Οι 8 μέθοδοι δράσης των «ταγμάτων εφόδου» – Ηλικίες, όπλα, τακτικές θανάτου

Γράφει ο Νάσος Χατζητσάκος 

Οι 8 μέθοδοι δράσης των «ταγμάτων εφόδου» – Ηλικίες, όπλα, τακτικές θανάτου

  Με μεθόδους που παραπέμπουν σε παραστρατιωτικού τύπου οργανώσεις εγκληματικού χαρακτήρα πραγματοποιούν επιθέσεις τα «τάγματα εφόδου» των νεοναζιστών στα –άτυχα και ανυπεράσπιστα- θύματα τους, σύμφωνα με την ειδική έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη (ΣτΠ).

Το «Nez.gr» ανέλυσε τα δεδομένα τα οποία συνέλεξε ο ΣτΠ μέσα από την πολύμηνη έρευνα του για το φαινόμενο της ρατσιστικής βίας και παρουσιάζει βήμα προς βήμα την τακτική που ακολουθούν οι «φάλαγγες» των νεοφασιστών όταν πραγματοποιούν τις γνωστές «εφόδους» τους, όπως έπραξαν και στην περίπτωση της δολοφονίας του 34χρονου Παύλου Φύσσα. Συγκεκριμένα, η τακτική των «ταγμάτων εφόδου» έχει ως εξής:

1. Ξεκινούν με τον εντοπισμό ενός ή το πολύ δύο υποψήφιων θυμάτων (κατά κανόνα ανδρών) που κινούνται στο δρόμο μετά τη δύση του ηλίου.
2. Στη συνέχεια, η ομάδα των δραστών εμφανίζεται αιφνιδιαστικά (πεζοί ή σε μηχανές) και κλείνει το δρόμο του θύματος ή το περικυκλώνει την ίδια ώρα που άλλα μέλη της ομάδας παρακολουθούν σε μικρή απόσταση.
3. Ακολουθεί συνήθως προσχηματική ερώτηση για την καταγωγή του υποψήφιου θύματος και αμέσως μετά χρονικά σύντομη αλλά ιδιαίτερα βίαιη ομαδική επίθεση που συχνά αφήνει το θύμα αναίσθητο στο δρόμο με τραύματα, συνήθως από μαχαίρι, που απαιτούν νοσηλεία.
4. Τα χτυπήματα έχουν στόχο πολύ συχνά το κεφάλι και το πρόσωπο.
5. Κοινό στοιχείο σε πολλές επιθέσεις είναι το ότι οι δράστες δείχνουν μεγάλη αυτοπεποίθηση και δεν φαίνεται να ανησυχούνγια πιθανή αντίδραση περαστικών ή επέμβαση της αστυνομίας.
6. Καταγράφηκαν μάλιστα περιπτώσεις όπου περαστικοί παρακολουθούσαν την επίθεση απαθείς, και άλλες όπου αστυνομική δύναμη ήταν σε κοντινή απόσταση και αδράνησε εντελώς ή πλησίασε όταν η επίθεση είχε ολοκληρωθεί και οι δράστες είχαν αποχωρήσει ανενόχλητοι.
7. Ακόμη και στις περιπτώσεις που τα θύματα υπερνίκησαν το φόβο και τα διάφορα εμπόδια ώστε να προβούν σε επίσημη καταγγελία, ο αριθμός των εξιχνιάσεων και της σύλληψης των δραστών είναι εξαιρετικά χαμηλός. Ο φόβος ή τουλάχιστον η απροθυμία πολλών θυμάτων να καταγγείλουν τις εις βάρος τους επιθέσεις αποδίδεται σε δύο κυρίως λόγους που πολλές φορές λειτουργούν συμπληρωματικά: πρώτον, η εκτίμηση από την πλευρά των θυμάτων ότι οι αστυνομικές αρχές δεν μπορούν ή δεν θέλουν να ερευνήσουν τέτοιου είδους περιστατικά, και δεύτερον ο βάσιμος φόβος ορισμένων εκ των θυμάτων ότι θα διωχθούν επειδή δεν διαθέτουν έγγραφα παραμονής, καθώς, πέραν των άλλων, στο σημείο αυτό υπάρχει νομοθετικό κενό.
8. Σημειώνεται επίσης ότι, όπως φαίνεται, τα αστυνομικά όργανα ακολουθούν ανελλιπώς αυτή την πρακτική έναντι των θυμάτων.

«Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι ότι, κατά την περίοδο των 16 μηνών που αφορά την παρούσα έρευνα, η συχνότητα, ο όγκος και τα κοινά χαρακτηριστικά των καταγγελλόμενων επιθέσεων στις περιοχές του Αγίου Παντελεήμονα, της Πλατείας Αττικής και της οδού Αχαρνών μέχρι την Αγίου Μελετίου, υποδηλώνουν την ενδεχόμενη ύπαρξη άτυπων αλλά οργανωμένων ρατσιστικών πολιτοφυλακών με σταθερή σε μόνιμη βάση παρουσία στις εν λόγω περιοχές» αναφέρεται στην ειδική έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη. Επιπλέον ανησυχία, συνεχίζει ο ΣτΠ, οφείλει να προκαλέσει η ανάπτυξη τηςεπιχειρησιακής ικανότητας αυτών των ομάδων να οργανώνουν γενικευμένες επιθέσεις τύπου «πογκρόμ» κατά αλλοδαπών και καταστημάτων τους σε ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα.

Το προφίλ και τα όπλα όσων συμμετέχουν στα «τάγματα εφόδου»
* Σχεδόν πάντα οι δράστες ήταν άντρες έως 40 ετών, με περιορισμένη σε αριθμό αλλά ισότιμη στη βαναυσότητα συμμετοχή γυναικών. Αρκετές φορές οι δράστες ήταν νεαρής ηλικίας και σε περίπου 10 περιπτώσεις ανήλικοι.
* Στη συντριπτική πλειοψηφία των 281 περιστατικών που καταγράφηκαν οι επιτιθέμενοι έδρασαν σε ομάδες, αποτελούμενες από 3‐5 άτομα μέχρι και 150 άτομα.
* Σχεδόν στις μισές περιπτώσεις διευκρινίστηκε ότι η επίθεση έγινε τις βραδινές ώρες, ενώ συχνά ο τόπος της επίθεσης είναι σταθμός Μέσων Μαζικής Μεταφοράς (βλ. σχετικό ρεπορτάζ «Nez.gr» για «επιθέσεις σε αφετηρίες λεώφορείων»).
* Τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν από τους δράστες ήταν συνήθως λοστοί, ρόπαλα, κλομπ, σιδερογροθιές και μαχαίρια και πιο σπάνια αλυσίδες, ζώνες, μολότοφ και πυροβόλα όπλα. Συχνά χρησιμοποιήθηκαν και σκύλοι για εκφοβισμό ή για την εξουδετέρωση κάθε αντίστασης. 

πηγη