Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

Τους κυνηγούν επειδή δεν λαδώνονται

Τους κυνηγούν επειδή δεν λαδώνονταιΤο αποκαλυπτικό πόρισμα του εισαγγελέα και οι εκβιασμοί των επιτηδείων για τις «μίζες»
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  17/03/2002 00:00
Αυθαίρετες βίλες σε δάσος της Ανατολικής Αττικής. Η κατεδάφισή τους ίσως να σήμαινε δίωξη για τους υπαλλήλους της Πολεοδομίας που θα την αποφάσιζαν
       
Αν ο κ. Κώστας Σκανδαλίδης προχθές που ανακοίνωνε τα μέτρα της κυβέρνησης κατά της διαφθοράς γνώριζε την ιστορία της προϊσταμένης στην Πολεοδομία Καπανδριτίου, ίσως είχε σχηματίσει πληρέστερη εικόνα για το μέγεθος του προβλήματος αλλά κυρίως για την πολυπλοκότητά του. Θα συνειδητοποιούσε ίσως - και ο ίδιος αλλά και συναρμόδιοί του υπουργοί - ότι τα αυστηρά μέτρα καταστολής, όπως αυτά που εξαγγέλθηκαν - η δωροδοκία κακούργημα, κακούργημα ακόμη και η παράβαση καθήκοντος -, δεν είναι πάντα αρκετά για να αντιμετωπιστεί το σύνθετο φαινόμενο της διαφθοράς που διεθνώς ταλανίζει κυβερνήσεις και οικονομικά συστήματα.
Προτού έρθουμε στα μέτρα που προσφάτως εξαγγέλθηκαν ως απάντηση της κυβέρνησης στην αυταπόδεικτη διαπίστωση ότι ελάχιστες δημόσιες υπηρεσίες - για να περιοριστούμε σε αυτό - δεν έχουν ακόμη διαβρωθεί από το σαράκι του «λαδώματος» και της «μίζας», ας δούμε την ιστορία της κυρίας Ελευθερίας Ξυνομηλάκη, της προϊσταμένης στην Πολεοδομία Καπανδριτίου, όπως προαναφέραμε, μιας περιοχής με έντονη οικιστική ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια και με υψηλές τιμές σε ακίνητα και γη, για να δούμε ποια είναι η άλλη όψη του νομίσματος. Τι κάνει, δηλαδή, η πολιτεία, όχι για τους υπαλλήλους που «τα πιάνουν» (αν τους πιάσει βεβαίως) αλλά για εκείνους που δεν έχουν μακριά τα χέρια και φαρδιές τις τσέπες;
Πώς, δηλαδή, προστατεύονται εκείνοι οι κρατικοί λειτουργοί οι οποίοι τηρούν τη νομιμότητα, απεχθάνονται τη δωροδοκία, ενδιαφέρονται για το συμφέρον του Δημοσίου. Δεν επιτρέπουν δηλαδή να μας κλείσει τη θέα κάποιος γιατί χτίζει παράνομα ή να μπαζώσει το ρέμα και να μας πνίξει η βροχή και πολλά άλλα συνηθισμένα και καθημερινά που υποκρύπτουν συναλλαγές υπόγειες και «βιομηχανίες» μίζας στον δημόσιο τομέα. Αυτό έκανε και η κυρία Ελευθερία Ξυνομηλάκη. Οταν πριν από τέσσερα χρόνια έφθασαν στην υπηρεσία της, την Πολεοδομία Καπανδριτίου, οι καταγγελίες του Εξωραϊστικού Συλλόγου της περιοχής ότι κάποιοι έχτιζαν ένα αυθαίρετο που αλλοίωνε το περιβάλλον και κατέστρεφε την εικόνα της περιοχής, σταμάτησε αμέσως τις εργασίες. Και την οικοδομή.
Και όταν πέρασαν κάποιοι μήνες και οι ενδιαφερόμενοι αυθαίρετοι οικιστές που είχαν ξεκινήσει να χτίζουν είδαν ότι ίσως είχαν την ατυχία να τηρηθεί στην περίπτωσή τους η νομιμότητα, σκέφθηκαν να ξεπεράσουν τον σκόπελο της εντιμότητας της προϊσταμένης και των αρμοδίων υπαλλήλων της Πολεοδομίας δι' άλλου τρόπου.
Η σκέψη τους απλή και με μεγάλο ποσοστό επιτυχίας. Σου λένε οι άνθρωποι: Οπου δεν πίπτει χρήμα πίπτει ράβδος. Και έτσι άρχισαν - μια και ο σύζυγος της ιδιοκτήτριας του αυθαιρέτου ήταν δικηγόρος - τις μηνύσεις. Δεκάδες μηνύσεις κατά της προϊσταμένης του Πολεοδομικού Γραφείου και δεκάδες διώξεις εις βάρος της.
Διότι, όπως όλοι γνωρίζουμε, όταν καταθέσει κάποιος μια μήνυση - αυτό είναι το σύστημά μας -, η δίωξη είναι η αυτονόητη συνέχειά της.
Ετσι η πόρτα της δικαιοσύνης άνοιξε για την κυρία Ξυνομηλάκη και τους συναδέλφους της που είχαν την ατυχία να τηρήσουν τον νόμο και να επιμένουν με πείσμα να μην παρανομήσουν. Οι αυθαίρετοι όμως είχαν τους λόγους τους να διαθέτουν και υπομονή και ψυχραιμία. Οταν οι πρώτες 15(!) μηνύσεις και διώξεις κατά της προϊσταμένης της Πολεοδομίας δεν τελεσφόρησαν - η γυναίκα απηλλάγη σε όλες τις περιπτώσεις -, επιστράτευσαν τον μηχανικό της οικοδομής! Πήρε αυτός τη σκυτάλη των μηνύσεων και κατέθεσε άλλες πέντε(!) μηνύσεις κατά της προϊσταμένης της Πολεοδομίας. Σου λένε οι άνθρωποι: Πού θα πάει; 'Η θα κάνουμε τη δουλειά μας ή θα περνάει τη ζωή της στα δικαστήρια ξοδεύοντας όχι μόνο όλον τον μισθό της αλλά πολύ παραπάνω. Εκείνοι άλλωστε δεν ξόδευαν τίποτε. Δικηγόρος ήταν ο σύζυγος, όπως είπαμε, της ιδιοκτήτριας.
Ετσι οι υπάλληλοι της συγκεκριμένης Πολεοδομίας που θέλησαν να αποτελέσουν την εξαίρεση στον κανόνα που διέπει συνήθως - αυτό το είπαν και στην προχθεσινή κυβερνητική σύσκεψη - τις συναλλαγές των πολιτών με τις πολεοδομίες ενεπλάκησαν σε μια ιστορία που θυμίζει δίκη του Κάφκα. Από το ένα δικαστήριο έφευγαν αθώοι, στο άλλο έμπαιναν ένοχοι. Ωσπου να απαλλαγούν από τη μία κατηγορία, ώσπου να αντικρούσουν τη μία μήνυση, ερχόταν πίσω της μια άλλη.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ Τι λένε οι δικαστές για τα μέτρα Σκανδαλίδη
Η ιστορία της κυρίας Ελευθερίας Ξυνομηλάκη είναι αποκαλυπτική για την έκταση του φαινομένου της διαφθοράς και για τα ατελέσφορα μέτρα της πολιτείας. Αλλά ας έρθουμε σε αυτά. Εκείνοι οι οποίοι θα κληθούν οσονούπω να εφαρμόσουν τα εξαγγελθέντα, οι δικαστές και οι εισαγγελείς δηλαδή, είχαν πολλά να πουν και περισσότερα να σχολιάσουν για όσα προσφάτως ο κ. Σκανδαλίδης ανακοίνωσε ως μέτρα κατά της διαφθοράς, ως αποτέλεσμα βεβαίως της συλλογικής εργασίας πολλών συναρμοδίων υπουργών. Ας καταγράψουμε ορισμένες παρατηρήσεις για τα νέα μέτρα τα οποία περισσότερο κινούνται στο πεδίο των καλών προθέσεων παρά σε εκείνο της εφαρμογής και της αποτελεσματικότητας.
* Με επιφύλαξη αντιμετωπίζεται το μέτρο της ταχύτατης εκδίκασης των σχετικών υποθέσεων (σε εννέα μήνες να έχουν δικαστεί και από το Εφετείο) όταν όλοι γνωρίζουν την κατάσταση που επικρατεί στη Δικαιοσύνη. (Εδώ σοβαρότατες υποθέσεις για τις οποίες δόθηκε με εντολή του Πρωθυπουργού προτεραιότητα να εκκαθαριστούν ακόμη δεν έχουν φθάσει στο ακροατήριο.)
* Η βαρύτερη - κακούργημα - ποινική αξιολόγηση των σχετικών εγκλημάτων (δωροδοκία, απάτη, υπεξαίρεση και λοιπά συναφή) αλλά κυρίως η επέκτασή της και στο αδίκημα της παράβασης καθήκοντος αντιμετωπίζονται με επιφυλακτικότητα από τους δικαστικούς και τους εισαγγελικούς λειτουργούς και για την αποτελεσματικότητά τους αλλά και για τη σκοπιμότητά τους. Ειδικώς για την παράβαση καθήκοντος δεν λείπουν οι προσεγγίσεις για ποινικό χειρισμό τουλάχιστον ατυχή.
* Η υπαγωγή στη Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων της Αστυνομίας της ελεγκτικής αρμοδιότητας για τη διαφθορά στο Δημόσιο επίσης αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό καθώς δεκάδες είναι οι περιπτώσεις όπου αδιάφθοροι απεδείχθησαν όχι και τόσο αδιάφθοροι ή, για να ακριβολογούμε, αρκετά διεφθαρμένοι. Ετσι πολλοί δικαστικοί διατυπώνουν την πρόταση να ιδρυθεί δικαστική αστυνομία και την ευθύνη πάταξης των φαινομένων διαφθοράς να αναλάβει - όπως γίνεται διεθνώς - η Εισαγγελία. Προτάσεις αξιοπρόσεκτες για ένα φαινόμενο που δύσκολα αντιμετωπίζεται και δυσκολότερα αποκαλύπτεται.
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Τι έδειξε η εισαγγελική έρευνα
Το «πήγαινεέλα» της κυρίας Ξυνομηλάκη στις δικαστικές αρχές προξένησε εντύπωση ακόμη και στην Εισαγγελία. Κάποιοι εισαγγελείς πρόσεξαν την υπόθεση και σκέφθηκαν να την ερευνήσουν. Η έρευνα έγινε από έναν εισαγγελέα έμπειρο και ικανό αλλά και γνώστη των μεθοδεύσεων των καταπατητών και των αυθαιρετούντων. Το πόρισμα του εισαγγελικού λειτουργού - πρόκειται για τον κ. Ηλία Κολιούση - κατέδειξε το μέγεθος του προβλήματος και τα απροσδιόριστα όρια του φαινομένου της διαφθοράς. Τι απεδείχθη από την έρευνα; Οτι οι παράνομοι οικιστές μόλις είδαν και απόειδαν πως με τις μηνύσεις και τις διώξεις δεν έβγαζαν άκρη πήραν τον δρόμο για τα διοικητικά δικαστήρια. Εξι προσφυγές κατέθεσαν για να αναγκαστεί η Πολεοδομία να τους δώσει το πράσινο φως να τελειώσουν την «καραμπινάτη» παρανομία τους. Εφθασαν ως το Συμβούλιο της Επικρατείας για να ολοκληρώσουν το παράνομο έργο τους, δίχως ωστόσο και εκεί να βρουν κάποια άκρη.
Αξιολογώντας ο εισαγγελέας τα περιστατικά, τις ταλαιπωρίες και τις δικαστικές περιπέτειες των υπαλλήλων της Πολεοδομίας Καπανδριτίου, σημείωσε με έμφαση στο πόρισμά του: «Καταλήγουμε στο συμπέρασμα της ύπαρξης σοβαρότατων ενδείξεων ότι η Σταματίνα Λεϊμονή (σ.σ.: η ιδιοκτήτρια της εν λόγω οικοδομής) προσπαθεί να εξαναγκάσει τους υπαλλήλους του Πολεοδομικού Γραφείου και κυρίως την προϊσταμένη της υπηρεσίας αυτής Ελευθερία Ξυνομηλάκη-Παπαηλία να ανεχθούν τις αυθαίρετες κατασκευές στην οικοδομή της. Επιδιώκει, δηλαδή, να πείσει τους υπαλλήλους του Πολεοδομικού Γραφείου να αγνοήσουν τη νομιμότητα και να της δώσουν τη δυνατότητα να συνεχίσει να κατασκευάζει την οικοδομή της.
Για την επίτευξη του σκοπού αυτού κατέθεσε και τη σειρά των μηνύσεων αποβλέποντας στην εξάντληση των υπαλλήλων με την ποινικοποίηση μιας καθαρά νόμιμης (όπως ήδη έχει αποφανθεί και το ΣτΕ) ενέργειας των υπαλλήλων του συγκεκριμένου Πολεοδομικού Γραφείου».
Και η συνέχεια ήταν αυτή: η δίωξη και μάλιστα αυτεπαγγέλτως κατά της κυρίας Σταματίνας Λεϊμονή και του μηχανικού Εμμ. Πεδιωτίδη ήταν το επόμενο βήμα της Εισαγγελίας, δίωξη που περιλαμβάνει και τους μάρτυρες που χρησιμοποιήθηκαν για να στηθεί η βιομηχανία των μηνύσεων και των εκβιασμών. Ετσι διώκονται μαζί με την ιδιοκτήτρια της οικοδομής και τον μηχανικό ο σύζυγός της, δικηγόρος Αναστάσιος Λεϊμονής, ο οποίος υπέβαλε τις μηνύσεις, και η Μεταξία Μποτσίου, η οποία συνήθως είχε τον ρόλο του μάρτυρα σε όλες τις μηνύσεις κατά των υπαλλήλων της Πολεοδομίας.

 http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=141039           


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου