H ανασκευή της πραγματικότητας και η χαμένη ευκαιρία της Ελληνικής προεδρίας

Δημοσιευμένο Από Μαρία Δημητροπούλου 

Ας αναλογιστούμε, ως υπόθεση εργασίας, τι θα έκανε μια προοδευτική κυβέρνηση με την ευκαιρία της Ελληνικής προεδρίας, έχοντας στα χέρια της, ως διαπραγματευτικό όπλο, το πόρισμα καταπέλτη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την ευθύνη της Τρόικας για την αύξηση του χρέους, της ανεργίας, της παρατεταμένης ύφεσης, για τη μη κάλυψη των δημοσιονομικών στόχων, παρά τα σκληρά και πρωτόγνωρα μέτρα λιτότητας, που εφαρμόστηκαν. Πόσω δε μάλλον, με το πόρισμα να αναφέρει ότι στην Ελλάδα δεν απεφεύχθη η «συντεταγμένη χρεοκοπία», ενώ παραμένει ο κίνδυνος της «μη συντεταγμένης».

Είναι προφανές ότι θα επέλεγε να αμφισβητήσει ευθέως την μνημονιακή πολιτική, χρησιμοποιώντας ένα πόρισμα που συνέταξε ομάδα με επικεφαλής μέλη των Ευρωπαϊκών Λαϊκών και Σοσιαλιστικών Κομμάτων. Δηλαδή μέλη των πολιτικών ομάδων στις οποίες ανήκουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ! Και φυσικά, θα χρησιμοποιούσε, για την παρουσίαση αυτού του πορίσματος, το βήμα της ανάληψης της προεδρίας από την χώρα μας. Και δεν θα χρειαζόταν ο Έλληνας επικεφαλής να αναλύσει εκτενώς το θέμα. Θα αρκούσε να αναφέρει δημόσια τη διαπίστωση του πορίσματος, ότι «απαιτείται χαλάρωση της λιτότητας στις χώρες εφαρμογής των Μνημονίων».

Και επειδή η αμφισβήτηση από μόνη της δεν αποτελεί λύση, η προοδευτική κυβέρνηση θα παρουσίαζε το δικό της πρόγραμμα εξόδου από την κρίση, που αφορά στην επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους, στη σύνδεσή του με ρήτρα ανάπτυξης, στο δανεισμό με χαμηλά επιτόκια, καθώς και ένα συνεκτικό πρόγραμμα προοδευτικών μεταρρυθμίσεων. Ένα πρόγραμμα για νέο οικονομικό αναπτυξιακό μοντέλο, βασισμένο στη μικτή οικονομία, με δυνατό ρυθμιστικό δημόσιο πυλώνα, με θέσπιση σταθερού φορολογικού νόμου, με ορθολογική ενθάρρυνση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και ανάπτυξη ενός ισχυρού τομέα κοινωνικής οικονομίας. Ένα πρόγραμμα με συγκεκριμένες προτάσεις για την αξιοποίηση του πρωτογενούς τομέα, του τουρισμού και των ανανεώκαι  οφείλει να λάβει υπόψη το  σιμων πηγών ενέργειας, καθοριστικής σημασίας τόσο για την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών όσο και για την αύξηση των εξαγωγών και τη μείωση του ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου.

Όλα αυτά παραπέμπουν στο κρίσιμο ερώτημα. Γιατί η κυβέρνηση δεν κάνει αυτή την αυτονόητη επιλογή; Η απάντηση είναι απλή και σε μεγάλο βαθμό αυταπόδεικτη. Διότι έχει επιλέξει συνειδητά άλλη κατεύθυνση. Διότι ταυτίζεται και εκτελεί τις πραγματικές επιδιώξεις της Τρόικας, που συνοψίζονται στο τρίπτυχο του Μίλτον Φρίντμαν: συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων και αποποίηση της δημόσιας περιουσίας. Αυτή την επιλογή, οφείλουμε να παραδεχτούμε εκ των πραγμάτων, ότι η παρούσα κυβέρνηση, την υλοποιεί με συνέπεια και αποτελσματικότητα.

Είναι προφανές ότι, για να συγκαλύψει αυτή την επιλογή, στηρίζεται στην κωμικοτραγική επανάληψη των παραπλανητικών δηλώσεων: «δεν θα πάρουμε νέα μέτρα»,  «δεν θα βάλουμε άλλους φόρους», «δεν θα κάνουμε περαιτέρω απολύσεις» κλπ.,  αποδοχή στην ουσία και της αποτυχία της δηλωμένης πολιτικής της.  Στηρίζεται ακόμη και στη στοχευμένη ανασκευή της πραγματικότητας με τα εξής:

Πρώτον, επαναφορά του διαβόητου «success story», που ξεκίνησε με τις ιδιωτικοποιήσεις και ειδικά με τη συμμετοχή της Ρώσικης Gazprom στο διαγωνισμό για τη ΔΕΣΦΑ-ΔΕΠΑ, και περιστράφηκε γενικά στην προσέλκυση ξένων επενδυτών για την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος. Ως γνωστό, τελικά η Gazprom απεσύρθη, η προσέλκυση ξένων επενδύσεων παρέμεινε εξαιρετικά αναιμική, το δε πρωτογενές πλεόνασμα θα προκύψει (αν προκύψει) από την μη-εξόφληση οφειλών του δημοσίου σε ιδιώτες και κυρίως από την υπερφορολόγηση και τις δραματικές περικοπές μισθών και συντάξεων.

Δεύτερον, επανάληψη του ισχυρισμού ότι η αντιπολίτευση υποθάλπει την τρομοκρατία, ισχυρισμός που ανατροφοδοτείται ασύστολα από συστημικά ΜΜΕ. Ο ίδιος «έγκριτος» δημοσιογράφος π.χ., ο οποίος λίγες ημέρες πριν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, δήλωνε ότι μια σοβαρότερη Χρυσή Αυγή θα μπορούσε να στηρίξει μια συντηρητική συμμαχία, τώρα φαντασιώνεται ότι η αντιπολίτευση διασυνδέεται με την τρομοκρατία κάπως όπως το καθολικό Sin Fein διασυνδέεται με τους τρομοκράτες του ΙΡΑ.

Είναι εμφανής η απεγνωσμένη προσπάθεια του κυβερνητικού επιτελείου να συγκρατήσει την φθίνουσα εκλογική πορεία των κυβερνώντων κομμάτων, που έχει συμπαρασύρει και τον μέχρι πρότινος εταίρο τους, τη ΔΗΜΑΡ. Μια προσπάθεια, που ρει και την ΔΗΜΑΡ και τον μυρωπαπου βασίζεται στην στοχευμένη μεν, αδιέξοδη δε, ανασκευή της αδυσώπητης και σκληρής πραγματικότητας για όλο και μεγαλύτερο τμήμα των Ελλήνων πολιτών.

*Μέλος του Συντονιστικού & εκπρόσωπος τύπου της κίνησης «Κοινωνία Πρώτα»