Γεμάτος αυτοπεποίθηση για τον κομβικό ρόλο της χώρας
του στην ευρωπαϊκή οικοδόμηση εμφανίζεται ο Γάλλος πρωθυπουργός Ζαν –
Μαρκ Ερό: «Δεν υπάρχει μέλλον για την Ευρώπη, αν δεν υπάρχει
γαλλογερμανική συνεννόηση» διακηρύσσει. Αν και σε λίγο κατώτερο επίπεδο,
αυτό το αναγνωρίζει και η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», η κατεξοχήν
εφημερίδα του γερμανικού επιχειρηματικού και πολιτικού κατεστημένου: «Η
κρίση του ευρώ είναι αδύνατον να λυθεί χωρίς τους Γάλλους» γράφει ευθέως
– και μάλιστα σε κύριο άρθρο της. Το κακό για το Παρίσι είναι ότι αυτή η γερμανική ομολογία περί της σημασίας του κατά κανένα τρόπο δεν συνοδεύεται από τον προσήκοντα σεβασμό των Γερμανών για τη γαλλική πολιτική. Το αντίθετο. Το χειρότερο μάλιστα είναι πως ορισμένα σοσιαλδημοκρατικά γερμανικά έντυπα είναι ακόμη πιο επιθετικά εναντίον της κυβέρνησης του σοσιαλιστή Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ από όσο οι δεξιές γερμανικές εφημερίδες. Παράδειγμα η «Ντι Τσάιτ», η αγαπημένη εβδομαδιαία εφημερίδα των διανοουμένων που πρόσκεινται στο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Γερμανίας, το SPD.
Ο σημαντικότερος γείτονάς μας μπορεί να γίνει ο χειρότερος ασθενής της Ευρώπης – Η Γαλλία βυθίζεται και απειλεί το ευρώ με μια πολιτική του χθες» γράφει π.χ. στους τίτλους της πρώτης σελίδας του φύλλου που κυκλοφορεί. «Το να μιλήσει κανείς για μια νέα Ελλάδα θα ήταν υπερβολικό, αλλά η Γαλλία κυλάει στην ύφεση, η ανεργία καλπάζει, η χώρα ανήκει στους χαμένους της παγκοσμιοποίησης. Απειλούν να υλοποιηθούν ολέθρια σενάρια: απώλεια δανειοληπτικής αξιοπιστίας, κοινωνικές ταραχές, πολιτική ανικανότητα διαχείρισης. Εξαιτίας αυτών το Βερολίνο κοιτάζει με φόβο προς το Παρίσι…» έγραφε η «Ντι Τσάιτ» αρχίζοντας την πρωτοσέλιδη ανάλυσή της. Την ίδια άποψη έχει και το βρετανικό περιοδικό «Εκόνομιστ», το οποίο προκάλεσε αίσθηση με το τεύχος που κυκλοφορεί. «Η ωρολογιακή βόμβα στην καρδιά της Ευρώπης» ο τίτλος στο εξώφυλλο. «Γιατί η Γαλλία θα μπορούσε να γίνει ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το ενιαίο νόμισμα της Ευρώπης» ήταν ο υπότιτλος του πρώτου κύριου άρθρου του περιοδικού, το οποίο καταλήγει τονίζοντας: «Η κρίση μπορεί να χτυπήσει ακόμη και την επόμενη χρονιά. Προηγούμενες ευρωπαϊκές νομισματικές αναστατώσεις έχουν συχνά αρχίσει κάπου αλλού για να καταλήξουν καταποντίζοντας τη Γαλλία. Και αυτή τη φορά επίσης, η τύχη του ευρώ θα αποφασιστεί στη Γαλλία μάλλον παρά στην Ιταλία ή στην Ισπανία.
Ο Ολάντ δεν έχει πολύ καιρό για να εξουδετερώσει την ωρολογιακή βόμβα στην καρδιά της Ευρώπης». Η αλήθεια είναι ότι η τύχη του ευρώ, το αν δηλαδή η Ευρωζώνη θα διατηρηθεί και θα μεγαλώσει ή αν θα συρρικνωθεί και θα διαλυθεί, θα κριθεί στη Γαλλία και μόνο στη Γαλλία. Αν ο γαλλικός λαός και η γαλλική ελίτ αντισταθούν στην πολιτική του Βερολίνου, τότε οι Γερμανοί είναι υποχρεωμένοι να αλλάξουν πολιτική, διαφορετικά θα διαλυθεί σίγουρα και σύντομα το ευρώ εφόσον συνεχιστεί η ίδια γερμανική γραμμή. Αν οι Γάλλοι υποκύψουν και υποταχθούν στην πολιτική των Γερμανών, μαύρες μέρες περιμένουν τους λαούς της Ευρώπης, υπό το καθεστώς του Τέταρτου Ράιχ…
Το βέβαιο είναι ότι ο συσχετισμός δυνάμεων μεταξύ των χωρών της Ευρώπης μετατοπίζεται διαρκώς προς όφελος της Γερμανίας. Οι ρυθμοί μάλιστα αυτής της μετατόπισης έχουν επιταχυνθεί ραγδαία τα τελευταία τρία χρόνια της κρίσης, ιδίως από τότε που άρχισε η ιστορία με τα μνημόνια. Η σοσιαλδημοκρατική «Ντι Τσάιτ» δηλώνει μέσω της πρωτοσέλιδης ανάλυσής της ότι δεν την ενθουσιάζει καθόλου αυτή η υπερενίσχυση της Γερμανίας και εξηγεί το γιατί: «Δυστυχώς η νέα κατάσταση συνιστά κίνητρο για τη Γαλλία να εξισώσει την υστέρηση μέσω συνασπισμών. Ο Ολάντ υπέκυψε σε αυτή την προσπάθεια, καθώς σφυρηλάτησε εναντίον της Α. Μέρκελ μια συμμαχία του νότου της Ευρωζώνης. Θα ήταν παράδοξο να βρεθεί πολιτικά η Γερμανία, το κέντρο ισχύος της ΕΕ, πάλι στην περιφέρεια» επισημαίνει η εφημερίδα που υποτίθεται ότι βρίσκεται ιδεολογικά κοντά με τον Γάλλο πρόεδρο.
ethnos / iskra
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου