Η χειρότερη εξέλιξη για την Ελλάδα…

του Κώστα Στούπα
Toν Ιούνιο που πέρασε οι ελληνικές εξαγωγές σημείωσαν πτώση 7,2% η οποία,  αν εξαιρεθούν οι εξαγωγές πετρελαιοειδών, φτάνουν το 9,1%. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη πτώση της τελευταίας τριετίας.
Η εξέλιξη αυτή ενδεχομένως είναι το ηχηρότερο αλλά και  χειρότερο μήνυμα το τελευταίο δωδεκάμηνο απ’ όταν απομακρύνθηκε η πιθανότητα εξώθησης της χώρας από το ευρώ και μιας ανεξέλεγκτης κατάρρευσης.
Αποδεικνύει αυτό που λίγο – πολύ όλοι γνωρίζουμε,  πως δηλαδή ο παραγωγικός (άρα και εξαγωγικός) ιστός της χώρας έχει αποσαρθρωθεί σταδιακά τις τελευταίες δεκαετίες των σοσιαλιστικών πειραματισμών που έφεραν λουκέτα και του αλόγιστου κρατικοδιαιτισμού.

Αποδεικνύει επίσης τον αδιέξοδο δρόμο που ακολουθεί μια κυβέρνηση η οποία προκρίνει να καταβάλει το εφάπαξ (την περασμένη  Άνοιξη μετά τη λήψη της μεγάλης δόσης) σε όσους εργαζόμενους του δημοσίου το θεμελιώνουν και όχι να επιστρέψει τον ΦΠΑ στους εξαγωγείς.
Ήτοι, δείξε μου τις προτεραιότητες να σου πω ποιος είσαι και πες μου ποιος είσαι να σου πω που θα καταλήξεις.
Το πρόσφατο πρωτογενές πλεόνασμα που εμφάνισε ο κρατικός προϋπολογισμός υπολογίζεται πως θα ήταν έλλειμμα αν η κυβέρνηση (μεταξύ άλλων) φρόντιζε να επιστρέψει το ΦΠΑ στους εξαγωγείς δικαιούχους. Με απλά λόγια, επέλεξε  να πριμοδοτήσει τις εισαγωγές παρά τις εξαγωγές…
Ο λόγος που το έκανε αυτό  είναι απλός: Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο αποτελούν σε μεγάλο βαθμό «πελάτες» των κομμάτων που (κυβέρνησαν) κυβερνούν, συμπολιτευόμενα ή αντιπολιτευόμενα. Σε αντίθεση με τους εξαγωγείς και λοιπούς παραγωγικούς Έλληνες οι «πελάτες» της κομματοκρατίας είναι συνασπισμένοι και έχουν «φωνή» ενίοτε πολλαπλάσια της ισχύος τους μέσω των παρασιτικών τους συνδικαλιστικών οργανώσεων που καταχρώνται τη σχέση τους με την εξουσία.
Η πτώση των ελληνικών εξαγωγών πραγματοποιείται σε μια περίοδο που η εσωτερική αγορά πλήττεται από ύφεση και αυτές αποτελούσαν μοναδική διέξοδο για τη διατήρηση και δημιουργία θέσεων εργασίας. Η μείωση τους σηματοδοτεί νέες θέσεις ανεργίας.
Επιπλέον σημαίνει πτώση του ελληνικού ΑΕΠ και άρα και του μόνου τρόπου βιώσιμης διατήρησης ή αύξησης του εισοδήματος για τους Έλληνες.
Τα αίτια της πτώσης εκτός της καθυστέρησης επιστροφής του ΦΠΑ είναι πολλά. Τα περισσότερα όμως οφείλονται σε εμπόδια που θέτει το κράτος είτε με τη διαφθορά, είτε με την γραφειοκρατία, είτε με την υψηλή φορολογία.
Ένα παράδειγμα που «φωτογραφίζει» τα εμπόδια των ελληνικών εξαγωγών αφορά τους Δείκτες Ανταγωνιστικότητας της Παγκόσμιας Τράπεζας για το Διασυνοριακό Εμπόριο (Trading Across Borders - ΤΑΒ) όπου η χώρα μας καταλαμβάνει την 62η θέση, όταν, η Πορτογαλία την 17η, η Εσθονία την 7η και η Δανία την 4^η κλπ.
Το μέσο διοικητικό κόστος εξαγωγής στην Ελλάδα υπολογίζεται στα 1.115 δολάρια όταν ο μέσος όρος της ΕΕ είναι στα 1.009 δολάρια.
Συνεισφορά στη μείωση των εξαγωγών έχει και η πιστωτική ασφυξία που συνεχίζει να πλήττει την ελληνική οικονομία, καθώς οι τράπεζες δεν έχουν δημιουργήσει ακόμη τις προϋποθέσεις να συμβάλλουν θετικά…
Η πτώση των εξαγωγών σε μια περίοδο μεγάλης ύφεσης στην εσωτερική αγορά αποτελεί το πλέον δυσοίωνο μήνυμα σε σχέση με το χρόνο της εξόδου της ελληνικής οικονομίας από το αδιέξοδο της ελληνικής χρεοκοπίας.
Η πολιτική ηγεσία δυστυχώς κινείται κοντόφθαλμα με ορίζοντα τα αδιέξοδα συμφέροντα του πελατειακού κράτους μέχρι τις επόμενες εκλογές.
Η πτώση των εξαγωγών είναι η χειρότερη εξέλιξη μέχρι σήμερα για την Ελλάδα καθώς επιβεβαιώνει την μη βιωσιμότητα της πορείας στην οποία κινείται. Εκτός αν κάποιοι αφελείς πιστεύουν πως οι ευρωπαίοι θα πληρώνουν  και θα επιδοτούν εσαεί.

capital.gr