Αντώνης Κοτσακάς: Η δικαίωση των παλιών οπαδών του ΠΑΣΟΚ που ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ

15 Οκτωβρίου 2018

Toυ Γ. Λακόπουλου

Κατάντια. Κάποιοι δεν έχουν την στοιχειώδη ευγένεια  , πριν κάνουν κριτική, να  συγχαρούν πρώτα για την επιτυχία του κάποιον  με τον οποίο κάποτε βρέθηκαν στο ίδιο κόμμα, αλλά ακολούθησε τις επιλογές του, όταν δεν τον κάλυπτε η  πολιτική των επικεφαλής του. Μπορεί να διαφωνούσε κανείς, αλλά μπορούσε και να το συζητήσει μαζί του. Είναι  άνθρωπος ηπίων τόνων, σκεπτόμενος πολιτικός  και μόνο πολιτικοί στόκοι θα προσπαθούσαν να τον μειώσουν με χτυπήματα κάτω από τη μέση. Δεν είναι τυχαίο ότι το Κινάλ δεν μπορεί να σταθεί……

Βουλευτής από την παρακμιακή εμπροσθοφυλακή της Φώφης ανέβασε στο Τουίτερ το εξής: «Πρώτος σε ψήφους για την εκλογή Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ ο υπαρχηγός του τζοχατζό!!» Αηδιαστικό, για λόγους που αντιλαμβάνεται ο καθένας: μόνο μικρονοϊκοί οπαδοί της συλλογικής ευθύνης θα προσπαθούσαν να κάνουν τέτοιους αγοραίους συνειρμούς, ανάμεσα σε έναν ευπρεπή και ακέραιο πολιτικό -αντίπαλο τους πλέον-και σε έναν πρώην υπουργό  που  καταδικάσθηκε με κατηγορίες που αρχίζουν και τελειώνουν στον ίδιο.

Η αλήθεια παλαιών «συντρόφων» του Αντώνη Κοτσακά και η αχρειότητα της προσωπικής επίθεσης που δέχθηκε, δεν μειώνει την επιτυχία του με την κατάληψη της πρώτης θέσης στην εκλογή των μελών της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα την αναδεικνύει.  Αν στο πρόσωπο του «ο Τσίπρας  έχει υιοθετήσει ό,τι χειρότερο από το παρελθόν σε πρακτικές και πρόσωπα» , τότε στο περιθωριακό  Κινάλ των υπό δικαστική έρευνα, εκτός από συμπλέγματα κατωτερότητας, ανθεί και η ροπή προς τη συκοφαντία και την ευτέλεια. Τι πρέπει να πει κανείς για τον τυχοδιωκτισμό και την σήψη που διέκρινε έναν άλλο εσωκομματικό χώρο του ΠΑΣΟΚ;  Ονόματα και μη χωριά…

Ο Κοτσακάς, ιδρυτικό και μαχόμενο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, έμπειρος και χωρίς μύγα στο  σπαθί του, ακολούθησε τις ιδεολογικές ράγες του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου και βρέθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ. Δικαίωμά του. Μαζί με τη συντριπτική  πλειοψηφία των οπαδών του ΠΑΣΟΚ που έφεραν τον Αλέξη Τσίπρα στο 35%, ενώ αυτοί που τις εγκατέλειπαν κόλλησαν στην αποδοκιμασία του 4%.

Άλλο η διαφωνία μαζί του και άλλο η μικροπρέπεια που χαρακτηρίζει σήμερα όσους του επιτέθηκαν αναφερόμενοι στη διαδρομή του στο ΠΑΣΟΚ. Αποκαλύπτουν ότι οι ίδιοι δεν ήταν ποτέ ΠΑΣΟΚ, ούτε  έχουν προσωπική αντίληψη για την εσωκομματική λειτουργία του.

Ο Κοτσακάς δεν έκρυψε την τοποθέτηση του στην εσωκομματική  διένεξη του 1996 για τη διαδοχή του Ανδρέα Παπανδρέου. Στήριξε τον Τσοχατζόπουλο, αλλά είχε την εκτίμηση του Κ. Σημίτη, που συνεργάσθηκε μαζί του στο κόμμα και  τον έκανε υπουργό.

Έχοντας περάσει τα 70 χρόνια του σήμερα, συνεχίζει να έχει δυο χαρακτηριστικά: Πρώτα, προσωπική πολιτική συγκρότηση που αποτυπώθηκε στις οργανωτικές του ικανότητες υπέρ του ΠΑΣΟΚ όταν ανήκε σ’ αυτό και στον ΣΥΡΙΖΑ όταν μετακινήθηκε.  Δεύτερον την αυτονομία του, σε συνδυασμό με το ήθος και την έντιμη λειτουργία του, σε όποιο κομματικό και κυβερνητικό πόστο βρέθηκε και σε όποιες πολιτικές συνθήκες κλήθηκε να λειτουργήσει. Και αυτό τον  καταξίωσε. Και αν κάποιοι έχουν να του καταλογίσουν κάτι, να μιλήσουν για τον ίδιο. Είναι ανανδρία να τον σπιλώνουν… εκ μεταφοράς.

Κανείς στο ΠΑΣΟΚ δεν στράφηκε ποτέ εναντίον του Κοτσακά, ούτε οι πιο σκληροί οπαδοί  των αντίθετων επιλογών από τις δικές τους. Ο ίδιος δεν φέρθηκε ποτέ ανήθικα, όση και αν ήταν η κομματική ισχύς του. Όσοι μετείχαν στο Κίνημα το ξέρουν. Οι άλλοι λιμνάζουν στην αθλιότητα να απευθύνονται σε κατωτέρα ένστικτα του πλήθους, υποβάλλοντας την ιδέα ότι το ποινικό βάρος ενός πολιτικού μετατίθεται αυτόματα και σε όσους τον έχουν υποστηρίξει εσωκομματικά. Γιατί όχι και σε όσους τον ψήφισαν στις βουλευτικές εκλογές ή έπιναν κρασί μαζί του; Αθλιότητα.

Ο Κοτσακάς λειτουργεί σήμερα στα μετόπισθεν του κυβερνώντος κόμματος με την ίδια παραγωγικότητα, αλλά και με τη ίδια σεμνότητα που τον χαρακτήριζε πάντα.  Ότι το αναγνωρίζει η κάστα των ανωτέρων στελεχών του  ΣΥΡΙΖΑ και τον τίμησε με την πρώτη θέση στο κεντρικό πολιτικό όργανο του κόμματος δείχνει ότι δεν έχασε τα χαρακτηριστικά που τον είχαν καθιερώσει και στο ΠΑΣΟΚ, όπου είχε την εκτίμηση εσωκομματικών φίλων και αντιπάλων. Και τότε ψηλά έβγαινε.

Το ΠΑΣΟΚ δεν το έβλαψε ο Κοτσακάς, αλλά οι άφρονες επικεφαλής του: διολίσθησε και έχασε την ψυχή του, την ιδεολογική του ταυτότητα και τον πολιτικό προσανατολισμό του. Με την καθιέρωση του  παλιού στελέχους του σήμερα στο κομματικό ρετιρέ του ΣΥΡΙΖΑ, οι αγνοί και απλοί άνθρωποι που ακολούθησαν για δεκαετίες τον Ανδρέα Παπανδρέου, δικαιώνονται για τη μετακίνησή τους στο κόμμα του Αλέξη Τσίπρα. Όσα μειονεκτήματα και αν έχει αυτό το κόμμα.