Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

Η Μέρκελ ήρθε για να κλείσει μπίζνες

Οταν η πρωθυπουργός μιας ιμπεριαλιστικής χώρας πραγματοποιεί ταξίδι-αστραπή έξι ωρών σε μια υποτελή χώρα και αφιερώνει μιάμιση ώρα σε συνομιλίες με τον ομόλογό της, ένα μισάωρο σε μια εθιμοτυπική επίσκεψη στον πρόεδρο της Δημοκρατίας και άλλη μιάμιση ώρα σε κλειστή σύσκεψη με εκπροσώπους γερμανικών και ελληνικών καπιταλιστικών επιχειρήσεων (ο υπόλοιπος χρόνος αναλώθηκε στα πήγαινέλα και τα ταρατατζούμ) και όταν η τελευταία σύσκεψη κρατιέται σχεδόν κρυφή από τα ΜΜΕ της υποτελούς χώρας, δεν χρειάζεται περισσότερα ένας αντικειμενικός παρατηρητής για να καταλάβει πως η κυρία καγκελάριος της Γερμανίας πετάχτηκε στην Αθήνα για.....
μπίζνες και όχι για να στηρίξει τον Σαμαρά, όπως κρώζουν τα παπαγαλάκια που παίρνουν γραμμή από το μέγαρο Μαξίμου.

Οταν την περασμένη Παρασκευή ανακοινώθηκε ξαφνικά πως την Τρίτη έρχεται η Μέρκελ, η πρώτη σκέψη που γεννήθηκε ήταν πως, αφού έρχεται, κάτι θα «δώσει» στον Σαμαρά. Τελικά, δεν του «έδωσε» τίποτα! Και βέβαια, «πήρε» τα πάντα.

Η εικόνα ενός κάθιδρου και με αγκυλωμένο το σώμα Σαμαρά, να δίνει συνεχώς εξηγήσεις, να ικετεύει με ύφος ζητιάνου και να επαναλαμβάνει την αυτοκριτική που άρχισε κατά την επίσκεψή του στο Βερολίνο («σπάει μια απομόνωση της χώρας και λόγω των δικών μας σφαλμάτων», ήταν η εν Αθήναις ταπεινή αυτοκριτική του) έδειχνε καθαρά ότι ο «δικός μας» δεν πήρε τη στήριξη στην οποία πιθανόν να υπολόγιζε. Η Μέρκελ υπήρξε άτεγκτη. Οταν ρωτήθηκε για την περιβόητη επιμήκυνση, παρέπεμψε στην τρόικα και στην έκθεση που αυτή θα υποβάλει. Οταν ρωτήθηκε για το αν η Ελλάδα θα πάρει τη «μεγάλη δόση» των 31,5 δισ. ευρώ, όχι μόνο δεν συγκατένευσε, αλλά άφησε ανοιχτό και το ενδεχόμενο τμηματικής καταβολής. Ακόμα και στο γενικό ερώτημα αν η Ελλάδα θα παραμείνει στο ευρώ, που δε θα της κόστιζε τίποτα να εκφράσει μια βεβαιότητα στα λόγια, επέλεξε να εκφράσει την… ελπίδα και την ευχή της, σαν καλή γιαγιά, κάνοντας τσατάλια τα νεύρα του Σαμαρά: «Ελπίζω και εύχομαι η Ελλάδα να παραμείνει στο ευρώ»! Και βέβαια, δεν παρέλειψε να πει δυο-τρεις φορές ότι «υπάρχουν ακόμα πολλά που πρέπει να γίνουν», αλλά και να προειδοποιήσει με ύφος αυστηρής δασκάλας, ότι απαιτούνται «πάρα πολύ σκληρά μέτρα», ωστόσο η ίδια είναι «πεπεισμένη πως αυτός είναι ο σωστός δρόμος» (άμα είναι πεπεισμένη η φράου Ανγκελα, η δική μας γνώμη περισσεύει).

Παραμένοντας στο Βερολίνο, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είχε ήδη προϊδεάσει γι’ αυτό που θα συμβεί. «Η τρόικα θα εκτιμήσει εάν η Ελλάδα ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της από το πρόγραμμα βοήθειας, διότι αυτή είναι η προϋπόθεση για την καταβολή της επόμενης δόσης. Ολα τα υπόλοιπα είναι λίγο φαντασία», δήλωσε την ίδια μέρα που ανακοινώθηκε η επίσκεψη-αστραπή της Μέρκελ στην Αθήνα. Και ελάχιστες ώρες πριν η καγκελάριός του ανέβει στο αεροπλάνο της Μπούντεσβερ, επανήλθε. Οπως έγραψε το Spiegel στην ηλεκτρονική του έκδοση, ο Σόιμπλε δήλωσε πως η προσωρινή έκθεση που κατέθεσε η τρόικα στο Eurogroup, το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, δείχνει ότι ακόμα δε φτάνουν οι περικοπες και οι μεταρρυθμίσεις που έχουν συμφωνηθεί. Κάλεσε, δε, την Αθήνα να εκπληρώσει όλες τις υποχρεώσεις της, προκειμένου να λάβει τη «βοήθεια». Με τη γνωστή τευτονική ακρίβεια (μπορείτε να την χαρακτηρίσετε και κυνισμό), είπε πως αυτά που ζητά η τρόικα από την Αθήνα «δεν υπάρχει τρόπος να παρακαμφθούν»!

Τότε γιατί ήρθε η Μέρκελ στην Αθήνα; Ασφαλώς δεν ήρθε για βόλτα. Ούτε για να ψήσει το ψάρι στα χείλη του Σαμαρά. Ηρθε για να επιβεβαιώσει ποιος είναι ο κυρίαρχος της Ευρώπης και να διαλύσει κάθε ιδέα περί «άξονα του Νότου» και άλλες τέτοιες παπαριές. Το μήνυμα δεν εστάλη μόνο (ούτε κυρίως) στον περιδεή Σαμαρά και τους άλλους δύο του συγκυβερνώντος «τρίο ξεφτίλα», αλλά εστάλη και στον Ολάντ, τον Μόντι, τον Ραχόι. Η Γερμανία κάνει κουμάντο στην Ευρωλάνδη και η ελληνική συγκυβέρνηση είναι η πρώτη που το κατάλαβε, το αναγνωρίζει δημόσια και το υποδηλώνει με την υποτελή συμπεριφορά της.

Γιατί σίγουρα το επιτελείο της Μέρκελ παρακολούθησε τα πάντα και την πληροφόρησε σχετικά. Για την απαγόρευση των διαδηλώσεων, για τις προληπτικές συλλήψεις, για την επιβολή ενός δικτατορικού καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, ώστε τίποτα να μην ενοχλήσει την υψηλότητά της. Αλλά και για τα ραγιάδικα δημοσιεύματα και σχόλια των ελληνικών αστικών ΜΜΕ, που θύμισαν την εποχή του «στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας».

Ηρθε, όμως, και για να κλείσει μπίζνες η Μέρκελ. Εμμέσως πλην σαφώς το είπε στις σύντομες δηλώσεις της, τονίζοντας το διμερές περιεχόμενο της επίσκεψής της. Ποιες ακριβώς μπίζνες ήρθε να κλείσει θα το μάθουμε εν καιρώ. Η παράταση της αποικιοκρατικής σύμβασης του αεροδρόμιου είναι μέσα στα γερμανικά ενδιαφέροντα, όπως και η απόκτηση δεσπόζουσας θέσης στην παραγωγή ενέργειας (σαλαμοποίηση της ΔΕΗ και ξεπούλημα των κερδοφόρων κομματιών της). Ισως με τον Σαμαρά να μίλησαν και για όπλα, αν όχι για τώρα, ίσως για λίγο μετά. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως και η Γερμανία πλησιάζει ξανά στην ύφεση και οι πολεμικές της βιομηχανίες έχουν ανάγκη νέων παραγγελιών.

Πίσω από τις κλειστές πόρτες του Μαξίμου και στη σύσκεψη με έλληνες και γερμανούς καπιταλιστές, σίγουρα συζητήθηκαν περισσότερα. Σύμφωνα με πληροφορίες που μεταδόθηκαν, στη σύσκεψη του Χίλτον πήραν μέρος εκπρόσωποι έξι ελληνικών και έξι γερμανικών επιχειρήσεων, μεταξύ των οποίων οι επικεφαλής του ΟΤΕ, της Χόχτιφ, της Siemens Hellas, καθώς και ο πάντα χρήσιμος μεγαλοραντιέρης και μεσάζοντας Δ. Δασκαλόπουλος και ο Δ. Κοπελούζος (ενέργεια).

ΥΓ: «Μεγάλο πολιτικό φιάσκο» χαρακτήρισε ο Αλέξης Τσίπρας την επίσκεψη Μέρκελ. ‘Η κάποιο πρόβλημα με τα ελληνικά του έχει ο… ποιητής ή κάτι άλλο εννοεί. Φιάσκο για ποιους; Για τη γερμανική πολιτική μήπως; ‘Η μόνο για τον Σαμαρά; Αυτός, όμως, πήρε μια βαθιά επικοινωνιακή ανάσα, για την οποία φρόντισαν τα παπαγαλάκια των αστικών ΜΜΕ. Εκτός αν ο κ. Τσίπρας θέλησε να πει αυτό που υποστήριζε από τηλεπαράθυρο ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Μητρόπουλος, ότι ο Σαμαράς έχασε την ευκαιρία να κερδίσει κάποια πράγματα από την επίσκεψη Μέρκελ. Και αν ακόμη υπήρχε ίχνος ρεαλισμού σ’ αυτή τη μπούρδα (ο κάθε Σαμαράς ξέρει τα «κιλά» του), για λογαριασμό τίνος θα κέρδιζε πράγματα ο Σαμαράς; Του ελληνικού λαού, μήπως; Εντάξει, καταλαβαίνουμε τη δίψα των ΣΥΡΙΖΑίων για την εξουσία, έχει όμως και η πολιτική αγυρτεία κάποια όρια.

eksegersi.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου