Παραμύθια για… τουρίστες

Πόσοι από αυτούς τους τουρίστες, που έρχονται «καραβιές» στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό, αφήνουν έστω και …ένα ευρώ στη χώρα;

Γράφει ο Τειρεσίας

Έχετε σκεφθεί πόσοι από αυτούς τους τουρίστες, που έρχονται «καραβιές» στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό, αφήνουν έστω και …ένα ευρώ στη χώρα; Κυριολεκτικά, και όχι μεταφορικά.

Προσέξτε: Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, ανήκουν στην κατηγορία των all inclusive. Όπερ σημαίνει ότι έρχονται στην Ελλάδα, κατευθύνονται στο resort όπου τους έχουν κάνει το booking και για 5, 10 ή όσες τέλος πάντων μέρες έχουν “κλείσει” για διακοπές, δεν κουνούν ρούπι.

Οι περισσότεροι από αυτούς, μάλιστα, δεν καταναλώνουν τίποτα παραπάνω από τα προβλεπόμενα – ούτε για έναν καφέ στο μπαρ του ξενοδοχείου, που λέει ο λόγος – με αποτέλεσμα η επιχείρηση να μένει “στεγνή”. Γιατί, για να προσελκύσει κόσμο και για να έχει πληρότητα, ρίχνει τις τιμές στα δωμάτια και στη βασική διατροφή σε εξευτελιστικά χαμηλά επίπεδα και περιμένει από τα “έξτρα”, για να βγάλει κάνα κέρδος της προκοπής. Μόνο που αυτοί οι τουρίστες αρκούνται στα βασικά. Οπότε, στο τέλος της ημέρας, το ταμείο είναι μείον.

Αλλά και η ελληνική οικονομία, εν συνόλω, ελάχιστα ωφελείται από αυτό που εμείς οι δημοσιογράφοι ονομάζουμε “κύμα τουριστών”, που “αναμένονται φέτος”, περίπου από συνήθεια.

Ο λόγος; Οι all inclusive – αλλά και όχι μόνο αυτοί – πληρώνουν εκεί όπου κάνουν booking. Δηλαδή, αν πάει ο Λονδρέζος στο Thomas Cook, στο Πικαντίλι, για να κανονίσει τις καλοκαιρινές του διακοπές, θα πληρώσει επί τόπου. Από τα λεφτά που θα εισπράξει το πρακτορείο, ελάχιστα (σε ποσοστό που δεν ξεπερνά το 30% με 35%) θα πάρουν την άγουσα για την Ελλάδα. Τα υπόλοιπα θα μείνουν στην Αγγλία.

Παρ’ όλα αυτά, για φέτος, οι τουριστικοί παράγοντες υπολογίζουν ότι η χώρα μας θα «βγάλει» περί τα 11 δισ. ευρώ. Φανταστείτε τώρα το νούμερο αυτό, πού θα διαμορφωνόταν, αν στην Ελλάδα κατέληγε το 70% των χρημάτων που δαπανώνται για διακοπές στη χώρα μας – και δεν συνέβαινε το αντίστροφο…

Μόνο που – ως γνωστόν – με τα “αν” και τα “άμα” δεν γράφεται ιστορία, αλλά μόνο παραμύθια. Όπως αυτό που περιγράφεται, σχεδόν στο ξεκίνημα κάθε τουριστικής σεζόν, ως “χρονιά – σταθμός”, για να αποδειχθεί το φθινόπωρο “κατώτερη του αναμενόμενου”. Εκτός κι αν μεσολαβήσει κάποιος πόλεμος, όπως αυτός στη Βόρεια Αφρική, τα τελευταία τρία χρόνια ή καμιά καταστροφή, όπως ο σεισμός στην Τουρκία. Γιατί, αλλιώς…

voria.gr