Η σιδερόφρακτη πρωθυπουργική λογική περί δημοκρατίας…

Με σκηνικό την αλγεινή εικόνα των δρακόντειων μέτρων πέριξ του ναού του Αγίου Δημητρίου στη θεσσαλονίκη, ο πρωθυπουργός στο Διοικητήριο και κατά τη διάρκεια των εγκαινών έκθεσης κειμηλίων της απελευθέρωσης της πόλης, διάβασε μια… προχειρογραμμένη έκθεση ιδεών, διανθισμένη με τους απαραίτητους στίχους του Ελύτη και του Ρίτσου, για να προσδώσει και το ανάλογο συγκινησιακό στοιχείο…Και μεταξύ των άλλων με την άνεση της …μασκαρεμένης θρασύτητας, μας μίλησε για το “στοίχημα που κερδίζουμε” και για την αδήριτη ανάγκη για ομόνοια και ενότητα του ελληνικού λαού, χωρίς
καχυποψία, δίνοντας ταυτόχρονα “μαθήματα δημοκρατίας”, υποσχόμενος για διέξοδο από την κρίση με τη φράση “θα τα καταφέρουμε…”, αλλά και τονίζοντας ότι συναισθάνεται την απόγνωση του λαού…
του Στέλιου Συρμόγλου
Να επισημάνω στον Αντώνη Σαμαρά ότι ο ελληνικός λαός, αυτός ο λαός της σιωπής και της αμηχανίας για όσα βιώνει, όσο κι αν έχει χάσει το μέτρο της αξιολόγησης μέσα σ’ ένα νέφος ηθικής και οικονομικής ασφυξίας, ώστε να ταυτίζει τον καλό με το φαύλο και να εθίζεται στις αναθυμιάσεις των σκανδάλων και των ανερμάτιστων πολιτικών πρακτικών, έχει περάσει από την απόγνωση στην αηδία γι αυτό που λέγεται δημόσια ζωή.
Και μπορεί αυτό να αντικρούεται με την όλη παθητική στάση και θέση των πολιτών, με αποτέλεσμα κρίσιμα θέματα της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής να καθορώνται μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς της εξουσιαστικής ιδιοτέλειας, δεν θα αργήσει να αντιληφθεί ότι απαιτείται εθνική αυτογνωσία και αυτοκριτική…Και τότε ο λαός θα αντιδράσει στην ηθική αδιαφορία, την αναισθησία και αναισχυντία των πολιτικών, αλλά και των δημοσιογράφων-παπαγάλων της εξουσίας, που εισάγουν την ηθική ελεφαντίαση, τη χοίρεια αδιαντροπιά των δημαγωγών πολιτικών στο σπίτι μας….
Πώς; Όπως σήμερα. Ανοίγοντας την τηλεόραση και βλέποντας τον πρωθυπουργό της χώρας, σ’ ένα σιδερόφρακτο περιβάλλον γιατί είναι ιδιαίτερα “δημοφιλής” , ώστε να… κινδυνεύει η σωματική του ασφάλεια από τις πιθανές αντιδράσεις των πολιτών, “σημαιοστολισμένο”, ευπρεπή και ιματισμένο, βαθύτατα προβληματισμένο, αλλά και αποφασισμένο, με την “ελαφρά φρενοπάθεια” του τιμητή, να εκφωνεί λόγο γεμάτο ασυνέπεια και φθηνή δημαγωγία, χωρίς να φέρει ίχνος εντροπής στις μαλακές παρειές του για όσα η “πόλις εβόησε” και ο κόσμος καταμαρτυρεί.
Και δεν νοείται με τη “σιδερόφρακτη λογική” του να μας μιλάει περί δημοκρατίας, όταν περιορίζει τον λαό ακόμα και να εορτάσει μια εθνική επέτειο κι όταν προωθεί πρός ψήφιση στη Βουλή νομοσχέδιο σ’ ένα άρθρο, που υποθηκεύει και εξαθλιώνει τη ζωή των πολιτών για πολλά χρόνια…Αυτή είναι η δημοκρατική αντίληψη και το ‘Ηθος του πρωθυπουργού; Εκτός κι αν οικοδομεί, με πρόσχημα το αδιέξοδο της οικονομίας και της…σωτηρίας του λαού, μια καινούργια Ηθική του μη Ηθικού, που σημαίνει μιαν ανήθικη Ηθική! Πρός αυτήν προσανατολίζει, παραδειγματίζει και εθίζει τους πολίτες;
Μπορεί ο λαός να έχει εγκλωβιστεί κατά καιρούς στα παχυλά λόγια, που βγαίνουν από τα στόματα πολλών μεγαλόσχημων και μικρόσχημων… Και να έχει παγιδευτεί στους κυβερνητικούς κρετινισμούς, τους εκφραστές των βλακειών και τους παραλήπτες των πλεοναζόντων παρασήμων που καταλήγουν να πωλούνται στα παλιατίδικα της χώρας…Και μπορεί σήμερα να βιώνει τους…ευτυχισμένους γεωμετριστές του έθνους, που αμακάριστοι, αλλά έμφοβοι, προσβάλλουν βάναυσα την αξιοπρέπειά του, εξαφανίζουν το κοινωνικό κράτος και ενταφιάζουν αξίες και ελπίδες του με μηδενιστικές νεοπλασίες, φαρμακώνοντας τη Ρωμιοσύνη με υψηλόκαρδους πολιτικούς λεονταρισμούς…
Δεν μπορεί στο διηνεκές να ανέχεται μέτρια και παντελώς ανίκανα πολιτικά αναστήματα. Και να θυμήσω στον Αντώνη Σαμαρά ότι ακτινοσκοπώντας το ήθος του τότε τυράννου ο θεήλατος νους του Πλάτωνος, με λέξεις που κτυπούν κατάστηθα τον σύγχρονο “δημοκρατικό” τύραννο, εμβαθύνει στο δούλο και δόλιο Είναι του και στον τρόπο με τον οποίο εξουδετερώνει όσους υποψιάζεται ότι βάζουν εμπόδια στην εξουσία του. Είναι οι ενέργειές του και η ανήθικη Ηθική του, ωστόσο, που τελικά τον θέτουν εκτός εξουσίας!..