ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΟ "αριστερό blog"

Τα απομεινάρια μιας εποχής

 

Γιάννης Κυριακάκης

Θυμάμαι τα προηγούμενα χρόνια, του «εκσυγχρονισμού», της «ευμάρειας» που λένε, τι πάθαινες αν τολμούσες να διαφωνήσεις μαζί τους. Αν τολμούσες να αμφισβητήσεις το «θαύμα» του Χρηματιστηρίου, να υπενθυμίσεις ότι Χρηματιστήριο υπήρχε και σε άλλες χώρες, δεν το ανακάλυψε ο Σημίτης, κι ότι μια ξέφρενη ανοδική πορεία μοιραία θ’ ακολουθούνταν από μεγάλη πτώση. Τότε σε κατατρόπωναν ως μαρξιστικό απολίθωμα που ζούσες στο 19^ο αιώνα. Αν τολμούσες να μιλήσεις για τη σπατάλη των Ολυμπιακών αγώνων σε έλουζαν ως προδότη, εχθρό της πατρίδας, της ανάπτυξης και του τουρισμού, γιατί δεν έβλεπες τα οφέλη που θα απολαύσουμε μετά τους αγώνες, που εννοείται ότι αυτοί τα έβλεπαν. Κι εσύ ο «κολλημένος» είχε κάτι «κουλά» ερωτήματα για το πόσο θα κοστίσουν, ποιος θα τα τσεπώσει, ποιοι θα τα πληρώσουμε κ.α.

 

ΕΣΠΑ: χρηματοδότηση από την ΕΕ των μνημονίων διαρκείας

 

Παναγιώτης Μαυροειδής

Για κάθε 1 ευρώ που παίρνουμε,  θα δίνουμε  8,5 ευρώ (και μια γονυκλισία)! Επιπλέον, τα ποσά αυτά δεν χαρίζονται. Χορηγούνται εάν… Υπάρχει εδώ η μαγική λέξη ''αιρεσιμότητα''. Δηλαδή ‘’θα στα δώσω εάν κάνεις αυτό και εκείνο, με αυτό τον τρόπο, που θα μετρήσω εγώ…’’. Ας θυμηθούμε το μαρτύριο της σταγόνας κάθε φορά που είναι να πάρει η Ελλάδα τη ...δόση της. Απέλυσες αυτούς; Ιδιωτικοποίησες εκείνο; Φορολόγησες το άλλο;

 

Η Κομμούνα του Παρισιού: Το πρώτο άλμα στον ουρανό

Σοφία Τσάδαρη

Παριζιάνοι, ο αγώνας δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί από κανέναν, γιατί είναι ο αγώνας του μέλλοντος ενάντια στο παρελθόν, της Ελευθερίας ενάντια στο δεσποτισμό, της Ισότητας ενάντια στο μονοπώλιο, της Αδελφοσύνης ενάντια στην υποτέλεια, της Αλληλεγγύης των λαών ενάντια στον εγωισμό των καταπιεστών. ΣΤΑ ΟΠΛΑ! (Από το τελευταίο φύλλο της Journal Officiel de la République Française sous LA COMMUNE, 24-5-1871)

Δήμοι: από τις δομές δημόσιας πρόνοιας στην «αλληλεγγύη» της «κοινωνίας των πολιτών»

 

Κωνσταντίνος Καραμανλής

Το κεφάλαιο, μέσω των ΜΚΟ, ΚΟΙΝΣΕΠ και δομών αλληλεγγύης κερδοσκοπεί πάνω στη φτώχεια αποσπώντας δημόσιο χρήμα γι' αυτή τη «μεσολάβησή» του. Εμπλέκεται όμως και με άλλους τρόπους, αξιοποιώντας την κατάσταση που το ίδιο δημιουργεί. Όπως είναι οι «αναπτυξιακές συμπράξεις» που υλοποιούν αυτά τα προγράμματα, οι διάφορες δομές «επανακατάρτισης» εργαζομένων. Μέσα από τις δομές «αλληλεγγύης» αρχίζει να διαφαίνεται και η χαρτογράφηση του νέου εργασιακού περιβάλλοντος που οραματίζεται το κεφάλαιο. Πρόκειται για την πραγματικότητα που επιτάσσει μεγάλα τμήματα του πληθυσμού να υφίστανται σε μόνιμη βάση την ανεργία, ενώ η απορρόφησή τους θα καθορίζεται από τις δυνατότητες κερδοφορίας της μιας ή της άλλης επένδυσης.

---