Μάχη των καθηγητών για την ακύρωση της επιστράτευσης. Του Γ. Δελαστίκ

Σοβαρότατες πολιτικές διαστάσεις για όλους τους Ελληνες εργαζόμενους έχει προσλάβει πλέον η προσπάθεια της συντριπτικής πλειονότητας των καθηγητών μέσης εκπαίδευσης να συγκρουστεί μετωπικά με την κυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη, προκειμένου να πετύχει την ακύρωση στην πράξη της πολιτικής επιστράτευσης του κλάδου. Η πρωτοφανής και προκλητικότατη στάση της συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ να επιστρατεύσει τους καθηγητές πριν καν… αποφασίσουν να απεργήσουν (!) έγινε μπούμερανγκ για τους εμπνευστές της.

Πρώτα πρώτα συσπείρωσε σε πρωτόγνωρο βαθμό τους καθηγητές εναντίον της επιστράτευσης, με αποτέλεσμα αφενός να συμμετέχουν τόσο μαζικά όσο ποτέ άλλοτε στις συνελεύσεις των ΕΛΜΕ και αφετέρου να υπερψηφίζουν με σαρωτικό τρόπο την κήρυξη απεργίας παρά την επιστράτευση. Οι κυβερνητικοί παράγοντες που νόμισαν ότι θα κάνουν επίδειξη ισχύος επιστρατεύοντας τους καθηγητές και δη εκ των προτέρων, δεν αντελήφθησαν ότι με την ενέργειά τους αυτή έθιξαν μια πολύ ευαίσθητη χορδή της φύσης όλων των εκπαιδευτικών.

Ολοι οι άνθρωποι που διδάσκουν τα παιδιά έχουν το αίσθημα της αποστολής προς την κοινωνία, όσα ενδεχομένως ελαττώματα και αν συνοδεύουν τον χαρακτήρα του καθενός. Συνιστά μοιραίο πολιτικό λάθος για μια κυβέρνηση να πει στους εκπαιδευτικούς «εγώ σας θεωρώ δούλους, γι’ αυτό θα κάνετε αυτό που σας λέω!». Οι κυβερνητικοί παράγοντες που αποφάσισαν την επιστράτευση λειτούργησαν κρίνοντας εξ ιδίων. Το γεγονός όμως ότι οι πολιτικοί είναι εν γένει ψοφοδεείς, καιροσκόποι και βαθύτατα διεφθαρμένοι ηθικά (πλείστοι όσοι είναι διεφθαρμένοι και υλικά, αλλά αυτό είναι άσχετο με το θέμα μας) δεν σημαίνει βεβαίως ότι όλες οι κοινωνικές ομάδες έχουν την ίδια συμπεριφορά.

Αντιθέτως, το καταλυτικό γεγονός ότι οι καθηγητές που ανήκουν στις συνδικαλιστικές παρατάξεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ περιφρόνησαν επιδεικτικά τις αποφάσεις των πολιτικών ηγεσιών τους και διέρρηξαν τους δεσμούς τους με τα αντίστοιχα κόμματα συμμετέχοντας μαζικότατα στην απεργία, αποδεικνύει ότι η δουλοπρέπεια δεν συνιστά καθολικό χαρακτηριστικό όλων των Ελλήνων. Αναμφίβολα ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της κυβέρνησης συκοφαντεί τους καθηγητές, όταν τους εμφανίζει ως «αδιάφορους για τους μαθητές», που δήθεν «εκβιάζουν την κυβέρνηση χρησιμοποιώντας ως ομήρους τα παιδιά που δίνουν πανελλαδικές». Πρόκειται για γκεμπελική διαστρέβλωση των γεγονότων. Οι καθηγητές αποφάσισαν τα νέα μέτρα για την παιδεία ή η κυβέρνηση; Η κυβέρνηση, βεβαίως. Γιατί όμως η κυβέρνηση αποφάσισε να δημοσιοποιήσει τα νέα μέτρα τώρα, λίγο πριν τις πανελλαδικές εξετάσεις και δεν άφησε να τα ανακοινώσει π.χ. τον Ιούνιο ή μέσα στο καλοκαίρι ή τον Σεπτέμβριο;

Ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης ανακοίνωσαν τα μέτρα τώρα γιατί προφανώς θέλησαν να χρησιμοποιήσουν τα παιδιά που δίνουν πανελλαδικές ως ομήρους, για να περάσουν ευκολότερα τα ολέθρια μέτρα τους, μη μπορώντας να φανταστούν ότι οι καθηγητές θα τολμήσουν να αμφισβητήσουν το μέτρο της επιστράτευσης. Από τη φύση του επαγγέλματός τους, οι πολιτικοί αδυνατούν να κατανοήσουν ότι ένας καθηγητής που μεταξύ των άλλων διδάσκει στα παιδιά και τον στίχο του Ανδρέα Κάλβου «Οσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσιν. Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία», αντιλαμβάνεται πλήρως πότε πρέπει να αποδείξει και ο ίδιος με τη στάση του πόσο βαθιά έχει εμπεδώσει το μήνυμα και τα ιδανικά των στίχων που διδάσκει. Ευνόητο είναι ότι οι μεγάλες αποφάσεις συνεπιφέρουν και μεγάλες συγκρούσεις. Σε πολιτικό επίπεδο, τα κόμματα είτε της συμπολίτευσης είτε της αντιπολίτευσης που προσπαθούν να πετύχουν την καθυπόταξη των εκπαιδευτικών στα κυβερνητικά μέτρα, δεν θα δουν μόνο την επιρροή τους στον κλάδο των καθηγητών να συρρικνώνεται.

Πιθανότατα θα διαπιστώσουν τη μείωση και της εκλογικής τους απήχησης, αν οι ψηφοφόροι τους εκλάβουν τη στάση τους ως απόδειξη του ότι τα κόμματα αυτά αποτελούν απλώς «πολιτικές τσόντες» της ΝΔ, η οποία είναι και το μόνο κόμμα που βάσιμα ελπίζει ότι θα κερδίσει πρόσθετους συντηρητικούς ψηφοφόρους, ακόμη και ακροδεξιούς, με την… προκλητική επιστράτευση των καθηγητών. Σε συνδικαλιστικό επίπεδο, το κύρος της ΑΔΕΔΥ υπέστη σίγουρα πλήγμα με τη στάση που κράτησε η Εκτελεστική Επιτροπή της. Οι ευθέως ή έμμεσα κυβερνητικοί συνδικαλιστές έγιναν καταγέλαστοι. Για να μην κάνουν απεργία την Παρασκευή που τους ζητούσαν οι καθηγητές, έφτασαν στο φαιδρό σημείο τη Δευτέρα να κηρύξουν… «απεργία υπό εχεμύθεια»!!! Ιλαροτραγωδία…

ethnos.gr