Ν. ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: «Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ να εκλέγεται από τη βάση, με καθολική ψηφοφορία»

«Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ να εκλέγεται από τη βάση, με καθολική ψηφοφορία»

• Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, κ. Παναγόπουλος, δεν τολμά να ηγηθεί των συγκεντρώσεων, γιατί ο κόσμος θα τον φτύσει, αλλά επιμένει να παραμένει πρόεδρος. 

• Η δουλειά του συνδικαλιστικού κινήματος δεν είναι μόνο η διαμαρτυρία, αλλά να δείξει και τον άλλο δρόμο. Η ηγεσία της ΓΣΕΕ δεν βγήκε ποτέ να μιλήσει για τον όποιο άλλο δρόμο.

• Η ΓΣΕΕ έχει επιδείξει μια ολιγωρία σε σχέση με τα εργασιακά μέτρα της κυβέρνησης. Γιατί;

Η ηγεσία της ΓΣΕΕ αποδεικνύεται για ακόμη μια φορά κατώτερη των περιστάσεων, κι αυτό γιατί έχουν απωλέσει την ταξική τους συνείδηση. Είναι βαθύτατα γραφειοκράτες και έχουν ξεκοπεί από τα προβλήματα του κόσμου της εργασίας. Αναπαράγονται, επειδή ο κόσμος δεν ασχολείται με τα κοινά. Και δεν ασχολείται ο κόσμος, γιατί η ηγεσία της ΓΣΕΕ είναι αποκρουστική, συμβιβασμένη, και το σύστημα τους κρατά. Έτσι παραμένουν στη θέση τους.

• Επειδή η κυβέρνηση τους έκανε τη χάρη και διεξήχθη το συνέδριο με παρουσία των ΜΑΤ;

Βεβαίως, και ήταν ντροπή. Συνέδριο φαστ τρακ, χωρίς εισήγηση και τοποθετήσεις, συνέδριο μόνο και μόνο για να πάρουν τις καρέκλες υπό την προστασία των ΜΑΤ και των φουσκωτών. Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ δεν τολμά να ηγηθεί των συγκεντρώσεων, γιατί ο κόσμος θα τον φτύσει, αλλά επιμένει να παραμένει πρόεδρος. Ο κ. Παναγόπουλος τρέμει να βγει μπροστά, γιατί δεν έχει φιλότιμο. Θα έπρεπε να έχουν παραιτηθεί, γιατί δεν υπηρέτησαν τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας στα χρόνια των μνημονίων. Δεν κατάφεραν να οδηγήσουν ούτε μια φορά σε νίκη το εργατικό κίνημα.

Πιστεύω πως η εργατική τάξη είναι παντοδύναμη, γιατί εμείς είμαστε οι πολλοί, είμαστε εκατομμύρια, και η δύναμή μας φέρνει αποτέλεσμα, όταν κινούμαστε όλοι μαζί αποφασισμένα. Οι κύριοι της ΓΣΕΕ εκτόνωναν τη δύναμη του εργατικού κινήματος, ιδιαίτερα από το 2010 έως το 2012, με 24ωρες γενικές απεργίες. Τα όπλα στη φαρέτρα μας είναι πολλά, αναλόγως του μεγέθους της επίθεσης: ανακοίνωση, στάση, απεργία κλαδική κ.ο.κ.

Όταν η επίθεση είναι τέτοιας εμβέλειας, όταν θερίζουν τη ζωή σου, και υπάρχει μάλιστα και αγωνιστικό κλίμα, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε και το όπλο της γενικής απεργίας διαρκείας. Αφού δεν το χρησιμοποιήσαμε τότε, πότε θα το χρησιμοποιήσουμε; Το ζητούσε και ο κόσμος και εκείνοι εκτόνωναν την οργή με 24ωρες αποσπασματικές απεργίες.

• Έγιναν όμως -όντως- πολλές απεργίες τότε…

Περηφανεύονται πως έκαναν 42 γενικές απεργίες. Και τι έγινε; Δεν κερδίσαμε ούτε μια φορά. Τρόικα – εργαζόμενοι 42-0.

Είμαστε πανίσχυροι, όμως, όπως είπα. Αν το 2011 που υπήρχε διάθεση, έπειτα από μεγάλη εκστρατεία ενημέρωσης, απαντούσαμε με γενική απεργία διαρκείας, έπειτα από σοβαρή προετοιμασία, κατά την άποψή μου, σε 4-5 μέρες θα είχαμε νικήσει. Δε θα δούλευε καμία τράπεζα, καμία εφορία, κανένα λεωφορείο, αεροπλάνο, πλοίο. Ποιος θα νικούσε; Η Μέρκελ ή εμείς; «Χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά» και είναι αλήθεια, όλα από εμάς τους εργάτες φτιάχνονται.

Δεν είναι τυχαίο ότι ψήφισαν «ναι» στο δημοψήφισμα, νομιμοποιώντας την αιτιολογική βάση των βασάνων μας. Ο κόσμος έπαψε να συμμετέχει, γιατί έπιασε τόπο η προπαγάνδα των καναλιών. Ωστόσο, η δουλειά του συνδικαλιστικού κινήματος δεν είναι μόνο η διαμαρτυρία, αλλά να δείξει και τον άλλο δρόμο. Η ηγεσία της ΓΣΕΕ δεν βγήκε ποτέ να μιλήσει για τον όποιο άλλο δρόμο, έλεγε πως αυτή είναι δουλειά των κομμάτων. Όμως, το συνδικαλιστικό κίνημα είναι και πολιτικό κίνημα και πρέπει να έχει άποψη.

• Τώρα πώς κινείται η ηγεσία της ΓΣΕΕ;

Πριν καν φτιαχτεί η πρώτη ΠΝΠ λόγω κορωνοϊού, έγινε συνάντηση του υπουργού με φορείς και τη ΓΣΕΕ. Και ο πρόεδρος είπε πως πρέπει να επωμιστεί το βάρος και ο κόσμος της εργασίας! Πόσο άλλο να πληρώσουμε; Έπρεπε να πει «ξεχάστε το»! Λέει έπειτα ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ στην Εκτελεστική Επιτροπή πως δεν υπάρχουν λεφτά, δηλαδή δικαιολογεί το Γεωργιάδη που μας έλεγε πως θα γίνουμε 300 κιλά. Ειρωνευόταν ο υπουργός Ανάπτυξης τους μακροχρόνια άνεργους και η ηγεσία της ΓΣΕΕ δεν τόλμησε καν να μιλήσει. Με 20 διμοιρίες ΜΑΤ άρπαξαν ξανά τις καρέκλες και σηματοδοτούν την απέχθεια του κόσμου για τις συνδικαλιστικές του ενώσεις.

• Με δεδομένη, λοιπόν, την κακομεταχείριση της απεργίας, την υποχωρητική στάση της ηγεσίας του συνδικαλισμού, κ.ο.κ., πώς θα ξαναγίνει ελκτικός ο συνδικαλισμός -ιδιαιτέρως στον ιδιωτικό τομέα- και πώς η ηγεσία της ΓΣΕΕ θα πάψει να προέρχεται από τους πιο ασφαλείς εργαζομένους των ΔΕΚΟ, όταν η πλειοψηφία των εργαζομένων ζει στην επισφάλεια;

Όντως στην ηγεσία της ΓΣΕΕ βρίσκονται εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ και αυτό θα μπορούσε να αλλάξει. Θα μπορούσε και τώρα να αποφασιστεί να αλλάξει το καταστατικό και, λόγου χάρη, να λέει πως από τους 45 της ηγεσίας οι 30 θα πρέπει υποχρεωτικά να προέρχονται από τον ιδιωτικό τομέα. Θα εισηγούμουν κάτι τέτοιο. Ακόμα, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ θα εισηγούμουν να εκλέγεται με άμεση ψηφοφορία, με κάλπη σε όλους τους χώρους δουλειάς. Έτσι θα ισχυροποιούνταν οι δεσμοί του κόσμου της εργασίας μέσω της συμμετοχής. Ένα μεγάλο κομμάτι του συνδικαλισμού ασχολείται με τα κοινά για ίδιον όφελος. Έπειτα, χρειάζεται ιδεολογική και πολιτική μάχη ενάντια στην κυβέρνηση με την παραγωγή ενός λόγου που θα σμιλεύει τη συνείδηση του κόσμου και θα δείχνει και τον άλλο δρόμο ενάντια στην προπαγάνδα των ΜΜΕ. Η ηγεσία της ΓΣΕΕ δεν βγαίνει σε ένα κανάλι να πει την αντίρρησή της για την επιδότηση της ανεργίας και όχι της εργασίας, να συγκρουστεί με τις πολιτικές της ΝΔ, να αναδείξει ότι οι 500 μεγαλύτερες επιχειρήσεις της χώρας αύξησαν τα κέρδη τους κατά 8 δισ., κατά 48%! Όταν ο εργαζόμενος δει ότι συγκρούεσαι δημόσια, τότε βρίσκει κάπου να ακουμπήσει. Τώρα αυτό δεν υπάρχει. Τέλος, χρειάζεται συντονισμός των αγώνων που έχουν κοινά αιτήματα, όπως οι καλλιτέχνες που βγαίνουν μόνοι τους, οι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ, στον επισιτισμό – τουρισμό, κ.ο.κ. Τα προβλήματα των εργαζόμενων είναι κοινά, ακόμα κι αυτά που έχουν να κάνουν με τους πλειστηριασμούς, το νερό, κ.λπ. Αλλά το σύστημα έχει κάνει τη συνδικαλιστική ηγεσία δική του.

• Σε σχέση με το κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων και τις ΑΠΕ πως βλέπετε το ρόλο της ΔΕΗ;

Αυτό που κάνει η κυβέρνηση, δηλαδή να κλείνει εδώ και τώρα όλες τις λιγνιτικές μονάδες, χωρίς να έχει μέριμνα για τους εργαζόμενους και για την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας, είναι εγκληματικό και το κάνει γιατί υπηρετεί συμφέροντα. Το μείγμα καυσίμων της χώρας και ο ενεργειακός σχεδιασμός της έχει τρεις παραμέτρους. Πρώτον, προστασία του περιβάλλοντος, δεύτερον, απρόσκοπτη ενεργειακή προσφορά και, τρίτον, χαμηλές τιμές για τους καταναλωτές.

Αν αποφασίζαμε λόγου χάρη πως μόνο η προστασία του περιβάλλοντος μας ενδιαφέρει, δεν θα μπορούσαμε να έχουμε συνεχώς ρεύμα, ενώ παράλληλα θα ήταν και πανάκριβο. Αν εξετάζαμε μόνο την ασφάλεια ενεργειακού σχεδιασμού, θα είχαμε 100% λιγνίτη και θα ήταν και πάλι λάθος, αφού -ανάμεσα σε άλλα- θα εξαντλούσαμε τα αποθέματα. Θα πρέπει να έχουμε και λιγνίτη και φυσικό αέριο και ΑΠΕ. Βεβαίως, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ φρόντισαν να δώσουν σε ιδιώτες το 99% των ΑΠΕ και να πετάξουν έξω τη ΔΕΗ. Μια ΔΕΗ που ήταν πρωτοπόρος σε όλη την ΕΕ στις ΑΠΕ, που από το 1982 κιόλας είχε εγκαταστήσει αιολικό πάρκο στην Κύθνο. Σήμερα από τα 3800 μεγαβάτ από αιολικά πάρκα η ΔΕΗ κατέχει μόλις 130! Θα έπρεπε να είχε έστω το 50%, δεν έχει όμως ούτε το 2%. Και στα φωτοβολταϊκά ήταν πρωτοπόρος η ΔΕΗ, η οποία εγκατέστησε το πρώτο πάρκο επίσης στην Κύθνο το 1983. Σήμερα, από τα 4000 μεγαβάτ από φωτοβολταϊκά δεν έχει ούτε ένα μεγαβάτ! Τα εγκλήματα εις βάρος της ΔΕΗ είναι διαχρονικά, κυρίως με ευθύνη των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, χωρίς να παραβλέπω και τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ.