διαστρεβλώνουν χοντρά τα γεγονότα, έχουν «παραιτηθεί»! Δεν θέλουν να ξέρουν τίποτα, δεν θέλουν να κάνουν τίποτα, δεν θέλουν να σκέφτονται καθόλου το αύριο! Και φυσικά, δεν θέλουν να έχουν καμία ευθύνη για αυτά που πρόκειται να συμβούν γιατί αυτοί «μας τα είχαν πει, μας είχαν προειδοποιήσει»!
Δίνουν την εντύπωση ότι δεν μπορούν να επιβιώσουν έξω από τη σπηλιά τους! Από εγωισμό βέβαια, θα απαντούσαν με το αυτάρεσκο ‘τσιτάτο’ «δεν μας πειράζει, εμάς μας αρκεί που μιλάμε με τους εργαζόμενους και την εργατική τάξη». Μιλάνε όμως; Τους ακούει κανείς πια;
Αν έβλεπαν ότι έχουν μία δυναμική που ξεπερνά το …20%, μπορεί και να αποφάσιζαν …αποχή από τις εκλογές, με κάποιο αιτιολογικό του τύπου ότι «εμείς δεν συμμετέχουμε στις διαδικασίες ενός αστικού συστήματος όπου κουμάντο κάνει η πλουτοκρατία και τα μονοπώλια… Εμείς θα δημιουργήσουμε μία άλλη κοινωνία, όπου ο εργαζόμενος λαός θα έχει την εξουσία….», και «ζήσε Μάη να φας τριφύλλι» λαουτζίκο!
Βέβαια, το Κόμμα δεν πρόκειται να απέχει από καμία εκλογική διαδικασία, γιατί ζυγίζει πολύ προσεκτικά τα «υπέρ και τα κατά»… όπως δεν το κάνει και στις εκλογές για το Ευρωκοινοβουλίου! Έτσι, θεωρούνται «οπορτουνιστές» και «εχθροί του λαϊκού κινήματος» όσοι είναι υπέρ της ΕΕ, αλλά η συμμετοχή στο Ευρωκοινοβούλιο είναι απόλυτα συμβατή με την πολιτική σκέψη του Κόμματος! Παλιά & κλασική συνταγή που την εφεύραν οι καλόγεροι για να αποφεύγουν τη νηστεία. Βάφτιζαν το κρέας ψάρι, κι όλα καλά με το δόγμα τους. Βαφτίζουν και οι του ΚΚΕ τη συμμετοχή στο Ευρωκοινοβούλιο …«επαναστατική πράξη» και όλα καλά και με το κομματικό δόγμα! Άφεριμ!
Γιατί χάνει το ΚΚΕ «τα αυγά και τα πασχάλια»;
Οι αποδέκτες της πολιτικής τους δεν είναι πια «η παλιά φρουρά» των αφοσιωμένων αγωνιστών και μελών που, έχοντας τις εμπειρίες των διώξεων, των φυλακίσεων, των εξοριών, του εμφυλίου και της τρομοκρατίας, παρέμεναν σταθερά πιστοί στο κόμμα, ότι και αν έλεγε, ότι και αν έκανε. Οι ζωή αυτών των ανθρώπων ήταν «συνώνυμη» με το τι κάνει και τι λέει το κόμμα. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει! Οι γενιές έχουν αλλάξει, έχουν εμπλουτισθεί, νέοι άνθρωποι έχουν έρθει στο προσκήνιο, άλλες γενιές έχουν κατακλύσει το σήμερα! Οι νέες αυτές γενιές έχουν άλλα βιώματα και άλλες εμπειρίες, και στην τελική δεν νιώθουν καμία υποχρέωση απέναντι στο οποιοδήποτε κόμμα, πόσο μάλλον ένα κόμμα που επιμένει να «απολιθωποιείται»! Θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους, θέλουν απαντήσεις στα άμεσα και μακροπρόθεσμα προβλήματά τους, απαντήσεις και εφικτές λύσεις για το αύριο! Το αύριο που τους ανήκει! Αν λοιπόν μία Αριστερά δεν μπορεί να πιάσει αυτόν τον σφυγμό, της νέας γενιάς, αν δεν μπορεί να τους μιλήσει καθαρά και στη γλώσσα και στην καρδιά της, αν δεν μπορεί να τους προσφέρει αξιόπιστες και ρεαλιστικές λύσεις, τότε θα μπει στο περιθώριο! Και η νέα γενιά δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για το αν κάποιος είναι «οπορτουνιστής», «καθαρόαιμος ορθόδοξος μαρξιστής», «τροτσκιστής», «αρχειομαρξιστής», «μαοϊκός», «σοσιαλιστής», «κομμουνιστής», «σοσιαλοκομμουνιστής», «της τρίτης ή της… εικοστής τρίτης διεθνούς» κλπ… Όλα αυτά δεν λένε τίποτα στους νέους! Έχουν σημασία μόνο για τα στενά κομματικά συνέδρια, τις ολομέλειες και τα κομματικά ακροατήρια. Για τον απλό κόσμο είναι ανούσια φληναφήματα!
Αυτή η νέα γενιά λοιπόν βλέπει τόσα αριστερά και προοδευτικά κόμματα, τόσες αντιμνημονιακές αριστερές δυνάμεις, και δεν μπορεί να καταλάβει γιατί δεν ενώνονται. Και εκεί αρχίζει η καχυποψία. Και όσο το ΚΚΕ δεν μπορεί να προβάλει έναν αξιόπιστο ισχυρισμό, και κρύβεται πίσω από το φωτοστέφανο του παντογνώστη, του αλάνθαστου (!) κριτή των πάντων, του «μόνο εγώ έχω τη μαγική λύση… guess what? Όλα θα λυθούν όοοοταν ο λαός πάρει την εξουσία…»… τόσο θα χάνεται στο παρελθόν του και θα χάνει τις μάχες, τη μία μετά την άλλη, με κατεβασμένα τα χέρια!
Πολιτική αντίφαση και παραγωγή πολιτικής
Σκέφτομαι ότι βασικό τους στόχο έχουν «μία αδύναμη κυβέρνηση». Ωραία! Αδύναμη η κυβέρνηση των μονοπωλίων μετά τις εκλογές, αλλά τα χαράτσια χαράτσια? Αλλά το κόψιμο των μισθών να συνεχίζεται? Αλλά οι συντάξεις και τα άλλα δικαιώματα πετσοκομμένα? Αλλά η χώρα βουτηγμένη στη μιζέρια και την εξαθλίωση? Αλλά η εθνική ανεξαρτησία κουρελόχαρτο?.... Γιατί δεν ξέρω αν το έχουν καταλάβει… και ως εδώ, με μία εντελώς αδύναμη κυβέρνηση έχουμε φτάσει! Μια αδύναμη κυβέρνηση μας κατάντησε έτσι! Και απορώ πώς μπορούν και καμώνονται αυτάρεσκα ότι «μπορούν και προβλέπουν το μέλλον» (πόλεμος στην περιοχή, καταστροφές… … σεισμοί… καταποντισμοί…), αλλά δεν μπορούν να δουν τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή τριγύρω τους, στη χώρα μας!!
Και αναρωτιέμαι επίσης, όταν ο Τσίπρας έλεγε να ενωθούμε να μην τους χαρίσουμε το μπόνους των +50 εδρών, αυτό που θα προέκυπτε δεν θα ήταν μία αδύναμη κυβέρνηση, πολύ πιο αδύναμη ακόμα και από αυτή που θα μπορούσε να φανταστεί ποτέ και το ίδιο το ΚΚΕ? Αν μια ενωμένη αριστερά έρχονταν πρώτη και δεν τις έδιναν τις + 50 έδρες και τις έδινα στο δεύτερο (π.χ. ΝΔ), τι είδους κυβέρνηση θα σχημάτιζε ο Σαμαράς με την παρέα του, ισχυρή ή παντελώς αδύναμη? Μήπως δεν θα τολμούσε καν να σχηματίσει κυβέρνηση γιατί θα ήξερε ότι την άλλη μέρα θα γελοιοποιούνταν και την επόμενη θα κατέρρεε με πάταγο?
Όμως, πιο μάγκας ο Τσίπρας, πάει και πέντε –έξι βήματα πάρα πέρα… και θέτει το ερώτημα, αφού μπορούμε να φτάσουμε ως εκεί (δηλ. να τους διαλύσουμε τον ίδιο τον μηχανισμό μέσω του οποίου αναπαράγεται το κυβερνητικό δικομματικό & μνημονιακό σύστημα –της πλουτοκρατίας και των μονοπωλίων, δηλ. τον ίδιο τον εκλογικό τους νόμο), γιατί να μην τους πάρουμε και την κυβέρνηση? Γιατί να μην κάνουμε μία αριστερή κυβέρνηση μέσω της οποίας, με τις κατάλληλες προσαρμογές, θεσμικές κλπ., και στηριζόμενη στη δύναμη και θέληση του λαού, να τους πάρουμε ΚΑΙ την εξουσία και να την κάνουμε εμείς όσο λαϊκιά αποφασίσει ο λαός μας?
Πολιτικά περιπαίγματα
Αλλά, κάπου εκεί βραχυκυκλώνουν στον Περισσό, κοιτούν με αγωνία και απελπισία πότε τον Γόντικα και πότε τον Μαϊλη, τους ex officio διαχειριστές του επαναστατικού ρολογιού του κόμματος και του κινήματος, όμως αυτοί συμφωνούν και επιβεβαιώνουν ότι δεν έχει χτυπήσει ακόμα το επαναστατικό ξυπνητήρι, πράγμα που το αποδέχονται μετά και τα άλλα μέλη του Πολιτ Μπυρό, και κάμποσοι κομματικοί Γραμματείς και φυσικά τα στελέχη της τιμημένης εργατιάς, οπότε δεν θα πρέπει να γίνει καμία κίνηση του κινήματος και έτσι δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί και η πράξη που υπονοεί η πιο πολυπροβεβλημένη και υποσχόμενη επαναστατική προστακτική… ΠΑΜΕ! Πού να πάμε? Αν δεν πάει πουθενά το ΠΑΜΕ, εμείς δεν πάμε, και οφείλετε και εσείς, όλοι οι άλλοι αριστεροί, να μην πάτε πουθενά, να κάτσετε στα αυγά σας, γιατί έτσι αποφάσισε ο Περισσός! Αν και του ανήκει το ΠΑΜΕ, δεν πάμε! ΑΝ και ελέγχει απόλυτα το ΠΑΜΕ, δεν αφήνει και κανέναν άλλο να πάει! Σκασμός λοιπόν και μην ακούσω κιχ! Μην κουνηθεί ούτε κουνούπι! Ημιανάπαυση όλοι, να μην σας πω και κατάκλιση, δεν θα έβλαπτε, αντίθετα θα βοηθούσε το επαναστατικό «think tank» του Περισσού να σκεφτεί καλύτερα, με ησυχία, ηρεμία, όχι εν συγχύσει και ταραχή!
«Σκασμός λοιπόν οι ρήτορες, πολλοί μιλήσατε»! Και σεις γραφιάδες, κατεβάστε τους κονδυλοφόρους σας! Αρκετά! Ησυχία! Απόλυτη! …Τώρα σκέφτονται στον Περισσό!
Εν τω μεταξύ, οι άλλοι περνάνε κάτι μνημόνια «ναααααα…» (μετά συγχωρήσεως), κάτι νομοθεσίες, φωτιά και τσεκούρι για τους εργαζόμενους, τα δικαιώματα τους, το μέλλον τους…, φωτιά και αντάρα για τους νέους, τους συνταξιούχους, τις γυναίκες, τις μάνες, τα παιδιά….
ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ….εκεί στον Περισσό!!! Ακούει κανείς, ή δεν τελείωσε η σύσκεψη ακόμα;
Για ποιο ΚΚΕ μιλάμε;
Προκαλεί το ΚΚΕ. Προκαλεί και συκοφαντεί και ειρωνεύεται! Ποιο; Το ΚΚΕ! ΤΟ ιστορικό ΚΚΕ των αγώνων, της ενότητας, της δικαιοσύνης, της κοινωνικής προσφοράς, της ανιδιοτέλειας, της ειλικρίνειας και της ντομπροσύνης; Όχι! Αυτό το ΚΚΕ δεν είναι το Κόμμα που γνωρίσαμε οι περισσότεροι αριστεροί από τους γονείς και τους παππούδες μας… Δεν είναι το ίδιο ΚΚΕ των αγώνων και των θυσιών! Δεν είναι το ίδιο ΚΚΕ της Εθνικής Αντίστασης και του ΕΑΜ! Δεν είναι το ΚΚΕ της ενότητας του λαού μας! Δεν είναι το ΚΚΕ του Άρη, του Πλουμπίδη, του Μπελογιάννη, των τόσων και τόσων ταπεινών και τίμιων αγωνιστών! Δεν είναι το ΚΚΕ που βροντοφώναζε «Αριστερά!!!» και γέμιζε το στόμα του «λευτεριά και ελπίδα και αισιοδοξία»! Δεν είναι το ΚΚΕ του «Ναι στη ζωή, ναι στην ομορφιά της ζωής, ναι στο αύριο»…
Είναι άλλο ΚΚΕ. Της ηρεμίας, και της χαλάρωσης, της αυθεντίας, της αυταρέσκειας. Του «εγώ» και όχι του «εμείς». Του «όχι σε όλα». Του «τι καλά που είναι στο μαγαζάκι μου, τι θέλω εγώ να μπλέκω με εξουσίες και τέτοια…». Είναι το ΚΚΕ της Παπαρήγα, του Γόντικα, του Μαϊλη… Ούτε καν το ΚΚΕ του Χαρίλαου!
Και τι ζητά από τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς; Υποταγή ζητά! Να ενταχθούν στο ΠΑΜΕ ζητά! Να πέσουν υποτακτικοί και διακονιάρηδες στα πόδια του ζητά! Να σέρνονται γονατιστοί επί «ένα μήνα» στην πόρτα του Περισσού ζητά!... και τότε ΙΣΩΣ να τους δεχθεί σε ακρόαση! Με επιχειρήματα του …πισινού, και περιαυτολογήματα του τύπου «εμείς δεν είμαστε.. εμείς δεν κάνουμε… εμείς δεν ράνουμε…». Ναι, αλλά εσείς τι ακριβώς, σύντροφοι;
Ποιο κόμμα λοιπόν; Το ΚΚΕ του Μαϊλη! Που στη θεωρία είναι ζάχαρη και στην πράξη ξενερώνει τον καθένα! Που απαιτεί να το ψηφίζει αναντίρρητα ο Σύριζα στην Ικαρία, αλλά που πριν καλά καλά ανακοινωθούν οι δημοτικές εκλογές διακηρύττει ότι θα κατεβάσει κομματικούς συνδυασμούς απορρίπτοντας εξ αρχής κάθε πιθανότητα για συνεργασία! Το ΚΚΕ που δεν θέλει κανέναν! Και ψείρες να ήταν γεμάτοι οι άλλοι, τέτοια απομόνωση δεν θα την επεδίωκαν!
Τραγικές φυσιογνωμίες βέβαια, τα μέλη του και οι φίλοι του. Οι οποίοι έκπληκτοι, βλέπουν να τους έρχεται η μία (πολιτική) κεραμίδα μετά την άλλη εκπορευόμενη από τον Περισσό! Και όσο η ηγεσία δεν κατανοεί την ανάγκη της εποχής μας, όσο δεν «βλέπει» το μονοπάτι προς την κυβέρνηση και την εξουσία, τόσο αυτοί είναι υποχρεωμένοι να δέχονται τα καταιγιστικά μέτρα της κυβέρνηση των μονοπωλίων και της πλουτοκρατίας να σκάνε στην καμπούρα τους! Και καταλαβαίνουν, ότι τα όχι και οι αρνήσεις της ηγεσίας του ΚΚΕ δεν είναι προς το συμφέρον τους, ούτε το συμφέρον της εργατικής τάξης ούτε του λαού, ούτε της Πατρίδας! Εκλογές έρχονται, και θα πράξουν τα ανάλογα. Και να μην εκπλαγεί ο Περισσός αν σύντομα έχει να αντιμετωπίσει μία νέα «Τασκένδη». Και ας περιμένει τις επόμενες Ολομέλειες μιας μελλοντικής ΚΕ να καμαρώσει τα κατορθώματά του!
Βέβαια, ας το έχει υπόψη του ο Περισσός… μπορεί ο Τσίπρας να δείχνει ότι παρακαλάει τον Περισσό, αλλά δεν θα τον παρακαλάει αιωνίως! Θα τους αφήσει κάποια στιγμή στην ησυχία τους και στην ψώρα τους, να ξύνονται μόνοι τους, και να …χτενίζονται, τώρα που θα τους στείλει και έναν καθρέπτη δώρο για να δουν πώς είναι και τα δικά τους μούτρα!
Τι σημαίνει Κομμουνιστής;
Πρόκειται για το κλασικό χαζο-επιχείρημα της Αλέκας και Σια. «Εμείς δεν είμαστε αριστεροί, είμαστε κομμουνιστές»! Μα, Αλέκα μου, ως αριστεροί πέθαιναν χιλιάδες κομμουνιστές υπερασπιζόμενοι την Πατρίδα και την ιδεολογία τους! Ως αριστεροί κυνηγιούνταν επί δεκαετίες, φυλακίζονταν, εξορίζονταν, υπέφεραν και ενίοτε εκτελούνταν κιόλας, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι σε τούτον τον τόπο! Ως αριστεροί ΚΑΙ κομμουνιστές, όχι ως αριστεροί Ή κομμουνιστές Αλέκα μου! Στον ίδιο αγώνα, στο ίδιο μετερίζι, στις ίδιες φυλακές, στα ίδια εκτελεστικά αποσπάσματα, στα ίδια ξερονήσια! Δεν ξέρω Αλέκα μου, καμία απόφαση του Κόμματος που να ζητά από τους εξόριστους ή φυλακισμένους κομμουνιστές να μην κάνουν παρέα με τους αριστερούς Αλέκα μου, απλά γιατί ήταν δύο απόλυτα συμβατές έννοιες! Τώρα τελευταία, επί της δικής σου θητείας, έπαψαν οι κομμουνιστές να είναι αριστεροί! Τώρα!
Αλλά, τι σημαίνει τελικά κομμουνιστής στις μέρες μας; Στις συνθήκες που βιώνουμε; Κομμουνιστής Αλέκα μου σημαίνει πρωτοπόρος στον αγώνα για τα δικαιώματα του λαού, πρωτοπόρος στον αγών για την ΕΝΟΤΗΤΑ! Κομμουνιστής θα πει αυτός που παλεύει να ενώσει το λαό μας στην πάλη ενάντια στο θεριό, για ένα καλύτερο αύριο, για μια καλύτερη και δίκαιη κοινωνία Αλέκα μου!!
Και όπως καταλαβαίνεις, με τη στάση και πολιτική σας, τελικά δεν είστε ΟΥΤΕ κομμουνιστές!
Και τώρα τι κάνουμε;
Τα πάντα! Και κυρίως: ΑΡΙΣΤΕΡΑ!!!...ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ …ΣΥΡΙΖΑ!!... ΜΑΖΙΚΑ!!
Ονόμαρχος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου