Αυτό είναι το Μεγάλο Σχέδιο της Ελλάδας – Η χώρα ως περιφερειακός ηγέτης

Ήταν Σεπτέμβριος του 2016 όταν ο Νίκος Κοτζιάς, στην πρώτη «Διάσκεψη της Ρόδου για την Ασφάλεια και τη Σταθερότητα», παρουσίασε το νέο γεωπολιτικό δόγμα της Ελλάδας.

Ένα γεωπολιτικό σχέδιο που τότε λίγοι άκουσαν και ελάχιστοι κατάλαβαν. Μιλώντας στους δημοσιογράφους μετά το πέρας εκείνης της διάσκεψης, ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών οριοθέτησε τον γεωπολιτικό μας χώρο σε μια περιοχή που εκτείνεται από τον Δούναβη και τον Εύξεινο Πόντο (Μαύρη Θάλασσα) μέχρι τις ακτές της ανατολικής Μεσογείου, δηλαδή του Λεβάντε (Μέσης Ανατολής), της Αιγύπτου και του Μαγκρέμπ (Βόρειας Αφρικής).

Εξηγώντας γιατί επιλέχθηκε η Ρόδος για να φιλοξενηθεί η διάσκεψη, ο Νίκος Κοτζιάς δήλωνε:

«Η Ρόδος είναι ένα σημείο επαφής των πολιτισμών της Βόρειας Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και της Ευρώπης, ιδιαίτερα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, κόμβος Δύσης, Ανατολής, Βορρά, Νότου» και για να γίνει ακόμα πιο συγκεκριμένος εξήγησε:

«Αυτό δείχνει και τις πολύ καλές σχέσεις που έχουμε με τα κράτη της περιοχής, αλλά και το αναβαθμισμένο κύρος που έχει η Ελλάδα, ως χώρα η οποία συμβάλλει στην ασφάλεια και τη σταθερότητα της περιοχής.

»Επίσης, πιστεύουμε ότι υπάρχει μια ιστορική συνέχεια και παράδοση ανάμεσα στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, ιδιαίτερα τη Βαλκανική, και τον χώρο της Βορειοανατολικής Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.

»Αυτός ο χώρος απασχολεί τη διεθνή κοινότητα περισσότερο ως χώρος πολέμου και συγκρούσεων, παρά ως χώρος που μπορεί να έχει μια θετική ενέργεια και να διαμορφώσει θετικές δράσεις».

Δεν παρέλειψε τότε να αφήσει και ευθείς αιχμές τα τα «σύνορα» που χώρισαν αυτόν τον κάποτε ενιαίο χώρο, αποκαλώντας τα «ατελέσφορα».

«Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη χάραξη των γνωστών ατελέσφορων αποικιακών συνόρων στην περιοχή, θα κάνουμε ένα διεθνές συνέδριο με συμμετοχή πανεπιστημίων από όλη την περιοχή», είπε και απευθυνόμενος ευθέως σε εκείνες τις ευρωπαϊκές δυνάμεις που θέλουν να εμπλέκονται στην περιοχή, τόνισε με νόημα:

«Είστε πολύ μακριά και δεν οσμίζεστε τι γίνεται στην περιοχή, δεν μπορείτε να την καταλάβετε, δεν ανταποκρίνεστε ή δεν σας ενδιαφέρει να ανταποκριθείτε στα συμφέροντα αυτής της περιοχής», στέλνοντας αμέσως μετά το σαφές μήνυμα ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Δύσης που ως μέρος της περιοχής μπορεί να την κατανοεί και ως εκ τούτου να την εκφράζει:

«Νιώθουμε, λοιπόν, τον εαυτό μας ως ένα είδος φίλου και δικηγόρου των αραβικών κρατών εντός των ευρωπαϊκών θεσμών».

Μην αφήνοντας μάλιστα καμία αμφιβολία για το τι εννοούσε, πρόσθεσε:

«Εμείς εδώ κάνουμε μια πολυμερή διπλωματική πράξη, που θέλει να φέρει σε επαφή τη Ν.Α. Ευρώπη και τη Βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή, που αποτελούσε ιστορικά, εδώ και χιλιάδες χρόνια, σε έναν βαθμό, ενιαίο πολιτισμικό, κοινωνικό, οικονομικό χώρο. Θέλουμε να αποκαταστήσουμε την εσωτερική σχέση αυτού του χώρου».

Το ίδιο τονίστηκε από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών και στην προαναγγελία της Δεύτερης Διάσκεψης, που πραγματοποιήθηκε τον Μάιο του 2017:

«Το «πνεύμα της Ρόδου» συμβάλει στην αποκατάσταση της ιστορικής ενότητας της Νοτιο-ανατολικής Ευρώπης, της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, ανατρέποντας στερεότυπα και αναδεικνύοντας τη σημασία της αρμονικής συνύπαρξης πολιτισμών και θρησκειών».

Πυξίδα η ιστορία

Τι πραγματικά εννοούσε ο Νίκος Κοτζιάς; Τίποτα περισσότερο από αυτό που ομολογούν η ιστορία και οι άνθρωποι.

Η περιοχή που περιέγραψε ενοποιήθηκε αρχικά από τους Κρήτες της μινωικής περιόδου, που δημιούργησαν τα πρώτα εμπορικά δίκτυα.

Όταν το μινωικό και μυκηναϊκό δίκτυο κατέρρευσε, κατά τους σκοτεινούς αιώνες της αρχαιότητας, οι Έλληνες όταν ανέκαμψαν όχι μόνο δεν το ξέχασαν αλλά και βάσει κεντρικού γεωπολιτικού σχεδιασμού, που χαράζονταν από τους Δελφούς όπως αναφέρει ο Πλούταρχος στο «Περί του μη χραν έμμετρα νυν την Πυθίαν» (407D-408Β), προσπάθησαν να το αποκαταστήσουν με τους αποικισμούς, για να συγκρουστούν με την τότε Περσική Αυτοκρατορία που διεκδικούσε τον ίδιο χώρο για λογαριασμό της.

Μετά από αιώνες πολέμων και ανταγωνισμών μεταξύ Δύσης (Ελλάδας) και Ανατολής (Περσία), ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος που τελικά υπερίσχυσε, καταλύοντας την ανατολική τυραννίδα και βάζοντας τις βάσεις για μια ενιαία περιοχή ελεύθερου εμπορίου, πολιτισμού, παιδείας, προόδου και πλούτου, που υλοποίησαν οι διάδοχοί του και διατήρησαν οι Ρωμαίοι και η ανατολικορωμαϊκή συνέχειά τους (Βυζάντιο) επί χίλια ολόκληρα χρόνια, με συγκολλητική ουσία τον Ελληνισμό.

Η εμφάνιση του Ισλάμ, η σύγκρουσή του με τη Νέα Ρώμη (Κωνσταντινούπολη) και οι Σταυροφορίες των Δυτικών που ακολούθησαν, θα διασπάσουν ξανά τη χιλιόχρονη ενότητα, ενώ όταν οι Οθωμανοί κατάφεραν τελικά να τα κάνουν όλα δικά τους, καταλαμβάνοντας τα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή και την Αίγυπτο, δεν θα επαναφέρουν την προηγούμενη λάμψη εξαιτίας του τυραννικού και ανελεύθερου θεοκρατικού ανατολικού καθεστώτος τους.

Η ήττα και ο διαμελισμός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας πριν 100 χρόνια και τα «ατελέσφορα» σύνορα που χάραξαν οι αγγλογάλλοι στο δόγμα του «διαίρει και βασίλευε», παρέδωσαν την περιοχή και τους λαούς της σε νέους πολέμους, αδιέξοδους εθνικισμούς, αποικιακή και νεοαποικιακή εκμετάλλευση, νέα τυραννικά καθεστώτα, ενώ στα Βαλκάνια ο εθνικιστικός ρωσικής έμπνευσης πανσλαβισμός αρχικά και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας αργότερα, αποξένωσαν την Ελλάδα από τη βαλκανική της ενδοχώρα, στην οποία επίσης εγκαθιδρύθηκαν τυραννίδες.

Ο κατακερματισμός και οι τυραννίδες έφεραν μόνο δυστυχία και φτώχεια στους λαούς της περιοχής, μιας ενιαίας περιοχής που ξεκινά από τον Δούναβη – Εύξεινο Πόντο και καταλήγει στον Τίγρη, που εκβάλλει στον Κόλπο και αγκαλιάζει την Αίγυπτο και το Μαγκρέμπ, μιας περιοχής που ως ενιαίας υπήρξε το κέντρο του κόσμου για χίλια χρόνια.

Αυτό το τόσο σαφές που διδάσκει η ιστορία, ομολογούν οι άνθρωποι με τον τρόπο ζωής τους και δείχνει ο χάρτης, ήταν που είδε και διακήρυξε ο Νίκος Κοτζιάς και με ενθουσιασμό υιοθέτησαν οι έξυπνες κυβερνήσεις της περιοχής.

Γιατί είναι αυτή η συγκολλητική ειρηνοποιός ουσία του Ελληνισμού που θα φέρει ειρήνη μεταξύ Ισραήλ και Αράβων, για να λειτουργήσει δημιουργικά και προοδευτικά η Μέση Ανατολή, είναι η ίδια που θα ενοποιήσει ξανά τη Βαλκανική. Και οι αρχαίοι λαοί που γνωρίζουν τη δύναμη του Ελληνισμού, όπως και ότι δεν απειλούνται από αυτόν, με θέρμη έσπευσαν να συνυπογράψουν.

Ποιοι δεν το θέλουν αυτό; Τρεις δυνάμεις: Ρωσία, Τουρκία και Ιράν. Διότι η κάθε μία από αυτές ονειρεύεται και επιδιώκει νέα αυτοκρατορικά μεγαλεία.

Οι Ρώσοι στα Βαλκάνια, οι Τούρκοι και οι Ιρανοί να μοιράσουν τη Μέση Ανατολή, δίνοντας και κάτι στη Μόσχα, με λάβαρά τους νέες τυραννίδες και θεοκρατίες.

Να γιατί λοιπόν αυτές οι τρεις δυνάμεις συμμάχησαν πάνω στα ερείπια της Συρίας, να γιατί υποκινούν τους δορυφόρους τους στα Βαλκάνια να υψώνουν αλαζονικό ανάστημα απέναντι στην Ελλάδα.

Η Ελλάδα γνωρίζει από την ιστορία της ότι για να στραφεί ολόψυχα στην Ανατολή, τακτοποιώντας προηγουμένως τη Βαλκανική, είναι υποχρεωμένη για την ασφάλειά της να αφοπλίσει τα χέρια που κρατούν μαχαίρια πίσω από την πλάτη της.

Μην ξεχνάμε από την ιστορία ότι και ο Φίλιππος, πριν στραφεί στην Ανατολή, πρώτα αφόπλισε τους Ιλλυρίους και τους Παίονες. Οι συνομιλίες με Αλβανία και Σκόπια αυτό επιδιώκουν. Η Αθήνα προσπαθεί να λογικευτούν και να γίνουν εταίροι στο μεγάλο σχέδιο, στον μεγάλο χάρτη.

Η Ελλάδα έχει ιστορικό ρόλο που έρχεται από παλιά και εγγυάται το μέλλον και για αυτό επιμένει να λυθούν τα ζητήματα.

Είναι αυτή η στρατηγική που δεν κατανοεί ούτε ο εγχώριος δεξιός εθνικισμός, επίσης επαρχιώτικος, ο ίδιος εθνικισμός των «λεβέντηδων» που μας οδήγησε σε δύο εθνικές τραγωδίες.

Της Μικράς Ασίας και της Κύπρου. Είναι ο ίδιος εθνικισμός που υποκινείται από παραμύθια και ψευδοπροφητείες περί «ξανθού γένους» και υποκινείται από τη ρωσόφιλη Χρυσή Αυγή. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Η Αμερική

Εδώ όμως είναι που η γεωπολιτική ξαφνιάζει. Σοφότεροι οι σημερινοί Αμερικανοί από τα λάθη του παρελθόντος τους και περισσότερο συνειδητοποιημένοι ότι σε εκείνους έτυχε να κρατούν στην εποχή μας τα λάβαρα της Δύσης, δηλαδή τους αετούς της Ελλάδας και της Ρώμης, κατανόησαν απόλυτα τη δική τους ιστορική ευθύνη.

Ότι δηλαδή, έχοντας αναλάβει την ηγεσία της Δύσης είναι οξύμωρο να μην συνεργαστούν απόλυτα με τη μήτρα της Δύσης, την Ελλάδα. Αντιλαμβανόμενοι ότι είναι πρωτίστως προς τα συμφέροντά τους η ενοποίηση της περιοχής στράφηκαν στη χώρα μας, που ούτε μικρή, ούτε αδύναμη είναι.

Η Ελλάδα, μετά από δέκα χρόνια ύφεσης, παραμένει η πλουσιότερη χώρα της Βαλκανικής και η μοναδική με πραγματικό και πανίσχυρο στρατό. Για να είμαστε ακριβείς, δεν υπάρχει άλλος στρατός στα Βαλκάνια.

Οι άλλες χώρες είναι στρατιωτικά ανύπαρκτες και συντηρούν μετά βίας, εξαιτίας της πραγματικής φτώχειας τους, κάτι αδύναμες πολιτοφυλακές.

Να τονιστεί εδώ ότι μόνο η Ελλάδα διαθέτει πολεμική αεροπορία. Η Ελλάδα επίσης είναι σύμμαχος των ΗΠΑ σχεδόν δύο αιώνες, από την ανεξαρτησία της. Ελλάδα και Ηνωμένες Πολιτείες προέκυψαν μέσα από τις επαναστατικές φλόγες του Διαφωτισμού και μοιράζονται την κοινή κληρονομιά του Ορθού Λόγου. Ελλάδα και ΗΠΑ είναι τα απόλυτα συγκοινωνούντα δοχεία.

Έτσι λοιπόν μόνο έκπληξη δεν προκάλεσε στους γνωρίζοντες η παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα πέρσι τον Μάιο στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ.

Απέναντι σε όλους τους Συμμάχους, ο Έλληνας Πρωθυπουργός είπε:

«Η Ελλάδα, από τα παλαιότερα κράτη-μέλη του Οργανισμού, πάροχος ασφαλείας και πυλώνας σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο, τα Βαλκάνια και την ευρύτερη παρευξείνια γειτονιά, εργάζεται και θα εργαστεί σταθερά προς αυτήν την κατεύθυνση». Και δεν αντέδρασε κανείς, δεν αμφισβήτησε κανείς. Ούτε οι γερμανογάλλοι, οι ηγεμόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ούτε οι Βρετανοί μα ούτε και οι Τούρκοι. Πότε ξανά Έλληνας Πρωθυπουργός διακήρυξε με σαφήνεια και αυτοπεποίθηση μια τέτοια θέση; Ευθέως ο Αλέξης Τσίπρας τράβηξε τα όρια στον μεγάλο χάρτη και δεν ακούστηκε κουβέντα. Γιατί όλοι ήξεραν και κατανοούσαν, ανεξάρτητα εάν χάρηκαν, ότι απέναντι στη σύμπραξη Αθήνας και Ουάσιγκτον «πάσα αρχή παυσάτω».

Περιφερειακός ηγέτης

Αυτά δεν είναι θεωρίες, δεν είναι ευσεβείς πόθοι. Είναι πράγματα ομολογημένα από τους ίδιους τους Αμερικανούς.

Αφού ο Αλέξης Τσίπρας συναντήθηκε με τον Αμερικανό αντιπρόεδρο Μάικ Πενς, ακολούθησε ανακοίνωση του Λευκού Οίκου που ρητά αποκάλεσε την Ελλάδα «πυλώνα σταθερότητας» στην περιοχή.

Ή μήπως λησμονεί κανείς τα όσα δηλώνει εδώ και πάνω από ένα χρόνο ο Αμερικανός Πρέσβης στην Αθήνα, Τζέφρι Πάιατ, σε κάθε του συνέντευξη;

Σε άρθρο του στην εφημερίδα «Τα ΝΕΑ», μετά τη συνάντηση Αλέξη Τσίπρα και Ντόναλντ Τραμπ, έγραψε:

«Η Ελλάδα εξακολουθεί να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της έναντι του ΝΑΤΟ και να έχει ηγετική θέση στην περιοχή».

Όχι απλώς «πυλώνας σταθερότητας» αλλά «ηγετική θέση στην περιοχή». Και πρόσθεσε:

«Σε αυτό το όραμα η Ελλάδα ως περιφερειακός ηγέτης συνεχίζει να συνεργάζεται με τις ΗΠΑ για την υποστήριξη της ευρωατλαντικής πορείας των Βαλκανίων και της Τουρκίας.

»Σε ανώτατο επίπεδο, η κυβέρνηση των ΗΠΑ επιβεβαίωσε τον ρόλο της Ελλάδας ως πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή της και καλωσόρισε μια ισχυρή Ελλάδα που συμμετέχει στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο και την ευρύτερη περιοχή».

Σε συνέντευξή του στον Αποστόλη Ζουπανιώτη και στο ελληνοαμερικανό «GreekNews», πριν την επίσκεψη Τσίπρα στην Ουάσιγκτον, δήλωνε:

«Η Ελλάδα διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο. Συνεχίζω να τονίζω τον ενδεχόμενο ρόλο της ως ενεργειακού κόμβου της περιοχής. (…) Υποστηρίζουμε την πλήρη έξοδο της Ελλάδας από την οικονομική κρίση των τελευταίων οκτώ ετών, επειδή καταλαβαίνουμε τον κρίσιμο ρόλο της Ελλάδας ως περιφερειακό πυλώνα σταθερότητας», τονίζοντας τους «ισχυρούς πολιτιστικούς δεσμούς που μοιραζόμαστε».

Και εδώ αναφέρει κάτι σημαντικό, που δύσκολα το αντιλαμβάνεται η εγχώρια μιζέρια και δεν το θέλει με τίποτα το κοτζαμπάσικο συντηρητικό πολιτικό σύστημα, που κρέμεται από τις διαθέσεις του Βερολίνου ή ακόμα και της Μόσχας και είναι πρόθυμο να εξυπηρετήσει κάθε ξένη χάρη, αρκεί η Ελλάδα να μείνει μικρή.

Γιατί μια μικρή και μίζερη Ελλάδα είναι στα «μέτρα» τους, διαχειρίσιμη, να την πουλάνε και να τη διαπραγματεύονται σύμφωνα με τα ιδιωτικά τους συμφέροντα και τις μωροφιλοδοξίες τους. Ενώ μια μεγάλη Ελλάδα θα τους αποβάλλει και θα αναζητήσει άλλους ηγέτες, ικανούς για μεγαλείο και σεβασμό.

Αυτό που δεν θέλουν με τίποτα οι παλαιοπολιτικοί είναι να βγει η χώρα από τα μνημόνια επειδή καλείται να παίξει ηγετικό γεωπολιτικό ρόλο, που ως προϋπόθεση έχει να μην βιώνει οικονομική κρίση ο λαός της. Σε μια τέτοια Ελλάδα, όπως προείπαμε, αυτοί θα χαθούν.

Όλοι αυτοί που δύο δεκαετίες τώρα επένδυσαν και οικοδόμησαν τις πολιτικές τους καριέρες στην αποδοχή μιας μικρής και αδύναμης Ελλάδας, της ψωροκώσταινας, της εξαρτημένης, χρεοκοπημένης, υπάκουης γερμανικής επαρχίας.

Όμως η ιστορία προχωρά μπροστά, αφήνοντας πίσω της όσους δεν μπορούν να ακολουθήσουν. Μιλώντας ο Αμερικανός Πρέσβης στις 10 Οκτωβρίου, στο AUSA convention Center Washington DC, το είπε ξεκάθαρα:

«Το ενδιαφέρον και η στήριξή μας στην προοπτική πλήρους εξόδου της Ελλάδας από την οικονομική κρίση των τελευταίων οκτώ ετών βασίζονται στην πεποίθησή μας για τον κρίσιμο ρόλο που διαδραματίζει η Ελλάδα ως πυλώνας περιφερειακής σταθερότητας. Όσο ισχυρότερη είναι η Ελλάδα, τόσο ασφαλέστερη θα είναι η ευρύτερη περιοχή».

Όλα αυτά τα συνόψισε ο Τζέφρι Πάιατ στη συνέντευξη που έδωσε προ ημερών στον ΣΚΑΪ.

«…ας συζητήσουμε λίγο πιο ανοιχτά για τη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας και των δυτικών Βαλκανίων, το οποίο συμπεριλαμβάνεται στην ερώτησή σας. Είχαμε τον πρωθυπουργό, κ. Τσίπρα, στην Ουάσινγκτον, τον Οκτώβριο. Είχαμε μια εξαιρετική συζήτηση με τον αντιπρόεδρο, Πενς, που ήταν επικεντρωμένη σε αυτό ακριβώς το θέμα.

»Η θέση μας για την Ελλάδα είναι ότι είναι ένας πυλώνας σταθερότητας σε μια πολύπλοκη περιοχή αλλά θεωρώ ότι μια από τις πολυπλοκότητες των σχέσεων γειτονίας της Ελλάδας, σχετίζεται με τα Δυτικά Βαλκάνια. Κι εδώ οι θέσεις Ελλάδας και ΗΠΑ συγκλίνουν σημαντικά.

»Και οι δυο κυβερνήσεις μας πιστεύουν ότι οι χώρες των Δυτικών Βαλκανίων πρέπει να συνεχίσουν την πορεία τους για ένταξη στους ευρωατλαντικούς θεσμούς.

»Και οι δυο πιστεύουμε ότι όλες αυτές οι χώρες πρέπει να γίνουν μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

»Ότι όλες αυτές οι χώρες, αν το επιλέξουν, μπορούν να γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ. Και αυτό που είναι ενδιαφέρον για μένα, το ξαναθυμάμαι κάθε φορά που επισκέπτομαι τη Θεσσαλονίκη, είναι μια πόλη που ήταν μεγάλο κοσμοπολίτικο κέντρο.

»Είχε μια οικονομική ενδοχώρα που επεκτεινόταν από την Οδησσό, τη σημερινή Ουκρανία, πάνω στα δυτικά Βαλκάνια, και μέχρι τη βόρεια Ιταλία. Όλη αυτή η περιοχή προσέφευγε στη Θεσσαλονίκη ως το πολιτιστικό και εμπορικό σημείο αναφοράς. Αυτή η ιστορική ροή διακόπηκε.

»Διακόπηκε από τον Ψυχρό Πόλεμο και το Σιδηρούν Παραπέτασμα και δημιούργησε μια γεωπολιτική, αφύσικη διαίρεση.

»Αυτό που είναι ενδιαφέρον για μένα σχετικά με τη στρατηγική της ελληνικής κυβέρνησης, που τώρα δημιουργεί γέφυρες με αυτές τις χώρες στα δυτικά Βαλκάνια, ούσα εταίρος σε αυτή τη διαδικασία μεταρρύθμισης και ευρωατλαντικού προσανατολισμού, είναι το πώς επανέρχεται σε αυτό τον ιστορικό ρόλο.

»Και νομίζω, θα μιλήσουμε μάλλον αργότερα για τη Θεσσαλονίκη και τη Διεθνή Έκθεση, αλλά μία από τις σημαντικές πτυχές για μας στις ΗΠΑ, δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, δεν αφορά μόνο τη βόρεια Ελλάδα, αλλά ολόκληρη την περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων, που είναι επίκεντρο σημαντικού ενδιαφέροντος για τις ΗΠΑ.

»Κι ένας από τους λόγους γι’ αυτό το ενδιαφέρον όπως και εσείς υπαινίσσεστε, είναι η έννοια της εξωτερικής επιρροής.

»Είδαμε τη Ρωσική κακόβουλη επιρροή σε μια ιδιαίτερα εξωφρενική μορφή τον Οκτώβρη, όταν έγινε η απόπειρα πραξικοπήματος στο Μαυροβούνιο, που είχε όλων των ειδών τα ρωσικά αποτυπώματα επάνω του, και το βλέπετε αυτό σε όλη την περιοχή…» και σε επόμενη ερώτηση πρόσθεσε:

«Αυτό που επεκτείνεται είναι η φιλοδοξία του Κρεμλίνου να προκαλέσει σύγχυση στον προσανατολισμό αυτών των χωρών και στην διαδικασία της συνεχούς μεταρρύθμισης και της ευθυγράμμισής τους με τους ευρωατλαντικούς θεσμούς, που οι άνθρωποι αυτών των χωρών έχουν επιλέξει.

»Γι’ αυτό βλέπουμε την Ελλάδα ως μια πολύ θετική επιρροή στη γειτονιά και όπως είπαμε, όπως ο αντιπρόεδρος Πενς είπε, βλέπουμε την Ελλάδα σαν πυλώνα σταθερότητας σε μια περίπλοκη περιοχή, που αφορά στα δυτικά Βαλκάνια, στην ανατολική Μεσόγειο και στις περιοχές της Βόρειας Αφρικής.

»Και αυτό πιστεύω είναι το πιο ενδιαφέρον κομμάτι όταν δουλεύεις πάνω στις σχέσεις Ελλάδας –ΗΠΑ σήμερα. Είναι στον τρόπο που αυτή η χώρα αποκαθιστά τον ρόλο της ως γεωπολιτικός «μεντεσές» μεταξύ της Ευρώπης και της ευρύτερης γειτονιάς. Και το κάνει αυτό ως δυνατός ΝΑΤΟϊκός σύμμαχος των ΗΠΑ».

Η μιζέρια

Στη χώρα μας πάσχουμε πολλοί από «θυματοποίηση». Είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι ότι για όλα μας τα δεινά ευθύνονται οι ξένοι. Έτσι έπεισαν τον ελληνικό λαό οι πολιτικοί περασμένων δεκαετιών, για να αποποιηθούν των δικών τους ευθυνών και ανεπαρκειών.

Στη Μικρά Ασία μας «πούλησαν» οι Σύμμαχοι, λένε, και όχι η καταστροφική προέλαση προς την Άγκυρα ενός εγκλωβισμένου πολιτικού συστήματος σε ιδεοληψίες.

Στην Κύπρο μας «πούλησαν» οι Αμερικανοί και όχι η Χούντα, που αφού απέσυρε την ελληνική μεραρχία από το νησί έκανε και ένα πραξικόπημα για να δώσει αφορμή στην τουρκική εισβολή, σε ένα νησί που η ίδια είχε εγκαταλείψει ανυπεράσπιστο.

Το μεγαλύτερο σύνδρομο «θυματοποίησης» το έχουν οι υπερπατριώτες της ακροδεξιάς.

Είναι οι ίδιοι που διασπείρουν ηττοπαθή σενάρια διαμελισμού της Ελλάδας, ότι «κινδυνεύουμε» από τον UCK, ότι οι Σκοπιανοί θα μας πάρουν τη Θεσσαλονίκη, ότι εάν δημιουργηθεί κουρδικό κράτος θα χάσουμε νησιά. Πράγματα παράλογα και ανόητα, θεωρίες συνωμοσίας.

Αυτοί οι υπερεθνικιστές καταστροφολόγοι, την ώρα που υποκρίνονται τους πατριώτες, διαδίδουν κάθε φόβο και δεισιδαιμονία, γίνονται τα φερέφωνα του μεγαλύτερου ανθελληνισμού: της ηττοπάθειας.

Αυτοί οι κήρυκες της καταστροφολογίας είναι οι χρήσιμοι ηλίθιοι όλων όσων θέλουν μια μικρή Ελλάδα, με ένα λαό γκρινιάρη, μοιρολάτρη, υστερημένο από τις πατρογονικές αρετές, έναν λαό έρμαιο προφητειών και άλογων δοξασιών.

Δηλαδή ένα λαό δούλο. Απέναντι σε αυτή την κατάντια, σε αυτή τη ψυχική νόσο, μόνο φάρμακο είναι ο υγιής πατριωτισμός, η ιδεολογία εκείνη που μας δίδαξαν οι πρόγονοί μας, να μην τα βάζουμε ποτέ κάτω και πάντα να προσπαθούμε για το μεγάλο και το αληθινό.

Εάν αποτύχουμε και αυτή τη φορά, στην ευκαιρία που εμφανίζεται μια φορά τα εκατό χρόνια, δεν θα ευθύνεται κανείς ξένος αλλά μόνο εμείς.

Κοιτώντας τον μικρό χάρτη και αναλόγως που εστιάζουμε, μπορεί να βλέπουμε μόνο την Αλβανία, τα Σκόπια ή την Τουρκία.

Κοιτώντας τον μεγάλο χάρτη όμως τι βλέπουμε; Ότι εδώ μας προσφέρεται απλόχερα ένας χώρος ευθύνης από τον Δούναβη μέχρι τις ακτές της ανατολικής Μεσογείου για να αποδείξουμε και να εφαρμόσουμε τον Ελληνισμό μας. Σε αυτό το σχέδιο οφείλουμε να συστρατευτούμε άπαντες ως έθνος. Αποστρεφόμενοι τους κοτζαμπάσηδες δημαγωγούς και εστιάζοντας στη μεγάλη εικόνα.