ΔΗΜ. ΡΕΠΟΥΣΗΣ:Ποιος θα πληρώσει για το ξερίζωμα της ελπίδας;

ΔΗΜ. ΡΕΠΟΥΣΗΣ

THOUREIOS

Δεν μπορεί να γίνει πιστευτό ακόμα, αν και κοντεύει χρόνος, από την κατάργηση ενός οργανισμού που τροφοδοτούσε με πρώτη κατοικία το 22% των Ελλήνων εργαζομένων, είτε παραδίδοντας νεόχτιστο σπίτι, είτε δάνειο, για να αγοράσει κάποιο της αρεσκείας του.

Τα τελευταία χρόνια ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας άρχισε να αγγίζει το 100% των δικαιούχων στην περιφέρεια.

ΜΕ την ΑΜΑΛΙΑ και την ΚΑΤΕΡΙΝΑ

«Σε αυτή την περιοχή δεν έχουμε αιτήσεις σε εκκρεμότητα, έχουν ικανοποιηθεί όλες», είπε σε μια μας ερώτηση ο υπεύθυνος των δανείων και της εκχώρησης των κατοικιών πρώην διευθυντής του ΟΕΚ, κ. ΔΗΜ. ΡΕΠΟΥΣΗΣ..!!!

Είναι έτοιμος να βγει στη σύνταξη, αλλά παραμένει με όλο το ρίσκο για τις επερχόμενες μειώσεις των συντάξεων και του εφ’ άπαξ, για να αποπερατώσει όλες τις εκκρεμότητες των δικαιούχων.

Όχι μόνο ο κ. ΡΕΠΟΥΣΗΣ αλλά και αρκετοί μέσα στον καταργηθέντα οργανισμό, νοιώθουν να έχουν χάσει το σπίτι τους, οι περισσότεροι εργάζονται από νεαροί και έχουν κλείσει 25, 30 ακόμα και 35 χρόνια.

Με το κλείσιμο του Οργανισμού είναι σαν να έκλεισε το σπίτι τους, να έχασαν άλλοι τα αδέλφια τους, και οι νεότεροι τον «πατέρα τους»,  η «την μητέρα τους», αφού όταν ανέλαβαν υπηρεσία τους παρέλαβαν οι παλαιότεροι για να τους εντάξουν στην διαδικασία των εργασιών του Οργανισμού.

Φανερά προβληματισμένος  ο κ. ΡΕΠΟΥΣΗΣ, λέει, «εγώ τελείωσα και σε λίγο βγαίνω στη σύνταξη, το κρίμα όμως δεν είναι για μένα, αλλά για τον ίδιο τον Έλληνα εργαζόμενο που του ψαλίδισαν την ελπίδα, για ένα σπίτι η μια επιδότηση στα δύσκολα του ξεκινήματος της ζωής του»…!!!

Ο κ. ΡΕΠΟΥΣΗΣ σαν διευθυντής του τμήματος δανείων και επιδοτήσεων ενοικίων στον ΟΕΚ είχε την τύχη να νοιώσει την μοναδική  χαρά και ικανοποίηση, την στιγμή κατά την οποία παρέδιδε τις κατοικίες  και έκανε ευτυχισμένες 50.000 εργατικές οικογένειες και πάνω από 500.000 οικογένειες χαμηλών εισοδημάτων με την επιδότηση του ενοικίου.

«Οι εισφορές των εργαζομένων έπιαναν τόπο», δήλωσε με υπερηφάνεια ο διευθυντής του ΟΕΚ, και μάλιστα το σύστημα  λειτουργούσε ανταποδοτικά έτσι ώστε σήμερα να έχει συγκεντρωθεί μια τεραστία περιουσία της τάξης των 10 δις ευρώ η οποία  ανήκει στους εργαζόμενους, και θα μπορούσε με την κατάλληλη αξιοποίηση να προχωρήσει και σε άλλες παροχές στον Έλληνα εργαζόμενο, είπε έντονα, δείχνοντας την ανησυχία του για την διασφάλιση της ακίνητης περιουσίας.

Ο ΟΕΚ ήταν ένα κράτος μέσα στη χώρα, θεσμοθετημένος, είχε περάσει την ελπίδα σε όλες τις Ελληνικές οικογένειες, δεν μπορώ να πιστέψω ότι Ελληνικό μυαλό επινόησε το κλείσιμο του, μου είναι αδιανόητο, τόνισε ο κ. ΡΕΠΟΥΣΗΣ.

Πέρα όμως από το μεγάλο και σπουδαίο έργο του, ο κ. ΡΕΠΟΥΣΗΣ περιτρυγυρίζεται και από ένα σπουδαίο και ικανό επιτελείο συναδέλφων με την γλυκύτατη γραμματέα του Αμαλία και την υπέροχη συνεργάτιδα του  Κατερίνα, που τις πετύχαμε στο γραφείο του όμοια και αυτές προβληματισμένες για το κατάντημα του Οργανισμού..!!

Αυτό όμως που έχει ιδιέταιρη σημασία, είναι ότι μέσα σε τέτοιους χώρους εργασίας, αναπτύσσονται κοινωνικές ομάδες σε μικρογραφία όμοιες με την Ελληνική κοινωνία, και όπως και να το κάνουμε μεταξύ των ανθρώπων αναπτύσσονται σχέσεις σχεδόν οικογενειακές.

Δεν είναι τυχαίο γεγονός ότι  τους τελευταίους μήνες με το κλείσιμο του Οργανισμού, πέρα από μία αυτοκτονία και μία απόπειρα, πολλοί εργαζόμενοι έχουν ψυχολογικά προβλήματα, επειδή βρίσκονται συνεχώς σε κατάσταση καθημερινής σύγχυσης.

Σηκώνοντας το βλέμμα ο κ. ΡΕΠΟΥΣΗΣ τόνισε σε αυστηρό ύφος, «Μεγαλώνω τρία παιδιά και έκανα όνειρα γι αυτά, φρόντισα να τους δώσω αρχές και να τα κάνω να πιστέψουν σε αξίες, έχουν όμως αρχίσει να κάνουν όνειρα και αυτά για την ζωή τους, όχι μόνο ντρέπομαι αλλά και απογοητεύομαι  την στιγμή που αντικρίζω το βλέμμα τους και διαβάζω την αβεβαιότητα για το μέλλον τους».

Πότε τέλος πάντων αυτή η χώρα θα σταματήσει  να σκοτώνει τα παιδιά της;

Αυτή την φορά μάλιστα «σκοτώνονται δύο γενιές μαζί»,ποιος θα πληρώσει για το ξερίζωμα της ελπίδας, την απαξίωση των θεσμών, την κατάργηση των αξιών;