Το ψέμα και η λάσπη επιστρέφουν στους συκοφάντες, κύριε Κοροβέση

Το ψέμα και η λάσπη επιστρέφουν στους συκοφάντες, κύριε Κοροβέση

Είναι εντυπωσιακός ο συγχρονισμός δημοσιευμάτων και δηλώσεων υπέρ του ζεύγους Βασιλάκη (εκδοτών του εντύπου Athens Review of Books), που καταδικάστηκε αμετάκλητα με τρεις δικαστικές αποφάσεις, με την ταυτόχρονη κατασυκοφάντηση του Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά.

Έτσι μετά τις δηλώσεις του κ. Κικίλια, κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της ΝΔ, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ ζήτησε να μην εφαρμοστούν οι αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων κατά του ζεύγους των συκοφαντών, έχουμε το άρθρο του κ. Περικλή Κοροβέση με τίτλο «Υπουργός εναντίον του εαυτού του με έξοδα άλλων» στην σελ. 10 της Εφημερίδας των Συντακτών της 19/8/2017.

Με μία ελαφράδα και την ανεμελιά της άγνοιας, στην καλλίτερη περίπτωση, ο κ. Κοροβέσης αναπαράγει άκριτα τις ύβρεις και τις συκοφαντίες του ζεύγους Βασιλάκη κατά του Νίκου Κοτζιά, χωρίς να έχει καμία γνώση της υπόθεσης, γεγονός που αποκαλύπτει και μία προσωπική εμπάθεια του αρθρογράφου.

Φαίνεται όμως ότι με όση ευκολία καταδικάζει ο κ. Κοροβέσης τον Νίκο Κοτζιά ως «διώκτη» της ελευθερίας του Τύπου, με άλλη τόση ευκολία συγχέει τα όρια της ελευθερίας του Τύπου με την αμετροέπεια, την ύβρι και την συκοφαντία, γιατί όπως γράφει και ο ίδιος χαρακτηριστικά στο επίμαχο άρθρο του «συχνά ο οπορτουνισμός και προβληματισμός έχουν δυσδιάκριτα όρια».

Αλλά ας πούμε και μερικά αυτονόητα για μία δημοκρατία. Δέχεται ή όχι ο κ. Κοροβέσης ότι η εκ προθέσεως προσβολή της τιμής και υπόληψης οποιουδήποτε πολίτη στοιχειοθετεί το ποινικό αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμισης; Δέχεται ή όχι ότι τον πρώτο και τελευταίο λόγο για την διακρίβωση αυτών των αδικημάτων τον έχουν τα Ελληνικά Δικαστήρια και οι Έλληνες Δικαστές; Ας πάρει θέση λοιπόν για να ξέρουμε τι πρεσβεύει και τι πιστεύει ο καθένας στον δημόσιο βίο και πόσο θεσμικός και δημοκράτης είναι.

Αφού επισημάνουμε στον κ. Κοροβέση ότι το κύρος της ελληνικής Δικαιοσύνης πλήττεται όταν γίνεται κριτική στις αποφάσεις της χωρίς καμία γνώση των στοιχείων της δικογραφίας, θα εκθέσουμε πραγματικά περιστατικά που «παρέλειψε» να αναφέρει στο άρθρο του.

1. Ο κ. Κοροβέσης αναφέρεται στην υπόθεση ως εάν η αγωγή ασκήθηκε από τον Νίκο Κοτζιά μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ως υπουργού των Εξωτερικών και, επομένως, υπό το βάρος της δημόσιας αυτής ιδιότητάς του, επηρεάστηκε η κρίση του δικαστηρίου. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι η αγωγή του Νίκου Κοτζιά ασκήθηκε στις 20/06/2010 και δικάστηκε σε πρώτο βαθμό στις 21/03/2013. Το χρονικό αυτό διάστημα ο Νίκος Κοτζιάς κανένα δημόσιο αξίωμα δεν κατείχε, παρά μόνο την ιδιότητα του καθηγητή του Πανεπιστημίου Πειραιώς. Το γεγονός αυτό εντέχνως αποσιωπά ο κ. Κοροβέσης για να προσάψει μεροληψία στα δικαστήρια.
2. Πριν από την απόφαση του Αρείου Πάγου, υπάρχει αυτή του Εφετείου Αθηνών και πριν από αυτήν υπάρχει και η πρωτόδικη απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών η οποία δικαιώνει τον Νίκο Κοτζιά, καθώς υπήρξε θύμα συστηματικής συκοφαντικής δυσφήμισης από τους εναγόμενους, τους οποίους και καταδικάζει σε αποζημίωσή του λόγω ηθικής βλάβης. Το γεγονός, λοιπόν, ότι έχουμε, όχι μία, αλλά τρεις αποφάσεις δικαστηρίων όλων των βαθμίδων, που δικαιώνουν τον Νίκο Κοτζιά για την ίδια υπόθεση, αποσιωπάται και πάλι από τον κ. Κοροβέση.
3. Υιοθετεί άκριτα ο κ. Κοροβέσης τον συκοφαντικό ισχυρισμό του επίμαχου δημοσιεύματος ότι «ο Κοτζιάς σπούδασε με την ευγενική φροντίδα του κόμματος στην Ανατολική Γερμανία, την εποχή της παντοδυναμίας του χασάπη Χόνεκερ … και δεν αποτελούσε απλό θιασώτη και θαυμαστή αυτού του καθεστώτος αλλά διαπρύσιο διαφημιστή και μεταλλαγμένο τελάλη του Χόνεκερ κλπ» και όπως λέει χαρακτηριστικά είχε ειδίκευση (!!) στην συγγραφή βιβλίων υπέρ της Ανατολικής Γερμανίας.
4. Προς ενημέρωση του κ. Κοροβέση ο Νίκος Κοτζιάς ουδέποτε σπούδασε στην Ανατολική Γερμανία, αλλά στο Πανεπιστήμιο της πόλης Γκίσσεν στη Δυτική Γερμανίας με δικά του έξοδα. Υπήρξε, μάλιστα, συμφοιτητής με τον σημερινό Πρόεδρο της Γερμανίας κ. Στάινμαγιερ. Τα στοιχεία αυτά δεν αμφισβητούνται, καθώς τα επιβεβαίωσε δημοσίως ο ίδιος ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας και νυν Πρόεδρος της Γερμανικής Δημοκρατίας, δημόσια στις Βρυξέλλες. Ο κ. Κοροβέσης, όμως, γιατί τα αποσιωπά, αν δεν τα γνωρίζει γιατί δεν ρωτά να μάθει; Όπως γίνεται φανερό η προσπάθεια του κ. Κοροβέση να παρουσιάσει τον Νίκο Κοτζιά σε αντίφαση με το παρελθόν του πέφτει στο κενό, αφού το παρελθόν που φιλοτέχνησε το AroB με ψεύδη και συκοφαντίες ουδεμία σχέση έχει με το πολιτικό παρελθόν του Νίκου Κοτζιά, ο οποίος ούτε όργανο ξένης δύναμης υπήρξε, ούτε χρηματοδοτήθηκε ποτέ από αυτήν, παρά υπήρξε και εξακολουθεί να είναι μόνο αυτόφωτος πολιτικός, διανοούμενος, πατριώτης και αγωνιστής της Αριστεράς.
5. Οι συντάκτες, πάντως, του επίμαχου δημοσιεύματος του ARB εν γνώσει της αναλήθειας των ισχυρισμών τους προχώρησαν στη σύνταξη του δημοσιεύματος με σκοπό να βλάψουν την τιμή και την υπόληψη του Νίκου Κοτζιά και να σπιλώσουν την προσωπικότητά του. Η δημοσιογραφική δεοντολογία συνέχισε να καταστρατηγείται με επαναλαμβανόμενα ψευδή και δημοσιεύματα με νέους συκοφαντικούς ισχυρισμούς από την στιγμή που ο Νίκος Κοτζιάς έγινε υπουργός των Εξωτερικών. Μάλιστα, ο εκδότης του ARB δεν δίστασε να μεταφράσει τις συκοφαντίες του στα αγγλικά και να τα αποστείλει σε υπουργεία και στον Τύπο σχεδόν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, συκοφαντώντας τον υπουργό Εξωτερικών της χώρας – με τι χρήματα άραγε, αφού όπως υποστηρίζει είναι «φτωχός» και πιθανή εκτέλεση της εις βάρος του απόφασης θα τον οδηγήσει στο κλείσιμο του εντύπου του;
6. Επανειλημμένα τόσο δημόσια όσο και κατά την διάρκεια των δικών ο Νίκος Κοτζιάς έχει δηλώσει ότι εάν το ζεύγος Βασιλάκη ζητούσε συγνώμη για τις συκοφαντίες, θα απέσυρε την αγωγή του. Γιατί λοιπόν δεν ζητούν συγνώμη για τα ψεύδη και τις συκοφαντίες τους οι συντάκτες του AroB, όπως αμέσως έπραξαν σε αντίστοιχη περίπτωση με το ΚΚΕ, μήπως γιατί η κατ’ εξακολούθηση συκοφάντηση του ΥΠΕΞ εξυπηρετεί και άλλους μη ομολογούμενους σκοπούς;
7. Ως προς την ποιότητα και το «ήθος» του εν λόγω εντύπου, που υπερασπίζεται με πάθος ο κ. Κοροβέσης, θα είχε ενδιαφέρον να μας πληροφορούσε αν υιοθετεί τους χαρακτηρισμούς, τις ύβρεις και τις απειλές κατά δικαστών που εκτοξεύει ανενδοίαστα ένα ανυπόγραφο λιβελλογράφημα της Athens Review of Books στις 18/8/2017 με τίτλο «Τα ψεύδη του Πολυκαθηγητή Οξφόρδης, Χάρβαντ συνεχίζονται», όπου γίνεται λόγος για «μία καταγέλαστη δικαστική απόφαση που εκθέτει την Ελληνική Δικαιοσύνη» (σημείωση οι δικαστικές αποφάσεις που τις θεωρεί ο ανώνυμος συντάκτης καταγέλαστες είναι τρεις όλων των βαθμών δικαιοδοσίας) ή την φράση « για όλα αυτά κάποτε θα λογοδοτήσουν και οι δύο, μαζί με τους δικαστές (!!) που εξέδωσαν τις απολύτως παράνομες, αυθαίρετες και παρανοϊκές (!!) αποφάσεις… κλπ.». Μάλλον ο κ. Κοροβέσης δεν γνωρίζει, αν και είναι πρόσφατα, αυτά τα λιβελλογραφήματα και τις απειλές των «υπερμάχων της ελευθερίας του Τύπου» κατά των δικαστών, αλλιώς θα τα στηλίτευε με την ίδια θέρμη που επιτίθεται στον Νίκο Κοτζιά.
8. Το επιχείρημα ότι πλήττεται η ελευθερία του τύπου με την εκτέλεση της απόφασης είναι έωλο, εντελώς διάτρητο και απολύτως αναληθές, δεδομένου ότι ουδεμία κατάσχεση εις βάρος λογαριασμού του εντύπου επεβλήθη, ούτε περιορίστηκε η κυκλοφορία του και τούτο διότι σύμφωνα με την δικαστική απόφαση υπόχρεοι προς αποζημίωση είναι μόνο τα φυσικά πρόσωπα (ζεύγος Βασιλάκη κλπ.) και όχι το έντυπο που είναι νομικό πρόσωπο. Επομένως το έντυπο κυκλοφορεί κανονικά όπως και πριν και καλό θα ήταν ο συντάκτης του επίμαχου άρθρου να είναι λίγο πιο προσεκτικός όταν εκτοξεύει ασυλόγιστα κατηγορίες.

Τέλος, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ότι ψευδή δημοσιεύματα, όπως αυτά της ARoB, δεν αναπαράγονται ασμένως και άκριτα από μερίδα του ελληνικού Τύπου, αλλά έτυχαν ιδιαίτερης προβολής και από ξένα κέντρα, τα οποία ουδόλως φημίζονται για τη φιλική στάση της απέναντι στην Ελλάδα, από αρχής της οικονομικής κρίσης, ούτε και για τη συμπάθειά τους για τη σημερινή ανεξάρτητη και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική της χώρας.