιτών, οι πλούσιοι αποδέχθηκαν τη μείωση των ανισοτήτων του παρελθόντος γιατί αυτό ήταν το συμφέρον τους ολόκληρο τον 20ό αιώνα. Ως την εφεύρεση της Δημοκρατίας από τους αρχαίους Έλληνες οι αριστοκράτες δεν ήταν η μοναδική επιλογή. Τις ανισότητες που δημιουργούσαν εκείνοι εκμεταλλεύονταν οι Τύραννοι οι οποίοι στηριζόμενοι στο λαό περιόριζαν την εξουσία των αριστοκρατών και κυβερνούσαν καλύτερα από εκείνους. 

 

Στη Δύση δεν έχουν βιώσει ποτέ τι θα πει Δημοκρατία (κατά λέξη λαοκρατία, άμεση διακυβέρνηση από το λαό) διέστρεψαν την έννοια της λέξης και πλάσαραν τον κοινοβουλευτισμό ως δημοκρατία. Ο κοινοβουλευτισμός όμως είναι ένα πολύ πρώιμο στάδιο που δεν έχει καμία σχέση με Δημοκρατία. Ο απόλυτος μονάρχης των Δυτικών χωρών, δεχόταν τους αντιπροσώπους του έθνους (με δικαίωμα ψήφου στο 3% των φορολογουμένων) οι οποίοι είχαν συμβουλευτικό ρόλο. Σταδιακά απέκτησαν δικαίωμα ψήφου περισσότεροι φορολογούμενοι πολίτες και αργότερα και οι γυναίκες. Οι εξουσίες του απόλυτου μονάρχη περιορίζονταν και αυξάνονταν του πρωθυπουργού ο οποίος ψηφιζόταν από τη Βουλή και δεν διοριζόταν από τον μονάρχη που έγινε διακοσμητικό πρόσωπο. 

 

Όταν ο πρωθυπουργός ασκεί την πολιτική εξουσία και διαθέτει το μονοπώλιο της βίας του κράτους υπέρ των πλουσίων, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα για τον καπιταλισμό και όλα βαίνουν καλώς. Όταν σκεφτούν οι «ξυπόλυτοι» (ήταν το πρώτο όνομα του κόμματος των Φιλελευθέρων) να κερδίσουν εκείνοι την εξουσία, ώστε οικειοποιούμενοι την κρατική βία να επιβάλουν μείωση των ανισοτήτων και των εξουσιών των πλουσίων, τότε ο κόσμος ανατρέπεται. Από το μυαλό του Τσόρτσιλ δεν πέρασε ποτέ η πιθανότητα να αποκτήσουν οι Έλληνες την κυβέρνηση που επιθυμούσαν το 1944 και ενώ συνεχιζόταν ο πόλεμος εναντίον της Ναζιστικής Γερμανίας και του Χίτλερ διέταξε τον Σκόμπι να καταλάβει δια της βίας τη χώρα, αφού εξασφάλισε τη σύμφωνη γνώμη του Στάλιν με ανταλλάγματα που έδωσε ενώ δεν του ανήκαν.

Την ιστορία τη γράφουν οι νικητές και ο Χίτλερ έχασε τον πόλεμο. Διαφορετικά ο Τσολάκογλου θα ήταν εθνικός ήρωας και εθνάρχης. Έτσι και τώρα, ενώ για όσους έχουν επιλέξει να σταθούν στο πλευρό του εργαζόμενου πολίτη είναι προφανές ότι δεν υπάρχει διαφορετικό μέλλον ούτε για την Ευρώπη ούτε για την Ελλάδα, υπάρχουν και οι Νενέκοι που πιστεύουν ότι νικητής θα είναι η Μέρκελ και η Ευρώπη θα γίνει γερμανική ηγεμονία. Διάλεξαν στρατόπεδο και παίρνουν το μισθό τους. Επέλεξαν να υποστηρίξουν το πλουσιότερο 1% του πληθυσμού εναντίον του 99% το οποίο πρέπει να υποτάξουν και να χάσει τα δικαιώματα που κατέκτησε τον 20ό αιώνα και να επιστρέψει στον 19ο αιώνα, στις φωτισμένες δεσποτείες που θα κυβερνούν με τους μισθοφόρους και με τις γραφειοκρατίες. Με τους στρατηγούς και με τους καρδινάλιους. 

 

Οι άνθρωποι αυτοί είναι κατάπτυστοι από την άποψη του ορθολογισμού και δεν έχουν καμία σχέση με τον ελληνικό πολιτισμό που είναι η βάση του δυτικού πολιτισμού. Μπορεί να είναι καθηγητές στο πανεπιστήμιο ή πρώην υπουργοί, αλλά πάντοτε, σε όλες τις εποχές υπήρχαν τέτοιοι σκοταδιστές που αντιστάθηκαν με μανία στην πρόοδο όπως την αντιλαμβανόμαστε σήμερα. Και συνεργάτες του κατακτητή έγιναν και συνεργάτες των κατοχικών δυνάμεων, αλλά τελικά δεν έγραψαν εκείνοι την ιστορία. Την ιστορία την έγραψαν οι «ξυπόλητοι» και οι πολιτικοί τους διάδοχοι. 

 

Στο μυαλό αυτών των πουλημένων κονδυλοφόρων υπάρχουν τρεις δυνατότητες σήμερα για την Ελλάδα: 

 Η έντιμη πολιτική ένωση ισότιμων κρατών

 Η εσωτερική υποτίμηση χωρίς πάτο

 Η έξοδος από την ΕΕ.

Η πρώτη επιλογή αποκλείεται γιατί δεν την επιθυμεί η Γερμανία. Η Τρίτη επιλογή αποκλείεται γιατί προς το παρόν οι Έλληνες δεν την επιθυμούν. Μένει μόνον η εσωτερική υποτίμηση ώστε η χώρα να μην γίνει ποτέ Ευρώπη, να μην συγκλίνει ποτέ με τις αναπτυγμένες χώρες, το χάσμα μεταξύ τους να μεγαλώνει κι εμείς να δοξάζουμε τη μεγάλη Γερμανία που μας επιτρέπει να ζούμε στην αυλή της και να τρώμε ότι μας πετάει. Συνεπώς κακώς παιδεύεται ο Τσίπρας και μας παιδεύει κι εμάς να πετύχει ισότιμους όρους ένταξης σε μια έντιμη ομοσπονδία. 

 

Αυτό που δεν έχουν καταλάβει αυτοί οι θλιβεροί άνθρωποι είναι ότι η απόφαση δεν είναι του Τσίπρα, αλλά των Ελλήνων. (Όπως και των Ιταλών, των Ισπανών κλπ) Αν ο Τσίπρας δεν καταφέρει τίποτα, θα βρουν άλλον και θα συνεχίσουν τις προσπάθειες. Όπως πέταξαν στα σκουπίδια εκείνον που προέρχεται από τα μέζεα του στεατοπυγικού υποσυστήματος του Ανδρέα Παπανδρέου γιατί ήταν ανίκανος να μείνει στον ίδιο δρόμο της διεκδίκησης με εκείνον, όπως πήραν από τα αζήτητα το μικρότερο κόμμα του κοινοβουλίου και το έκαναν πρώτο χωρίς να τους το υποδείξει κανείς, έτσι δεν θα δυσκολευτούν να αναδείξουν και τον επόμενο πολιτικό τους εκπρόσωπο, αν ο Τσίπρας καεί στην προθέρμανση. Εκείνο που τώρα τους κρατάει συσπειρωμένους πίσω από τον Τσίπρα, είναι το αντικειμενικό γεγονός ότι το μόνο αντιμνημονιακό κόμμα που εκπροσωπείται στη Βουλή χωρίς να μετέχει στην κυβέρνηση είναι η Χρυσή Αυγή η οποία είναι η έσχατη εφεδρεία του συστήματος αν αποτύχουν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Το ΚΚΕ αν ήθελε θα μπορούσε να μετέχει στην κυβέρνηση αλλά έχει αυτοεξαιρεθεί από τη διακυβέρνηση της χώρας για να μην λερώσει τα χέρια του.

Δεν στέκομαι στην απειρία των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν αναλάβει τη διαπραγμάτευση γιατί στέκονται πολύ οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι. Η ουσία δεν βρίσκεται σε τέτοια κρούσματα που είναι υπαρκτά αλλά δεν κρίνουν τη διαπραγμάτευση. Όπως ο κάθε απλός Έλληνας πολίτης μπορεί να κρίνει αν η όποια συμφωνία επιτευχθεί είναι προς το συμφέρον του ή όχι, έτσι μπορεί να το κρίνει και ο Τσίπρας και το υπουργικό συμβούλιο και η Βουλή. Δεν είναι ούτε πιο ανίκανοι ούτε πιο έξυπνοι από τον απλό Έλληνα πολίτη. Αν υποτιμήσουν τη νοημοσύνη του Έλληνα όπως την υποτίμησε ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος θα ακολουθήσουν τη μοίρα τους. Οι στημένες λεμονόκουπες θα πάνε στα σκουπίδια. 

 

Το 99% του ελληνικού λαού πάντως δεν φοβάται από την επιβολή ελέγχου στη διακίνηση κεφαλαίων γιατί δεν έχει κεφάλαια. Δεν φοβάται τη φτώχεια γιατί την επέβαλαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Δεν φοβάται ούτε το κούρεμα καταθέσεων γιατί το επέβαλε κι αυτό η τρόικα των δανειστών. Ο απλός Έλληνας έχει μόνο την εργασία του κι αυτή έχει απαξιωθεί. Έχει και ένα σπίτι μαζί με κάποια ακίνητη περιουσία που κληρονόμησε από τους γονείς του πριν από την κρίση. Το μόνο που χρειάζεται για να ξαναχτίσει τις δουλειές του είναι ένα πολιτικό σύστημα που θα το ελέγχει εκείνος. Αν η πολιτική εξουσία παραμείνει στα χέρια του 99% των Ελλήνων αργά ή γρήγορα και ο πιο άσχετος διαπραγματευτής του ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει εκείνο που κανένας πρώην υπουργός, ή πανεπιστημιακός, κανένας ολιγάρχης ή Βαρόνος των μέσων ενημέρωσης δεν θα έκανε στη θέση του. Δεν έχει καμιά σημασία αν ο Βαρουφάκης έχει ξυρισμένο κεφάλι. Αρκεί να μην υπογράψει κάτι που δεν του επιτρέπει ο απλός Έλληνας πολίτης. Ας θέσει υπόψη του Έλληνα πολίτη την όποια συμφωνία του επέτρεψαν να συμφωνήσει οι ξένοι κι εκείνος θα αποφανθεί με σοφία μεγαλύτερη του κάθε τυχαίου πρωθυπουργού.